Και εδώ διακόπτω το κράξιμο για τις παπαριές του Oliva έχοντας ακούσει ελάχιστα (στα δάχτυλα μετρημένα) κομμάτια από Savatage για να πώ:
ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ SUMMER’S RAIN?:D:D
That is the way, dear. Τι έχεις ακόυσει δηλαδή; Για να λάβεις και τις σωστές κατευθύνσεις. 
Τα εξής σκόρπια κομμάτια:
White Witch (λατρεμένο κομμάτι), Legions, The Price You Pay, Visions, Summer’s Rain
Και εδώ έρχομαι εγώ και ρωτώ (ξανά) : ΓΙΑΤΙ πρέπει να συσχετίζετε ΠΑΝΤΑ τον άνθρωπο πίσω απ τη μουσική και το χαρακτήρα του με τη μουσική καθεαυτή; Νιώστε λίγο ρε παλικάρια, τα χουμε πει, ούτε κολλητάρια σας είναι ούτε θα κάνετε ποτέ παρέα! Άν ήταν έτσι θα πρεπε να πετάξουμε όλοι άμεσα όλους τους δίσκους Burzum… (ΔΕΝ προτίθεμαι να το κάνω)
Ον τόπικ: Τα διάφορα “υποκατάστατα” των Savatage με μέλη από δω κι από κει δε μ ενδιαφέρουν διόλου. Υπεραγαπημένη μπάντα αλλά θα περιμένω να τους δω reunion και όπως πρέπει. 'Άν όχι αρκούμαι στους δίσκους. Αρκετά με τις αρπαχτές.
Ε,άκου το Hall of the Mountain King τότε για αρχή…Και καλή καταστροφή!
Κι εγώ εκεί θα σ’ έστελνα… 8) Και μετά για τα γούστα σου θα πήγαινα The Dungeons Are Calling και Sirens. Μετά όλα από αρχή μέχρι Gutter Ballet πλην Fight for the Rock, τα άλλα μπορούν ίσως να περιμένουν λίγο λόγω στυλ. 
Δεν έχει πιάσει όμως τη καλύτερη περίοδο Savatage 8)
Μην βγαζετε απ’ εξω το “Fight For The Rock” ρε 'σεις…αν ειναι να εχει μια εικονα να την εχει τουλαχιστον ολοκληρωμενη. Θα συμφωνησω κι εγω με τα παιδια, [B]Ιmperium[/B], λιωσε ολα τα albums μεχρι το “Gutter Ballet” (προσωπικα το αγαπημενο μου), ισως και μεχρι το Streets για να καλυψεις την Jon Oliva-fronted περιοδο. Απο 'κει και μετα με αρχη το Edge Of Thorns (με τον Zak Stevens στη φωνη) εγιναν πιο συμφωνικη και “progressive” μπαντα (οχι prog με την εννοια των Dream Theater), και ξεφυγαν απο τα στενα πλαισια του κλασικου power metal…γενικα τσεκαρε ολη τη δισκογραφια τους με λιγα λογια!!!
Η οποία είναι ποια ας πούμε; Του Stevens;
Θεωρώ ότι αυτό άρχισε να γίνεται από το Gutter Ballet, πόσο μάλλον στο Streets.
Ναι αλλα ειδικα στο “Gutter Ballet” ειχαμε αρκετη power-ιλα. Για το Streets θα συμφωνησω
Ότι είπε ο Πάνος!
Δεν μου απαντάς όμως! 
Α, ξεχάστηκα! Ε ναι του Stevens! Όχι επειδή η πρώτη περίοδος είναι άσχημη (θα πέσει φωτιά να μας κάψει δλδ), αλλά από το Edge και μετά (βάζω και το Gutter βέβαια - ήταν τα πρώτα βήματα) η μπάντα αυτή έπαψε να στεγάζεται κάτω από τη ταμπέλα του μέταλ. Και του σκληρού ήχου γενικότερα. Αυτό αποδείχτηκε και με τους TSO στη πορεία.
Εκεί με βλέπω να ξεκινάω…
…κι από ότι φαίνεται αυτό θα ακολουθήσω.
Το teaser τα σπασε μου άρεσε το εφε με τις πύλες που κλείνουν έφτιαξε ατμόσφαιρα.
Εν καιρώ, ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση παίδες:)
τζιμ, μη γίνεσαι Χρονόπουλος και “μη συνδέετε τον δημιουργό με το δημιούργημα” και λοιπές χαζομάρες (δικές του, όχι δικές σου), δε γίνεται να αγαπάς μια μπάντα και να μη σε νοιάζει ΚΑΘΟΛΟΥ μα ΚΑΘΟΛΟΥ το τι λέει/κάνει/γράφει/μπλαμπλα ένα μέλος της. ειδικά όταν μιλάμε για κάτι σχετικό με την μπάντα, δεν κράζουμε τον Ολίβα γιατί τρώει και κάνει χόρτο σαν μανιασμένος και “ωιμέ τι πρότυπα είναι αυτά που περνάει στα μικρά παιδιά”, για δηλώσεις και κωλοτούμπες και γραφικότητες σχετικά με την μπάντα του τον κράζουμε.
Τα κιθαριστικά μέρη του Hounds είναι διαστημικού επιπέδου.
Απλή και τεράστια αλήθεια!
Ειδικά το σόλο. Τόσα χρόνια το ακούω το κομμάτι, τέτοιο όργιο στη κιθάρα δε το είχα προσέξει!
Η ρυθμικη κιθαρα 3:06 - 3:20 στοιχειωνει…
Ψαχνετε να απομονωσετε σημειο απο τραγουδι των Savatage? Ανωφελο ολα ειναι κατι παραπανω απο τελεια…παντως αυτο που με “στοιχειωνει” περισσοτερο ειναι το solo του “Summer’s Rain”…το αγαπημενο μου τραγουδι απο Savatage…