Μιας και έγινε μια άτυπη κατάταξη, δεν θα κατατάξω τα άλμπουμ σε συγκεκριμένη σειρά καθώς, σε κάθε άλμπουμ υπάρχουν τραγούδια τα οποία μ’ αρέσουν επομένως, εκείνα ακούω όποτε είμαι σε φάση.
Προφανώς οι πρώτοι δίσκοι μέχρι το Power And The Glory δικαίως θεωρούνται αριστουργηματικοί, υπάρχουν κάποιες πάρα πολύ γουστόζικες συνθέσεις, απίστευτες ιδέες, απίστευτες μουσικές και σε αυτούς τους δίσκους, είναι εμφανής η επιρροή από τους Motorhead.
Μετά είναι η πιο εμπορική φάση, το Power And The Glory έχει τις στιγμές του, ΦΥΣΙΚΑ και το Eagle Has Landed είναι επικό, στα καλύτερα κομμάτια τους, δεν το συζητάμε. Το Crusader ως δίσκος, με εξαίρεση το ομώνυμο, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο.
Το Innocence Is No Excuse είναι προσωπικό αγαπημένο καθώς, έχει πάρα πολύ δυνατά κομμάτια μέσα και τα οποία είναι στα αγαπημένα μου και επίσης, χάρη στο σκάλωμα που έφαγα με το Call Of The Wild αποφάσισα να ψαχτώ περαιτέρω με Saxon, γενικά έχει πολύ δυνατές στιγμές αυτός ο δίσκος, ίσως είναι παραγνωρισμένος επειδή είναι πιο εμπορικός και λόγω παραγωγής που φωνάζει 80s, έχει όμως πολύ καλό υλικό.
Rock The Nations, δικαίως δεν θεωρείται καλός δίσκος, έχει κάποια καλά κομμάτια, καταλαβαίνω όμως γιατί δεν είναι αρεστός σε πολλούς.
Το Destiny, αν έλειπαν 2-3 κομμάτια, θα το είχα πιο ψηλά στην υπόληψη μου, το Ride Like The Wind όμως, με κάνει να τα αναθεωρώ όλα αυτά. I Can’t Wait Anymore είναι το πρώτο κομμάτι που έχω ακούσει από Saxon και γενικά, είναι ωραίο κομμάτι. Προσωπικά αγαπημένα τα Song For Emma & S.O.S
Solid Ball Of Rock. Για όσους είχαν κριτικάρει τους Saxon με τους προηγούμενους δίσκους, το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, τους αρπάζει από τα μούτρα και τους κάνει να αναθεωρήσουν, επιστροφή στη γνώριμη και τσαμπουκαλεμένη φόρμα τους. Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα για το I’m On Fire, έχουν πλάκα τα κέφια του αρχηγού στην αρχή και προς το φινάλε του κομματιού, ορχηστρικά γίνεται της τρελής το πανηγύρι, απίστευτη κορύφωση αν ακούσετε προσεκτικά.
Το Forever Free έχει το ομώνυμο που είναι κομματάρα, το Iron Wheels ανατριχιλα σκέτη. Από κει μετά, από τους επόμενους δίσκους, μέχρι το Unleash The Beast έχω επαφή και με μεμονωμένα κομμάτια, από κει μετά, δεν έχω ασχοληθεί με το τι έχουν κάνει δισκογραφικά οι Saxon.
Σίγουρα πάντως είναι ενδιαφέρον το ότι την πολύπαθη για πολλούς δεκαετία του 90, οι Saxon έδωσαν δυναμικό παρόν στο μουσικό γίγνεσθαι, απίστευτο υλικό, χωρίς διάθεση να επαναπαυτουν, συνέχισαν ορμητικά.