Λοιποοοοοοοοοον…απ την αρχη τα πραγματα…
[B]
Ruthless Steel:[/B] πρωτοεμφανιζομενη μπαντα, κινουμενη στον κλασικο heavy-power χωρο, με μια πολυ καλη τραγουδιστρια, η οποια πρεπει να δουλεψει ομως αρκετα τις αναπνοες της. Περαν απο τα δικα τους κομματια, αναμεσα στα οποια και μια παρα πολυ τσαχπινικη μπαλαντα, επαιξαν το [B]“See You In Hell”[/B] απο [B]Grim Reaper[/B] και το [B]“The Beast”[/B] απο τους θεους [B]Randy[/B]. Κομπλε γκρουπακι για ζεσταμα πριν το ολοκαυτωμα.
[B]Demolition Train:[/B] Speed/thrash metal, αμερικανο-καναδεζικων καταβολων, θα μπορουσε κανεις να πει, πιο γλεντζεδικοι Convixion. Εκαναν αυτο που ξερουν, επαιξαν χωρις ανασα δικα τους κομματια και νομιζω μια η δυο διασκευες τις οποιες δεν θυμαμαι ενω στην 2η κιθαρα (η οποια ειχε και ενα τεχνικο προβλημα) ηταν ο Νικος απο Strikelight & Convixion.
[B]WRATHBLADE:[/B] Μια μπαντα over the top. Ισως η μοναδικη μπαντα στον κοσμο που παιζει το epic (γενικα) metal με τοσο προσωπικο ηχο, και με εναν τοσο [B]ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ[/B] performer οπως ο Νικος (ο οποιος παρεμπιπτοντως Μανο-Γρακχο ειναι Βαρσαμης senior γιατι ειναι 3 χρονια μεγαλυτερος απο τον Greg), με μια φωνη βυζαντινη θα ελεγε κανεις, επαιξαν ολο σχεδον τον δισκο τους καθως και μια διασκευη σε Slough Feg, το [B]“Fergus MacRoich”[/B] απο το [B]“Down Among The Deadmen”[/B] (Μανο αυτο ελεγες οτι δεν γνωρισες?). Ολα τα λεφτα, ο λογος του προαναφερθεντος στους Demolition Train, Νικου απο Strikelight & Convixion, ο οποιος οντας λιαρδα, ειπε 2 λογια πριν το “Dolorous Shock”, κανοντας 3 λεπτα για να πει 7-8 λεξεις. Καταπληκτικοι. Τελος.
[B]Slough Feg:[/B] Περνωντας τωρα, στο κυριως πιατο της βραδιας, οι αποψεις μου δεν διαφερουν πολυ απο αυτες του Γρακχου, αλλα μια και σε ολο το λαϊβ πλην του encore, ημουν μπροστα τρωγοντας τον Scalzi στη μαπα, εχω να πω οτι ο τυπος ειναι μεγιστος τρελαρας. Και οτι σε μια φαση που κατεβηκε απο τη σκηνη και σολαρε με την κιθαρα, ετσι οπως κοπανιομασταν διπλα διπλα, παραλιγο ο παπαρας να με δολοφονησει δια του headstock της κιθαρας!!! Α, και ψιλοαστειο το σκηνικο με την αλλαγη απο πουκαμισο σε δερματινο γιλεκο ανα 3-4 κομματια. Γενικοτερα, πολυ καλο λαϊβ, η μπαντα επιασε πολυ καλη αποδοση, ενω ειπαν και μια διασκευη, το “Diamonds And Rust” απο Priest (εννοω την ενορχηστρωση απο Priest, το αυθεντικο κομματι ειναι της Joan Baez)
Τιγκα μεταλ συναυλια, απο τον πιο τιμιο διοργανωτη ολων, μακαρι να συνεχιστει αυτη η φαση. All hail Greg Varsamis and Eat Metal Records…