Skyclad

Ωραίος Crabsody. Πολύ ωραίο mini αφιέρωμα. Συμφωνώ μαζί σου.

Το τελευταίο χωρίς το Martin, A semblance of normality το έχει ακούσει κανείς?
Εγώ ούτε νότα

:thumbup: :thumbup:

αυτά είναι! ωραίος. Θα τσεκάρω τα τελευταία άλμπουμ τους οπωσδήποτε. Να αναφέρουμε και τους New Model Army που αποτελέσαν μία από τις επιρροές τους, καθώς και την διασκυεή τους στο Master Race ( αν και κανείς θα περίμενε να έχουν διασκευάσει το Vagabonds, ένα κομμάτι που ίσως έδρασε καταλυτικά στον ήχο των Skyclad ).

Thanks mano. Το A Semblance… δεν το άκουσα και ούτε έχω κάποια διάθεση να σου πω την αλήθεια. Δεν μπορώ να χωνέψω Skyclad xωρίς Martin. Αν έρθουν Θεσσαλονίκη πάντως θα πάω να τους δω

Σωστό

Εγώ που το άκουσα πάντως δε μ’ άρεσε καθόλου. Και κατέβαλλα τεράστια προσπάθεια ν’αγνοήσω την έλλειψη του Martin… Αλλά και πάλι…

Είμαι μεγάλος fan του Martin πάντως, με ό,τι κι άν καταπιάστηκε. Και πολύ λυπάμαι που δεν ασχολείται με τίποτα μουσικό σ’αυτή τη φάση :frowning: Ελπίζω/εύχομαι να επανέλθει…

Τρισμεγιστοι!A Burnt Offering For The Bone Idol για μενα.

Ωπ το χα ξεχάσει αυτό. Ανακαλώ ε! Με είχε παρασείρει η κακή παραγωγή. Τα σπαν οι Sabbat

ναι ρε… και εγώ φαντάσου ότι παλιά νόμιζα ότι οι Sabbat είναι για τον μπεο αλλά είχα ακούσει μόνο το Mourning Has Broken. Ε ρε βαθειά νυχτωμένος που ήμουν…

Aυτό έλειπε να μην ανακαλέσεις! The clerical conspiracy begins…

Εχω το Prince Of The Poverty Line που νομιζω πρεπει να ειναι ο πιο heavy δισκος των Skyclad;
Τεσπα θελω να τους ψαξω περισσοτερο αλλα δεν ξερω με τι να συνεχισω.Καμια προταση;

Δεν είναι το πιο heavy. Αν θέλεις πιο heavy δοκίμασε το εκπληκτικό A Burnt Offering for the Bone Idol. Αν θέλεις κάτι πιο μελωδικό , πιο folk τότε Irrational Anthems. Επίσης το Jonah’s Ark είναι καλή επιλογή.

Πάρε ένα δείγμα από τελευταίο http://www.youtube.com/watch?v=Ict13GL33q8

Προσωπικά, για απολύτως υποκειμενικούς λόγους θα πω το “Irrational Anthems”. Το πώς είναι δυνατόν να αντιπαθώ τόσο ένα συγκρότημα και να μου αρέσουν τα άλμπουμ του είναι ακόμα ένα από τα ανεξήγητα της ταπεινής ύπαρξής μου.

και γιατί τους αντιπαθείς με το συμπάθιο?

Θα μπορούσα να τους θάβω με το δίωρο και με χαμηλή ταρίφα. Βασικά η αντιπάθεια μου εστιάζεται στον Martin. Θες για το γεγονός ότι δεν έχει και καμιά φωνή και επιμένει (επέμενε) να τραγουδάει αυτός παρά το γεγονός ότι είναι ψευδός; Θες γιατί η μπάντα θα είχε πάει πολύ πιο μπροστά αν μοιραζόταν τα συνθετικά ηνία με κάποιον άλλο συνθέτη (με ανάλογη προσωπικότητα); Θες η επιμονές και ο χαρακτήρας του; Θες ότι εν γένει τον βρίσκω αντιπαθέστατο;

Βέβαια, επιμένω πως ίσως είναι αυτά και τα χαρακτηριστικά που δημιουργούν αυτό που γουστάρω στη μουσική τους.

…cruel are the thorns of this delicate flower.

Οι συνθεσεις των Skyclad ειναι κυριως των Ramsey/English (παλαι ποτε Satan). Το αν δεν πηγε μπροστα η μπαντα δεν νομιζω να ειχε να κανει με τις συνθεσεις.

Οσον αφορα στη φωνη του Walkyier ειναι περιπτωση Quorthon. Οσο ατεχνη και να ειναι σε πωρωνει απιστευτα γιατι εννοει καθε γαμημενο γραμμα απο τους στιχους (και τι στιχους ε!) που εκστομιζει. Και στο τελος το συναισθημα μετραει.

Έχεις δίκιο ως προς τους συνθέτες, αλλά πιστεύω πως παρά την ποιότητα των συνθέσεων που δεν αμφισβητώ, «κάτι» έλειπε από τα κομμάτια, για να γίνουν «hits». Μια άρνηση των τάσεων. Ένα κάτι που ένας άλλος συνθέτης θα μπορούσε να φέρει.

Κατά τα άλλα, δεν διαφωνώ, το είπα, τα ίδια στοιχεία που μου τη σπάνε, τα γουστάρω κιόλας.

ΟΚ, δεκτον, αλλα κατ εμε ευτυχως που υπαρχουν μπαντες που αρνουνται τις τασεις και τα hits. Αλλιως θα ακουγαμε τα ιδια απ’ ολους.

Αγαπημένο άλμουμ το Wayward Sons Of Mother Earth με το Burnt Offering από κοντά. Αδικοχαμένο Group(δεν έχω ακούσει το album χωρίς τον Martin) και πολύ τίμιο, ότι αλλαγές και αν έκανε στα σίγουρα δε γίναν με εμπορικά κριτήρια και όσο και να προτιμούσα το λιγότερο folk ήχο που είχαν παλιά, τους παραδέχτηκα για την τόλμη τους. Κανω πως δεν τα είδα τα άσχημα σχόλια για τον Martin, το μόνο λάθος που κάναν είναι ότι εμπλέξαν τη Georgina στη σύνθεση και η μουσική τους έχασε τον κιθαριστικό χαρακτήρα της.

Καλά οι στίχοι ήταν ποίηση.

Έκανα μία σχετική έρευνα και δεν βρήκα τίποτα.

Γκρουπ από άλλη γη, πιο ωμή, πιο σκεπτόμενη. Στίχοι ξυράφι. Κατ’εμέ ο Martin Walkyier είναι από τους καλύτερους στιχουργούς ever. Μουσική νεωτεριστική για την εποχή της και ειδικά στις πρώτες κυκλοφορίες, οι εμπνεύσεις ήταν εξαιρετικές και τα αποτελέσματα εντυπωσιακά. Δυστυχώς, το γκρουπ γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Πρωτοπόρο και σπουδαίο, σήμερα είναι μία ανάμνηση…

+1. Είχα ακούσει πρώτη φορα απο το χάμερ που μοίραζε ενα σδ τους. Πραγματικά αξίζανε πολύ.