Στην πρώτη συναυλία τους έπαθε κλακάζ το καλώδιο της μίας κιθάρας -προσπαθώ να θυμηθώ το τραγούδι… Ήταν το Spinning Jenny; Ήταν το Earth Mother; Δεν μου έρχεται- και ο MW ζήτησε 546809734 φορές συγγνώμη και ξανάπαιξαν το τραγούδι από την αρχή. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση τότε, άλλοι απλώς προσπερνούν το τραγούδι ή παίζουν με μία κιθάρα.
Επίσης, στο σάιτ τους για πολλά χρόνια, στο προφίλ των μελών της μπάντας υπήρχαν ερωταποκρίσεις και 2 ή 3 ανέφεραν τη βραδιά του Ρόδον ως την καλύτερη συναυλιακή στιγμή τους. Έβερ.
Ον τόπικ, τους έχασα την προηγούμενη φορά. O MW είναι λατρεία, δεν τραγουδάει αλλά φτύνει πικρία και θυμό, αλλά μου έχει λείψει αυτή η μπάντα (συναυλιακά) και δεν θέλω να τους ξαναχάσω.
Έβλεπα ένα βίντεο που είχε το metal city απο μια μεταγενέστερη λίγο… ε ρε χοροί που πεφτανέ μεσα στο ροδον τότε… τώρα σπάνια κουνιέται ο κόσμος, αντε κανα πιτ. Τότε έβλεπες μια τεράστια μάζα κόσμου μπροστά στη σκηνή να χτυπιέται συνέχεια σαν να ήταν φουρτουνιασμένη θαλασσά ! Ωραία χρόνια.
Εντελως φιλικα σου λεω οτι θα κανεις λαθος αν δεν τους δεις. ΕΙμαι και εγω φαν απο εποχες Burnt Offerings και ξενερωνα αφανταστα με την ιδεα να τους βλεπω χωρις τον Μαρτιν. Τοσες απιστευτες συναυλιες στο Ροδον. Πιστεψε με ομως τα λαιβ που κανουνε ειναι καταπληκτικα και δεν παιζει να μην σ αρεσουν. θα ναι κριμα
Διαβάζω τα ενδιαφέροντα σχόλια εδώ και βάζω να ακούσω Skyclad από χθες και με κατακλύζουν οι ευχάριστες αναμνήσεις – εντάξει, δεν τους είχα δει “τότε” στο Ρόδον αλλά στον Μύλο, δεν πειράζει! Αντιπαρέρχομαι τον υποκειμενικό παράγοντα ότι η ακμή τους συνέπεσε με μένα να βρίσκομαι σε μια έτσι κι αλλιώς υπέροχη ηλικία, αυτή της ύστερης εφηβείας και της φοιτητικής ζωής γιατί ήταν στ’ αλήθεια σπουδαίο κεφάλαιο οι Skyclad, και συνειδητοποιώ ότι κάποια πράγματα καλόν είναι να τα βιώνεις στην εποχή τους.
Όσο δύστροπος, γεροπαράξενος κλπ κι αν έχει γίνει (ή ανέκαθεν υπήρξε) ο Μartin, ήταν πολλά περισσότερα από το 20% της μπάντας, τι να κάνουμε. Ήταν ο frontman, η χαρακτηριστικότατη φωνή τους (που είχε μετατρέψει τους περιορισμούς της σε πλεονέκτημα), έγραφε τους στίχους (τους καλύτερους στο metal στερέωμα) τους έκανε να ξεχωρίζουν εν ολίγοις.
Και όσο ενδιαφέροντα κι αν είναι τα (σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα πάντως) δισκογραφικά πονήματά τους ή τα live τους χωρίς αυτόν, όπως διατείνεστε, Skyclad χωρίς Walkyier δεν νοούνται. Όσοι τους πρόλαβαν, τους πρόλαβαν.
Να πάω να κάνω τι σε ένα live του τωρινού σχήματος; Να πω ότι τους είδα άλλη μια φορά; Γιατί, για να βάλω ένα ακόμη “παράσημο στο πέτο”;
Παρόμοιες σκέψεις έκανα διαβάζοντας την ανακοίνωση για τη συναυλία των Who, ένα συγκρότημα που εκτιμώ ίσως περισσότερο από κάθε άλλο. Τι να πάω να δω, τους δύο εκ των τεσσάρων, στα 75 τους, να τραγουδάνε “hope I die, before I get old”; Την καλή τους εποχή την έχασα, ήμουν πολύ μικρός (ή και ανύπαρκτος!) και πολύ μακριά, κρίμα αλλά έτσι είναι!
Εύχομαι ειλικρινά να το διασκεδάσετε όσοι πάτε, εγώ κι εδώ να ερχόταν δεν θα έκανα τον κόπο. Είναι πολύ υψηλές οι απαιτήσεις από το συγκεκριμένο όνομα.
Δηλώνω διχασμένος. Για μένα οι Skyclad είναι το σημαντικότερο γκρουπ των 90s. Και ο Martin, κύριος εκφραστής τους πολυεπίπεδα. Ως εκ τούτου, δεν ξέρω αν θα πάω ή όχι και αυτό δεν δείχνει έλλειψη σεβασμού σε όσους συνεχίζουν.
Πι ες. Kαι, όπως λέει ένας φίλος από τα πολύ παλιά, το πρώτο είναι το καλύτερο δείγμα ορεινού μέταλ έβερ…
Eγω θα προτεινα αν μπορειτε να δοκιμασετε μια. Και μετα το ξανασυζηταμε. Δεν το λεω προκλητικα. Εννοω οτι θα χει ενδιαφερον. Μπορει να αναθεωρησετε. Δεν συγκρινονται σιγουρα, αλλα ειναι πολυ καλα λαιβ. Παρα πολυ καλα
Εγγυημένη διασκέδαση παιδιά, βέβαια είπαμε έχει πολλές καλές συναυλίες φέτος οπότε ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Απλά εδώ λείπει το 20% της μπάντας, στους Slayer λ.χ. λείπει το 50%
Γενικότερα εκτιμώ ιδιαίτερα τις απόψεις του Ian, στο συγκεκριμένο θα διαφωνήσω.
Βέβαια πρόκειται για ζήτημα που χωράει πολύ συζήτηση, υπάρχει το μεν και το αλλά.
Να σημειώσω απλά την μεγάλη καλλιτεχνική αξία των Skyclad, που όσοι ζήσαμε τα '90s την ξέρουμε πολύ καλά και την θεωρούμε δεδομένη, για πολλούς νεότερους όμως περνάει στα ψιλά.
Τέλος, για όποιον αμφιταλαντεύεται, έχω πολλούς λόγους να υποστηρίξω ότι η μπάντα εξακολουθεί να είναι υπερτίμια, ενώ πιστευω ότι ακόμη και όσοι δεν θα πανε να δουν skyclad λόγω walkyier, δεν τον θεωρούν και το πλέον ισορροπημένο άτομο, αλλά μάλλον το αντίθετο.
Φυσικά και θα ήθελα τον Martin και μακάρι να τους είχα δει παλιότερα. Πάντως και στις δύο τελευταίες φορές πέρασα καταπληκτικά. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο για να μην πάει κάποιος πέραν του οικονομικού όπου ο καθένας ξέρει τα δικά του
