Sepultura - Morbid Visions
Το λατρεύω. Μαζί με το Terrible Certainty και το Hell Awaits ήταν από τα πρώτα μέταλ άλμπουμς που άκουσα. Τελικά, μόνο “ακραίο” δεν θεωρώ βέβαια αυτόν τον ήχο, ίσα - ίσα που κάθε φορά που μπαίνει ένα τέτοιο άλμπουμ από τα παλιά είναι σαν να ακούω το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Έχω περάσει άπειρο χρόνο με το συγκεκριμένο άλμπουμ. Είναι ο πιο ΤΙΜΙΟΣ δίσκος των Sepultura. Η σαπίλα που βγάζει αυτό το άλμπουμ δεν συγκρίνεται με την καμμία ούτε με το πιο “στοχευμένο” Schizophrenia, ούτε με τον “ενήλικο” ήχο των δύο επόμενων κολοσσών. Νομίζω ότι…ψέμματα. Δεν νομίζω, αλλά πιστεύω ότι όποιος δεν μπορεί να ταυτιστεί με το συγκεκριμένο άλμπουμ των Sep’ς τότε χάνει την πιο ΚΑΥΛΑ στιγμή τους. 4 έφηβοι Βραζιλιάνοι βρίσκουν το δισκάδικο της γειτονιάς τους ονόματι Cogumelo records και μετά από το Ep, παραδίδουν αυτό το ΜΑΘΗΜΑ θρασο-καφριλό-πανκίλας, βρωμιάς, δυσωδίας, σαπίλας, αξυρισιάς, μασχαλίλας και τεκίλας. Η παραγωγή είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ονειρευτεί κανείς. Με λίγα λόγια ο δισκός είναι αξεπέραστο μνημείο ακατέργαστου ροκ ν ρολλ γιατί:
η ρυθμική κιθάρα είναι τόσο ξεκούρδιστη και ακούγεται λες και παίζει βινύλιο στα γρήγορα.
τα σόλα θυμίζουν γάτα που την σφάζουν.
η φωνή του Max είναι σαν να σου μιλάει ο Mum-Ra.
πήγαν σε φίλο τους να τους μεταφράσει τους στίχους στα αγγλικά.
αυτός ο φίλος τους έκανε την θεϊκή μετάφραση
[CENTER]“Killing Is What He Wants To
False And Fools
He There Is To Torture”[/CENTER]
όπως και τη
[CENTER]“The Christians, Today They Still Cry
But The Bastards Adore Images.”
[/CENTER]
ο Max στο “But The Bastards Adore Images” δεν βγάζεις νόημα τί λέει. Και το ίδιο ισχύει και για ολοκληρο το “Show Me The Wrath” επίσης.
η κραυγή του Max στο Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar έχει τον τσαμπουκά 1500 πάνκηδων μαζί.
το War είναι το καλύτερο τραγούδι των Seps.
η “δίκαση” που παίζει στο ομώνυμο κομμάτι προς το τέλος ο Igor είναι τραγική.
ο τρου κιθαρίστας τον Seps ήταν μόνο ο Jairo, που σου έβγαζε έναν “ανατολίτικο” τρόπο παιξιματος.
υπάρχει η τρου εκτέλεση του Troops Of Doom.
όταν άκουγα εκείνο το σατανιστικό bridge που υπάρχει στο crucifixion που λέει ο Max κάτι για Maleus Maleficarium και Ιn Nomine Sataaaaan χεζόμουν πάνω μου ως πιτσιρικάς.
το Funeral Rites έχει την πιο ΥΠΟΓΑ εισαγωγή που έχει υπάρξει. Γιατί ο Max σε στο πρώτο κουπλέ αυτού του τραγουδιού πρέπει να έβγαλε όλα τα σωθικά του στο μικρόφωνο.
το Empire Of The Damned κλείνει με εκείνα τα ουρλιαχτά του Μαχ και στην συνέχεια μπαίνει εκείνο το sample που όλοι ξέρουμε.
Αν ημασταν δεκαετια 80 - 90 θα μασταν στην ισοπαλία.
