κατ αρχη να πω οτι ειμαι ισως ο πιο μεγαλος κωλοτουμπας του ροκινγκ ολοκληρου. ΑΝΕΤΑ μπορει σε 2 βδομαδες να μπω να πω οτι ελεγα μαλακιες. :lol:
μπηκα για να πω τις παρατηρησεις μου ωστοσο. δεν μιλησα τοσο για ποιοτητα οσο για το οτι το αλμπουμ ενω ρεει συγκλονιστικα καλα, ενω δηλαδη, ειναι ΚΑΡΑΟΜΟΙΟΓΕΝΕΣ, δεν μου “μενουν” μεχρι στιγμης τοοοοσο πολυ τα κομματια. ειναι ομως και αυτο σημαντικο ε? πορωνομαι σε πολλα σημεια. σε καθε κομματι νομιζω. αλλα δεν παθαινω τις “ολοκληρωμενες” 4-5λεπτες ηδονες που θελω απο καθε κομματι. πχ η μελωδια στο pyramid god ειναι εκπληκτικη. γιατι δεν υπαρχουν αντιστοιχες σε αλλα κομματια? (φυσικα οχι με την εννοια της επαναληψιμοτητας).
ομως, γιατι η παυση στο 5pointed να ειναι το καλυτερο σημειο του κομματιου???
Έχοντας ολοκληρώσει την πρώτη ακρόαση, μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις. Αρκετά ξεχωριστό άκουσμα, πολύ καλές οι συνθέσεις. Δεν μπορώ να το συγκρίνω με το Communion, καθώς έχω ακούσει μόνο 2-3 σκόρπια κομμάτια από το αλμπουμ αυτό, και γενικά με τους SF έχω να ασχοληθώ συστηματικά αρκετά χρόνια. Η νέα κυκλοφορία τους όμως με κέρδισε και αναθέρμανε το ενδιαφέρον μου γι αυτούς.
Νομίζω από τις καλύτερες στιγμές είναι το Pyramid God, το Five Pointed Star, το Oceans Of Grey και το Apocalypse, ενώ αντιθέτως το Rising και το Therianthropy μου φάνηκαν κάπως “λίγα” (το τελευταίο ειδικά ίσως είναι και εκτός κλίματος των υπολοίπων κομματιών λόγω κάποιων περίεργων φωνητικών). Σίγουρα πάντως μια ακρόαση δεν είναι αρκετή για το συγκεκριμένο άλμπουμ.
βρε εγω δεν λεω οτι δεν γαμαει ασχημα. ισως ειναι και το αγαπημενο μου. αλλα αυτο το κενο στη μεση μου τη δινει. αυτα τα “σιωπηλα” κενα αλα περσεπολις με κουραζουν, εμενα προσωπικα…
Μετά το Communion, ήμουν σίγουρος πως οι Septic Flesh είχαν φτάσει στο ζενίθ τους. Έκοβα το πουλί μου πως ό,τι και αν κυκλοφορούσαν μετά απ’ αυτό, δεν θα ήταν καλύτερο. Τελικά, καλύτερα να περιμένεις να ακούσεις, και μετά να μιλάς.
Δεν ξέρω, μάλλον απ’ τον ενθουσιασμό μου είναι από τις συνεχόμενες αμέτρητες ακροάσεις του Great Mass απ’ τη τη στιγμή που κυκλοφόρησε, αλλά η εντύπωσή μου είναι πως το The Great Mass είναι η κορυφαία στιγμή των Septic Flesh. Kαι όπως είπε και o Seth, δεν νομίζω να βγάλουν καλύτερο άλμπουμ. Ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο θα συνεχίζω να το πιστεύω αυτό.
Μέχρι στιγμής, συναισθήματα, ανατριχίλες, καύλες, ενθουσιασμός, κοπάνημα, ευτυχία(!), σε μεγάλες δόσεις. Αγαπώ Septic Flesh, αγαπώ The Great Mass. Period.
2 πραγματα (μιας και δεν εχω ολοκληρωσει τις ακροασεις του αλμπουμ για να πω την γνωμη μου πιο αναλυτικα).
για μενα ΔΕΝ ειναι καλυτερο απο το Communion. το κομιουνιον ηταν πιο μπρουταλ και πιο στα γουστα μου. τουτο εδω ειναι πολυ διαφορετικο και σιγουρα πολυ καλο αλλα για τα δικα μου γουστα δεν ειναι τοοοοσο ηδονικο οσο το προηγουμενο. ειναι παντως αλμπουμ με τρομερη ροη και συνοχη, αν καποιος ακουσει μονο 1-2 τραγουδια δεν εχει νοημα.
ειναι εκπληκτικη η ανταποκριση που εχει το αλμπουμ στο εξωτερικο. εχει δημιουργηθει ενας πολυ μελαγος πυρηνας ανθρωπων που το εχουν σαν ευαγγελιο και μου εχει κανει μεγαλη εντυπωση αυτο. ειναι παρα μα παρα πολλοι οι νεοι φαν που θα κερδισει η μπαντα απο αυτο το αλμπουμ…
Αν και δεν αποτελεί ακριβώς credit το άλμπουμ άρεσε πάρα πολύ στον Vincent (ναι αυτόν που κατέστρεψε τους Morbid Angel) που το αποθεώνει στην συνέντευξη που δίνει στο hammer και μάλιστα χωρίς να έχει γίνει καμία σχετική ερώτηση.
Εξαιρετικός δίσκος - επίσης φαίνεται ότι άρεσε πολύ και στον nick holmes (τι πάει να ποιων ??:p).
Πάντως για εμένα είναι ένα κλικ πιο πάνω από το communion (ένα μόνο όμως ε!)
Λοιπον, μιας και ολοκληρωσα τις ακροασεις αυτου του αλμπουμ να πω τη γνωμη μου για ενα απο τα αλμπουμ που προκαλεσαν μεγαλο μπουρδελο στο φορουμ:
-για μενα ειναι χειροτερο του communion (10αρι για μενα) αλλα πολυ καλο γενικα (9 ας πουμε).
-κρυβει πολλη ποιοτητα και πολλα ομορφα στοιχεια ομως με χαλαει το songwriting καθως μονο τα pyramid god, five pointed star, therianthropy ειναι κομματαρες στα αυτια μου. apocalypse και rising ερχονται αμεσως μετα με το a great mass of death να τα ακολουθει οντας ο ορισμος του κομματιου που περιγραφει το αλμπουμ: ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ. αυτη η λεξη μου ερχεται οταν ακουω τα πιο πολλα κομματια του. και εχει και καλα αλλα και κακα στοιχεια. τα καλα ειναι η καλλιτεχνικοτητα κλπ, η ενταση και η αγωνια που πολλες φορες το αλμπουμ αποπνεει, τα κακα ειναι οι στιγμες που δημιουργουνται αυτα. εγω προσωπικα θελω να ακουω μουσικη και βαρειμαι τα κενα πχ στο mad architect και στο 5pointed star.
-το οποιο 5pointed star αν εξαιρεσουμε το κενο στη μεση, αυτα τα 2 λεπτα μπρος πισω ειναι ισως η πιο ηδονικη στιγμη της μπαντας στην ιστορια της για μενα. 2 λεπτα με παρα πολλες εναλλαγες και ποικιλια, αγριαδα και μελωδικοτητα. ολα τα εχει… τρομερο…
-κωλοτουμπα εκανα στο apocalypse (επειδη ειχα πει τοι δεν το θυμομουν καν).
-το rising δειχνει ασχημα οτι ειναι φιλερακι αλλα ειναι απο τα φιλερακια που σου αρεσει να ακους!
αυτα. πολυ καλο, θα το ηθελα συμφωνικο πιο πολυ σε στυλ pyramid god παρα σε the vampire from nazareth. πολυ καλη παραγωγη. τελος να πω οτι το χειροτερο κομματι του αλμπουμ ειναι με διαφορα το the undead keep dreaming. ακομη και απο αποψη στιχων και εμπνευσης μου φαινεται χαζουλικο…
γαμω τα αλμπουμ λοιπον, απλως οχι το ταβανι τους κατ εμε…
[SPOILER]ποσο γαματο ειναι το ουρλιαχτο-βρυχηθμος του σεθ με το που λεει την πρωτη λεξη (ride) στο vampire from nazareth? γαμω!!![/SPOILER]
το άλμπουμ άρεσε πάρα πολύ στον Vincent (ναι αυτόν που κατέστρεψε τους Morbid Angel) που το αποθεώνει στην συνέντευξη που δίνει στο hammer και μάλιστα χωρίς να έχει γίνει καμία σχετική ερώτηση.