Απόσο πρόσεξα Thread για τους Saviour Machine δεν υπάρχει οπότε το ανοίγω εγώ.
Οι Saviour Machine, λοιπόν δημιουργήθηκαν από τους αδερφούς Eric και Jeff Clayton το 1989. Ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν τα πρώτα demo το 1990. Μετά από δύο χρόνια υπογράφουν συμβόλαιο με την Frontline Records (a Christian Rock record label) και κυκλοφορούν το Saviour Machine I το 1993 ένα Album που ανήκει στον ευρύτερο χώρο του Gothic Rock/Metal με αρκετά συμφωνικά στοιχεία.
Το 1994 κυκλοφορούν το Saviour Machine IΙ το οποίο παρουσιάζεται απογαλακτισμένο από τα όποια Metal στοιχεία υπήρχαν στο ντεμπούτο τους, κινείται στο χώρο της Gothic Rock όπερας με κύριο καθοδηγητή τις ανατριχιαστικές ερμηνείες του Eric Clayton και το πιάνο του Nathan Van Hala.
Από το ’97 και μετά το συγκρότημα ασχολείται με το ποιο φιλόδοξό project που έχει ποτέ προσπαθήσει, την τριλογία Legend η οποία αποτελεί την μελοποίηση της Αποκάλυψης του Ιωάννη βασισμένο στις βιβλικές προφητείες. Το μουσικό αυτό πλάνο αποτελέιται(προς το παρών) από τέσσερα cd με διάρκεια πάνω από πέντε ώρες(Legend I το 1997, II το 1998 και III:I 2001) ενώ κανονικά το πέμπτο και τελευταίο μέρος ήταν να κυκλοφορήσει εντός του 2007, κυκλοφορία η οποία αναβλήθηκε λόγω των προβλημάτων υγείας του τραγουδιστή Eric Clayton(καρκίνος του οισοφάγου) με αποτέλεσμα να είναι αμφίβολο το πότε και αν θα κυκλοφορήσει ποτέ(υπάρχει και η άποψη ότι η τριλογία έχει ολοκληρωθεί ούτως ή άλλως).
Η τριλογία δίχασε τον όποιο κόσμο τους παρακολουθούσε με αρκετούς να το θεωρούν υπερφίαλο και φορτωμένο και επίσης αρκετούς να το θεωρούν σαν το κορυφαίο δημιούργημα τους(Me Included) και σαν ένα από τα σπουδαιότερα έργα της δεκαετίας που μας πέρασε(και της τρέχουσας αν και εγώ προσωπικά λόγω υπερβολικής λατρείας θα έλεγα ότι ανήκει στα σπουδαιότερα δημιουργήματα του περασμένου και του τρέχοντος αιώνα γενικότερα) απλά προσωπικά μιλώντας δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν συνηθισμένοι Song Oriented δίσκοι αλλά σαν ένα επίσημο Soundtrack της αποκάλυψης όπου η μουσική περνά σε εντελώς δεύτερη μοίρα, σαν ένα χαλί πάνω στο οποίο κυριαρχεί η αφήγηση της ιστορίας.
Στη χώρα μας γενικότερα είναι γνωστοί για το ντεμπούτο Saviour Machine I μιας και είναι και το πιο βατό τους και γενικά έχει πλασαριστεί σαν το πιο Rock/Metal Oriented Album τους, άποψη η οποία με βρίσκει κάθετα αντίθετο μιας και κατά κάποιο τρόπο την τριλογία Legend την θεωρώ σαν ένα εκ των κορυφαίων δημιουργημάτων επικού Metal γενικότερα(με την πολύ ευροία έννοια φυσικά, μην περιμένει κανένας ManowaroBathorismous) και πέρα από αυτό δε φτάνει και τα επίπεδα των μετέπειτα κυκλοφοριών τους.
Ώπα φίλος…χτύπησες ευαίσθητο σημείο μου…(και αυτό είναι μείον μου?:D)…Λατρεία μεγάλη, μεγάλη φωνάρα ο Clayton εξαιρετικό στυλ και γενικά ένα από τα κρυφά διαμάντια του progressive/gothic ήχου…(by the way όταν μιλάω με ταμπέλες σιχαίνομαι τον εαυτό μου:p)…Πάντως είμαι κι εγώ απο αυτούς που αρέσκονται στην πρωτη περίοδο του γκρουπ, η τριλογία δυστυχώς για μένα ήταν πολύ φιλόδοξη και συνάμα αδύνατη για την πραγμάτωση του concept…
Δεν ξέρω πιο κομμάτι άκουσες αλλά όποιο και αν ήταν στα σίγουρα τα Legend δεν είναι για πρώτη επαφή, θα σου πρότεινα να τα πάρεις με τη σειρά και αν τελικά σου αρέσουν προχώρα και στην τριλογία.
λαρεία μεγάλη οι Saviour Machine και κατ’επέκταση ο Eric Clayton.
Φωνή από τις λίγες, εκφραστικότητα που έχουν ελάχιστοι.
Θα συμφωνήσω διαφωνώντας.
Ναι μεν ο Clayton πνίγηκε στο μεγαλεπίβολο concept του Legend, όμως το αριστούργημά του κατ’εμε είναι το πρώτο μερος της τριλογίας.
Ένας εκ των ωραιότερων δίσκων που έχω ακούσει ποτέ. Μελωδίες της αποκάλυψης, ερμηνείες συκγλονηστικές, σε κρατάει καθηλωμένο καθ’ όλη της διάρκειά του.
Στα 2 επόμενα υπάρχουν καταπληκτικές στιγμές αλλά το σύνολο υστερεί σημαντικά.
Τα 2 πρώτα είναι και αυτά εντυπωσιακά, ιδιαίτερα το Ι.
Να αναφερθεί η σ-υ-γ-κ-λ-ο-ν-ι-σ-τ-ι-κ-η από όλες τις απόψεις παρουσία του Clayton στο ανυπέβλητο Human Equation των Ayreon. Καταφέρνει και ξεχωρίζει μεταξύ τελειοτήτων.
Φoβερη μπαντα με εναν τραγουδιστη που το παθος και η θεατρικοτητα του εφταναν σε δυσθεωρητα υψη…Το carnival of souls ειναι πιστευω ενα απο τα καλυτερα κομματια που γραφτηκαν ποτέ στον χωρο του progressive metal…Εχουν παιξει και 2 φορες live εδω αν δεν απατωμαι…
εύγε για το θρεδ! έχω να δηλώσω ότι έχω ακούσει δυστυχώς μόνο το Ι και ΙΙ. Πρόκειται για απίστευτα άλμπουμς, αν και η αδυναμία μου είναι το πρώτο, που από κει τους έμαθα! Τι να λέμε, carnival of souls, jesus christ κλπ κλπ. Έπη! κάποια στιγμή τους είχα αναφέρει στο christian metal thread.
και μολις συνειδητοποιησα οτι τους μπερδεψα με τους iron savior και προσπαθω να καταλαβω τοση ωρα που σκατα ειναι ολα αυτα τα στοιχεια και τα απιστευτα φωνητικα που εγω δεν ειδα. λολζ. saviour machine εχω ακουσει πολυ παλια και δεν θυμαμαι τιποτα. κατεβαινει και το πρωτο λοιπον.
Λοιπον, ο Darth σταθηκε καλη αφορμη για να ξεθαψω το πρωτο τους αλμπουμ μετα απο ΠΟΛΥ καιρο. Και βσκ δε μ βγαινει να πω τιποτε αλλο. Παρα μονο τη λεξη δεος.
ποσο φωναρα μπορει να εχει ο ανθρωπος… τα λετζεντ Ι & ΙΙ ειναι μοναδικα αλμπουμ…και το βασικο ειναι οτι παρολο που εχει εμμονες με τον χριστιανισμο δεν το ξεφτιλιζει…
τα live τους υπήρξαν τελετουργικά.
όποιος μπορεί ας βρει το dvd που έχουν βγάλει.
στα πλαίσια του όλου θρησκευτικο-κοινωνικού τους concept υπήρχαν διάφορα σκηνικά, μέρος των οποίων ήταν και το κάψιμο της σημαίας του Ισραήλ.
όσοι είχαν παρευρεθεί στη συναυλία τους για το Legend παραμιλάγανε. δυστυχώς δεν είχα τότε τη δυνατότητα.
την προηγούμενη χρονιά στα πλαίσια του κολλήματος που είχα φάει παρακολουθούσα τις εξελίξεις και ο Clayton είχε αρχίσει να συνθέτει καινούργιο υλικό. είχε βγει και μια συλλεκτική έκδοση του πρώτου Legend που ήταν σε αυστηρά αριθμημένα κομμάτια που μπορούσες να παρεις από το site αλλά νομίζω ήταν κάπως τσιμπημένο σε τιμή.
Γειά σου ρε Darth!
Το τόπικ στάθηκε αφορμή για μαζικό πισωγύρισμα στις δισκάρες τους. Τι να πείς για τα 2 πρώτα και το ιδίως το Lagend I. Φοβερές δισκάρες και ο Clayton καταπληκτικός τραγουδιστής.
Από τα συγκροτήματα που δημιούργησαν ωραίες καταστάσεις στα 90’ς. Φυσικά το πρώτο Legend μόλις κυκλοφόρησε άφησε πολύ κόσμο άναυδο.
Μπαντάρα απλά.
αδερφέ DarthVader τι να πω σ’ευχαριστώ πάρα πολύ που μου τους θύμισες! Είχα να τους ακούσω πολύ καιρό και μουδωσες την ευκαιρία να ξανανιώσω τις ανατριχίλες…Μay the Force b with you:D
P.S: Αυτό το Αmerican Babylon…πόσο? μα πόσο τέλειο?
Μπαντάρα οι Saviour Machine. Πολύ μεγάλη και ιδιαίτερη φωνή αυτή του Clayton. Στο Ρόδον που τους είχα δει, σπείρανε, αν και δεν είχε πολύ κόσμο. (200-300 άτομα…). Η συμμετοχή του στο Human Equation των Ayreon του Lucassen το 2004, ήταν σίγουρα μια απο τις πιο κορυφαίες του δίσκου. Αλήθεια γνωρίζει κανείς τι κάνουν τώρα?
Έχω υποσχεθεί να γράψω σ αυτό το θρεντ…Είχα ακούσει μόνο το Ι αλλά εσχάτως κατέβασα και ακούω και όλα τα υπόλοιπα…Ως γνήσια κάφρα δυσκολεύομαι αρκετά…αλλά και άσχετα απο αυτό νομίζω ότι είναι μπάντα που θέλει αρκετά ακούσματα…
Το Ι το πρωτοάκουσα όταν ήμουν 16 επειδή μου το χε προτείνει ο Χάρης Ευκαρπίδης,γενικά τα γούστα μας συνέπιπταν μουσικά, τον έβλεπα λίγο και σα μεγάλο αδερφό( με χαρά με οδήγησε to whatever was buried in the back yard…hihihi).Μου είχε αρέσει πάρα πολύ, το αλμπουμ έχει φυσικά τεράστια συναισθηματική φόρτιση την οποία αποδίδει ΑΨΟΓΑ ο Clayton.Απίστευτη ερμηνεία…Έτσι λοιπόν το 98(νομίζω) που ήταν το λαηβ πήγα courtesy του αδερφού Ευκαρπίδη και του “μπαμπά” Φλωράκη(νι οι της δικής μου ηλικίας είχαμε την τύχη να περάσουμε την εφηβεία μας διαβάζοντας τα editorial του).
Το λαηβ ήταν απίστευτα ατμοσφαιρικό,αν και ναι είχε ελάχιστο κόσμο(νομίζω ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το ΡΟΔΟΝ τόσο άδειο),η σκηνική τους παρουσία με είχε αφήσει με ανοιχτό το στόμα,έκαναν πράγματα τρελά -τα τελετουργικά που ειπώθηκαν και πιο πάνω-δε θυμάμαι αν η σημαία που έκαψαν ήταν του Ισραήλ ή του ΟΗΕ :?..
Σε κάποια φάση ο Clayton κατέβηκε από τη σκηνή και ήρθε κάτω μαζί μας και πραγματικά σείστηκε ο τόπος…Αν και είχα ακούσει μόνο ένα αλμπουμ είχα περάσει σουπερ…
Τώρα τα υπόλοιπα αλμπουμ τα οποία ακούω κατόπιν παρότρυνσης του Darth Vader, αν και δε με ξετρελένουν-ίσως γιατί θέλουν τα ακούσματα που προείπα- με κάνουν να θέλω να τα ξανακούσω… maybe they just need to grow in me…Α! και βέβαια το Legend II με κάνει να χέζομαι κανονικά…ειδικά αν το ακούσω τη λάθος ώρα…hip hip hoorayyyyyyyyyyyyyy
Γενικά νομίζω πάντως είναι από τις μπάντες που αξίζουν τον κόπο κι ας είναι ανενεργοί…
