Πριν λίγο έπεσα πάνω στην αφίσα από εκείνες τις συναυλίες με Gojira/Rolo Tomassi/Black Peaks που έγιναν πριν κάτι βδομάδες και μου έφυγαν μερικές βλαστήμιες προς τον ουρανό.
Τεράστια αγάπη για Messa, θα ήταν εξαιρετικό αν κάποιος έκανε τη γενναία κίνηση να τους φέρει προς τα εδώ (ένα Κύτταρο/Τεμπλ πιστεύω το έχουν, και από πιο κοντά δε θα μπορούσαν να έρθουν)
Ενδιαφέρον το άλμπουμ από Helium Horse Fly, το άκουσα μόνο μια φορά χθες το βράδυ χωρίς να με “ξετρελάνει”. Σίγουρα θέλει ακροάσεις ώστε να το καταλάβεις πλήρως, γιατί μπλέκουν αρκετά στοιχεία μέσα.
Αυτό που θέλω να πω με αυτό το ποστ -βάζοντας και στην κουβέντα τους Brutus- είναι ότι βλέποντας και από τις δυο μπάντες αυτές, τα κομματια τους εκτελεσμένα λαίβ στα διάφορα βίντεος που υπάρχουν, είτε στο στούντιο είτε σε συναυλία, μου ακούγονται πολύ καλύτερα στα αυτιά μου από τον ίδιο τον δίσκο, σε σημέιο να τα προτιμώ-ακούω περισσότερο από το άλμπουμ.
Είναι η δύναμη της εικόνας? άλλες δυναμικές των τραγουδιών ζωντανά? Μάλλον και τα δυο μαζί.
Π.χ όρίστε το πρώτο κομμάτι από τον δίσκο των Helium Horse Fly παιγμένο ζωντανά σε στούντιο, πόσο πιο ωραίο ακούγεται.
Και να ήταν οι μοναδικές μπάντες που συμβαίνει αυτό… η Anna Von Hauswolff το κάνει αυτό σε ανώτερες καταστάσεις από το στούντιο. Στο παρακάτω για παράδειγμα η εικόνα μιλάει από μόνη της. Σείεται η σκηνή.
Όπως παρόμοια και ιδιαίτερη περίπτωση είναι οι Universe217, που όποιος τους έχει δει έστω και μία φορά, καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάμε. Δώσε τους σκηνή, και ειδικά μικρή, και άσε τους να σε εκτοξεύσουν.
Σίγουρα υπάρχουν και άλλα πολλά παραδείγματα όπως έγραψες, απλά η διαφορά (σε εμένα) στην περίπτωση των Brutus κυρίως, γιατί για τους Helium Horse Fly με ένα άκουσμα δεν μπορώ να πω και πολλά, είναι ότι μετά το άκουσμα των ζωντανών εκτελέσεων δεν μου κάνει κέφι να ακούσω τον δίσκο, προτιμώ τις ζωντανές εκτελέσεις.
Τα ονόματα που ανέφερες είναι όντως χαρακτηριστικές περιπτώσεις με την διαφορά (σε εμένα πάλι) να είναι ότι θα μείνω με το στόμα ανοιχτό στις ζωντανές εκτελέσεις αλλά θα γουστάρω να ακούσω και τον δίσκο το ίδιο.
Στην περίπτωση της τεράστιας Αννουλας δεν χρειάζονται και πολλά πολλά, παρά μόνο μια φωτογραφία 
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Paradise Lost!
Σπάσε (
)
Εδώ μόνο για θηλυκές παρουσίες.
Είναι δείγμα μεγάλου παίχτου 
Πρώτο σόλο άλμπουμ από την Kim Gordon μετά την διάλυση των Sonic Youth και την συνεργασία της με τον Bill Nace.
11 Οκτωβρίου θα κυκλοφορήσει
Δείγμα…
τα πλήκτρα πατιούνται μόνα τους;
Νομίζω ότι αυτό το topic θα είναι το σημείο αναφοράς μας για όλες τις μούσες που γράφουν μουσική και ειδικά νέα (και δεν το είχα σκεφτεί καν αυτό, όταν το ξεκίνησα εξ αφορμής του άρθρου).
Φρέσκο και αν αναμονή ημερών για το δίσκο.
Αυτόν τον στόχο είχε και το άρθρο, και η χαρά μου για το θρετν και τις προτάσεις που πέφτουν είναι απερίγραπτη.
Σε τελείως άλλη φάση, είχε αναφερθεί στις κυκλοφορίες, αλλά λίγη επανάληψη δεν βλάπτει:
Και μια διασκευάρα τζαστ κοζ.
θα το ποστάρω εδώ μιας και μου αρέσει αρκετά αυτο τό thread. Νέος δίσκος σε λίγες μέρες για τους Cloud Rat μετά από πέντε χρόνια και το τρομακτικό Qliphoth. Χαοτικό hardcore/grind με κοφτερό στίχο, από μια από τις αγαπημένες μου μπάντες του είδους. Εκτιμώ ιδιαίτερα πως δεν χάνουν στιγμή την punk ορμή τους.
“Κυκλοφόρησε” το νέο άλμπουμ από Chelsea Wolfe 
@Aldebaran ξέρεις ότι κρατιόμουν να το ποστάρω αλλά τώρα έχουμε επίσημο δείγμα.
Από Φινλανδία μεριά, η κυρία Sariina Tani.
