Λοιπον εδώ,reviews και απόψεις για το νεο slipknot, έχω πει τη γνώμη μου,ανισος δίσκος με μια δυνατή 5-6αδα κομματιων και μετα κοιλιά με μέτρια η αδιάφορα τραγούδια,δηλαδή ίσως αν δεν εβαζαν 2 fillers και πετούσαν μεσα το συμπαθητικό all out life.
Ότι είπε ο φίλος. Έχει μερικά ωραία κομμάτια και μερικά αδιάφορα. Με λίγα λόγια ούτε απογοήτευση ούτε και δίσκος που σου μένει. Κρίμα που δεν ήταν το all put life μεσα
Πρόχειρη άποψη…
Συνολικά ακούγεται μιααα χαρά και την τρέλα του βγάζει και την αλητεία του και τις ριφαρες του έχει και από κρουστά είναι πολύ δυνατός δίσκος, αλλά εννοείται δεν είναι ο δίσκος της χρονιάς και εννοείται δέν είναι δίσκος ορόσημο για τους knot… Αντε να μείνουν τρία - τέσσερα άσματα μελλοντικά από εδώ… Πιθανολογώ αυτά τα άσματα θα είναι το unstained, το birth of the cruel, nero forte και red flag…
Unsainted εξαιρετικά πιασάρικο με πολύ ωραίο breakdown στη μέση
Birth Of The Cruel στην αρχή δεν μου είπε και πολλά αλλά ακούγοντας τον δίσκο , είναι απ τα καλά του … μου έκατσε just fine με την απαιτούμενη επανάληψη
Red Flag & Solway Firth καλά είναι
μέχρι εκεί για μένα . Συνολικά… δεν
Προσωπικά μου αρέσει πολύ ο δίσκος, τον έχω ακούσει ολόκληρο 6-7 φορές τα κομμάτια που έχω ξεχωρίσει είναι:
Birth of the Cruel, A Liar’s funeral, Spiders, Orphan, Unsainted, Solway Firth.
Όλα τα υπόλοιπα τα ακούω ευχάριστα.
Γενικά είναι από τους δίσκους που μου αρέσει να τον ακούω ολόκληρο χωρίς skip.
Στην πορεία βέβαια θα δείξει και ποια κομμάτια είναι πιο αδύναμα…
Τώρα σαφώς μιλάει και ο ενθουσιασμός!
Ειναι δισκος που ακροβατει στο λιγο ανωτερος απο το The grey chapter αλλα οχι τοσο ανωτερος ωστε να ειναι το Μπαμ της δεκαετιας για την μπαντα ξερω γω,εχουν γινει και αλλαγες στο line up οποτε αυτο μπορει να εχει επηρεασει τη συνοχη γενικα μεσα στο συγκροτημα.
Όταν άκουσα τα video clips (Unsainted και Birth of the Cruel) δεν τρελάθηκα. Έβαλα να τον ακούσω ολόκληρο, έχοντας χαμηλά τις προσδοκίες, και μπορώ να πω ότι ψιλοενθουσιάστηκα.
Καταρχήν δεν κάνω skip πουθενά. Το Spiders ίσως να μπορούσε να λείπει για μένα (δεν είναι πολύ κακό αλλά δεν κολλάει με κανένα άλλο κομμάτι του δίσκου) αλλά υποψιάζομαι ότι ήταν θέλημα Corey και ως αντάλλαγμα αυτός και ο Root συνεισέφεραν χωρίς να “κρατιούνται” στα υπόλοιπα κομμάτια 
Μ αρέσουν και τα επιθετικά τους, με αποκορύφωμα το Nero Forte με το φοβερό ρεφραίν (μελωδική αρχή και ο Corey να φτύνει γρήγορα και με μίσος τους υπόλοιπους στίχους) αλλά και τα πιο ήπια που καμία σχέση δεν έχουν με αυτά των 2 προηγούμενων δίσκων τους. Πχ το A Liar’s Funeral αλλά και το My Pain, έχουν αυτό που είχαν τα αντίστοιχα κομμάτια των 2 πρώτων (κορυφαίων για μένα) αλμπουμ τους: Σκοτάδι. Κι όχι καψουρολύπηση όπως είχε πχ το Snuff (που καλύτερα να τα κρατάνε για τους Stone Sour).
ΟΚ, συμφωνώ, Iowa δεν πρόκειται να ξαναβγεί. Κακώς το περίμενα κι εγώ για κάμποσα χρόνια αλλά από την άλλη κακώς κι αυτοί είχαν χάσει κάπου την ταυτότητά τους. Το νέο άλμπουμ είναι πιο ισορροπημένο κι έχει αυτά που θέλω να ακούσω από Slipknot, έστω κι αν δεν είναι πλέον (ούτε αυτοί ούτε εγώ) 20 χρονών: Οργή και σκοτάδι.
Προφανώς θα μπει στα τοπ του 2019 για μένα.
Με εξαίρεση τα τοπ, το Snuff και τη χαμένη ταυτότητα, προσυπογράφω πλήρως.
Συνολικά ο δίσκος μου φαίνεται τέρμα σέιφ, αλλά (α) μιλάμε για μπάντα με είκοσι χρόνια στην πλάτη που (β) παίζει σε τοπ επίπεδο από εμπορική άποψη και (γ) έγραψαν πραγματικά δυνατά κομμάτια, οπότε κανένα παράπονο.
Προσωπικά θα το έβαζα λίγο ψηλότερα από το προηγούμενο, αλλά σίγουρα κάτω από τα πρώτα τέσσερα. Και All Hope Is Gone, προφανώς.
Όπως και να 'χει, μακάρι να τους ξαναδούμε εδώ γύρω στο άμεσο μέλλον, γιατί πραγματικά δεν ξέρω πόσο θα αντέξουν να στέκονται τόσο καλά λάιβ.
Υγ: στον υπόλοιπο κόσμο έφυγε καρφί σε charts, ελλάδα δύο βδομάδες μετά δεν υπάρχει στη μεγαλύτερη αλυσίδα σχετική με μουσική 
Συμφωνώ και εγώ στα περισσότερα, ο δίσκος για μένα είναι πολύ καλός και γίνεται όλο και καλύτερος με τον καιρό. Δύσκολα να φτάσει δίσκος τους τα τρία πρώτα αλλά τα δύο επόμενα νομίζω πως τα ξεπερνά.
Τέρμα σειφ δεν νομίζω πως είναι καθώς μέσα έχει και τραγούδια τελείως αντιεμπορικα π.χ. birth of the cruel, orphan, απεναντίας το all hope αν και έχει κομματαρες το θεωρώ ότι πιο σειφ έχουν βγάλει.
Spiders και για μένα η πιο αδύνατη στιγμή του δίσκου ενώ μεγαλύτερο κέρδος η εξέλιξη του ντράμερ ο οποίος σπέρνει σε όλο το δίσκο και η φανερά μεγαλύτερη συμμετοχή Sid και των samples η οποια έλειπε στα δύο προηγούμενα.
Πάντως χίλια μπράβο που καταφέρνουν να βγάλουν τέτοιο δίσκο μετά από 20 χρόνια πορείας και χωρίς δύο από τους βασικούς παίχτες (gray, jordison).
Τώρα στα της Ελλάδας τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα. Δεύτερος σερί δίσκος μιας από τις σημαντικότερες μπάντες στο χώρο του ακραίου ηχου που είμαστε εκτός περιοδείας η οποία παρεμπιπτόντως την τελευταία φορά που ήρθε εξαφάνισε τους τότε headliners.
Inb4 μειντενικές τσουγκράνες. 
Λέγοντας σέιφ εννοώ ότι δεν έχει κάτι που δεν έχουν ξαναπαίξει/κάτι που δεν θα περίμενες να ακούσεις από Slipknot. Ή τέλος πάντων έχει, αλλά σε πολύ μικρό βαθμό.
Προφανώς δεν περιμένω να επανεφεύρουν τον τροχό στα πίσω πίσω, αλλά (όπως και στα δύο προηγούμενα) δε θα με χαλούσε να ξέφευγαν λίγο περισσότερο.
Σε κάθε περίπτωση παράπονα φανμπόη, γιατί πραγματικά
o δίσκος “μεγαλωνει” με καθε ακουσμα.
Θα συμφωνησω με @plex27 οτι τον ακους ολοκληρο , χωρις skip , αν και εμενα το spiders Μου αρεσε πολυ απο την πρωτη ακροαση .
Ωραια και η παραγωγη του Fidelman , καλυτερη και πιο καθαρη απο εκεινη του Gray Chapter.
Πολύ ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν τον έχω λιώσει ακόμα και είμαι σίγουρος ότι υποσυνείδητα δεν το κάνω γιατί αυτό που έχω ακούσει είναι πολύ μακριά από τους Slipknot που μεγάλωσα, ερωτεύτηκα και αγάπησα. Από την άλλη, μου αρέσει σίγουρα περισσότερο από το Gray Chapter. Οι βασικοί συνθέτες της μπάντας Joey και Paul εκτός μπάντας, με τον έναν νεκρό και τον άλλο να βολοδέρνει κάπου σε μετριότατα death metal (Sinsaenum), αλλά και σε πολύ καλές μεν, ημιτελείς δε Slipknotικές απόπειρες (Vimic) και τον πρώην κομπάρσο να είναι πλέον βασικός συνθέτης (Jim).
Δεν ξέρω βάσικα… υπάρχουν καλά στοιχεία μέσα, ο Corey είναι πάρα πολύ καλός αντικειμενικά, αλλά μου λείπουν πολλά ρε γαμώτο. Κάποιος παραπάνω είπε safe. Είναι ο ορισμός του safe ο δίσκος. Μεγάλωσαν και αυτοί, μεγαλώσαμε και εμείς. Στο Birth of the Cruel ποιος δεν ακούει τη ματαιόδοξη απόπειρα ενός Gently 2019? Μα, το ίδιο riff ρε γαμημένε Root? Και στο νούμερο 3? Στο Iowa, για να φτάσεις στο Gently (Νο 7), είχαν προηγηθεί 5 έπη που ξεχείλιζαν ενέργεια, τσαμπουκά, απελπισία και αρρώστια, οπότε σου έσκαγε το Gently για να χαλαρώσεις λίγο και τελικά αρρώσταινες με την ατμόσφαιρά του. Εδώ πάνε με το στανιό να μου βγάλουν την αρρωστίλα από νωρίς, αλλά σε 'μένα δυστυχώς δεν έπιασε…
Η μπάντα δυστυχώς έχει χάσει τον προσανατολισμό της για 'μενα, πολύ μπλα μπλα από Corey και από τηγανίτα τίποτα. Χάθηκε το μυστήριο κάπου εκεί στο All Hope is Gone (που όμως είχε 3 αδιαμφισβήτητες κομματάρες - hitάρες), ανέβηκαν τα social media, άρχισαν οι παρλαπίπες περί Iowa και Vol.3, ψάρωσε ο κόσμος και στο τέλος ακούμε πλήκτρα και ενορχηστρώσεις τύπου Stranger Things για να πάμε λίγο με το ρεύμα της νεολαίας… Δε δέχομαι από μπάντες που έχουν θέσει τον πήχη τόσο ψηλά να μη με εντυπωσιάζουν πια και να τις θεωρώ safe. Μπορεί να είναι δικό μου το πρόβλημα, αλλά σίγουρα και αυτό δεν είναι οι Slipknot μου. Δοκίμασα και ένα πείραμα: έβαλα να παίξει το Iowa, μετά έβαλα το We are not your kind και μετά έβαλα καπάκια το Vol.3. Δε θυμόμουν καν ότι πριν από το Vol. 3 είχα βάλει να ακούσω το We are not your kind, δε μου έμεινε κάτι.
δεν μπορω να διαφωνησω μαζι σου… Απλά σε βρίσκω λιγο αυστηρο.
Δεν λεω οτι το WANYK ειναι ΤΟ επος αλλά ειναι ενας καλος δισκος που μαλλον “αναπνεει” καλυτερα απο τα 2 προηγουμενα.
Είμαι πολύ αυστηρός με τις αγαπημένες μου μπάντες, γιατί αυτές με έκαναν να έχω αυτές τις απαιτήσεις όταν μου άλλαξαν τον τρόπο που ακούω και αντιλαμβάνομαι τη μουσική.
Στα 2 προηγούμενα εννοείς και το “All Hope Is Gone” ? Δεν ξέρω τι εννοείς “αναπνέει” αλλά συνθετικά ούτε καν το ακουμπάει το “All Hope Is Gone” ο φετινός δίσκος.
Επίσης νομίζω ότι ξεχνάμε ορισμένες τραγουδάρες που έχει μέσα το Gray Chapter. Μόνο το Killpop να σκεφτεί κανείς μιλάμε για έπος (μέχρι και το βιντεοκλιπ σε αυτό το τραγούδι είναι masterpiece)
αναπνεει εννοω οτι μου φαινεται πιο ολοκληρωμενη δουλεια . Πιο συμπαγης .
Το AHIG εχει μερικά απο τα αγαπημενα μου κομματια Slipknot αλλά σαν συνολο , λιγακι το βαριεμαι.
Προφανώς και έχει δίκαιο ο @furor για τους Slipknot του παρελθόντος αλλά αντικείμενα βασικός συνθέτης της μπάντας ήταν ο gray. Απόντος αυτού δεν θα ξαναυπαρξουν οι Slipknot των δύο πρώτων δίσκων.
Και λέω των δύο πρώτων γιατι από το vol.3 και μετά 4-5 τραγούδια σώζονται σε κάθε δίσκο χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Το μόνο που αλλάζει είναι το μουσικό μέγεθος αυτών των τραγουδιών. Π.χ. μιλάμε για 5 τραγούδια έπη στο vol3 ενώ στο all hope is gone η πλαστικουρα στην παραγωγή ψιλοκαει τη συνοχή του δίσκου. Και το 5 έχει κορυφαίες στιγμές (killpop,devil) αλλά μιλάμε για δίσκο δύο ατόμων άρα μηδέν ατμόσφαιρα και λίγο πρόχειρατζα.
Στο φετινό επιστρέφει η συμμετοχή όλων στη δημιουργία ενώ στα κομμάτια υπάρχει και ένας ελάχιστος πειραματισμός. Στο τέλος της μέρας πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος είναι ένα βήμα μπροστά, έχει μεγαλύτερη συγγένεια με τα δυο πρώτα ενώ η πορεία του στις πωλήσεις τους μεγαλώνει σαν μπάντα.
Συμφωνώ 98% με σας κύριε μου, το 1% δεν στο δίνω γιατί δεν αναφέρεις το κτήνος που είχαν στα drums ταυτόχρονα με τον gray σε αυτούς τους δίσκους… Το άλλο 1% δεν στο δίνω γιατί παρά το προβλήματα του ahig που ανέφερες, δεν ανέφερες τι κομματάρες είχε…
Προσωπικά το Vol. 3 το θεωρώ αψεγάδιαστο και μνημείο της σκληρής μουσικής. Αποτελεί τη χρυσή τομή μεταξύ Slipknot και πειραματικών Slipknot.
Μωρέ κουβέντα να γίνεται κτήνος ο Joey αλλά τα δικά του project ούτε που με ακούμπησαν. Οπότε έρχεται ένας πιτσιρικάς και ουδείς αναντικατάστατος. Πόσο μάλλον στην περίπτωση του Chris. Το δίδυμο Root Taylor στους sour έκαναν αξιοπρεπη πορεία αλλά αυτό δεν φτάνει για μια μπάντα σαν τους Slipknot. Και εγώ δεν το περίμενα όταν το έλεγαν μετά το θάνατο του πόσο σημαντικός ήταν ο gray. Το ahig μόνο και μόνο που έχει μέσα sulfur δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μην παρεξηγηθω όλου τους δίσκους τους ακούω ακόμη ευχάριστα αλλά όπως και να το κάνουμε υπάρχουν διαφορές. Χαίρομαι πάντως που επ ευκαιρία του καινούργιου δίσκου συζητάμε στη Ελλάδα για μια τέτοια μπάντα (έστω εμείς οι πέντε δέκα) και όχι για 1000000000στη φορά για δεινόσαυρους.
Υ.Γ. το vol3 έχει κομμάτια μνημεία σαφώς αλλά για μένα είναι αρκετά άνισος δίσκος.