Όταν μου το είπε(έμμεσα) η Angel_Of_Death, για κάποια λεπτά, έμεινα και σκεφτόμουν αυτό τον άνθρωπο. Πόσο ταπεινός, καλός ήταν, πόσα έδωσε όλα αυτά τα χρόνια στη μουσική που αγαπάμε σήμερα, που χωρίς αυτόν, πραγματικά πιστεύω, πως δεν θα ήταν το ίδιο σήμερα.
Ένα μεγάλο RIP και από μένα, ως το ελάχιστο που μπορώ να πω και να κάνω.
Rest in peace, Ronnie James Dio… Αυτός που μας έκανε αυτό που είμαστε, να βλέπουμε τη ζωή μ’αυτήν τη σκοπιά, που ήταν εκεί όποτε τον χρειαστήκαμε…
PS: Θα πρότεινα, έτσι σαν φόρο τιμής, να διοργανωθούν κάποια live με tribute bands να ξαναθυμηθούμε αυτόν το μεγάλο καλλιτέχνη, αν βέβαια είναι δυνατό. Shot in the dark, αλλά αν θεωρείται εύκολο, θα ήταν υπέροχο να συμβεί.
We believed we’d catch the rainbow
Ride the wind to the sun
Sail away on ships of wonder
But life’s not a wheel
With chains made of steel
So bless me come the dawn
Come the dawn
Δεν ειχα μπει στο forum και μπηκε η κοπελα μου τωρα πριν ξαπλωσουμε και… αυτο ηταν… Γιατι, γιατι, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ? Η διαθεση μου ειναι τοσο χαλια που πραγματικα δεν περιγραφεται… Δεν ξερω τι να γραψω… R.I.P. [SIZE=“7”]ΘΕΕ[/SIZE], σε ευχαριστω για ολα, για τις μοναδκες αναμνησεις, για τα συναισθηματα που μου προκαλουσε η[SIZE=“5”] ΦΩΝΑΡΑ ΣΟΥ[/SIZE], καθε φορα που ακουγα καποιο κομματι σου, για τις δυσκολες στιγμες που μου εδινες κουραγιο και δυναμη να παλεψω… Ο,τι και να πω, θα ειναι λιγο μπροστα σε αυτο που νιωθω…
Στον παραδεισο απεκτησαν τον
[SIZE=“7”]ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ[/SIZE]…
Και μπορει πλεον να τον στερηθουμε εμεις, αλλα η μνημη του θα ζει [SIZE=“4”]ΑΙΩΝΙΑ[/SIZE] και… καποια στιγμη θα τα πουμε απο κοντα…
Για παντα θα εχεις αυτη την ειδικη θεση στην καρδια μου και στην ψυχη μου… Σημερα θα τραγουδα το Stargazer απο εκει ψηλα…
Θλιψη. Ο μεγαλυτερος κοντος εφυγε αλλα οι δημιουργιες του ειναι αθανατες και ετσι ποτε δεν θα ξεχαστει.
R.I.P.
Ήμουν σε μια συναυλία τζάζ με μπόλικη μπύρα. Κάποια φάση πρίν καμία ώρα μαθαίνω το νέο. Ρε δεν θα σας κρύψω οτι έμεινα μαλάκας και με το ζόρι κρατήθηκα να μην δακρύσω. Αυτή τη στιγμή είμαι λιώμα μπροστά από τον υπολογιστή και έχω βάλει το Temple of the King να το ακούσω μια φορά στην μνήμη του. Και ενώ γράφω αυτό το πόστ μου περνάει από το μυαλό η σκηνή της στιγμής που θυσίασα την συναυλία των H&H το καλοκαίρι που μας πέρασε με σκοπό να περάσω τα σήματα για το δίπλωμα οδήγησης. Και θυμάμαι πως είπα χαρακτηριστηκά οτι “Δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα! Είναι ο Iommi o Butler o Dio o Appice! Τι να πάθουν τα τέρατα; Θα τους δώ άλλη φορά” 
Δεν μπορω ακομα να το πιστεψω… [SIZE=“4”]ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ[/SIZE]… Θα σε αγαπαμε για παντα…
Ti να πρωτογράψει κανείς για αυτή την τεράστια απώλεια…
Από όταν ακυρώθηκαν οι καλοκαιρινές ημερομηνίες των Η&Η είχα ανησυχήσει αλλά δεν ήθελα και να το πιστέψω…
Έτυχε η περυσινή του εμφάνιση το καλοκαίρι να ήταν και από τις καλύτερες του στην Αθήνα, μας άφησε με γλυκιά γεύση ενώ ήταν στην κορυφή.
RIP
ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ rest in peace!
Η πρώτη φορά που έκλαψα από όταν ήμουν μικρό παιδάκι…Όταν το έμαθα, όχι δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ…Ένα μεγάλο αντίο στον καλλιτέχνη που με συνόδευσε τα τελευταία 7 χρόνια, και θα συνεχίσει να με ακολουθεί για πάντα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά τα υπέροχα τραγούδια που μας άφησε, αυτή την μουσική κληρονομιά…σήμερα έκλεισε το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ροκ μουσικής.
Μάθε το Heaven and Hell στους αγγέλους εκεί πάνω Ronnie
RIP
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Αποφράδα μέρα…R.I.P.:):!: το χαμόγελο για ότι μας έχει προσφέρει…δεν ταιριάζουν κλάματα:!:
γαμωτο βλεποντας βιντεο του,ακομα δεν εχω συνειδητοποιησει πληρως το οτι πεθανε.και δυστυχως δεν τον ειδα κι εγω ζωντανα.ηταν και τη μερα των γενεθλιων μου η περσινη συναυλια:(
Ξύπνησα με την χειρότερη διάθεση που θα μπορούσα να έχω, σαν να έφυγε κάποιος δικός μου. Είναι τρομερό το δέσιμο που σε κάνει να νιώθεις αυτή η μουσική με τους δημιουργούς της. Σε ευχαριστώ Ronnie για όλες τις ανατριχίλες όλα αυτα τα χρόνια, θα είναι πολλές ακόμα. Και για εκείνο το καταπληκτικό live του 2003.
Το έμαθα χθες τη νύχτα…Να πω ότι δεν δάκρυσα, θα πω ψέματα. Να πω ότι με πήρε ο ύπνος, πάλι ψέματα θα πω…
Δεν δάκρυσα, κοιμήθηκα εύκολα, δεν έφυγε…
Όχι ρε πούστη μου…
Σήμερα καθώς ερχόμουν στην δουλειά στο αυτοκίνητο δεν μπορούσα να ακούσο τίποτε άλλο από τον ΜΕΓΙΣΤΟ. Δε σας κρύβω ότι βούρκωσα, ανατρίχιασα, νευρίασα… Δε μπορεί. Όχι αυτός… Σκέφτηκα ότι είναι σαν να χάνεις ένα μέλος της οικογένειάς σου. Και έτσι είναι. Ο Ronnie ήταν ένας από μας με ένα ΘΕΙΚΟ ΔΩΡΟ. Ήταν σε όλων την οικογένεια. Ποτέ δεν το έπαιξε μεγάλη ντίβα ή ότι είναι κάποιος τεράστιος (αν και ήταν!!!)
Θα μείνει για πάντα μαζί μας γιατί τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δε ξεχνιούνται ότι και να κάνουμε…
Ο Dio πάντα υπήρξε πολύ περισσότερα από απλός μουσικός ή για να το θέσω καλύτερα πάντα προσέφερε πολύ περισσότερα από μουσική.
Να θυμόμαστε ότι υπήρξε πάντα στο πίσω μέρος της πόρτας του δωματίου μας και μας απαντούσε όταν ήμασταν πιτσιρικάδες (βλέπε Kickapoo). Οι φανταστικοί κόσμοι στους οποίους μας ταξίδεψε είχαν πολύ περισσότερα να πουν από τη φτήνια που πούλαγαν γύρω μας.
Μόνο σεβασμός.
It goes on and on and on, it’s Heaven And Hell…