Καλα οτι πεις παντως οι δισκοι τους με uli roth διαφερουν αρκετα σε υφος απ τους επομενους και ταιριαζουν πολυ περισσοτερο στα μουσικα μου γουστα, γιατι ετσι κι αλλιως ο 80s ηχος μ αρεσει αλλα δεν τρελαινομαι…και λαιβ που τον ειδα τον ροθ γαμισε…
Παίδες να κάνω και γω μια ερώτηση ? δεν αφορά τους Scorpions αυτούς καθ’ αυτούς αλλά τις επανακυκλοφορίες τους (από το 79 μέχρι το 90 νομίζω). Δεν τα χω ακούσει και τόσο προσεκτικά , αλλά με μια πρώτη αυτιά μου φαίνεται σα να είναι κάπως “συμπιεσμένος” ο ήχος στα remasters. Έχει προσέξει κανείς τίποτα τέτοιο ?
Ενταξει, ολο το προηγουμενο ποστ σου ηταν κραξιμο και τρολλαρισμα Δ’ κατηγοριας αλλα στο τελος αφησες και την avant-garde ατακα για να μην σε παρουν με τις ντοματες “αλλα μ’αρεσει η εποχη του Uli”. Κατι σαν τους φωστηρες του Hammer που κραζανε εποχη Jabs και αποθεωναν εποχη Uli και σε κατι Colmar και Wacken ηταν αφαντοι. Τεραστια η εποχη του Uli αλλα ακομα να μην υπηρχε αυτην παλι θα ηταν τιτανοτεραστιο συγκροτημα.
Δυστυχως δεν μπορω να σου απαντησω σε αυτο το ερωτημα καθοτι τα περισσοτερα δισκια τους τα εχω μονο στις remastered εκδοσεις. Καταλληλοτερος για να απαντησει θα ηταν καποιος που τα εχει και στις παλιες αλλα και στις remastered εκδοσεις.
Oι AC/DC ειναι το μοναδικο συγκροτημα που περιμενα να μου βγαλει καποιος μια πολυ γερη 5αδα στο ιδιο ειδος αλλα παλι εδω μπαινει το προσωπικο γουστο που βαζει μονο τα Highway to hell, Back in black και Razor’s Edge σαν album για καρφωτο 10αρι. Γουστα…
Lovedrive= '79
Blackout= '81
Love at first sting= '84
Savage Amusement= '88
Crazy World= '90
Εχεις δικιο, ειναι μετριοι δισκοι. Αλλα…Τα λογια ειναι ΠΕΡΙΤΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, την ωρα που χωριζουμεεεεεεεεεε