WTF, topic για μεγαλύτερες κλεψιές σε εξώφυλλα έχουμε;
8 Likes
Σε μια περίοδο, που τόσα μεγαθήρια έβγαλαν δίσκους, νομίζω ότι ΑΝΕΤΑ είναι ο καλύτερος από δαύτους.
Κυλάει νεράκι, ακούς Scorpions βουτηγμένους στην ιστορία τους και ταυτόχρονα ολοζώντανους και ορεξατους. Ακόμα κι εγώ που τους θεωρούσα τελειωμένους εδώ και χρόνια, κατάπια τη γλώσσα μου, έβγαλα το σκασμό και απολαμβάνω.
Yγ. Από τα μεγαθήρια, μόνο ένα δεν άντεξα να ακούσω τρίτη φορά…
6 Likes
εγραψες ακριβως οτι ηθελα να γραψω,το εβαλα χθες για πλακα να παιζει πισω κ κολλησα.εκτος απ το knock em dead που με εκνευριζει λιγο τα υπολοιπα ακουγονται υπεροχα
Αυτό το shining of your soul είναι ο ορισμός του instant classic, φέρνει στο μυαλό κάτι από το αγαπημένο is there anybody there
4 Likes
Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες πιο πριν, θα τοποθετηθώ όμως κι εγώ. Καταρχήν, όπως ξαναειπα, αν θυμάστε, υπήρχε και για τον προηγούμενο δίσκο το ότι “έχει το παλιό vibe καθώς τα τραγούδια έχουν γραφτεί τότε”. Ακούγοντας όμως τον καινούργιο δίσκο, διαπιστώνω ότι στον προηγούμενο δίσκο, δεν τους βγήκε και τόσο το σχετικό vibe, όπως τους βγήκε τώρα, στον καινούργιο δίσκο, πράγματι ακούω τους Scorpions του τότε, στον προηγούμενο, υπήρχαν αρκετά “νεωτεριστικά” στοιχεία και κάπου χανόταν το κλασικό στυλ.
Μπορεί κάποιοι να πέσουν να με φάνε αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο τελευταίος δίσκος ο οποίος είχε κάτι από το κλασικό vibe των Scorpions, ήταν ο Pure Instinct. Χωρίς να υποτιμώ το οτιδήποτε βγήκε έκτοτε, φυσικά και είχαμε πάρα πολύ ωραία κομμάτια, νομίζω όμως ότι δεν είχαν τόσο το κλασικό στυλ, ήταν κάπως πιο μοντέρνο καί εκεί λίγο σαν να χάθηκε κάτι από το κλασικό στίγμα, χωρίς φυσικά να λέω ότι είχαμε άσχημο υλικό.
Οπότε, συνοψίζοντας, νομίζω ότι ο καινούργιος δίσκος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, φέρνει στο νου τους κλασικούς Scorpions, τους οποίους είχα να ακούσω έτσι από το 1996, ακόμα και ο ήχος τους σε αυτό το δίσκο, φέρει κάτι από την προ 1996 εποχή, μετά, εκσυγχρονίστηκε ο ήχος, έγινε πιο βαρύς (βλέπε Humanity) και νομίζω ότι δεν ταίριαζε και τόσο με το στυλ τους.
Να πω κι εγώ ο νουμπάς ότι δεν περίμενα με ΤΙΠΟΤΑ ν’ ακούσω κομμάτι σαν το “Shining of your soul” από τους Scorpions εν έτη 2022, σ’ ένα album που κατά τ’ άλλα δε μου έκανε ιδιαίτερο κλικ.
Και τώρα πρέπει να έρθει ο generationx να μας εξηγήσει τι ακριβώς παίζει μ’ αυτήν την ιδιαίτερη μελωδία/κλίμακα και το κομμάτι αυτό θυμίζει το “To tame a land”. Δεν είναι ανατολίτικο, κάτι άλλο είναι.
1 Like
generationx bot enabled.
στο shining(κομματος) παιζει σε φρυγικη κλιμακα(μινορε -) στην αρχικη μελωδια,επειτα στο ιδιο ταστο να στο πω απλα,αλλαζουν κλιμακα,γυριζουν σε αιολικη(μινορε και αυτη) και ετσι παραμενει κουπλε ρεφρεν,πλην της μελωδιας που επαναλαμβανεται και στο κλεισιμο.
στο tame,ειναι εξαρχης σε αιολικη(-) και για λιγο πατανε 3 ταστα πισω να στο πω παλι πιο απλα,εκει γυριζουν σε λυδικη κλιμακα(ματζορε+).
οι ομοιοτητες που χτυπανε στο αυτι μας στα 2 αυτα κομματια στις αρχικες μελωδιες,ειναι οτι και οι 2 τσαγκρουνιαριδες χρησιμοποιουν εντονα την 5η και 6η βαθμιδα (αυτες οι 2 νοτες ειναι κολλητα μεταξυ τους) και στην φρυγικη στη μια περιπτωση και στην αιολικη(to tame a land) στην αλλη. ειναι νοτες που περιεχουν και οι 2 αυτες μινορε κλιμακες.
αααααυτα λοιπον 
. οι αγαπημενοι σκρρροοοπιοι βγαλανε ενα δισκο 8/10 με μεγαλη εκπληξη το shining.δεν μπορω να ζητησω κατι αλλο απο αυτους τους μουσικους με μεσω ορο ηλικιας τα 68,καπου εκει ετη…ολα πριμα 
8 Likes
Είσαι ωραίος, ρε φίλε.
Κι ένα best-of που έκανα για το αμάξι (ξεπερνάει τις 2 ώρες, σε φλασάκι):
Loving you Sunday morning
Backstage queen
We’ll burn the sky
Robot man
Hey you
Bad boys running wild
Is there anybody there
In trance
The sails of Charon
Far away
Born to touch your feelings
Wind of change
Make it real
Pictured life
Life’s like a river
Always somewhere
Shining of your soul
Lovedrive
Evening wind
Rhythm of love
The riot of your time
Yellow raven
Coming home
In your park
Still loving you
Living and dying
Restless nights
No one like you
Big city nights
Fly people fly
Holiday
When the smoke is going down
Fly to the rainbow
1 Like
Επιλογή χωρις Don’t believe her δεν εννοείται
1 Like
Από τα καλά κομμάτια του “Crazy world”, δεν αντιλέγω. Το οποίο συνολικά, στ’ αυτιά μου, μου φάνηκε σαν ένα άψογο 80’s (αν και του 1990) pop metal album στο στυλ του (ΥΠΕΡΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ) “Trash”. Αλλά δεν μπορούσα να τα χωρέσω κι όλα (καλά, μπορούσα, φλασάκι είναι, αλλά λέμε τώρα)!
1 Like
Πλάκα κάνω. Συμφωνω για Crazy world. Η δισκογραφία Scorpions μεχρι εκεί γεμίζει 3 ώρες ανετα με επιλογές.
Δισκάρα το Crazy World… αυτά 
1 Like
Το καλύτερο τους άλμπουμ.
1 Like
Τα έχω και πρόσφατα:
In trance
Lovedrive
Virgin killer
Taken by force
Fly to the rainbow
Love at first sting
Blackout
Crazy world
Animal magnetism
Savage amusement
Lonesome crow
Face the heat
Sting in the tail
Rock believer
Pure instinct
Unbreakable
Eye II eye
Όσα, τέλος πάντων, άκουσα. Τα τελευταία δεν τα έδωσα και τόση σημασία.
Τίμια λίστα, να πω την αμαρτία μου δεν τρελάθηκα και τόσο με το Rock Believer. Διάβαζα κάτι υπερβολές για τον καλύτερο δίσκο τους εδώ και 30 χρόνια ή ακόμα και 40 αλλά με τίποτα. Σίγουρα καλός δίσκος, σίγουρα έχει ένα από τα καλύτερα τους κομμάτια εδώ και πολλά χρόνια αλλά μέχρι εκεί.
Για μένα το Unbreakable ας πούμε είναι καλύτερο.
1 Like
Για του λόγου το αληθές:
Και, όπως λένε και πολλοί άλλοι, πρόκειται για πραγματικά εξαιρετική δουλειά, ίσως την καλύτερη τους των τελευταίων 40 χρόνων!
Το γαμήσανε και ψόφησε εκεί στο Rockoverdose.
Καλός δίσκος, αξιοπρεπέστατος για μπάντα τόσων δεκαετιών αλλά κάπου ώπα δηλαδή.
2 Likes
Αν ήθελαν πανηγύρια αλλά όχι υπερβολές ας έγραφαν ο καλύτερος τους για την νέα χιλιετία ή κάτι τέτοιο ξέρω γω
Εντωμεταξυ αν ελεγαν 30 αντε να το κουβεντιασουμε (προσωπικα αγαπαω πολυ το Face The Heat οποτε ουτε εκει θα συμφωνουσα αλλα οκ, να το κουβεντιασουμε) αλλα 40 ρε παιδια? Καλυτερο απο Blackout, Love At First Sting, Crazy World ΚΑΙ Face The Heat? Ρεεεεε
Εντάξει, είναι το καλύτερό τους από το Humanity, που για μένα είναι ο πιο συνεκτικός κι ωραίος δίσκος τους μετά τα 2000.
Αν έπρεπε να κάνω ένα ranking θα ήταν:
Humanity > Unbreakable > Rock Believer / Sting in the Tail >>>>>>>> Return to Forever
Σε τι αναφέρεσαι; Η κριτική που βρήκα από την Δάφνη Γεωργαδάκη είναι πολύ μετρημένη και σωστή