38 χρόνια
8 Likes
Όλο και πιο μακριά από τις εποχές των Uli Roth και Michael Schenker, αλλά δισκάρα, η πρώτη της Jabs περιόδου, μιας και στο Animal Magnetism υπήρχε βιασύνη να κυκλοφορήσουν νέο υλικό για να μην χαθεί το momentum της επιτυχίας του “Lovedrive” με αντίκτυπο στην ποιότητα του που παρουσιάζεται κυμαινόμενη!
Ένα ενδιαφέρον trivia είναι ότι στο εξώφυλλο δεν απεικονίζεται ο Rudolf Schenker όπως είναι η γενική εντύπωση, αλλά ο Gottfried Helnwein, αυτός δηλαδή που που το φιλοτέχνησε. Η σύγχυση αυτή οφείλεται, πέραν της ομοιότητας, και στο γεγονός ότι ο Rudy εμφανίζεται έτσι στο βίντεο του No One Like You!
3 Likes
Προσωπικά λατρεύω και τα δύο άλμπουμ (Animal Magnetism / Blackout) και νομίζω ότι οι διαφορές τους δεν είναι ποιοτικές, αλλά έχουν να κάνουν με το τι ήθελε κάθε δίσκος να κάνει. Το ΑΜ ήταν πιο πειραματικό, συνδύαζε το εμπορικό με το ιδιαιτερο, διαφέρει και από το πιο all-hits, no miss Lovedrive, και από τα σφηνάκια/δυναμίτες (pun intended) του Βlackout, που ανεβάζουν γκάζια, ριφαρες, σολαρες, ένταση στο 11.
Αλλά το ΑΜ είχε ένα Make it Real που ήταν το Rock you like a hurricane πριν το Rock you like hurricane, ένα Starlight που έπρεπε να γίνει το centerpiece του Moment of Glory (αλλά τι να γίνει), κολλητικά κομμάτια με ρεφραιναρες που αναδεικνύουν γιατί ο Maine είναι από τους καλύτερους τραγουδιστές εβερ, μέχρι και τις πιο “σκοτεινές” δουλειές τους με το βαρύ μπλουζ ριφ του Ζοο και το μαύρο και αραχνο Animal Magnetism.
Στα κιτάπια μου, το ΑΜ μπορεί να είναι γεμάτο διαφορετικά καλουδια, αλλά δεν είναι καθόλου άνισο
6 Likes
Γεματος εμπνευση παθος και συγκινησεις ο νεος δισκος των Σκορπιων 
6 Likes
Ακούγοντας το νέο δίσκο μου φαινόταν πως ακούω πάρα πολλά references σε άλλες ροκ μπάντες. Έκανα μια μικρή συλλογή από αυτά που “βγάζουν μάτι” (μπορεί και όχι)- αν κάποιος τα γράψει όλα φυσικά είναι πολύ περισσότερα
Gas in the tank: we are born to lose, we live to win
Knock 'em dead: we want it all
Rock believer: keep the faith, scream for me
Shining of your soul: more than a feeling
When I lay my bones to rest: Friends will be friends
Shoot for your heart: Hell’s bells
When tomorrow comes και unleash the beast: writing on the wall
Τυχαίο γεγονός και απλά συνηθισμένη rock and roll φρασεολογία ή συνειδητά references σε συνδυασμό και με τον τίτλο του δίσκου, τι πιστεύετε?
1 Like
Back to back ποσταρισμα γιατί το ακούω κάθε μέρα και πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό το δισκο.
Το gas in the tank είναι φανταστική lovedrive ροκια, τα roots in my boots και knock them dead συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο, το rock believer είναι γαμημενα συγκινητικοτατο, shining on your soul και seventh sun ριφαρες και ατμόσφαιρα, το hot and cold είναι το μόνο σκιπ του δίσκου.
Το when I lay my bones to rest πάρα τον τίτλο του απογειώνει τη διάθεση, peacemaker και call of the wild πολύ ωραία και μελωδικά, μετά η μπαλανταρα, shoot for your heart τι ριφαρα γαμω τον οξαπωδω, τα επόμενα δύο σε σημεία μου θυμίζουν τα 70s της μπάντας, σε αλλά το κάπως πιο σκοτεινό (εξαιρετικό) humanity και το crossing borders κλείνει όμορφα το δίσκο, πριν την ακουστική έκδοση της μπαλανταρας.
Το rock believer είναι ο δίσκος που δεν περίμενα, δεν πόνταρα σε αυτόν, και όμως γαμαει και δέρνει.
7 Likes
Ωραία ευκαιρία να πω ότι τον συγκεκριμένο δίσκο τον υπεραγαπώ, και για τις μεγάλες του στιγμές (Passion Rules the Game, Don’t Stop at the Top, Rhythm of Love), για τα γκάζια που έχει και σπάνια συζητάμε (Love on the Run, We Let it Rock…) αλλά και για τις πολύ τίμιες μπαλάντες, και συγκεκριμένα για το κατα(π)ληκτικό Βelieve in Love που οκ, στο Γυμνάσιο το είχα λιώσει. To ότι δεν είχε το 10/10 του Love at First Sting ισχύει, γίνανε λίγο τεμπέληδες και το arena rock εύκολα γίνεται πλαστικό. Αλλά με το σερί Love at first…, Savage…, και Crazy World οι Scorpions πέρασαν την χρυσή τους εμπορική περίοδο, που ήταν εξίσου ολοκληρωμένη ως πρόταση όπως ήταν στα '70s αν και με άλλο προσανατολισμό. Προηγήθηκαν πειραματισμοί, ακολούθησε αποπροσανατολισμός, αλλά εδώ έχουμε 3 δίσκους που διαμόρφωσαν μία εποχή.
Ίσως βοήθησε ότι ήταν από τους πρώτους δίσκους που ανακάλυψα, ωστόσο έχει πλέον για μένα μία ατμόσφαιρα πολύ χαρακτηριστική, και με πηγαίνει πάλι πίσω στα 12-13 που ήθελα να ντύνομαι κι εγώ με πέτσινα μπουφάν και να φοράω αλυσίδες για να μοιάζω στον Jabs του οπισθόφυλλου χαχαχα
9 Likes
Το είχα αγοράσει το καλοκαίρι του 2006 στη Χίο, μέρες αέρινες πριν μεταβώ στα πεζοδρόμια ξανά της Θεσσαλονίκης για πατήσω στο κατώφλι της γ’ λυκείου. Εννοείται πως το έλιωνα καθημερινά στο discman και προσυπογράφω στον από πάνω.
5 Likes
Ίσως η μόνη φορά που βλέπω τον κοντό θεό να παίζει κιθάρα. Να σημειωθεί ότι η ψαγμενια που τους είχα δει να παίζει ο ένας στην ταστιέρα του άλλου, όταν ήμουν πιτσιρίκι, ήταν για μένα εξωπραγματικό κόλπο.
1 Like
Ποιο video είναι, θυμάσαι; Post-αρέ το αν δε σου κάνει κόπο.
Δεν θυμάμαι τώρα επακριβώς, θα ψάξω και θα ξαναστείλει μόλις έχω βρει κάτι
Πρέπει να είναι στο “Coast to Coast”, καθότι αν δεν κάνω λάθος, σε αυτό είναι που βγαίνει και ο Klaus με κιθάρα (μία κίτρινη κιόλας).
1 Like
Σε κάθε live όταν παίζουν Coast To Coast παίζει κιθάρα ο Meine.
1 Like
Ε παιδιά, δεν το θυμόμουν χαχα, κουβά πήγα. Και τους έχω δει και live να το παίζουν, αλλά τότε.ημουν πολύ κοντός εγώ 
Ηλίθιοι απλά