Αγαπημενη μπαντα οι Testament 25 χρονια τωρα, τι εννοεις?
Επισης, το Dream Theater ειναι “Trial Of Tears”, το οποιο αλλαζει το ονομα και το νοημα παρα πολυ.
Αγαπημενη μπαντα οι Testament 25 χρονια τωρα, τι εννοεις?
Επισης, το Dream Theater ειναι “Trial Of Tears”, το οποιο αλλαζει το ονομα και το νοημα παρα πολυ.
Με πιάνεις απροετοίμαστο. Καρδούλα.
Δεν πρόσεξα την λεπτομέρεια κ πάλι όμως μια ανησυχία την έχω για αυτά που έρχονται
Συγκεκριμενα, και επειδη δε με ρωτησε κανενας :
The Legacy 9
The New Order 7
Practice What You Preach 7
Souls Of Black 8
The Ritual 10
Low 10
Demonic 7
The Gathering 9
The Formation of Damnation 6
Dark Roots Of The Earth 10
Brotherhood Of The Snake 6
Titans Of Creation 8
Γιατί 6? Έχει πολύ κλασικά κομμάτια κομμάτια μέσα.
Μπορει να το αδικω. Θα πρεπει να τα ξανακουσω, ειδικα τα παλια, τωρα που βλεπω το tracklist μπορει να εχεις και δικιο.
Βασικα εχεις οντως δικιο, δε μπορω να βαζω παραπανω στο Brotherhood Of The Snake για παραδειγμα, οποτε θα κανω μια τραμπα μεταξυ των δυο αυτων, γιατι ειπα να ακολουθησω και τον κανονα του @pantelis79
Ούτε εγώ τα θυμάμαι, έπρεπε να μπω να τσεκάρω τι κομμάτια έχει μέσα, απλά είδα ότι γίνεται σκοτωμός από κλασικούρες.
Το προβλημα μου με τους 4 πρωτους δισκους των Τεσταμεντ ειναι πως ειναι σχετικα μικροι σε διαρκεια, και βρισκω 2-3 fillers σε καθε εναν απο αυτους. Οποτε αν και μιλαμε για καλους δισκους, δεν με εξιταρει κανενας οσο με εξιταρουν δισκοι σαν το Ritual και το Low, που τα βρισκω καταπληκτικα απο την αρχη ως το τελος.
ΥΓ. Μολις ειδα οτι εφυγε πριν μια βδομαδα απο τους Testament ο Gene Hoglan. Μετα το Demonic το 1997 και τους 3 reunion δισκους στους οποιους επαιξε, ηθελε ακομα εναν για να ισοφαρισει τον Louie Clemente στους 5. Λες να ξαναπαρουν τον Lombardo?
Έγραφα για τους Riot προχθές και μου ήρθε άλλη μια κραυγαλέα περίπτωση…
Dance of Death
Το “The Privilege of Power”, δεύτερος δίσκος της νέας τότε σύνθεσης των Riot μετά το πανθομολογούμενο αριστούργημα “Thundersteel”, φιλοδοξούσε να είναι concept album. Υπάρχει μεν μια χαλαρή στιχουργική συνέχεια (η δύναμη επιβολής της τηλεόρασης, η καταπίεση της εξουσίας, η φτώχεια, σε συνδυασμό με την επανάσταση που θα φέρουν οι μεταλλικές λεγεώνες – ναι, τόσο γελοίο!), όμως είναι οι εισαγωγές όπου κάποιος αλλάζει κανάλια στην TV, ακούει ειδήσεις, γιαπωνέζικη μουσική κλπ, που προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση του concept. Εισαγωγές που ενίοτε τραβάνε πολύ σε μάκρος και καταντούν εκνευριστικές αφού βρίσκονται σχεδόν σε κάθε κομμάτι διασπώντας τη ροή της μουσικής.
Αυτό συμβαίνει και στο “Dance of Death” όπου η εισαγωγή καταλαμβάνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, το 20% της διάρκειας του. Κατά τα λοιπά, πρόκειται για ένα κομμάτι καταιγιστικής έντασης, από εκείνα που αναδεικνύουν την metal φλέβα των Riot μέσα από τις, δημοφιλείς τότε, power/speed φόρμες
Από την άλλη έχουμε το Dance of Death των Maiden μια από τις κορυφές του ομώνυμου δίσκου και ταυτόχρονα άλλη μια ένδειξη για το πόσο πολύτιμος εξακολουθούσε να είναι ο Gers σαν συνθέτης, ακόμη και με την ταυτόχρονη παρουσία των Dickinson και Smith στο συγκρότημα.
Πραγματικά, θεωρώ άτοπο να αναλύσω περαιτέρω ένα τέτοιο κομμάτι, γνωστό άλλωστε σε “όλους”.
Το Dance of Death των Maiden είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια τους μετά την κλασική εφτάδα και από τα λίγα σύγχρονα Maiden που μου προσφέρουν γνήσιες ανατριχίλες, ωστόσο αυτά που γίνονται στο Privilege είναι απερίγραπτα πράγματα. Ψήφος λοιπόν στο πλέον υποτιμημένο μέταλ συγκρότημα από εμένα.
Πάμε ένα με Morning Star
Amorphis
Τι να γράψει κανείς για το τραγούδι και για το άλμπουμ γενικότερα, μετά το υπέροχο κείμενο του αγαπητού @QuintomScenario.
King Woman
Δίσκος που υπήρχε σε πολλές λίστες του 2021, αν και εμένα προσωπικά δεν με κέρδισε. Το συγκεκριμένο τραγούδι όμως είναι ωραίο και άνετα το έβαζα σε μια playlist.
Therion
Το Theli πρωτο-άκουσα τότε και το αγάπησα. Το Vovin όμως το λάτρεψα. Ίσως επειδή ήταν ο πρώτος τους δίσκος που έζησα από την αρχή του σαν “οπαδός” τους. To Morning Star δεν θα το έβαζα στα καλύτερα του άλμπουμ όμως.
Spidergawd
Βλέπεις μέλη Motorpsycho? Είναι καλό. Το προηγούμενο τους έχω καιρό να το ακούσω. To VI όμως είναι πολύ ωραίο άλμπουμ και άκρως ανεβαστικό (τουλάχιστον σε εμένα έτσι λειτουργεί). The New Wave of The New Wave of British Heavy Metal…but from Norway !!! (κλεμένο). To δικό τους Morning Star κλείνει ιδανικά τον δίσκο.
Blackmore’s Night
Εδώ ομολογώ ότι έκλεψα. Έγραψα στο Spotify τον τίτλο για να δω ποια άλλα τραγούδια με αυτόν τον τίτλο μπορεί να υπάρχουν. Δεν έχω ακούσει ποτέ τι έχει κάνει ο Blackmore σαν Blackmore’s Night.
0 voters
Venom με χαρακτηριστική άνεση.
Τελικά, εδώ μάλλον δεν κολλάει το The Morningstar των Draconian…
Των Obituary διασκευή στο “Buried alive” των Venom είναι παραπάνω, δεν είναι original κομμάτι.
Πάμε σε κάτι άλλα:
Εγχώριο παλιακό hardcore ντέρμπι. Επειδή σπάνια μνημονεύονται τέτοια ονόματα στο forum, μία σύντομη περιγραφή και για τους δύο: οι Ξεχασμένη Προφητεία ήταν από τις πιο ιστορικές πολιτικοποιημένες hardcore μπάντες των αρχών της δεκαετίας του ’90. Κυκλοφόρησαν μόλις ένα split με τους Ολλανδούς Mushroom Attack, αλλά τα μέλη τους είχαν παρουσία και σε άλλες σημαντικές μπάντες. Τα τραγούδια τους επανακυκλοφόρησαν πέρυσι στην ολοκληρωμένη συλλογή “Έξοδος”, οπότε μπορούμε κι εμείς οι νεότεροι επιτέλους να τα ακούμε με αξιοπρεπή ήχο. Το “Ανάθεμα”, βέβαια, είναι για ‘μένα μάλλον το χειρότερο κομμάτι μέσα σ’ ένα σύνολο κορυφών.
Οπότε στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πάω με τους Αθίγγανους. Αρκετά παραγνωρισμένη μπάντα οι τελευταίοι -περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι προήλθαν από τις στάχτες των Ναυτία, ίσως την ιστορικότερη ελληνική hardcore πολιτικοποιημένη μπάντα. Κι αυτοί μόνο ένα split κυκλοφόρησαν (με τους Αυστριακούς Knallkopf) κι έπειτα διέλυσαν. Δε συγκρίνονται, φυσικά, με τους Ναυτία, αλλά έχουν κάποια πολύ δυνατά κομμάτια (με αποκορύφωμα το “Ερωτικό” που, προσωπικά, αποτελεί το κομμάτι-οδηγό για τη ζωή μου όσον αφορά το πώς αντιλαμβάνομαι τον έρωτα. Από τις σπάνιες στιγμές που ανακαλύπτεις ένα κομμάτι στα 22 σου και συνειδητοποιείς ότι εκφράζει με τόσο απλό τρόπο ό,τι νιώθεις μες στην καρδιά σου).
(Ερώτηση προς συμ-forum-ίτες: μπας και γνωρίζει κανένας γιατί στην επανακυκλοφορία των Ξεχασμένη Προφητεία έχουν αφαιρεθεί τα samples από Sex Pistols και Κοινωνικά Απόβλητα; που υπήρχαν στην αρχική έκδοση; Όπως κι άλλα πράγματα αν δεν κάνω λάθος, κάποιοι ήχοι ανέμων κλπ.).
0 voters
Άδικο αποτέλεσμα θα βγει εδώ για τους Adicts, γιατί και το δικό τους “Hurt” (όπως και όλο το ντεμπούτο τους, “Songs of praise”) είναι καταπληκτικό. Βαλσάκι, ειρωνεία κι ένα αιθέριο solo σ’ ένα κομμάτι που άπαξ και το ακούσεις μία φορά δεν το ξεχνάς. Ε, από την άλλη, όμως, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα… δεν ξέρω, απ’ τα καλύτερα τραγούδια που γέννησε αυτή η μουσική; Κομμάτι-σούπα, βέβαια, ίσως πια. Προσωπικά έχω πολλά χρόνια να το ακούσω κι αν έβαζα τώρα το “The downward spiral” μάλλον άλλα κομμάτια θα ήθελα να ακούσω (ή ίσως δε θα έβαζα καν αυτό, θα προτιμούσα το “The fragile”). Βέβαια, αυτό μάλλον είναι και δείγμα του πόσο έχεις λιώσει ένα κομμάτι. NIN, λοιπόν.
0 voters
Κομμάτι που ανακάλυψα όταν ξέθαψα τη δισκογραφία Purple. Να ξαναπώ, λοιπόν, ότι προσωπικά βρίσκω το “Come taste the band” ένα απολαυστικότατο album και το συγκεκριμένο κομμάτι είναι από τα καλά του δίσκου με το drumming του Paice να είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ του groove και του έξυπνου τρόπου να παίρνεις ένα σχετικά τετριμμένο riff και να το ανεβάζεις επίπεδο. Ε, και ο Bolin λάμπει. Έχω περιέργεια να δω αν θα το ψηφίσει κανένας άλλος. Το “Drifter” των Maiden δε μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα (όπως κι όλο το “Killers” πέρα από 2-3 στιγμές), οπότε Purple για ‘μένα.
(Να ‘χει μείνει κανένας στο forum, άραγε, που να έπινε μπύρες στο Drifter στη Ναυαρίνου; Έπαιζα DJ εκεί για κάποια φεγγάρια πριν 10+ χρόνια, ωραίες εποχές με ωραίες μουσικές).
0 voters
Σούπα-ξεσούπα, μιλάμε για το απόλυτο κλείσιμο (Reznor κρεμασμένος πάνω στη βάση του μικροφώνου) ενός από τα καλύτερα live που έγιναν σε αυτόν τον τόπο.