Τραυματίστηκα -ευτυχώς ελαφρά- στο πόδι στο χθεσινό ματσάκι μπάσκετ στη γειτονιά μου και τελικά δε θα’μαι μπροστά-μπροστά (αλλιώς θα καταλήξω στο Κ.Α.Τ. και ουχι σπιτάκι μου). Στην άκρη και μακριά από μένα τα “τρελαμένα-κάφρικα ντουλάπια”…
το ότι είμαστε εδώ και σχολιάζουμε ([I]ενώ έχουν ξεκινήσει οι Kvelertak να παίζουν κάτω από τον πύρινο ήλιο της χώρας μας - χαρά στο κουράγιο τους, θα φύγουν μαυρισμένοι[/I]!) κάτι λέει…
Τέσπα, άντε ετοιμάζομαι και εγώ (είμαι και κοντά κανά 10λεπτό δρόμο)… [B]ΜΕΤσΑΛ!!! \m/[/B]
…Διαβάζεις τώρα εσύ ωραία και καλά για το αυριανό και έχεις πάρει απόφαση ότι δεν θα πας και σε παίρνει ο άλλος ο ΠΑΠΑΡΑΣ (μετά που θα το δεις μη με βρίζεις, πόνεσε όντως ;p) να σου πει ότι θα πάνε εκλεχτή παρέα με όχημα και για τζαμπέ και τι ωραία που θα ναι. Γίνεται μάχη μέσα στο κεφάλι μου αυτή τη στιγμή, στο τσακ να τα παρατήσω όλα. ΑΑΑΑΡΓΚ.
Το ότι δεν έχεις πάει εσύ να σε κάνει να νιώθεις μεγάλος… ή σοβαρότερος, όπως το πάρει κανείς…
Προσωπικά πάντως και να ήμουν Ελλάδα δεν νομίζω να πήγαινα σε αυτό το live…Για 5η φορά Rotting Christ και 4η φορά Slayer (και μισούς κιόλας) δεν νομίζω να έδινα λεφτά…Τα άλλα δεν μου αρέσουν…
Πω πω, γάμησε τα, πόσο σπαστικό όταν στο κάνουν αυτό, πραγματικά ΠΑΠΑΡΕΣ όμως…στα του λάιβ δεν τρελάθηκα, η καλύτερη στιγμή για μένα το Fuckin’ Hostile…