Ειναι συζητησιμο αν το καλυτερο αλμπουμ τους ειναι το “The Nephilim”.
Προσωπικα προτιμω την ψυχεδελεια του Elizium και το πιο “συμπυκνωμενο” gothic rock του Dawnrazor.
Εχει ενδιαφερον μια συνεντευξη των Sisters τον Μαρτη του '85, λιγες μερες πριν την αποχωρηση του Gary Marx, που μιλανε εκτενως για την ψυχοσυνθεση τους και την επιδραση των καπελων και των γυαλιων ηλιου. Ειναι απο τις πιο σπανιες εξομολογησεις του Eldritch που μιλαει και για τις ατελειωτες νυχτες αϋπνιας για ολοκληρους μηνες (“on the wire”).
ναι ρε,μαζι σου,εμενα το αγαπημενο ειναι το Nephilim,αλλα και τα υπολοιπα δεν πανε πισω…απλα,το Nephilim εχει last exit for the lost-Ο-με κεφαλαια- εθνικος υμνος του χωρου,οπως και το αγαπημενο μου προσωπικα Watchman…τεσπα,τι το ψαχνω τωρα,ολοι οι δισκοι ειναι στο θεο,γτ πολυ απλα,ΜΟΝΟ FIELDS!8)
Χεχε, προτιμω το Last Exit απο την λαϊβ εκτελεση, πολυ πιο παθιασμενη. Watchman γαμει οπως και το παραγνωρισμενο Endemoniada (υμνος!).
Απλα η διαφορα αναμεσα στους Fields και στους Sisters ειναι η διαφορα αναμεσα στον πρωτοπορο και τους επιγονους. Ποτε κανεις δεν θα ξαναγραψει ενα Lights, ενα Kiss the Carpet, ενα Afterhours, και τους στιχους του Some kind of stranger. Μονο η μαυρη περιοδος των Cure (80-84) βαζει κατω την χρυση εποχη των Sisters, οι οποιοι τωρα εχουν καταντησει το προσωπικο ανεκδοτο του Eldritch.
Ναι,καταλαβαινω τι λες…οι σιστερς ηταν πιο πριν…απλα για μενα οι επιγονοι ξεπερασαν τα παντα σχεδον…δλδ αν ειμαι φανμποης φιλντς 110%,σιστερς ειμαι 118%,νο προμπλεμ…καλα,το endemoniada ειναι απιστευτο επος και πολυ ξεχασμενο,οντως,μλκια…
τοσο οι sisters οσο και οι fields ειναι πολυαγαπημενοι.η μουσικη ομως των fields ειναι πιο υπερβατικη,πιο αερινη,πιο κατι τελος παντων που την κανει να ξεχωριζει.
mission δεν εχω ακουσει.ειναι καλοι?
θα ψηφισω fields.τραγουδια σαν το and there your heart be also γραφονται σπανιως.
Mission δεν έχω ακούσει ακόμα -αν θες, ellanor, ρίξε μια ιδέα για το τι ακούμε πρώτα- αλλά από τους δύο που μένουν, χωρίς να παραγνωρίζω την αξία του τεράστιου και πολυαγαπημένου First and Last and Always, απλά Fields. Το πραγματικό δίλημμα όπως είπατε είναι Nephilim ή Elizium(ομολογώ βέβαια ότι μόνο αυτά έχω ακούσει ως τώρα, και λίγο Dawnrazor). Την παρούσα περίοδο τείνω προς Elizium λόγω κυρίως Wail of Summer/And There Will Your Heart Be Also, που βάζει κάτω μουσικά είδη ολόκληρα.
Νομίζω η βασική διαφορά ανάμεσα στα “The Nephilim” και “Elizium” έγκειται στο εξής: Το πρώτο είναι ένα από τα συγκλονιστικότερα gothic rock albums όλων των εποχών. Το δεύτερο είναι ένα συγκλονιστικό μουσικό ταξίδι, που ξεφεύγει από κατηγορίες.
Έχει ενδιαφέρον πάντως το οτι στο συγκεκριμένο φόρουμ, βγήκαν πρώτοι οι Fields - ένα φόρουμ με ουκ ολίγους μεταλλάδες. Σε ένα περισσότερο alternative rock forum ας πούμε, αν υπήρχε το ίδιο poll, οι Fields πιθανό να έβγαιναν τρίτοι (πρώτοι με διαφορά θα ήταν οι Sisters).
Όσο αφορά τους Mission moonchild (άσχετο, αλλά μια που έχεις αυτό το όνομα: ποιό από όλα τα Moonchild προτιμάς? Των Fields? Του Rory Gallagher?.. Mήπως εκείνο των Maiden? :lol: - πάντως Captain Beefheart ξέρω πως δεν θα πεις!)
…Όσο αφορά τους Mission, έλεγα, προτείνω την ακόλουθη άκρως ενδεικτική συλλογή για ξεκίνημα
Μια που παίρνει μια καλή γεύση κάποιος της πορείας τους. Αν πάλι θες να ψάξεις τα άλμπουμ, τα “God’s Own Medicine”, “Children”, “Carved In Sand” (τα πρώτα τρία άλμπουμ τους) και το “The First Chapter” (με διάφορα παλιά τους από eps κλπ) ενδείκνυνται όλα.
Άντε, ας πούμε το “Children” ως ένα και μοναδικό για ξεκίνημα. Οι Mission είναι γενικά πιο ρομαντικοί και μελωδικοί, σε σχέση με τους άλλους δύο.
Fields of the Nephilim, τι να λέμε τώρα. Αγαπημένοι και καλοί και απ’όλα οι Sisters, Mission δεν έχω ακούσει. Θα επανέλθω με αναλυτικότερο ποστ πάντως, μιας και αργά είναι και ο έλλανορ δε λέει να μας αφήσει σε ησυχία με τα ξεθάματά του.
Κατατοπιστικότατος για τους Mission και σε πρώτη ευκαιρία θα ρίξω μια ματιά, θενξ!
Βασικά για Nephilim και Elizium το βλέπω σαν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις ως προς την αξιοποίησης του gothic στοιχείου, η μία βασισμένη περισσότερο σε κλασική δομή κομματιών και πιο track-based, η άλλη δείχνει να είναι χωρισμένη ας πούμε σε σουίτες, σαν ενοποιημένες οντότητες, και φυσικά βασισμένη εξ’ολοκλήρου στην ατμόσφαιρα, ένα ταξίδι όπως είπες, χωρίς γυρισμό να προσθέσω.
Πιο σωστά, αν προσθέσουμε και το πιο ωμό Dawnrazor στην συνάρτηση μπορούμε να μιλήσουμε για μία σχετικά φυσική μετάβαση ως και το Elizium.
[SPOILER]Ξεχνάς τους King Crimson. 8) Και όντως για Captain Beefheart δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να σου πω! :lol: Βασικά, λοιπόν, όταν πρωτοξεκίνησα να χρησιμοποιώ το νικ είχα περισσότερο στο μυαλό μου τον Rory, πάνε βέβαια τουλάχιστον 4-5 χρόνια από τότε. Κατά διαβολική σύμπτωση(και λόγω του θρεντ) τους Fields τους ανακάλυψα από αυτό το κομμάτι τις πρώτες μέρες ενασχόλησής μου με το ρόκιν σε παρόμοια συζήτηση, αργότερα ασχολήθηκα λίγο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Πάντως τώρα λέω συνήθως τους King Crimson για να ποζεριάσω :p[/SPOILER]
Εγω παντως απο τα λιγα που εχω ακουσει απο καθε μπαντα, σε Mission θα κατεληγα. Αλλα δεν εχω ακουσει καν δισκο ολοκληρο απο καποιον απο τους τρεις, αρα το βουλωνω προς το παρον.
Κι όμως, το ίδιο θα έλεγε για τους Sisters κάποιος άλλος, με λίγο περισσότερο “mainstream rock” ή “alternative” ακούσματα. Σε γενικές γραμμές, η μουσική των Fields είναι περισσότερο “υποχθόνια” και “αντι-εμπορική” και δεν είναι τυχαίο που οι πάντες γνωρίζουν τους Sisters, όχι όμως και τους Fields…
ναι έτσι όπως το θέτεις έχεις δίκαιο.
εγώ το έβλεπα καθαρά μουσικά, ασχέτως δυσκολίας ακούσματος ή εμπορικότητας και σ αυτήν την περίπτωση οι fields μου φαίνονται ανώτερη μπάντα
Πόσο σύμπτωση; Προχτές άκουσα μετά από 6-7 χρόνια το ντεμπούτο των Sisters.
Καλά τα λέτε για Fields (κι εγώ τα ίδια έλεγα/λέω/θα λέω), αλλά το ‘‘First and last and always’’ είναι album-best-of. Δηλαδή αυτή η σειρά των κομματιών δεν παίζει. ‘‘Black planet’’, ‘‘Walk away’’, ‘‘No time to cry’’ κλπ. κλπ., βαριέμαι να τα γράψω όλα. Και στο ‘‘Some kind of stranger’’ σου δίνουν το ξυράφι. Ε, μιλάμε γι μνημείο, πορώθηκα.
Η αλήθεια είναι πως το First And Last And Always είναι δίσκος-μνημείο και μπορώ άνετα να κατανοήσω γιατί κάποιος θα προτιμούσε τους Sisters μόνο και μόνο για το συγκεκριμένο άλμπουμ.
Και είναι λίγο άδικο για τους Mission το poll, γιατί το First And Last And Always ουσιαστικά είναι Sisters & Mission μαζί, ή πιο σωστά, τα μέλη των Mission πριν τους σχηματίσουν…
Κατα τ’ άλλα, και πηγαίνοντας πίσω και από το ντεμπούτο των Sisters, το τραγούδι [U]αυτό[/U] είναι το Gothic Rock. Τέλος.
Και επειδή δε θέλω να αφήσω παραπονεμένους τους Mission, που τόσες τραγουδάρες μας έδωσαν, [U]αυτό[/U] είναι ένα από τα αγαπημένα μου…
[SPOILER]
Foreign tongues in familiar places
Surrender the thrills to the very core
Forever young and blessed with nameless graces
A love that kills and promises more
Ash on the carpet and dust on the mirror
Chasing shadows and the dreaming comes clearer
Gasping for colour, this perfect heart
Screaming howl and the children play
Serpents kiss for the words you pray
Whiskey and the devil and the witching hour
Serpents kiss on that untouched flower
Searching for a haven, it?s no favour
The fingers that shine
Heart beats quicker as the veils start to fall
I?ll be craving, the pleasure?s all mine
Candles flicker as the devils dance on the wall
Stroking the naked and the silence gets colder
Stuck on the ceiling and the kissing gets bolder
Biting my nails for fear of revenge
Serpents kiss and the children play
Serpents kiss for the words you pray
Serpents kiss and the witching hour
Serpents kiss on that untouched flower[/SPOILER]
