3 Likes
My dear friends,
here i come up with a compilation of songs i have written during the time and i feel like sharing them with you via my official channel with the hope of improving your mood today!.Feel free to listen them and hope you will enjoy.
Α ρε Σακη, μην αλλαξεις ποτε, εισαι λατρεια (!)
5 Likes
8 Likes
Νέο κομμάτι;
Ναι, συνεργασία με Borknagar
1 Like
ΩΠΑ! Hype overload
3 Likes
Λογω του Borknagar αρκετα διαφορετικο σε ηχο απο οτι εχουμε συνηθισει, ωραιο μου φανηκε με ενα ακουσμα. Το κοψιμο μετα το πρωτο ρεφρεν και η ριφφαρα ειναι ολα τα λεφτα.
Να ναι καλα το YouTube που σου βγαζει κατω σε λιστα τα events που ειναι στην περιοχη σου απο καθε μπαντα… δε θα ειχα παρει πρεφα ποτε και για κανεναν λογο οτι παιζουν Rotting Christ στη Νεα Υορκη στις 7 Μαιου, μαζι με Borknagar, late night event λεει και η συναυλια ξεκιναει στις 11 το βραδυ, τι φαση?
Μολις αγορασα εισιτηριακι, $25 για να δω Rotting Christ για πρωτη φορα στην ζωη μου, και οχι στην Ελλαδα 
Γαμαει το τραγουδι, το εχω ακουσει 3 φορες σερι.
8 Likes
Καρφι dead poem
2 Likes
Σαββατο 7 Μαιου 2022
Ξυπνησα στις 10 το πρωι αφου αναπληρωσα καποιον χαμενο υπνο, για να παω το κοριτσι στο γυμναστηριο με το αυτοκινητο, μιας και εβρεχε καταρρακτωδως για 12 ωρες ηδη, και συνεχισε για ακομα 36 περιπου. Την μαζεψα κατα τις 12, πηγαμε να αγορασουμε ενα grill για να μπορουμε να οργανωνουμε κανα BBQ οταν θα εχει ωραιο καιρο και να προσκαλουμε για βρωση burgers και hot dogs τα αμερικανακια και τους υπολοιπους δαιμον… ε, φιλους και φιλες απο διαφορες χωρες του κοσμου.
Μετα απο περιπου 5 συνεχομενα Σαββατοκυριακα στα οποια για τον εναν ή τον αλλο λογο (καθολικο Πασχα, ορθοδοξο Πασχα, reunion ολων των Agazzi ξαδερφων του κοριτσιου, γενεθλια του Brian κτλ) επρεπε να βρισκομαι ειτε στο αυτοκινητο ειτε σε καποιο ακομα τραπεζι (οχι παντα με καλο φαγητο), αυτο το ΣΚ ειχαμε κανει συμφωνια οτι θα το περασουμε ολοκληρο σπιτι, με ταινιουλες, λιγη δουλεια στον υπολογιστη, λιγο gaming, και γενικοτερα ως “πατατες του καναπε” ™. Μονο που μεχρι Σαββατο μεσημερι, ειχα ξεχασει οτι ειχα αγορασει εισιτηριο για το ιδιο βραδυ και το aftershow στις 11 το βραδυ στο μυθικο και θρυλικο Saint Vitus Bar, ισως το πιο γνωστο μεταλλαδικο στο Brooklyn και τη Νεα Υορκη γενικοτερα. Αρα λοιπον, το σαπισμα και η ξαπλα μπροστα απο εναν υπολογιστη και μια τηλεοραση, επρεπε να αναβληθουν για το ερχομενο ΣΚ, αντι για αυτο που μας περασε.
Η θερμοκρασια στους 10-12 βαθμους Κελσιου, η βροχη απλα ασταματητη, και η ορεξη να παρω το αυτοκινητο και να αναγκαστω να ψαχνω για parking βραδιατικα πολυ λιγη, αλλα γυρω στις 22:45 αποφασισα να ξεκινησω μηπως και ανταμειφθω απο τους Rotting Christ, τους οποιους εβλεπα για πρωτη φορα αν και τους ακολουθω απο το μακρινο 1997 και το Dead Poem.
Το Williamsburg του Brooklyn ειναι με το αυτοκινητο μολις 20 λεπτα απο εκει που μενω, αλλα μεχρι να παρκαρω, να περπατησω στον χωρο και να εγκαταστησω (οπως αποδειχθηκε απαραιτητο) την εφαρμογη της εταιριας που διοργανωνε το live για να μπορεσω να ανοιξω το QR code, η ωρα πηγε 23:30 και οι Borknagar ειχαν ηδη ξεκινησει το σετ τους. Οσο περιμενα μεσα στον χωρο, αλλα πριν τον ελεγχο εισιτηριων, ουτως ωστε να συνεργαστει το κινητο μου τηλεφωνο και να εγκαταστησει το DICE για να ανοιξω τα εισιτηρια μου, ακουσα μια αρκετα γνωριμη προφορα ακριβως διπλα μου. Γυρναω και βλεπω τον Σακη να εχει πιασει συνομιλια με μια πανυψηλη αφροαμερικανα με αμφιεση και υφος μανατζερ (που πρεπει να ηταν, κατα πασα πιθανοτητα), η οποια φοραει τακουνι καπου 10 εκατοστα και αρα καταληγει να με περναει μισο κεφαλι και τον Σακη κανα δυο.
Ο Σακης φαινεται αλαφιασμενος, ελαφρως αναστατωμενος και οχι ακριβως ηρεμος, και δεν ηθελα να τον ενοχλησω, αλλα με το που τελειωνει τον διαλογο μετα απο κανα λεπτο, του λεω “ελα ρε πατριδα Σακη, τι γινεται?” , λες και τον ξερω απο χθες. Μου απανταει λες και με ξερει οχι απο χθες, αλλα εδω και 20 χρονια και με βλεπει καθε μερα, “ελα φιλε μου, ασε ασε εχω σκασει, εχω καταιδρωσει, παιξαμε ηδη ενα σετ και τωρα θα ξαναπαιξουμε, δεν το εχω κανει ποτε στην ζωη μου αυτο το πραγμα, δεν γινεται, δεν θα το ξανακανω” . Του λεω “ναι κι εγω εφυγα απο το σπιτι 11 ωρα να ερθω να σας δω, κανονικα σε μια ωρα απο τωρα θα επεφτα για υπνο αλλα τι να κανουμε”, με πιανει στον ωμο, χαμογελαει και μου λεει “ελα ερχομαι σε μισο λεπτο παλι, θα τα πουμε μετα” κι εγω απο μεσα μου εχω κλαψει. Δεν εμφανιστηκε φυσικα ποτε μετα, γιατι μετα απο κανα 20λεπτο επαιζαν αλλωστε, οποτε πηγε μεσα να ετοιμαστει κτλ.
Καπου εδω να πω οτι διχως να εχω και καποιο σημαντικο στατιστικο δειγμα, ο Σακης μου φανηκε απο τους πιο ΤΙΜΙΟΥΣ, ευθεις, καλους και γνησιους ανθρωπους που εχω δει στον χωρο, και γενικοτερα. Ηταν φιλικος, προθυμος να μιλησει με τους παντες, και σε εκανε να νιωθεις πραγματικα πως νοιαζεται να περασεις καλα. Να διευκρινισουμε εδω πως η συγκεκριμενη αμερικανικη περιοδεια για την μπαντα, εχει τις κανονικες ημερομηνιες-εμφανισεις με ενα σωρο αλλες μικροτερες μπαντες του ειδους, και σε καποιες πολεις (ή ισως και μονο στη Νεα Υορκη και σε κανα 2-3 ακομα?) οι ROTTING CHRIST (και οι Borknagar που ανοιγουν το after show) παιζουν δευτερο σετ την ιδια μερα, μετα τα μεσανυχτα. Οποτε αφενος θα μπορουσα να εχω παει στο κανονικο show που ηταν για τους RC στις 9 το βραδυ, αφετερου ειναι σκοτωμα για την μπαντα, ειναι πλεον και 50αρηδες τα δυο αδερφια. Τα δυο events μαλιστα ειχαν διαφορετικο εισιτηριο, το εισιτηριο για την κανονικη συναυλια ηταν στα $44 ενω για το after show στα $25.
REGULAR SHOW
- 4:30pm - Doors
- 5 - 5:30pm - Stormruler
- 5:45 - 6:15pm - Vale of Pnath
- 6:30 - 7pm - Ghost Bath
- 7:15 - 7:50pm - Abigail Williams
- 8:10 - 8:55pm - Borknagar
- 9:15 - 10:25pm - Rotting Christ
AFTER SHOW - DEVASTATION ON THE NATION
- 11:00 - Doors
- 11:30 - 12:15 Borknagar
- 12:25 - 1:45 Rotting Christ
Αφου μου βαζει την σφραγιδα στο χερι ο τυπος του St. Vitus Bar στην εισοδο, περναω μεσα, βλεπω τον ΧΑΜΟ που γινεται απο τον οχλο που βρισκεται στο μερος, βλεπω και τους Borknagar που παιζουν, κοιταω να δω μηπως βρω εναν γνωστο με το ονομα Τασος που μου ειχε πει οτι θα ειναι εκει, αλλα μεσα σε λιγοτερο απο 3 λεπτα παραδιδομαι και βγαινω εξω απο το μπαρακι για να αραξω κατω απο μια τεντα και οσο βρεχει ακομα, γιατι πρωτον οι Borknagar μου ειναι παγερα αδιαφοροι, δευτερον λεω να ελαχιστοποιησω τις πιθανοτητες να κολλησω κοβηντακι κι ενω το εχω γλιτωσει 2 χρονια τωρα.
Οσο ειμαι εξω και περιμενω να περασει λιγο η ωρα, γνωριζω εναν Αμερικανο 22 χρονων απο το Μιζουρι, ο οποιος λεει πριν 4 μηνες μπηκε σε μια απο τις μπαντες που επαιζαν το Σαββατο (δεν ακουσα ποια ακριβως απο οσες εμφανιστηκαν νωριτερα - δεν εχει και καμια σημασια) , και απλα αποφασισει να τους ακολουθησει στην περιοδεια τους και να φυγει απο το σπιτι του, και οτι γινει στο μελλον. Μιλουσε με ενα αλλο παλικαρι που ειναι μονιμος κατοικος Νεας Υορκης, εμφανως ακραιος και ηβολ μπλακμεταλλας με ολο το πακετο της αμφιεσης, και του ελεγε οτι καποιες φορες ετσι ειναι η ζωη και σε φερνει ακριβως στο μερος που πρεπει να εισαι εκεινη την στιγμη, κι αλλα τετοια μοιρολατρικα και motivational, τα οποια ομολογω τα εκτιμω παρα πολυ σε αυτες τις φασεις. Το ολο σκηνικο με την βροχη και τους μεταλλαδες να μιλανε για τα υπαρξιακα τους ηταν σαν ταινια αλλωστε, Καπου εκει γνωρισα και τον Αγγελο που μετακομισε Νεα Υορκη πριν 4 χρονια για τα ματια μιας Ελληνοαμερικανας, που ειχε βγει εξω για τσιγαρο και αρχισαν τα αμερικανακια να τον ρωτανε για την ζωη στην Ελλαδα. Αρχισαν να του λενε οτι κατι γαματο πρεπει να εχει το νερο στην Ελλαδα, γιατι ειναι γενετειρα παρα πολλων γαματων black metal συγκροτηματων, και ανεφεραν 4-5 που δεν τα εχω ακουσει ποτε, παραλειποντας προς εκπληξη μου τους Septic Flesh.
Το ξερω οτι εχω μακρυγορησει παρα πολυ ως τωρα, αλλα για μενα οι συναυλιες και ολα τα σχετικα events περιλαμβανουν και ολα τα προηγουμενα και επακολουθα, και οι αναμνησεις που μας μενουν περιλαμβανουν φυσικα και ολες αυτες τις φασεις. Αλλα νομιζω ηρθε η ωρα να παμε στα της συναυλιας. Ηξερα απο πριν το setlist, μιας και ηθελα να δω τι ακριβως θα παιχτει απο τους ROTTING CHRIST στην πρωτη μου συναυλια τους, και μετα τα προχθεσινα, σιγουρα οχι τελευταια (αν εχω επιλογη φυσικα).
Ο Σακης με την αγριοφωναρα του καλωσοριζει το ηδη πολυ φτιαγμενο κοινο, το οποιο ειμαι σιγουρος οτι ειχε αρκετο κοσμο που παρευρεθη και στα δυο events, και ρωταει αν η Νεα Υορκη ειναι ετοιμη για τους Rotting Christ. Η μπαντα ξεκιναει να παιζει το 666 (ΧΞΣ) απο τον Δαιμονα, εναν δισκο που για μενα αποτελει αβιαστα και σχεδον αναμφισβητητα τον καλυτερο της μεταγενεστερης περιοδου τους, αυτης που ξεκινησε για μενα χρονικα με το Theogonia - δηλαδη την μονη πιθανη ενσταση για καλυτερο - και μετα την φυγη των Βασιλακοπουλου και Τολια.
Το 666 ειναι ακριβως οσο πιασαρικο και οσο ξεσηκωτικο χρειαζεται για να ανοιγει τις συναυλιες τους, και ακολουθειται απο το P’unchaw kachun - Tuta kachun, ακομα μια κομματαρα απο τον Δαιμονα, απο τον οποιο αλλωστε παιχτηκαν 4 τραγουδια συνολικα. Μου ειναι πολυ δυσκολο να αποδωσω με λεξεις μεσα απο μια οθονη την πωρωση και το συναισθημα που εβλεπα γυρω μου απο ατομα ολων των ηλικιων και φυλων, αν και υπηρχε σιγουρα μια αυξημενη παρουσια κοντοπιθαρων μεξικανων, χιλιανων, κολομβιανων και αλλων λατινων, οι οποιοι μαλλον ειναι και αυτοι που πωρωνονται σε τετοια λαηβ περισσοτερο απο καθε αλλο λαο, ακομα κι απο τους καφρους Ελληνες.
Μπροστα μου εντωμεταξυ ειχα μια κοντουλα ξανθουλα με ενα πολυ ενδιαφερον (και πανεμορφο εν τελει) μακιγιαζ με σχεδια στο προσωπο της, μια λιγο πιο καθως πρεπει εμφανιση και αμφιεση για μια τετοια συναυλια (κατι που ειχαμε κοινο αφου εγω εσκασα απλα με ενα καλο πουκαμισακι κι ενα τζιν) και καποια ακομα προσοντα που αν τα περιγραψω γλαφυρα μπορει να θεωρηθω σεξιστης, η οποια πωρωνεται πιο ασχημα απο τον περισσοτερο κοσμο εκει μεσα. Στα αριστερα μου ειχα κατι 20χρονα αμερικανακια κοριτσακια που ειχαν ολο το πακετο με το corpse painting και τα καρφια και τα ρουχα, και μπροστα μου ειχα εναν τυπο που εμοιαζε ανησυχητικα πολυ με τον Jon Schaffer του 1999.
Οσο δυσκολο μου ειναι να περιγραψω το συναισθημα που εβγαζαν οι ROTTING CHRIST, αλλο τοσο δυσκολο μου ειναι και να διανοηθω πως γινεται καποιοι ανθρωποι να βρομανε (ο αλγοριθμος του YouTube μου το διορθωνει απο “βρωμανε” που το εχουμε συνηθισει μαλλον οι περισσοτεροι) τοσο υπερβολικα ασχημα. Μιλαμε για επιπεδα μετρό Νεας Υορκης οταν εχει μεσα αστεγους, και οσοι δεν εχετε βιωσει αυτην την εμπειρια, σας ευχομαι να μην την βιωσετε ποτε. Καπου εκει καταλαβαινεις ποιοι ηταν στο πρωτο live απο τις 5 το μεσημερι, και ποιοι απο αυτους δεν εχουν κανει μπανιο για καποιες μερες.
Η μπαντα συνεχιζει με τα “χιτακια” Athanati Este και Elthe Kyrie, τα οποια αποτελουν για μενα κορυφες στην δισκογραφια τους (μαζι με πολλα ακομα φυσικα), και στα οποια φαινεται ποσο γουσταρει κι η ιδια η μπαντα τις πιασαρικες στιγμες της. Στο Athanati Este και συγκεκριμενα στο χωσιμο στο τελος επεσε αρκετo headbanging, ενω στο Elthe Kyrie ειμαι σχεδον σιγουρος οτι ο Σατανας μπηκε μεσα στον Σακη και πως ακουγα την φωνη του Εωσφορου να ουρλιαζει με μανια σε ολο το τραγουδι. Ακολουθησαν δυο ακομα προσφατα (σχετικα παντα) τραγουδια που δεν γνωριζω πολυ καλα, δηλαδη το Apage Satana απο το Rituals, και το Dies Irae απο το Heretics, το οποιο ομολογω πως δε θυμομουν καθολου (οπως και τιποτα απο αυτον τον δισκο, που με απογοητευσε προσωπικα). Προς εκπληξη μου παρολα αυτα, το κοινο φανηκε να γνωριζει αυτα τα 2 τραγουδια παρα πολυ καλα, και πρεπει επισης να παραδεχθω οτι ζωντανα μου φανηκαν και τα δυο εξαιρετικα.
Μετα περναμε σε πιο κλασικες συνθεσεις… και συγκεκριμενα στο King Of A Stellar War οπου προφανως εγινε χαμος, και στο Fgmenth, Thy Gift, απο τα μακρινα Triarchy Of The Lost Lovers και Thy Mighty Contract αντιστοιχα. Οσο λατρευω το πρωτο, αλλο τοσο δεν ειχα ακουσει μαλλον ποτε στην ζωη μου το δευτερο 
, αλλα ηταν και τα δυο εξαιρετικες εκτελεσεις, με πεντακαθαρο ηχο, και την φωνη του Σακη να εντυπωσιαζει. Στα καπακια ακουσαμε την διασκευη με ονομα Societas Satanas, που ειχα λιωσει μια εποχη απο το επισημο live στην Αθηνα πριν λιγα χρονια, και η οποια πραγματικα πρεπει μαλλον να βρισκεται σε καθε setlist τους, αν και εχουν υπερβολικα πολλα φοβερα τραγουδια πλεον στην δισκογραφια τους για να “θυσιαζουν” μια θεση για διασκευη.
Το κανονικο μερος της συναυλιας εκλεισε με 2 ακομα συνθεσεις απο τον Δαιμονα, οπως ακριβως ξεκινησε δηλαδη. Μονο που οσο και να λατρευω το 666 και το Πουτσα Κεηζουν - Τουταγχαμων, κανενα απο τα δυο δεν πλησιαζει ουτε για πλακα την καυλα και την πωρωση που νιωθω με τα In Yumen Xibalba και Grandis Spiritus Diavolos. Το πρωτο ειχε μια extended εισαγωγη που σε εβαζε για τα καλα στην ατμοσφαιρα, και οταν ξεκινησε το blastbeat οσοι ηταν μπροστα μπροστα μαλλον εξαυλωθηκαν και εγιναν ενεργεια, γιατι ειδα σιγουρα αρκετες ξαφνικες λαμψεις (εκτος κι αν ηταν η κουραση και τα φωτα στον χωρο - μπορει κι αυτο, ισοπιθανα ενδεχομενα), ενω οσοι εξεπεμπαν τις ανυπερβλητες ποσοτητες βρομας προηγουμενως, πλεον ειχαν γινει ενα με το 7ο επιπεδο της Κολασεως. Ευτυχως ειχα ηδη μετακινηθει σε ενα σημειο του μπαρ με καλυτερο εξαερισμο, που ολως τυχαιως ειχε και την τελεια οπτικη γωνια προς την ξανθουλα που ανεφερα νωριτερα, αυτη με το τελειο… χαμογελο.
Στο Grandis Spiritus Diavolos και συγκεκριμενα στο καταπληκτικο, μεγαλειωδες, αψογο, απεραντο και υπερτεραστιο σολο κιθαρας (προκαλω καποιον να βρει καλυτερο σε τραγουδι τους), αφησα ενα μικρο κομματι της ψυχης μου, ως καταθεση στον Διαβολο προφανεστατα, και ειμαι εντελως οκ με αυτο. Μετα απο ενα εντελως ψευτικο ντεμεκ και καλα παιχνιδακι τυπου “Do you want more?” που οδηγησε στο ψευτο-encore, ακουσαμε δυο ακομα τραγουδια απο το πολυ μακρινο παρελθον, τα The Sign Of Evil Existence και Non Serviam, απο τα δυο πρωτα αλμπουμ. Δεν ειμαι φαν αυτης της περιοδου, οποτε παρολο που περασα πολυ καλα και σε αυτο το κομματι της συναυλιας, με την συσσωρευμενη κουραση και τον συνδυασμο ζεστης, μποχας και κωλομεταλλιλας (οπως επισης και μεταλλο-κωλιλας), περιμενα απλα την στιγμη που θα τελειωσει το λαηβ για να παω σπιτι μου.
Εφυγα κατευθειαν απο την συναυλια αν και ενα μικρο μου κομματι ηθελε να μεινει για να πιασω κουβεντα με τον Σακη, εφτασα σπιτι μου τελικα στις 2:25, παρκαρα το αυτοκινητο ευτυχως σχετικα κοντα, και λογω υπερεντασης κοιμηθηκα μιαμιση ωρα αργοτερα κατα τις 4:00. Το μονο που εχω να πω για τους Rotting Christ και την συναυλια τους, ειναι οτι δικαιολογουν πληρως το ονομα που εχουν πλεον φτιαξει 35 χρονια μετα την ιδρυση τους, και παρολο που εμενα δεν ειχαν πολλα να μου πουν τα τελευταια 2 αλμπουμ τους, μακαρι να βγαζουν μουσικη και να εχουν κατι να πουν μεχρι να πεθανουν.
Ο Σακης ηταν απλα ηγετικος και πωρωτικος, ο Θεμης φροντισε τα τυμπανα ακριβως οπως τους αξιζει, και οι δυο Κωστηδες ηταν εξαιρετικοι εκτελεστικα, και επισης πολυ ενθουσιωδεις πανω στην σκηνη. Θα τους δω σιγουρα ξανα live, μακαρι να τους ειχα δει για καποιο απο τα αγαπημενα μου αλμπουμ τους (Dead Poem, Sleep Of The Angels, Khronos) τα οποια και σνομπαραν ολοκληρωτικα δυστυχως.
28 Likes
εισαι απολαυστικος ρε μπαγασα!Πραγματικα και παραπανω να εγραφες θα το διαβαζα μεχρι τελευταια λεξη! Τους εχω δει μονο μια φορα στην ζωη μου στην περιοδεια του Dead Poem που ημουν ακομα Λυκειο.Αυτο που θυμαμαι εντονα ειναι οτι για μια βδομαδα ο σβερκος μου ηταν πιασμενος απο το headbanging 
2 Likes
Άλλες 5 παραγράφους θα είχαμε αν είχες κάτσει να μιλήσεις με τον Σάκη αλλά εσύ σκεφτηκες τον εαυτούλη σου κωλογερε
4 Likes
Κάποιο σχόλιο για τα προηχογραφημένα πλήκτρα?
1 Like
Τα πλήκτρα ήταν προηχογραφημενα
4 Likes
ΛΟΛ
Και γω τους εχω μια αγάπη από το Dead Poem και μετά, αλλά την μια και μοναδική φορά που τους είδα, με είχε ξενερώσει πολύ αυτό το γεγονός. Όχι γενικά με προηχογραφημένα μέρη, αλλά συγκεκριμένα με τα πλήκτρα. Δεν ξέρω γιατί, thats my thing και με ενοχλεί.
2 Likes
Καλα ο αλλος στο αμερικα εχει δικαιολογια. Ολοι οι αλλοι πως εχετε καταφερει να τους δειτε μονο μια φορα; Μονο και μονο στα φεστιβαλ πρεπει να ειναι πανω απο τρεις. Χωρις την τελευταια slayer.
5 Likes
Ανεπανάληπτο κείμενο το παραπάνω. Απλά, υπέροχο.
Περί πλήκτρων, προσωπικά ακούω, ως έναν βαθμό, τον @Sevek. Υπάρχει μία διαφορούλα στα προηχογραφημένα και στα ζωντανά (τους έχω δει και με τις δύο εκδοχές και με τα ζωντανά είναι σαφώς απολαυστικότεροι / θητεία Τόλια), αλλά η “κασσέτα” δεν κλέβει και τόσο πολύ από τον ήχο της μπάντας (ή από την απόλαυση της εμφάνισής τους, αν προτιμάτε).
Αφιερωμένο στον QS, εκεί πέρα στη “Γη της Επαγγελίας”. Μήπως εμφανίζεσαι πουθενά να χτυπιέσαι και δεν μας το λες;!;
2 Likes
εγω ειμαι στις 20 φορες ευκολα!!!
2 Likes
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ημουν πιο πισω απο αυτο, οχι οτι υπηρχε και πολυ πιο πισω, ο χωρος ηταν ασφυκτικα μικρος. Αυτο που φαινεται στο βιντεο ειναι ο κυριως χωρος (μη φανταστειτε, ενα ορθογωνιο δωματιο που δεν απεχει πολυ απο το τετραγωνο), και ακριβως πισω απο τον κυριως χωρο υπαρχει ενα εξτρα δωματιο, που ειναι διπλα στις τουαλετες και εχει 20 φορες καλυτερο εξαερισμο. Ημουν ξεκαθαρα σε αυτο το δωματιο, και λογω κοβηντακιου, και λογω βρομας, και λογω απιστευτης ζεστης στο κυριως δωματιο. Ειχα πολυ καλη θεα βεβαια, ημουν στην ευθεια απο Σακη.
Δεν με ενδιαφερει καθολου προσωπικα, το εχω δει και στους Paradise Lost αυτο αλλωστε (στους οποιους τα πληκτρα εχουν και πρωταγωνιστικο ρολο μαλιστα), και σε αλλες μπαντες. Ειδικα στους ROTTING CHRIST μωρε, λες και θα καταλαβαινε κανενας τα πληκτρα αν ηταν ζωντανα με το συγκεκριμενο σετλιστ. Αν επαιζαν ξερω γω το μισο Sleep Of The Angels να ελεγα οτι μπορει να ελειπε και κατι. Να σου πω την αληθεια το μονο που “χτυπησε” ασχημα ηταν τα προηχογραφημενα γυναικεια φωνητικα στο Ελθε Κυριε.
Η αληθεια ειναι πως δεν εχω δικαιολογια για την περιοδο 1999-2009 καθως τοτε ημουν στην Ελλαδα και δεν τους ειδα ποτε, και μαλιστα ηταν και η αγαπημενη μου περιοδος για την μπαντα. Απλα δεν θυμαμαι και πολυ να εχω καποια σημαντικη ευκαιρια να τους δω και να λεω “μπα δε θα παω”. Νομιζω πως απλα η παρεα μου δεν οργανωσε ποτε να παει, οποτε δεν πηρα κι εγω καμια πρωτοβουλια, αλλωστε ηταν απο τις μπαντες που γουσταρα, αλλα δεν ειχα και καποιο τρελο κολλημα μαζι τους.
3 Likes
Καπου εκει ειμαι και εγω , γιαυτο μου φανηκε περιεργο.