Μιχάλη
Εγώ το έχω σκεφτεί πάντως αλλιώς. Αν κρατούσε τα live του Μιλάνου 6 και 7 θα μπορούσε 3 και 4 (που είναι η λήξη) να ήταν εδώ. Εμένα μου κάνει περισσότερο ότι πάει να αποφύγει τους Special Olympics γι αυτό τα άλλαξε (η πηγή μου επιμένει ότι κάτι θέλει να κάνει). Αν προλάβουν και στήσουν για 6 του μηνός πολλοί από αυτούς που θα έρθουν από έξω θα το συνδυάσουν το ταξίδι για να κάτσουν και για τα live. Αυτούς θα τους έχαναν αν γινόταν 3 και 4 τα live γιατί θα έπρεπε να είναι στους αγώνες. Οπότε σύμφωνα με αυτό που είπε η άλλη πηγή για 4 ημέρες , οι δύο καλυμμένες από τουρίστες κολλάει περισσότερο. ¨Έτσι υπάρχει και η άπλα να βάλουν παραπάνω από 2 μέρες γιατί μετά δεν έχουν τίποτα. Αν σκεφτείς επίσης ότι πολλοί από Ευρώπη που θα πήγαιναν διακοπές στην Αφρική λόγω γεγονότων θα ψαχτούν για Νότια Ευρώπη να μην έχουμε κανένα 10ήμερο και όχι ΔΝΤ που λέει ο Cozy Θα αρχίσουν οι ληστείες στις τράπεζες και όλοι θα αναρωτιούνται τι γίνεται. #-o:lol:
στη Λαρισα την Πεμπτη ληστεψαν την Εθνικη παντως! 250.000? !! :p:p
ισως θα ηθελε το Καλλιμαρμαρο οπως ακουστηκε και δεν το εκανε 3-4 Ιουλιου. αλλα οτι και να λεμε τωρα ειναι αερολογιες. λογικα σε λιγες μερες που θα εχουμε την ανακοινωση θα λυθουν πολλα “μυστηρια” οσον αφορα τη συναυλια αφου και η ανακοινωση θα μας λυσει τα τυπικα(αριθμος συναυλιων, χωρος, τιμες κλπ) και φανταζομαι οτι οσοι εχουν πηγες και ξερουν παραπανω θα μπορεσουν να μιλησουν ανοιχτα γιατι πχ καθυστερουσε τοσο η ανακοινωση και μας ειχαν στο περιμενε.
οσον αφορα συγκεκριμενα για τη συναυλια θα τοποθετηθω αυριο-μεθαυριο καθως οποτε μιλαω για αυτη χανω τα λογια…υπαρχουν και διαφορες αποψεις(οπως και η δικια σου και του Lupin) που δεν εχω τοποθετηθει ακομα…
ΩΩΩ ΡΟΤΖΕΡ ΓΟΥΟΤΕΡΣ ΕΧΩΩΩ ΤΡΕΕΕΛΑ ΜΕΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟ
ΟΟΟΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΘΑ Σ ΑΚΟΛΟΥΘΩΩΩΩΩΩ
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩΩΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΕΕΕΝΑ ΜΟΝΟ ΖΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!
Ας το θίξουμε λοιπόν το θέμα τώρα που έχουμε χρόνο.
[SIZE=“4”]Η εμπήρεια μου από το live του 1989[/SIZE]
[SPOILER]Να πω πρώτα ότι τους FLOYD στην Ελλάδα του έφερε η Μελίνα Μερκούρη (είχε τρελά κολητηλίκια με τον Wright). Το Υπουργείο Πολιτισμού ήταν εγγυητής για την διοργάνωση της συναυλίας και είχε γραφτεί ότι τα έξοδα δεν μπόρεσαν να καλυφθούν λόγω χαμηλού εισιτηρίου (2.000 και 3.000 δραχμές η τιμή τους). Αφού ταξιδέψαμε 14 ώρες (ζω 570 χιλ βόρεια της Αθήνας) με τον ??καρβουνιάρη?? (τραίνο της εποχής) φτάσαμε το πρωί της 31ης Μαΐου στο σταθμό Λαρίσης. Σε όλη τη διαδρομή και με το που κατεβήκαμε από το τραίνο ένοιωθες ότι οι FLOYD ήταν εκεί. Από τους μαυραγορίτες που πουλούσαν εισιτήρια μέχρι τα μαγαζιά που κάποια είχαν κόσμο που είχε κολλήσει εκεί από το προηγούμενο βράδυ.
Πήγαμε Ομόνοια για να πάρουμε κάτι Film FUJI 1600 ASA για μια Practica 1000 φωτογραφική μηχανή που είχαμε πάρει μαζί μας και για να συναντηθούμε με τον ξάδελφο ενός από την παρέα που είχε πάρει τα εισιτήρια για να μας τα δώσει. Περιττό να σας πω ότι ο άνθρωπος με παρεξήγησε γιατί πριν καν συστηθούμε εγώ του ζήτησα τα εισιτήρια. Είχε ακουστεί ότι τα εισιτήρια τελείωσαν και είχα άγχος μη γίνει καμία στραβή. Με το που μου έφυγε το άγχος τι με θέλεις πλακώσαμε τις μπύρες και αρχίσαμε τις βόλτες. Όποιον βλέπαμε με μπλούζα των FLOYD ήταν σαν να τον γνωρίζαμε μια ζωή. Να φανταστείτε ότι 4 άτομα ξεκινήσαμε και όταν φτάσαμε στην είσοδο του ΟΑΚΑ ήμασταν 26.
Εκεί ήρθε η πρώτη ήττα. Να βλέπεις 40χρονους ανθρώπους να παρακαλάνε για ένα εισιτήριο με δάκρια στα μάτια. (crimson_Idol το εισιτήριο αυτών των ανθρώπων το ΕΦΑΓΑ εγώ και η παρέα μου. Δεν θέλω να ξεκινήσω συζήτηση απλά το λέω γιατί αυτοί περίμεναν περισσότερα χρόνια από μένα που στο φινάλε σιγά μη καταλάβαινα σε σχέση με τώρα που μεγάλωσα τι έλεγαν οι FLOYD). Μας έκαναν μια μανούρα για την μηχανή αλλά τελικά όλα καλά (δούλεψε ο πονηρός Έλληνας). Μετά πραγματικά χάθηκα. Πρέπει να είχα 150 παλμούς όταν μπήκα μέσα γιατί πλέον κατάλαβα ότι αυτό δεν είχε επιστροφή. Μόλις έκλεισαν τα φώτα δε, τέλος.
Η δεύτερη ήττα ήρθε μόλις άκουσα την πρώτη νότα. Εδώ να ανοίξω μια παρένθεση και να πω ότι τους FLOYD μου τους έμαθε θείος που ζούσε στον Καναδά(τον χάσαμε πριν 2 χρόνια από το κακό). Μου έχει αγοράσει όλους του δίσκους τους (βινύλιο) από δύο φορές. (Τους διπλούς δώρο για τα παιδιά μου όταν θα έκανα.) Αυτός τους είδε το 1987 που έπαιξαν στον Καναδά και μου είχε υποσχεθεί ότι αν ερχόταν στην Ελλάδα καλοκαίρι που θα ήταν εδώ θα πηγαίναμε με τα παιδιά του όλοι μαζί να τους δούμε. Τελικά επειδή δεν μπορούσε να έρθει μου έστειλε ένα γράμμα που μέσα είχε λεφτά για το εισιτήριο (ήθελε να μου το κάνει δώρο) και τα τραγούδια που θα έλεγαν (η λέξη setlist ήταν άγνωστη τότε στην Ελλάδα για της εφημερίδες και τα περιοδικά). Στη λίστα εκείνη λοιπόν πρώτο ήταν το Echoes (όπως έχω δηλώσει και σε παλιότερο post μου είναι το αγαπημένο FLOYD κομμάτι μου). Να κλείσω την παρένθεση και να επιστρέψω λέγοντας ότι η πρώτη νότα που άκουσα δεν ήταν από το Echoes αλλά από το Shine on You Crazy Diamond. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να τα χάσω και σε συνδυασμό με το ότι τα υπόλοιπα τραγούδια του πρώτου μέρους, μου ήταν λίγο άγνωστα, να ??χάσω?? το πρώτο μέρος. (το ?? A Momentary Lapse of Reason?? δεν είχα προλάβει να το ακούσω καλά γιατί ήμουν φαντάρος όταν βγήκε).
Γίνετε διακοπή για το πρώτο μέρος και εκεί που χαλαρώναμε μαθαίνω από έναν Άγγλο, που είχε κολλήσει μαζί μας και τους ακολουθούσε για 12 ή 13 Live, ότι το Echoes δεν το παίζουν πλέον και ότι το έπαιζαν μόνο την πρώτη χρονιά της περιοδείας. Αυτό με έκανε να στεναχωρηθώ αλλά και να χαλαρώσω μαζί και την ώρα που τα λέγαμε, σβήνουν τα φώτα και αρχίζουν οι βοριάδες και οι νοτιάδες ??One Of These Days?? και ένοιωθες τον κόσμο να αγριεύει. Με το που βαράει δε την πρώτη νότα ο Gilmour τα ουρλιαχτά χωρίς πλάκα πρέπει να ακούστηκαν μέχρι το Σύνταγμα. Είχε ένα παλμό ό κόσμος σε αυτό το κομμάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Βοηθούσαν και τα φώτα που πήγαιναν σαν τρελά και σου επέτρεπαν να βλέπεις 100.000 κόσμο να πηγαίνει πάνω κάτω. Τελειώνει το τραγούδι ησυχάζουν οι άνεμοι και εκεί που πας να χαλαρώσεις ντριιιιιιιιιιιιν, ?? Time?? τα ουρλιαχτά πιασαν εθνική πλέον και ακούγονται μέχρι τον Ωρωπό. Τις στιγμές εκείνες επικρατεί σκότος και το μόνο φως το έχουν κάτι μπακέτες που κρατάει ο Mason και παίζει την εισαγωγή. Ενώ παλεύω να βγάλω καμιά φωτογραφία μου τραβάει κάποιος το χέρι και μου λέει ??βοήθαμε??. Γυρνάω και βλέπω ένα παλικάρι να σκύβει και να περνά το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια ενός μεγάλου και σχετικά κοντού ανθρώπου που στέκονταν μπροστά του. Τον βοήθησα να τον σηκώσει στους ώμους του. Πήγε το μυαλό μου αλλά μετά το επιβεβαίωσα, ήταν ο πατέρας του. Είχε μια ??γλυκιά ένταση?? στο πρόσωπο ο άνθρωπος αυτός σε όλη την διάρκεια που τραγουδούσε το κομμάτι που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Δεν ξέρω αν έψαχνε 10 χρόνια η μια αιωνιότητα αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοια φάτσα. Από εκεί και πέρα το απόλυτο χάσιμο. Στο “On the Run” κάποια στιγμή την ώρα που περιφέρετε ο τύπος με το κρεβάτι μέσα στο νοσοκομείο του ανοίγουν μια πόρτα και βγαίνει σε ένα διάδρομο αεροδρομίου. Ξαφνικά σκοτάδι και ανοίγουν τρείς συγκεντρωτικοί προβολείς και φωτίζουν κάτι στο απέναντι πέταλο από αυτό που βρίσκονταν η σκηνή. Μέχρι να γυρίσουμε να δούμε ακούγονται οι φωνές από αυτούς που είδαν τι είναι. Το κρεβάτι κάνει βόλτα πάνω από τα κεφάλια μας και αφού διασχίζει όλο το στάδιο, κατά μήκος, σκάει στο δεξιό μέρος της σκηνής. Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε από την έκρηξη σε βαρούσε στο στομάχι. Και μετά από όλα αυτά ότι πιο τέλειο, για τα γούστα τα δικά μου, σε γυναίκα. Rachel Fury “The Great Gig in the Sky” και κλάψτε, φωνάξτε, πάτε απέναντι, στον Άδη , στον παράδεισο όπου γουστάρετε. Στο “Wish You Were Here” ακούγετε μια φασαρία στα δεξιά μου. Βλέπω κάποια ανησυχία στον κόσμο και όλοι κοιτάνε προς τα εκεί. Κάνω δύο βήματα για να δω καλύτερα. Ήταν μια έγκυος 30 και χρονών και στον 6 και μήνα που δεν αισθανόταν καλά και ο δικός της την παρακαλούσε να φύγουν. Αυτή τον καθησύχαζε και το μόνο που ζήτησε ήταν αν μπορούμε, επειδή δεν ήταν διατεθειμένη να φύγει, να ανοίξουμε λίγο χώρο γύρω της ώστε να παίρνει αέρα γιατί ένοιωσε ότι πνίγετε. Ο δικός της έβγαλε όλη την συναυλία να μας παρακαλάει από το άγχος του. Επειδή ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια να αναφέρω ότι καθόμασταν 50 μέτρα από την σκηνή και στο κέντρο. Το παιδί αυτής της κυρίας θα είναι 21 τώρα μήπως είναι κανένας από την παρέα εδώ μέσα.
Συνεχίζετε?[/SPOILER]
Μόλις το ολοκληρώσω θα το ποστάρω και στο topic των FLOYD
Έλα εντάξει…ΜΕΓΑΛΟΣ,τέλος.-
Τι να πω ρε φίλε,έχω και εγώ κάτι γνωστούς που είχαν πάει και όντως περιγράφετε παρόμοια σκηνικά,ειδικά αυτό με την έγκυο.
Και όντως η Μερκούρη είχε μεσολαβήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό.Τους είχε υποδεχτεί νομίζω και είχαν βγει και είχαν πει πως “είμαστε Σοσιαλιστές” και κάτι τέτοια.
Δεν ξέρω,νομίζω ότι λόγω του διαδικτύου και γενικά της επαφής που έχω με την μουσική δεν έχω καταλάβει ακόμα τι πρόκειται να έρθει.Εννοώ ότι έχω χάσει λίγο την “αίσθηση της αναμονής” και γενικώς είναι κάτι άκυρες στιγμές που ακούω μουσική και τότε καταλαβαίνω ΤΙ και ΠΟΙΟΝ θα δω σε συναυλία.Τώρα εδώ μέσα λέμε “Wall” και εντάξει μωρέ,σιγά τα αυγά.Εκείνη την μέρα όμως…
Γι αυτό διαφώνησα με τους ??είδα φως και μπήκα?? σε συζήτηση προχθές. Όντως αυτοί οι άνθρωποι ??χρειάζονται?? σε κάποιες συναυλίες ως αγοραστική δύναμη. Σε συναυλίες όπως αυτές των FLOYD ή του Gilmour ή του Waters είναι απλά η φύρα μες στο σιτάρι και κακό μπορεί να κάνουν (να στερήσουν από κάποιον την ευκαιρία να πάει) καλό πάντως δεν κάνουν.
Επειδή την αναφορά στον Waters σε σχέση με το 89 την κρατάω για το τέλος θα σου πω τι έκανα στην Μαλακάσα. Ιντεραλ, κάπως έτσι το έλεγαν το χάπι που μου έδωσε φίλη νοσοκόμα για τις ταχυκαρδίες. Τώρα με βλέπω να χτυπάω κάτι πιο δυνατό ή μεγαλύτερη ποσότητα. Πέρασαν και τα χρόνια βλέπεις.
Ιστορίες από το '89 μου έχει διηγηθεί ένας Γερμανός που έχει μπυραρία στα Χανιά. Ήταν εκεί πέρα, κάνοντας οικονομίες για μήνες ώστε να μπορέσει να πάει.
<offtopic>Ακριβώς την προηγούμενη μέρα, στο γήπεδο της ΑΕΚ, έπαιζαν οι Cure, περιοδεύοντας για τον (μάλλον) καλύτερο δίσκο τους (το Disintegration), και ο τύπος κατάφερε να πάει και στους Cure, και την επόμενη μέρα να ζήσει το όνειρο.</offtopic>
Φαντάζομαι ότι θα μιλάμε για ΤΗΝ εμπειρία να δεις τους Floyd. Τους ευχαριστώ που βγάλανε το Pulse σε DVD για να μπορούμε να ζήσουμε κι εμείς έστω από το σαλόνι μας, λίγη από τη μαγεία τους.
(και το έχω ξαναπεί ότι η περιοδεία του 1994 αφήνει πολύ πίσω της την περιοδεία 1987-1990! Βέβαια, άλλο το DVD και άλλο το live, αλλά τι να κάνουμε, κάποιοι ήμασταν μικροί το '89!)
Είναι μια άποψη και αυτό. Για να σε προκαλέσω να το ξανασκεφτείς μήπως και αλλάξεις γνώμη μάθε ότι το 89 είχαν τετραφωνικό ήχο.
Λεπτομέρειες θα γράψω όταν αναφερθώ στο Money και σας πω πως κουδούνιζε το κεφάλι μας στην εισαγωγή.8O8O8O
Οι Floyd είχαν τετραφωνικό ήχο από τη δεκαετία του '70, και έχω την εντύπωση ότι και η περιοδεία του '94 ήταν με τετραφωνικό (quadrophonic) ήχο.
Η προτίμησή μου έγκειται αφενός στην απόδοση του συγκροτήματος (από όσα live & bootlegs έχω ακούσει), και αφετέρου στην επιλογή των κομματιών, δηλαδή προσωπικά πιστεύω ότι το Division Bell είναι πολύ πιο δυνατός δίσκος από το Momentary Lapse of Reason.
Βέβαια, γεγονός παραμένει ότι δεν τους είδα σε καμιά από τις 2 περιοδείες από κοντά, οπότε…
Ρε Raziel για να πεις ποιος από τους δύο δίσκους κάποιου συγκροτήματος είναι ο καλύτερος πρέπει να διαλέξεις δύο δίσκους δικούς του. Εσύ διαλέγεις ένα δίσκο των FLOYD (Α Momentary Lapse of Reason) και ένα δίσκο της Polly Samson (Division Bell). Ήταν η Samson μέλος των FLOYD και δεν το ξέρω:-k
Ε οχι και της polly samson, απλως η Polly εχει γραψει στιχους μαζι με gilmour σε 6 τραγουδια.Δεν τους εγραψε μονη της. Και στη μουσικη φυσικα δεν συμμετεχει καθολου. Μια χαρα δισκαρα ειναι το division bell. Tιποτα περισσοτερο δεν εκανε. Απλως μια συμμετοχη.
