Αν και γενικά περνάμε hiatus φάση εδώ, είναι κρίμα να μην υπάρχει αυτό το thread, έτσι;
Έχει βάλει το χεράκι του ο Ballou, πράγμα που μόνο καλό μπορεί να είναι. Arluck και Milano ενώ δεν τα λες και τα καλύτερα που έχουν βγάλει, με ψήνουν. Ειδικά στο δεύτερο, ενώ δεν πολυπάω το black metal, νομίζω ότι δένουν αυτή την επιρροή (που ούτως ή άλλως υπήρχε εδώ κι εκεί πάντα) με τον δικό τους ήχο ωραιότατα.
Δεν περιμένω να φτάσει επίπεδα Station και Guidance απαραίτητα αλλά περιμένω τουλάχιστον άλλον ένα πολύ καλό δίσκο, όπως είναι όσοι έχουν βγάλει.
Καλο το άλμπουμ, μετα απο πολλαπλες καλοκαιρινες ακροασεις - ειναι δυσκολο να βγαλουν κακο δισκο. Τιμιος χωρις ομως να ειναι απο τους καλυτερους της μπαντας. Τα Kohokia και Arluck πάντως μου άρεσαν πολυ και τα ακουω συνεχεια - τους ξαναβλέπω σε 2 μερες λαιβ οποτε θα τσεκαριστουν τα κομματια ζωντανα.
Λόγω διακοπών και της εμμονής μου να μην κάνω streaming, δεν το 'χω ακούσει ακόμα. Αν κρίνω από τα τρία κομμάτια που είχαν κυκλοφορήσει, αναμενόμενες είναι οι αντιδράσεις. Εγώ αργώ ακόμα να τους δω μέχρι τον Οκτώβριο και ελπίζω το τωρινό setlist που πήρε το μάτι μου στο Twitter να μην είναι το ίδιο που θα παίξουν, όχι γιατί ήταν κακό αλλά γιατί πλέον έχω και την άλλη εμμονή, δεν κοιτάω ποτέ τι παίζουν μπάντες πριν πάω
Για να πω την αλήθεια μου, πάντα το 'χω παράπονο όταν μπάντες που το έχουν παικτικά και δεν έχουν τρελές απαιτήσεις σε ενέργεια δεν χτυπάνε τουλάχιστον το δίωρο.
Δυνατο το λαιβ, παιξανε ολα τα καινουργια μαζι με τα κλασσικα διαμαντακια τους.
Ειχε ενα προβλημα μονο ο Brian Cook μετα το Afrika και σταματησανε κανα 10λεπτο αλλα μετα σκαει Harper Lewis και τα μυαλα μπλεντε.
Οι πρώτες εντυπώσεις που έχω μετά από δυο-τρεις μέρες είναι ακριβώς αυτό που γράφτηκε παραπάνω:
Τιμιος χωρις ομως να ειναι απο τους καλυτερους της μπαντας
Λίγο το ότι δεν υπάρχει η ροή που έχουμε συνηθίσει μεταξύ των κομματιών, λίγο το ότι οι ιδέες μού ακούγονται καλές μεν αλλά όχι συγκλονιστικές, έτσι μου φαίνεται μέχρι στιγμής. Στα συν το ότι πήγαν τη μαυρίλα που υπήρχε κατά τόπους σε παλιότερο υλικό ένα βήμα παραπέρα, στοιχείο που δίνει στον δίσκο τη δική του ταυτότητα. Το Sinaia είναι μάλλον το καλύτερο κομμάτι.
Επειδή ξέρω πώς πάνε αυτά βέβαια, μετά από δυο-τρεις μήνες μπορεί να έχω αναθεωρήσει.
αλλα μετα σκαει Harper Lewis και τα μυαλα μπλεντε.