ξυδια,ουσιες και Saint Vitus!!!μαγεια το live χθες αντε και ΟM την κυριακη να μην μεινει εγκεφαλικο κυτταρο!!!
Κάποιες φορές τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Συναυλιάρα, μεγάλη μπάντα οι Vitus. ο Wino δικαιολογεί όλο το μύθο του.ΘΕΟΙ, απλά…Εύγε sto Μάριο και στο Γιώργο -Spit Like A Man -τους οποίους προσκυνούσε ο μπασίστας φεύγοντας χθες απτο after show party.
Οι Universe217 όπως πάντα στα υψηλά τους στάνταρ 8)
Α επίσης στο τέλος είδαμε και την έκπληξη της βραδιάς…οι violet vortex έπαιξαν μαζί με το Wino τα Forever my queen (pentagram) και Hiding mask από το Lunar Womb των obsessed
Α επίσης όταν τραγουδάει ο Wino ΔΕΝ , επαναλαμβάνω ΔΕΝ , ανεβαίνεις στη σκηνή #-o για να τραγουδήσεις μαζί του, εκτός και αν στο ζητήσει. Oi violet vortex π.χ. του το ζήτησαν και ο τύπος έπαιξε μαζί τους 2 κομμάτια . Τι θεός 8)
κατι μου λεει οτι πρεπει να πλανταξω στο κλαμα ρε γαμωτο…:(:(
Αν μπορούσες να έρθεις και δεν το κανες , πρόσθεσε το live στα λάθη της ζωής σου 
Απο κει και πέρα μη κλαις όλοι κάνουμε λάθη
[SIZE=“1”]δεν πήγα trouble επειδή ήμουν φανταροξενερωμένος[/SIZE]
+1000000000000
τι να πει κανεις… την εχουν δει τραγουδιστες καποιοι…
φιλτατε υπηρχαν λογοι που με κρατησαν μακρυα απο αυτο το λαηβ+502 χιλιομετρα…καλα το τελευταιο δεν ειναι λογος αλλα οκ…
ουφ…
τουλαχιστον λετε να δουμε wino με καποιο αλλο απο τα ‘‘οχηματα’’ του στο μελλον;; ως σολο που εβγαλε και δισκο προσφατως μηπως;; καντε προσπαθειες καντε προσπαθειες εσεις εκει οι υπευθυνοι…
Παρεμφερές οφφ τόπικ σχόλιο: Ελπίζω ολόψυχα να μην ενόχλησα εκείνα τα παλικάρια μπροστά μου στη “χαλαρή” και “ήσυχη” κουβεντούλα που θεώρησαν ΟΚ να ανοίξουν προς το τέλος του σετ των Universe. Μάγκες, αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, αφιερωμένο με πολλήηηηη αγάπη: 
:eek::eek:
Ρεπουστημου εγώ πόσο στον κόσμο μου ήμουνα για να μην καταλάβω ότι έπαιξε ΑΥΤΟ το κομμάτι από ΑΥΤΟ το συγκρότημα;
Τέλος πάντων… ας πούμε λίγα λόγια για τη συναυλία.
Universe217: Στο cd είναι συγκλονιστικοί, απόκοσμοι, μαγευτικοί. Ε, στο σανίδι είναι περίπου 1000000000000 φορές καλύτεροι! Στο τέλος του σετ τους έστεκα αποσβολωμένος από αυτό που είχα βιώσει. Από την απίστευτη φωνάρα της Τάνιας, τον αντίλαλο της κιθάρας και του μπάσου, τα λίγα αλλά υπόκωφα χτυπήματα στα τύμπανα, τη σκηνική τους παρουσία που ήταν καθηλωτική, ακόμα και το γαμημένο το light show! Ντάξει ποιός στη χάρη μου, μέσα σε τρεις μέρες είδα live τα δύο καλύτερα (για μένα) ελληνικά συγκροτήματα αυτή τη στιγμή! (Poem - Universe) Αν η μουσική των Universe δεν ήταν τόσο στριφνή και δύσπεπτη, θα ευχόμουνα “και στο Donington” ή κάτι τέτοιο. Τώρα τί να ευχηθώ; Και στο Roadburn, να σας μάθει όλος ο όπου Γης καλόγουστος μεταλλόκοσμος! (και να ελπίσω ότι δε θα πεταχτεί σαν τη τσουτσού κανένας Bleedin λέγοντας “χάσατε κύριε, έχουν ήδη παίξει και τους έχω δει, περάστε έξω κύριε”).
St. Vitus: Εδώ τα λόγια ίσως και να χάνουν το νόημά τους.
Μέχρι χτες έλεγα ότι το πιο heavy συγκρότημα που έχω δει στη ζωή μου ήταν οι Trouble. Από χτες δεν είμαι και τόσο σίγουρος! Εμπειρία μάγκες, εμπειρία. Ο Scott Weinrich είναι ίσως η πιο επιβλητική φυσιογνωμία σ’ αυτή την άγια μουσική που λέγεται doom metal. Από κοντά και το καϊδι ο Chandler! Και να φανταστεί κανείς ότι μέχρι πρότινος δεν ήμουν καν φανατικός οπαδός των Vitus! Ναι, μη βαράτε, το ξέρω, εγώ το έχω (ή μάλλον το είχα) το πρόβλημα, αλλά βασικά κάτι μου λέει κιόλας ότι αυτό που είναι πραγματικά είναι οι St. Vitus το καταλάβαμε μόλις χτες που τους είδαμε ζωντανά. Ότι, δηλαδή, τελικά στους δίσκους δεν μπορούν να αποτυπώσουν ολοκληρωτικά το πόσο τρομακτικά μονολιθικοί, το πόσο αφοπλιστικά αληθινοί είναι. Τί να πω, χτες προσκύνησε και ο τελευταίος ίσως δύσπιστος (εγώ ντε).
Άντε με το καλό και στους Count Raven! (και βασικά μάλλον πρέπει μία απ’ αυτές τις μέρες να κάνω bump στο θρεντ τους να μην τους ξεχάσετε - λέμε τώρα - γιατί όλο αυτό το τρελαμένο ντουμοσυναπάντημα που τα έκανε όλα πουτάνα χτες το βράδυ οφείλει να πράξει το ίδιο και στους Σουηδούς!)
ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ευχαριστώ την θεά τύχη για αυτή την τεράστια εμπειρία. Οι τύποι πέραν απο γαμηστερή μπάντα είναι και φανταστικοί σαν άτομα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.
Το γεγονός ότι άκουσα ζωντανά το Troll δεν περιγράφεται με λόγια και είναι απο τις στιγμές που απλά σου αλλάζουν τη ζωή σου για πάντα…
Α και επίσης μην ξεχνάμε πως το dying inside ήταν αφιερωμένο στο Ζούγκλα…
Τους είδαμε φίλε…
πραγματικα οι ανθρωποι ηταν φοβεροι.Απιστευτα καλυτεροι λαιβ απο οτι στα αλμπουμ.Με ηχο κιθαρας που θυμιζε αυτον του Iommi.Ολοι του τρελες μορφες που δειχνουν να απολαμβανουν απιστευτα αυτο που κανουν, με προεξεχοντα ομως τον Chandler.Δειχνουν η μουσικη να ειναι το σημαντικοτερο πραγμα στη ζωη τους.Και γαμω τα λαιβ.
Αν υπηρχε δικαιοσυνη δεν θα επαιζαν μπροστα σε 400 αλλα σε 4000.Αλλλα πες μου και για ποσους αλλους ισχυει αυτο.Ομως το λεω γιατι μετα το τελος ηταν η βασικη μου σκεψη
εμπειρια ζωης η συναυλια!!η πμπαντα τα εδωσε ολα!!!ο μπανταοφορος με αυτη τη φωνουλα κερδισε τις εντυπωσεις!!