Απίστευτη βραδιά… και τον araya να στέκεται στη σκηνή και να μας κοιτάει όταν τελείωσε το live νομίζω δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ όσοι ειμασταν εκεί.
Απο τις πιο εντονες και συναισθηματικα φορτισμενες συναυλιες που εχω παει στην ζωη μου, απιστευτη βραδια που ακομα και η πιο μικρη λεπτομερεια μου εχει χαραχθει ανεξιτηλα στην μνημη…
Καποιοι θα βλεπαν leprous και μετα θα εφευγαν.
Ο απολυτος (ή εστω ενας απο τους απολυτους!) thrash δισκος, φοβερα ακραιος για την εποχη του και απιστευτα εμπνευσμενος
Δισκάρα ατελείωτη
Αυτό και το persecution mania των sodom ήταν οι πρώτοι δίσκοι ακραίου μεταλ που άκουσα. Εκτός από τη μουσική με είχε σοκάρει και το εξώφυλλο, που ξεφεύγε από τα κάπως λιγότερο ακραία εξωφύλλα από τις άλλες μπάντες που άκουγα ως τοτε. Απίστευτη δισκαρα ώριμου thrash. Το war ensemble ανοίγει κολασμένα και καταιγιστικά το δίσκο, τα blood red και expendable youth έχουν άρρωστο groove, το spirit in black είναι μεγαλειώδες μέσα στην απλότητα του, το dead skin mask στοιχειώνει όνειρα και αναμνήσεις, τα hallowed point και born of fire είναι 5* thrash κομματαρες, το temptation μοναδικο σε στυλ και groove, το skeletons of society είναι αδύνατο να το ακούσει κάποιος ακίνητος, και τέλος το ομώνυμο είναι απλά από τα καλύτερα μεταλ κομμάτια όλων των εποχών!
Υπήρχαν φήμες εδώ και καιρό… για να δούμε. Προσωπικά θα προτιμούσα να το δω με άλλο όνομα όχι slayer
Κλασικά γαμιέται το RockOverdose και οι τίτλοι του. Το αποκλείω να είναι Slayer, το λέει ξεκάθαρα πως είναι νέο πρότζεκτ.
Είναι νέο πρότζεκτ,απλά προφανώς θα θυμίζει slayer ο ηχος.
Τραγικό site ουτε κλικ δεν του δίνω εδω και χρόνια
Πραγματικά μόλις το διάβασα (τον τίτλο) σκέφτηκα μήπως είναι 1η Απριλίου …
Εντάξει ρε, μην κράζετε, το ίδιο άρθρο ανέβασε και το metalsucks…
…ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2020 :")
Δισκάρα, μνημείο στο είδος, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι φευγαλέα αναρωτήθηκα σε τι φάση βρίσκονται τώρα οι Slayer, αν ηχογραφούν, περιοδεύουν κλπ!
Καταπώς φαίνεται δεν τους έχω ακόμη “καταχωρίσει” στην συνείδηση μου ως διαλυμένους. Μάλλον θα φταίει ότι υπάρχουν νεώτεροι τους που, καλώς ή κακώς, συνεχίζουν, ή ότι τελικά δεν αποδεχόμαστε εύκολα ότι οι μουσικοί μας “ήρωες” σταματάνε κάποια στιγμή - συνήθως βέβαια οι ίδιοι το αποδέχονται πολύ δυσκολότερα!