Ναι, κι εγώ από εκεί τους είχα πρωτομάθει. Καλοκαίρι 2001.
Τα εχουμε πολλες φορες για Skyclad σε αυτο το φορουμ.
Σιγουρα δεν εχουν δικο τους thread ?
Μπανταρα ! Ειχανε μια σειρα εξαιρετικων δισκων,ενα τραγουδιστη/στιχουργο ταλαντουχο και με ιδιαιτερα
καυστικο στιχο,παρα πολλα φοβερα τραγουδια και γενικα μια απο τις καλυτερες μπαντες της προηγουμενης
δεκαετιας.
Yπάρχει αυτό στα δημοψηφίσματα, που τα έχουμε πει εκεί
http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=2019&highlight=skyclad
Πφφφφ, με ενα χρονο διαφορά!
+100000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
Λατρευω αυτον τον ανθρωπο, η κριτικη του σκεψη οπως την παρουσιαζει μεσα απο τους στιχους του ειναι απιστευτη και αιχμηρη οσο τπτ αλλο. Καποιοι “πουλησαν” για ποιητη τον Μορισον, αλλα τι να πει κανεις για τον μαστορα Walkyer.
Η συναυλια του '96 ηταν το κατι αλλο στο “παλμαρε” μου, η τελευταια που εκαναν στο ΑΝ αποτελει “a thorn in my side” οπως λεει στο “One piece puzzle”. Εκει ανοιξαν με το μοναδικο “Earth Mother…” που παντα ονειρευομουν να ακουσω ζωντανα κι εγω ελλειπα! Ψηφισα ομως το “Prince…” διοτι θεωρω οτι ολο το μισος που ειχε για το συστημα, την κοινωνια, την πολιτικη, τα παντα ολα, βγηκε μεσα απο αυτα τα τραγουδια. Επιθετικος οσο δεν πηγαινε (ΠΑΝΤΑ με τη συνδρομη των εκπληκτικων συνθεσεων του εκπληκτικοτατοτεροτερου διδυμου), πριν αρχισει στους επομενους δισκους να απογοητευεται επειδη δεν καταφερε τπτ.
Ευχομαι μια μερα να τον γνωρισω απο κοντα. Μαζι και τον Κλαρκ, αλλον εναν σπουδαιο στιχουργο αλλα με διαφορετικη προσεγγιση. Θα παρω και τον Gracchus Babeuf και θα γινει μεγαλο πανηγυρι :lol::lol::lol:
Ο Μartin ποτέ δεν το έπαιξε Gillan. Τεράστια προσωπικότητα, τεράστιος στιχουργός, τεράστιες ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ και ΠΑΘΟΣ. Φυσικά όταν έφυγε τέλειωσαν και oι Skyclad. Πιο κομμάτι να προσκυνήσω σήμερα; Θα διαλέξω το παρακάτω. Δεν νομίζω να μπορεί να το ερμηνεύσει κάποιος άλλος
Yet another sluggard hour stumbles past,
it’s no wonder life looks better through the bottom of a glass.
these bitter litanies you keep repeating,
are verbal fingers down my mental blackboard screeching.
Each moment in your company,
was of more quantity than quality.
My hopes and dreams - transparent phantoms,
this wayward son’s irrational anthems.
Not worth spending quantity time,
life is hunger - life is pain.
Never ending quantity time,
toe the line - take the strain.
Awake in bed in quantity time,
hate to say I told you so.
Long time dead in quantity time,
next stop Hell - not far to go.
My vision is obscured - blurred by tears of anger,
these four walls a prison where I rot in stagnant languor.
My broken heart screams out “Someone repair me” -
or please lay me in the cemetery.
'Cause you’ve taken all that’s best, you see,
so I’ll lay to rest the rest of me.
You cannot hold a dream to ransom -
or silence my irrational anthem.
Not worth spending quantity time,
life is hunger - life is pain.
Never ending quantity time,
toe the line - take the strain.
Awake in bed in quantity time,
hate to say I told you so.
Long time dead in quantity time,
next stop Hell - not far to go.
Prince of the poverty line και από πολύ κοντά Burnt offering for the bone idol. Μεγάλη μπάντα ήταν κάποτε…
Εχω ακουσει το The Silent Whales Of Lunar Sea αλλα δεν μου αρεσε…Ειναι απο τα δυνατα τους?? Αν ακουσω καποιο αλλο θα μου αλλαξει γνωμη ή οχι?
Αν θεωρήσουμε ότι ήταν στο peak μέχρι το Irrational Anthems, το Silent whales… ήταν το χειρότερο, ή μάλλον, το λιγότερο καλό άλμπουμ τους. Έκατσες πάνω στη μόντα. Μπορείς ελεύθερα να ακούσεις όποιο άλλο θες. Άφοβα…
Τι προτεινεις/-ετε?
E κοίτα το poll ρε άνθρωπε =)
Πάντως εγώ πάντα λάτρευα και το Silent Whales. Σίγουρα έχουν κάνει και καλύτερα αλλά κομμάτια σαν το Another Fine Mess, A Stranger in the Garden, The Present Imperfect είναι μεγάλες στιγμές.
A burnt offering to the bone idol
Prince of the poverty line
Wayward sons of mother earth
Jonah’s ark
Irrational anthems
και είσαι κομπλέ
Skyclad, απ’ τις πιο αγαπημένες μπάντες. Όμως χωρίς το Martin…
:ban:
δεν εχω ακουσει ολες τις τελευταιες τους δουλειες…αλλα ΓΟΥΑΤ!!!
δαγκωτο τα 4 πρωτα!
κορυφαιο για εμενα το “Burnt”
Νομίζω εννοεί το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κατάλαβες. Κατά τα άλλα τιτανομεγιστοτεραστιοκολοσσιαίογιγαντιογαργαντουοπελώρια μπάντα, όλοι οι μεταγενέστεροι Folk τροβαδούροι θα βγάζαν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες στα πρόβατα χωρίς αυτούς.
Skyclad, απ’ τις πιο αγαπημένες μπάντες. Όμως χωρίς το Martin…
ναι…λειπει ενα σημειο στιξης ή απλα συνεχεια αιτιολογησης.
γουατεβα!
Παω να βαλω το “Skyclad” να φτιαχτω πριν αρχισει ο γαβρος!
Δεν θυμάμαι αν έχω ξαναποστάρει, αλλά, A burnt offering to the bone idol, Prince of the poverty line, και Jonah’s ark και το μυθικό ορεινό μέταλ του Wayward sons of mother earth είναι εκπλητικά. Και τα άλλα δεν είναι άσχημα, αλλά έτσι κι αλλιώς μιλάμε για μακράν το καλύτερο συγκρότημα των 90’s.
Kάπου μεταξύ Ιrrational Anthems και AΒΟFTBI. Δε ξέρω. Μάλλον το πρώτο και για συναισθηματικούς λόγους.
Εδιτ: και όταν λέω συναισθηματικούς, εννοώ ότι όταν βγήκε το 96, οι Skyclad ήταν μπαντάρα. Επίσης γιατί είχε τρομερό αντίκτυπο στο ξεκόλλημα πολλών παραδοσιακών σκληροπυρηνικών μεταλλάδων με τη στροφή σε πιο φόλκ μονοπάτια χωρίς να χάνει σε (heavy) feeling.
Θεοί, τεράστιοι και ο ποιητής Martin είναι μεγάλη μορφή, χωρίς να υπολείπονται σε τίποτα οι μουσικάρες που είχε δίπλα του.
Ε τώρα τι να ψηφήσεις εδώ; :?
A burnt offering με βαριά καρδιά…