Oh,yes!Αυτό το πράγμα τριγυρνάει στο μυαλό μου πολλές φορές για δίσκους που έχουν βγεί κυρίως τα τελευταία 4 χρόνια περίπου.Έχει γίνει κάτι σαν εκνευριστική μόδα και κατέληξαν να το κάνουν έστω και σε μικρό βαθμό μπάντες που δεν το έχουν ανάγκη,γιατί μια χαρά σε εντυπωσίαζει η μουσική τους και χωρίς αυτό.Αφήνει ακριβώς αυτό το συναίσθημα:κατά την διάρκεια σε εντυπωσιάζει,αλλά έχει τελιώσει και μετά από λίγο δεν θυμάσαι τίποτα όσες ακροάσεις και να προηγηθούν!
Χμ, δε μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα, δεν ηταν ασχημο ομως. Θελω να πιστευω πως θα εχει πιο αξιομνημονευτα κομματια γιατι ειναι και πρωτο πρωτο στο τρακλιστ. Η εισαγωγη μου κανει λιγο ακουσαμε το τελευταιο Ulcerate και ειπαμε να γραψουμε κατι με περισσοτερο βαθος, κατα τ αλλα μερικα σημεια οπως οι παυσεις ή τα ατμοσφαιρικα μερη μετα το σολο που τραβανε το κομματι μου φανηκαν καπως αχρειαστα. Να δουμε και πως θα κυλα στη ροη του δισκου βεβαια.
Συμφωνω σε ολα εκτος απο τις groove κιθαρες… Μπορει πλεον να ειναι παρωχημενες λογω της μεγαλης χρησης τους, ομως δεν παυουν να ειναι απο τα καλυτερα σημεια τοσο για live οσο και για να γνωρισεις καλυτερα μια μπαντα, αλλα νταξει ειναι υποκειμενικο αυτο…
[=EAYTOY&commit=OK"][B]Εδω[/B]](http://e-shop.season-of-mist.com/en/catalog/list/21974?search_type=text&search[simple) ειναι και οι επιλογες για preorder που εβαλε η Season Of Mist
ΦΟΒΕΡΟ ΣΚΟΝΤΟ από την SoM αν πάρεις digibox και t-shirt μαζί, σου κόβουν ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ :!:
Πω ρε φιλε, αυτο το πραγμα με βασανιζε χρονια και απλως δεν μπορουσα να εντοπισω τι ηταν και να το σημειωσω. Πραγματι ειναι ετσι ακριβως,οι παραγωγες τα τελευταια χρονια δειχνουν να απασχολουν τις μπαντες πολυ περισσοτερο απο τις συνθεσεις με αποτελεσμα να εχουμε μεν παραγωγες-μπομπα αλλα απο ουσια μηδεν. Και φυσικα ολο αυτο εντοπιζεται σχεδον σε ολοκληρο το μεταλ φασμα. Προσωπικα εχω αρχισει να το εντοπιζω περιπου απο το 2000 και μετα, οτι δηλαδη οι περισσοτεροι δισκοι που βγαινουν ιδιως απο μπαντες ενος Α επιπεδου, ειναι απο ουσια μηδεν.
Μου ειχε κανει μαλιστα εντυπωση μια συνεντευξη του zakk wylde που ελεγε για μια κυκλοφορια του ozzy τοτε, που το περιεγραφε περιπου ως εξης: " [I]καποιος ειχε γραψει τα κομματια και μετα αυτος μπηκε στο στουντιο να γραψει κιθαρες οπου ο ozzy του ειπε σε εμπιστευομαι, γαμα τους τη μανα[/I]".
Ως προς το κομματι, εμενα μου αρεσε και πολυ μαλιστα.
30 seconds samples
τα ριφακια που ακουγουνται στα samples γαμανε…λετε να χουμε ενα νεο Theogonia?
Η συνταγη φαινεται να ειναι η ιδια, αλλα γι αυτο τους αγαπαμε αλλωστε και θα γουσταρουμε για ακομη μια φορα 8)
Έχει αλλάξει τη φωνή του πάντως από το προηγούμενο, πολύ σφήξιμο 
http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=19130
2ο τραγουδι (μετα το απιστευτο Xibalba) και οποιοδηποτε επιχειρημα εχει διατυπωθει για προ κυκλοφοριας θαψιμο του αλμπουμ για μενα μολις χαθηκε σαν κλανια στον ανεμο. ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΕΠΟΣ ΕΠΩΝ
^^ Ισχύει. Φοβερό το 2ο.
Ποιο ριφφ από το Theogonia είναι αυτό και δεν θυμάμαι τίτλο τώρα…
Μπομπα το κομμάτι.
keravnos kivernitos
Κακό δεν ήταν, αλλά δε με ξετρέλανε κιόλας. Αν ο δίσκος κυμαίνεται σ’ αυτό το μοτίβο, ψιλοαδιάφορο θα με αφήσει.
Αυτό!! πολύ μοιάζουν τα ριφ. Γενικά όλα δείχνουν πως θα συνεχίσουν όπως στα 2 τελευταία. Αυτό που μου την δίνει είναι όλη αυτή η κουβέντα τόσο από τον ίδιο τον Σάκη όσο και από το hammer κυρίως για επιστροφή στις πρώτες μέρες και πως πιάνουν ο feeling εκείνων των ημερών. Ε δεν είναι έτσι πως να το κάνουμε. Δεν με χαλάει, μου άρεσαν τόσο το theogonia όσο και το aealo αν και το δεύτερο ο χρόνος το έχει ρίξει αρκετά αλλά ποιος ο λόγος για όλη αυτή την αναφορά στα παλιά δεν μπορώ να καταλάβω.
Πάντως να πω την αλήθεια εγώ θα ήθελα να του ακούσω να γυρνάνε στο στυλ των triarchy και a dead poem. Συνεχίζουν να είναι τα 2 αγαπημένα μου από αυτούς.
Εκτιμώ από τα 2 τραγούδια που άκουσα ότι συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται την φλέβα που ανακάλυψαν με το φοβερό Theogonia. Δε χρειάζεται ίσως ακόμα να κάνουν κάτι διαφορετικό, τα 3 άλμπουμ όμως είναι περίπου το μάξιμουμ που μπορεί να βγάλει μια πετυχημένη συνταγή προτού γίνει μπανάλ. Το πόσο καλό θα είναι το τελευταίο θα κριθεί επομένως στις λεπτομέρειες. Φαίνεται να αποφεύγονται οι υπερβολές του Aealo με τα πανταχού παρόντα πολυφωνικά φωνητικά, οι βαλκανο-φολκ επιιροές με πίπιζες κτλ ακόμα δίνουν ένα αναγνωρίσμο χρώμα, αν τα κομμάτια και τα ριφ είναι λοιπόν καλά και δουλεμένα θα γουστάρουμε. Αλλά τυχόν τέταρτος δίσκος στη σειρά με την ίδια αισθητική θα είναι too much.
Αλήθειες. Το δεύτερο solo του ομώνυμου άσματος (03:17), πόσο ρεμπετικο-ζεϊμπεκικο-τσιφτετέλικο είναι;