σε 40 λεπτά θα έχω πιει 3 μπύρες 
1 Like
Ρε το άτιμο το ΜΕΤΑΛ τις τραβάει…
Το έχουν πει και οι Manowar δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε “one more beer and heavy metal
and I’m just fine” …
1 Like
Μια χαρά τα σπάει και το Louder Than Hell… άσε τους άλλους να λένε
1 Like
Το louder than hell γαμάει
τέλειωσε το Power, απολογισμός 2 μπύρες… θα βάλω Hall καπάκι γιατί έτσι… και μετά ξέρεις τι
White Witch φίλε και εβίβα
4 Likes
Πω πω ζημιά! Εγώ έβαλα λίγο Running Wild να “καθαρίσουν” τα αυτιά! Άντε γεια μας!
Είστε κακή επιρροή
Listen to me children of the night beyond the doors of darkness you will find a thousand worlds for you to see here take my hand and follow me…
4 Likes
Υπέρτατη δισκάρα!
1 Like
Για να 'μαι ειλικρινής, γενικότερα προτιμώ τη δεύτερη περίοδο των Savatage (Edge of Thorns και μετά). Το τελευταίο καιρό όμως λιώνω δίσκους της πρώτης περιόδου γιατί νιώθω δεν έχω εκτιμήσει τόσο πολύ το μεγαλείο που υπάρχει εκεί.
3 Likes
Αρχιδάτη δήλωση. Γενικά υπάρχει μεγαλείο σε όλες τις εποχές τους
Ωραίο poll αυτό…Savatage πρό ή μετά Edge of thorns
2 Likes
Τσίπουρο/αχλάδι και παράλληλα “She’s in Love” και δεν ξέρω τι θα φύγει…
Καπάκι, βότκα/βύσσινο και “Beyond the Doors of the Dark” - aaaaaaaaaaaaaaah aaaaaaaaaaaaaaah aaaaaaaaaaaaaaaaaah
3 Likes
Φεύγουν τα πάντα και εύκολα πολύ,χαχαχαχαχα
1 Like
Πολύ δύσκολο να πεις, η δικιά μου αγ. Τριάδα είναι από το Edge και πίσω. Αλλα μετά πάει Dead Winter, Sirens, Handful Of Rain, Streets… δεν ξέρω αφήστε με ήσυχο!!!
1 Like
Βασικά ο πρώτος δίσκος που άκουσα ήταν το Edge of Thorns. Και γενικά έχω μια λατρεία με τον Stevens. Αλλά γουστάρω που στα αμιγώς μέταλ δισκάκια οι κιθάρες είναι απίστευτες.
1 Like
Θυμάμαι το buyer’s guide που έκανα προ αμνημονεύτων πήγαινε κάπως έτσι
Gutter-Edge>Hall-Dead>Streets-Sirens-Wake μπλα μπλα μπλα
ακόμα και τωρα η μόνη μου επιφύλαξη είναι αν θα άλλαζα θέση το Streets με το Dead
2 Likes
Εγώ το Gutter Ballet αλλά όπως έχω πει και παλιότερα η ζεστασιά της φωνής του Zak είναι άλλο πράγμα…
2 Likes
“Hall…” ο απόλυτος power metal δίσκος εις τους αιώνας. Μέσα του περικλύει όλα όσα εννοούνται στις λέξεις power και metal και στην ένωσή των. Μετά έπονται οι δίσκοι που λένε ότι γέννησαν το power.
Μετά “Gutter…”, “Streets” με δένει συναισθηματικά και ακόμα δεν έχω βρει το λόγο. Και νομίζω ότι το “Power of the Night” είναι ο ιδανικός δίσκος για μεταμεσονύχτιες ακροάσεις.
Η μετά “Edge…” δε μπορεί να με γονατίσει, και να την αγκαλιάσω με λαχτάρα. Είναι ολοφάνερη η Απουσία και δε γεμίζει το κενό. Ίσως “Poets…” πιο πολύ.
6 Likes