Το καλυτερο κατ’εμε prog group σημερα μαζι με Rush και Tool!!! Ενα γκρουπ που εχει γραψει το αγαπημενο μου αλμπουμ (The Art Of Navigating By The Stars) και μερικα απο τα αγαπημενα μου (ολα τα αλλα!!!)
Λοιπον…λετε για τους ΥΠΕΡΤΑΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ!!!
Μ αρεσουν και μενα αλλα εχω ακουσει μοναχα δυο αλμπυμ τους.Το ενα ειναι το sense of change το οποιο εχω αυθεντικο και το αλλο ειναι το τελευταιο τους το paramount.
Το sense of change ειναι ‘‘πιο προγκρεσιβ δεν γινεται’’ μπλεκει μεσα τζαζ και οτι μπορει να φανταστει κανεις.Αρχικα δεν μ αρεσε.Με υπομονη ομως κολησα ασχημα.Η τεχνικη του ειναι απιστευτη,οι στιχοι επισης και το συναισθημα περισσιο κατω απο την πρωτη στρωση τεχνικης.Αγαπημενο κομματι το epigram for the last straw.
Το paramount μ αρεσε εακομα περισσοτερο.Ειναι πιο ευπεπτο εχει πολλα στοιχεια μελωδικου ροκ αλλα παραμενει προγκ.Και ειχα την αισθηση οτι γενικα οι Γερμανοι ή δεν εχουν μελωδια ή ειναι καπως (χαζο)χαρουμενη…Ηταν απο τους πολυ καλους δισκους του 2007 και προτιμω αυτον τον τραγουδιστη απο οτι τον προηγουμενο.
Εν καιρω θα ακουσω και τους αλλους δισκους τους.Ξερω οτι ξεκινησαν σαν tech-thrash μπαντα περασαν απο τις μελωδιες του sense…μετα βγαλαν τα uneven kai sophisticated που δεν εχω ιδεα τι ειναι και φτασαν στα 2 τελευταια τους(the art of…,paramanount) που θεωρηθηκαν παρα πολυ καλα!
Αγαπημενο γκρουπ! Το Paramount παντως δεν με συγκινησε οσο το The Art of Navigating by the Stars. Ισως γιατι με ειχε απορροφησει το Last Day in Paradise του Alex Skolnick.
Tέλος και αυτοί?
ετσι φαινεται. να δουμε αν θα λενε τα project. τωρα ακουω αυτα στο myspace και αυτο το the sea κατι λεει
Έχει τύχει ποτέ να ξέρεις ότι αυτό που ακούς είνια πολύ πάνω του μέσου όρου, αλλά να μην του έχεις δώσει την προσοχή που του αξίζει; Αυτό είναι το πρόβλημά μου με τους SE. Ξέρω πολύ καλά, ότι αυτό που ακούω αξίζει και με το παραπάνω, αλλά ποτέ δεν τους πρόσεξα ιδιαίτερα. Ας πούμε ότι μου αρέσει λίγο παραπάνω το Steps και το Art…, (καμία σχέση μεταξύ τους) αλλά, δυστυχώς για μένα, δεν έχω βαθύτερη άποψη. Ας πρόσεχα…
SIEGES EVEN SPLIT UP!
Current mood: sad
on: September, 2008,
With regret we have to announce the following:
Official statement from the band:
Due to internal differences the band decided to split up. Thanks to everybody who helped the band over the years.
Arno and Markus will pursue their new band SUBSIGNAL
www.myspace.com/subsignalband
www.subsignal.com
Alex and Oliver will also attend to their new projects
www.myspace.com/alexholzwarth
www.myspace.com/oliverholzwarth
Sieges Even, September 2008
Alex Holzwarth, Oliver Holzwarth, Arno Menses, Markus Steffen
Αμαν πια…[-X
!!!
8O
Ε έλεος ρε γαμώτη μου
Ζντουπ. Τι έγινε ρε; Τώρα το διάβαασα κι εγώ στο site. Τι έγινε ρε παιδιά;
Sometimes it’s coming over me
Like a warm rain
Sometimes it’s coming back to me
Like a memory
Just like a heat of endless winters
The cold of midday sun
It’s the longest way a man can go
Sometimes it’s more than I can take
…
This truth is small and truly trite
There’s no such thing as permanence
But loss is like an undertow
Pulling you down pulling you down
…
τους είδα σε ένα από τα πιο μεστά, πιο μαζεμένα, πιο προσιτά live. Σα να βλέπεις τους φίλους σου.
Η δεύτερη περίοδός τους έδωσε πολύ ωραία μουσική.
Το Art Of Navigating By The Stars θα το έχω σαν ένα από τα albums φάρους, παραδειγματικά για το που τέμνονται η μελωδία, η τεχνική, το συναίσθημα, η εκφραστικότητα.
Ήθελα να τους ξαναδώ, πιστεύω ότι άξιζαν κάτι καλύτερο, αλλά ας έχει.
The sky is starless for the ones who have failed
Going nowhere nowhere to go
Life has no kindness for the ones who have failed
Going somewhere anywhere but home
Κρίμα γαμώτο…διέλυσαν…τουλάχιστον έμεινε ένα εκπληκτικό the art of navigating by the stars να μας θυμίζει την δεύτερη περίοδο αυτού του prog κολοσσού…μετά και απο αυτό δεν νομίζω ότι υφίσταται πια μπάντα με το όνομα Sieges even…
Πολύ κρίμα. Ένα συγκρότημα που ακουγόταν στα αυτιά μου τόσο δεμένο και συμπαγές…τουλάχιστον μας θύμησαν τη τέχνη να ταξιδεύεις σύμφωνα με τα άστρα.
Πολυ απλα το καλυτερο γκρουπ των ημερων μας στον χωρο, μας αφησε…
Εγω εχω ακουσει μονο το εκπληκτικο The Art Of Navigating By The Stars.
Δεν μπορω να τους κρινω συνολικα.
Sieges Even- The Art Of Navigating The Stars (2005)
Οι Sieges Even είναι λίγο πολύ γνωστοί σε όλους μας. Γερμανοί, υπηρέτες και άρχοντες τους Progressive metal. Η δισκογραφία τους θα μπορούσε να χωριστεί σε δυο μέρη. Το πρώτο θα περιλάμβανε το πιο τεχνικό και ζόρικο παίξιμο (δηλαδή τους 3 πρώτους δίσκους) και το δεύτερο τα υπόλοιπα. Ή και σε τρία μέρη. Με το μεσαίο να περιλαμβάνει τους δυο δίσκους που κυκλοφόρησαν με τον Greg Keller πίσω από το μικρόφωνο. Όπως και να χει, σε όσα μέρη και να κατακερματιστεί η δισκογραφία τους, το θαύμα που ονοματίστηκε ''The Art Of Navigating The Stars'' σίγουρα θα άνηκε πάντα στο τελευταίο της (όπως και το Paramount). Εδώ τα αδέρφια του ρυθμικού οργασμού, Holzwarth, μαζί με τον αρχικό κιθαρίστα Markus Steffen σκαρφαλώνουν στην συνθετική τους κορυφή. Στην δύσκολη αυτή ανάβαση, καινούριος τραγουδιστής, ο Arno Menses, που πιο πριν έπαιζε ντραμς στους Bonebag. Η ίδια τετράδα άντεξε ακόμα ένα όμορφο δίσκο και διαλύθηκαν το 2008. Βέβαια από τις στάχτες τους δημιουργήθηκε μια άλλη πολύ ωραία μπάντα, οι Subsignal ενώ τα αδέρφια ενσωματώθηκαν σε άλλες υπάρχουσες και μή μπάντες.
Η αντίληψη του τι είναι τέλειο μερικές φορές δεν είναι κάτι το υποκειμένικό. Όποιος μπορεί να απολαύσει μουσική δίνοντας βάση μόνο στο βαθύ ηχητικό ποτάμι που ρέει ορμητικά κατεβάζοντας ένα σωρό ιδέες και αρμονίες ενώ για τους τυχερούς που θα δώσουν χρόνο να ψαρέψουν μέσα του, όλο και κάποια ανταμοιβή θα υπάρξει. Το ''The Art Of Navigating The Stars'' είναι ένα ώριμο άλμπουμ. Δεν βιάζεται, δεν πειραματίζεται, δεν προκαλεί. Έχει την εμπειρία και την γνώση να σε κερδίσει αλλιώς. Ότι ακούς, συνδέται μεταξύ του. Πληθώρα συναισθηματικών υπερβάσεων. Αλλαγές ρυθμών με ομαλή μετάβαση και θεοσταλούσα έμπνευση. Ήδη το πρώτο 10λεπτο τραγούδι σε έχει πατήσει με το βάρος του και σε έχει λυγίσει διάπλατα αν είσαι ανθρώπινο όν.
Το μαγευτικό ξεκίνημα του ''The Lonely Views of Condors'' πείθει ότι θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια. Μπααα, λάθος μου. Τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα. Το μπάσο προειδοποιεί και οι χορδές μετουσιώνονται σε Σειρήνες που καλούν και ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να τις αντισταθεί αν δεν έχει κερί στα αυτιά του. Οι στίχοι του Markus Steffen (όλοι είναι γραμμένοι από αυτόν) είναι σαν να εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να ακουστούν από την γλυκιά, τρυφερή μα με απόλυτη δύναμη να σε παρασυρει και να υπνωτίσει φωνή του Arno. Πάντοτε χαμηλών τόνων, σχεδόν ψιθυρίζει, σαν να αφήνει σκιές και όχι ήχους. Γι αυτό και τα αδέρφια ξεφαντώνουν μουσικά. Με το που σταματά να έρπεται η φωνή του και να ψάχνει ψυχές να τσίμπίσει, τα αδέρφια κρατούν έντονους τους ρυθμούς μετατρέποντας τους επίδοξους ακροατές-μουσικούς να εκτελούν κινήσεις ταιριαστές μόνο σε ζόμπις ή σε ανθρώπους με κινητικά (σπαστικά) προβλήματα. Κοντεύω να εξαρθρώσω τους ώμους μου από το air bass μου ενώ τα δάκτυλα μου απελευθερώνουν το άζωτο από τις αρθρώσεις μου.
Αν οι συνθέσεις τους ήταν γράμματα, θα ήταν καλλιγραφικά. Προσεγμένα, με μια ομορφιά που τα ξεχωρίζει από την κοινοτυπία. Ακόμα και όταν ξεφεύγουν από τα στεγανά και τα υποτιθέμενα στερητικά όρια της μεταλ μουσικής, το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Θυσιάζεται η σκληράδα για τα πιο ευγενλη συναισθήματα που είναι ικανή η ίδια η μουσική να σου ξεριζώσει από μέσα σου. Και στο ''Blue Wide Open'' οι Sieges Even μπορούν και το κάνουν με μια ακουστική κιθάρα, με μια αληθινή φωνή και με τον σωστό πάτημα ευαίσθητων χορδών του ακροατή. Και αν τα ακουστικά περάσματα υπερισχύουν των πιο σκληρών, με την βοήθεια του σφύζοντα μπάσου και των μυτερών αποδόσεων τυμπάνων, το αποτέλεσμα ακούγεται αδρό και αιχμηρό. Η προσθήκη φλάουτου που ακούγεται από τα πνευμόνια του Walter Dorn φροντίζει να παρέχει ακόμα περισσότερη απίθανη σαγήνη στο υποσυνείδητο μας. Όχι ότι το είχε ανάγκη το ''Lighthouse'' με τέτοια πληθώρα φρέσκων και ξεχωριστών ιδεών που περιέχει. Η αλληλουχία της πλοήγησης των 8 Αστεριών φτάνει στο τέλος της με το ''Styx'', ένα απερίφραστα εξαίσιο τραγούδι που υποστηρίζει χωρίς ενοχές ότι η μουσική είναι ΤΕΧΝΗ.:thumbup:
Καταπληκτικός, πανέμορφος δίσκος.
Υπέροχο review, εύγε. 
Έπρεπε ν’ αναστηθεί και ν’ αναστηλωθεί το συγκεκριμένο topic. Και ο καλύτερος τρόπος είναι μ’ ένα καινούργιο Subsignal άσμα που είναι πραγματικά υπέροχο. Στην επανάληψη ξανά και ξανά.
11 Likes
Πάμε μωρή μπαντάρα!!! Λατρεύω Sense of Change και Art of Navigating by the Stars, κι από Subsignal το The Beacons of Somewhere Sometime…
To Lonely View of Condors παίζει να έχει το αγαπημένο μου riff τους, και νομίζω ότι μπάντες όπως Caligula’s Horse οφείλουν την καριέρα τους σε τέτοια μελωδικά prog σχήματα
4 Likes
Τίγκα υποτιμημένη μπάντα που ξανά-ανακάλυψε τον εαυτό της. Από ένα συγκρότημα που έπαιζε watchtowerικό τεχνικό prog σε μια από τις πιο λυρικές και emotion driven μπάντες του χώρου.
Το Art of Navigating by the Stars βρίσκεται πολύ ψηλά στην all time favourite λίστα δίσκων που έχω ακούσει.
8 Likes