Μεγάλος πολυλογας και υπερβολικός ο Corey, όπως και μεγάλη φωναρα. Διαβάζω το βιβλίο του εντωμεταξυ αυτή την περίοδο
Δεν έχω τρελαθεί, αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Περισσότερα όταν το τελειώσω!
Μεγάλος πολυλογας και υπερβολικός ο Corey, όπως και μεγάλη φωναρα. Διαβάζω το βιβλίο του εντωμεταξυ αυτή την περίοδο
Δεν έχω τρελαθεί, αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Περισσότερα όταν το τελειώσω!
Γι αυτό τον συγχωρώ εγώ πρόκειται για αγαπημένη μου φωνή . Δεν ξέρω για σας αλλά έχω μια ελαφριά προτίμηση στα clean vocals του
Όλες οι φωνές που κάνει, γαμανε όλες, δεν μπορω να ξεχωρίσω. Ultra πορωτικος στα δυνατά σημεία, του πάνε πολύ και τα πιο μελωδικά και καθαρά φωνητικά.
Μιας και λέγαμε για το eyeless προχτές, σε αυτό το σημείο του
I am my father’s son
'Cause he’s a phantom, a mystery and that leaves me nothing!
Και ειδικά όταν λέει το nothing γαμαει σύμπαντα
Και στα επόμενα album οι ερμηνείες του είναι πάρα πολύ καλές, αλλά ειδικά σε slipknot-iowa είναι θεότητα
fixxed και συμφωνω με τα χιλια βεβαιως
λεω clean γιατι σε κατι τετοια ακουστικα που εκανε γαμουσε και εδερνε
Κάνω ένα mashup της προηγούμενης κουβέντας με αυτό εδώ:
https://youtu.be/arrlrKJZl9o
Από τις καλύτερες ερμηνείες του Corey σε γενικότερο πλαίσιο. Αν και εκείνες των δυο πρώτων δίσκων ήταν, είναι και θα είναι οι αγαπημένες μου.
…You self destructive piece of shit…
Τελείωσα το βιβλίο του Corey νομίζω περισσότερο ταιριάζει εδώ πάρα στο τοπικ για τα βιβλία.
Seven deadly sins λοιπόν, τις οποίες αναλύει με γεγονότα από τη ζωή του, ακόμα και από την φοβερά δύσκολη παιδική του ηλικία, παράλληλα με ιστορίες από μετέπειτα, απόψεις που κυμαίνονται από wtf μέχρι … εξαιρετική ιδέα.
Όπως ίσως μαντεψατε δεν προσεγγίζει το θέμα με στομφο και βαρυγδουπες φιλοσοφικές εννοιες, αλλα με πολύ άμεσο -σχεδόν spoken word σε κάποια σημεία- τρόπο.
Προς το τέλος προτείνει τις δικές του υποψήφιες νέες… seven deadly sins, που δεν θέλω να σποιλαρω, αλλά έχουν ενδιαφέρον.
Παρά τα σχετικά δύσκολα αγγλικά του και την άφθονη αμερικανική slang, είναι ενα αρκετα ζωηρό και ενδιαφέρον βιβλίο.
Τα λέμε το Σάββατο!
Corey Taylor με κερατάκια, γυαλί ηλίου και τσιγάρο
Είναι η Κατίνα του χωριού, πολυλογάς και attention whore αλλά συγχωρείται γιατί είναι μορφή και φωνάρα
Το (πολυ δυνατο) καινουριο dying song εκανε και συναυλιακο ντεμπουτο χτες στην Πραγα
Πολυ γαματο ειναι και live, παρα τον μετριο ηχο του βιντεο
Μου αρέσει η κατεύθυνση που έχουν το yen και το dying song.
(Και το chapeltown rag ωραίο ήταν δηλαδή αλλά λίγο πιο κλασικό slipknot και έχουν πολύ καλύτερα κομμάτια σε αυτό το στυλ)
Αχρειαστη παντως η εισαγωγη του 1 λεπτου σιγης ιχθυος,δλδ πρεπει να μεταπηδησω κατευθειαν στο 1:30’ για να ακουσω κατι να κινειται στο Yen.
Leakαρε προχθες το καινουριο Stone Sour
Τέχνη.
Έχει leakάρει αυτό ε.
Αυτό εννοούσα με το πιο πάνω ποστ
12 κομμάτια από τα οποία τα μισά μου αρέσουν πλέον -μετά από αρκετές ακροάσεις και συμβιβασμό ότι ο δίσκος είναι πιο κοντά σε ένα από τα προτζεκτς του Corey παρά σε Slipknot, 4 κομμάτια meh, και 2 με τα οποία πραγματικά απορώ, το Heirloom που λογικά μπερδεύτηκαν και το έβαλαν εδώ αντί για το επόμενο Stone Sour και το Adderall που όταν έβαλα πρώτη φορά να παίξει ο δίσκος πήγα να δω μήπως κατέβασα κάποιο ληκ-φάρσα.
Εννοείται ότι όποιος δεν αντέχει τα 2 προηγούμενα προσπερνάει με συνοπτικές διαδικασίες, ή άντε να του πω να ακούσει το H377.
De Sade το αγαπημένο μου από τα 12.
Χαχαχα!! Είχα δει το σχόλιο στα πεταχτά γιατί βρισκόμουν εκτός Ελλάδας και δεν είχα δώσει σημασία, τώρα το έπιασα!
Μια φορά άκουσα τον δίσκο, θα του δώσω κι άλλες ακροάσεις για να εκφέρω σωστή άποψη, αλλά ψιλοσυμφωνώ ήδη με όσα λες. Γενικά, από αυτά που άκουσα, σε αρκετά σημεία δεν έχουν ξαναπαίξει κατά αυτόν τον τρόπο και τόσο απροκάλυπτα. Δεν ξέρω αν το λέω για καλό αυτό, θα δείξει.
ωχ κατάλαβα