σαφώς απλά ότι και να πούμε λίγα θα είναι…καταπληκτικός δίσκος με απλά λόγια.
Agreed.
Με ~15 ακροάσεις από προχθές, νομίζω το πιο αδύναμο κομμάτι του δίσκου, εκτός απ’ το ιδιαίτερο Limbs of Crystal Clear, είναι το Mourning Sun, που άλλες μπάντες θα ήθελαν να γράψουν και δε μπορούν :Ρ
Για τα υπόλοιπα τι να πούμε… riffάρες, solάρες, πλήκτρα, ατμόσφαιρα, μαυρίλα.
Διάβαζα τα reviews που το εξυμνούσαν και σκεφτόμουν ότι παίζει να έχουν μια δόση υπερβολής, αλλά το αποτέλεσμα δικαιώνει τους γράφοντες.
Περιμένω το album (από Τετάρτη μου είπαν) ή να ανέβει κανα FLAC να τον ακροαστώ σε όλο του το μεγαλείο γιατί αυτό που κυκλοφορεί είναι ψιλοσάπιο.
Γαμαει το Mourning Sun ρε. Για μενα ισως η πιο αδυναμη στιγμη ειναι το τελευταιο κομματι που ειναι ψιλοακυρο. Νταξ, τι να κανεις.
Καλά, αυτό είναι remake απ’ το 1994. Βασικά λόγω άθλιας ποιότητας του συγκεκριμένου, δεν ξέρω μήπως είναι το ίδιο :Ρ
Πάντως είπα με εξαίρεση το Limb of Crystal Clear, πως θεωρώ το Μourning Sun το πιο αδύναμο από τα υπόλοιπα, όχι ότι δε μπορεί να σταθεί από μόνο του και πως δεν είναι πολύ καλό.
Απλά μέχρι στιγμής, μου 'χει μείνει λιγότερο από τα υπόλοιπα.
Σε λίγες ημέρες θα εισαχθώ στο ΚΑΤ με κακώσεις στο σβέρκο που πρόκειται να προκληθούν κατά την ακρόαση του A Fathers Providence. Μιας και το ανέφερα, πολύ Empty Handed, κάνει μπαμ, αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου. Ήταν στο ταβάνι και το έστειλαν στον ουρανό.
Άδειο σπίτι ευκαιρία για ενισχυτή:D Να το ακούσουμε όπως πρέπει το δίσκο.
Θα συμφωνήσω βέβαια με τον κύριο από πάνω. Καταπληκτικό κομμάτι. Σίγουρα ξεχωρίζει από τον δίσκο. Όταν έχει ένα τρομερό δίσκο και ένα κομμάτι λίγο πιο πάνω από τα άλλα, καταλαβαίνουμε απλά τι έγραψαν πάλι.
Μπορεί οι Saturnus να έχουν πιο λίγους δίσκους από τους 3 άλλους, αλλά σε όλους τους δίσκους έμειναν σταθεροί στον εαυτό τους, και πηγαίνοντας πάντα ένα βήμα πιο πέρα χωρίς να κουράζουν σε κανένα σημείο…
Ο καινούργιος δίσκος δεν κουράζει παρά τη μεγάλη διάρκεια των κομματιών. O Thomas για άλλη μια φορά έχει κάνει απίστευτη δουλειά στα φωνητικά. Είτε στα brutal, είτε σταν clean, είτε στην απαγγελία. Τα πλήκτρα σχεδόν σε κάθε κομμάτι σκοτώνουν. Κιθάρες, ντραμς τα πάντα.
Γενικά σαν σύνολο δεν με απογοήτευσε καθόλου, απεναντίας δεν περίμενα να βγάλουν κάτι τέτοιο, με βάση και μόνο το Veronica.
edit: Συνταγή επιτυχίας. Όσο πιο δυνατά ο ενισχυτής, βάζεις Empty Handed και στο καπάκι A Fathers Providence
Ούτε review ούτε τίποτα.
Καλή φάση…
Ακούω τώρα το Saturn in Ascension και μου έχει καρφωθεί στο μυαλό μία ερώτηση - όνειρο. Μπορεί κάποιος να μου πει ποια είναι αντικειμενικά η πιθανότητα να τους δούμε από κοντά κάποια στιγμή ξανά;
το 09 είχαν έρθει και όχι σε επίσημη περιοδεία. Ελπίζουμε στο πνεύμα των ημερών κάποιος άγιος άνθρωπος να φιλοτιμηθεί…:(
…αν και εχει ανεβει απο καιρο… [U]εδω[/U] μπορειτε να διαβασετε το κειμενο μου για το Saturnus που χα υποσχεθει. Οπως ειχα πει και του Απερη, επειδη εγραφα παλια στο Ροκιν μου καθοταν λιγο περιεργο να ποσταρω κειμενα μου υστερα απο ενα σημειο, αλλα τελικα αλλαξα γνωμη.
To αλμπουμ το πηρα πριν απο λιγες μερες βινυλιο, εχει και το bonus track της limited εκδοσης. Γενικα μου φανηκε καλη κοπη, βεβαια δεν το χω βαλει ακομα να παιξει επειδη θελω να αλλαξω βελονα καποια στιγμη τις επομενες μερες.
Νέο album μετά από 10 χρόνια.
Για να δούμε.
1 Like
Με πρόλαβες!
Ήδη έχουν κυκλοφορήσει το “The Calling” κι έχουν γράψει μερικά λόγια στα social.
“Sparks come and go, but some of them live inside and drive us forward. The past can weigh heavy on our shoulders but fuels the decisions to make in our present into poetry for the brave. Hence an ‘inner call’ is needed for life and blood to combine to create a better horizon. However, this calling is shadowed by the lament of troubled times and forgotten shores… ‘The Calling’ tells the story of those going from doom to strength and turning sacrifice into pure will.”
Ψάχνοντας ξανά το τραγούδι στο youtube, διαπίστωσα ότι έχουν παίξει στα λάιβ ένα ακόμη καινούριο, το Chasing Ghosts. Υπερ-αγαπώ αυτή τη μπάντα κι ελπίζω να τη δούμε ξανά λάιβ (τους είχα δει στο demons gate festival το 2019)
1 Like
Ελπίζω να μας τιμήσουν πάλι, τα live τους είναι πολύ δυνατά.
1 Like
Ελπίζω να σκεφτεί κάποιος να τους ξανακαλέσει, γιατί είδα πήγαν πρόσφατα μέχρι Κωνσταντινούπολη. Στο λάιβ το 2019 είχαν πει ότι το ελληνικό κοινό ήταν ένας από τους λόγους που γενικά ξεκίνησαν να παίζουν και εκτός Δανίας.
Κυκλοφόρησε και επίσημα το “Chasing Ghosts”.
Για τα όσα πραγματεύεται το κομμάτι, η μπάντα έγραψε τα παρακάτω στα social. Εξαιρετικά ενδιαφέρον concept.
“Chasing Ghosts” deals with the enormous amount of time we spend chasing things that end up either being the complete opposite of what we need or just slipping through our fingers. This can drag us down as if it was some kind of atonement to be settled and at the same time choked by the fear of failure. However when it all comes to pass it’s as if the effort and the time invested have been for nothing, yet it lingers and haunts us like a spirit. Even when awareness is found within the darkest solace, inner demons and dilemmas remain the same.
1 Like
Πάμε και τρίτο single
Και το σχετικό κείμενο της μπάντας, στο ίδιο πνεύμα με τα προηγούμενα:
What was broken can never be fixed, but that pain at the same time can lead to hope. Hope that will let the blood rush back in and let us run to new paths leading to our truth. Peace remains idle and depicted as some kind of utopian dream, taking you to a state of mind where eternity is the only choice and your last breath is the key to open the very first door of a new chapter to come.
1 Like