Socos & The Bands

Groups & Artists
#1

που λετε, δε ξερω ουτε ποτε γεννηθηκε, ουτε αν ειναι παλια καραβανα, ουτε αν εχει βγαλει δισκους παλαιοτερα, αν και φαινεται απ’ την αισθητικη του οτι εχει μεινει στα 90ς, οποτε σιγουρα κατι εχει κανει. το θρεντ λοιπον ανοιγει για τους τρεις δισκους του που εχουν βγει στην επιφανεια.

o πρωτος ελεγετο Kafka, βγηκε το 2007 μακαρι να τον γνωριζα τοτε, σιγουρα καποιο απ’ τα επομενα ή και αυτο, θα το εβαζα στη δεκαπενταδα με τα καλυτερα των 00ς. οπως ειπαμε, 90ς αισθητικη, σχεδον, ολο αυτο το θεατρικο που βγαζει εκει σε παραπεμπει, ομως σε μπερδευει με ολο αυτο το μπιμπλικιι που συσσωρευει, το οποιο ειναι φινετσατο και ξερει να το χειριζεται αψογα, περισσοτερο και απο ανθρωπους που παιζουν ηλεκτρονικα. απειρα χειροποιητα εφφε, ταπινγκς να βγαινει το ενα μεσα απ’ τα αλλο και να συναντιουνται σε κατι πιο αφαιρετικο. οι στιχοι φευγα οσο δεν παει. ο συνδυασμος τους δε, με απολυτη χυμα μεθοδικοτητα. μεγαλη διαρκεια για ανθρωπους με παπαρια και υπομονη(2σιντιζ). ακουστε προχειρα τη “Κοκαϊνη”.

το 2009 λοιπον εβγηκε το Objects in Mirror are Closer Than They Appear, με ελαφρο γκουγκλ πιξ, καταλαβαινεις τι συμβαινει. αλμπουμ που γραφθηκε για να σου γαμησει τον αδοξαστο. εδω λες ρε φιλε ποσο να ωριμασει πια ενας καλλιτεχνης, μεσα σε 2 χρονια. και σου πεταει αυτο, εδω τα φιλινγκς ακολουθαν τα 80ς, στο νου σου σκαει η Λενα Πλατωνος, σαν τοτε που τραγουδησε Καρυωτακη και σου γαμησε τη ψυχολογια και δε μπορεις να σηκωθεις απ’ το βουρκο που κυλας. Κομματια αυτοκρατορικα δομημενα, ξερεις τι να περιμενεις, ξερεις τι θες ν’ ακουσεις. στο δινει στο πιατο. δωστε βαση στο ομοτιτλο, το οποιο δεν υπαρχει στην επιφανεια για τη προχειρατζα, υπαρχει ομως η “Γαϊα”. τεινει σε αβαντγκαρντε μαυρομεταλο τυπου Fleurety(οπως ειπε κι ενας γνωστος). δωστε βαση και στη διασκευη σε Noir Desir.
και στη πολυαγαπημενη μας :):!:

και φτανουμε στο περσι, με την “Ύδρα των Πουλιών”. μελοποιηση στον γνωστο ζωγραφο και ποιητη Εγγονοπουλο. η αρχη των παντων. θα ασπαστω της εικονας τα χειλη και πραγματι, εικονα και μουσικη γινεται ενα. πιο ορχηστρικος, πιο θριλερ, πιο τραγελαφος, πιο ταξιδιαρικος, τα εχουμε πει τα περισσοτερα, με 4-5 χρηστες. θα ερθει καποια στιγμη η ωρα που θα βρει την θεση του στην κορφη.

#2

μπαμπ, ακουστε το Objects. δεν εχει βγει ποτε καλυτερος δισκος για Κυριακη.

#3

Καλά, για το Kafka ό,τι και να πούμε είναι λίγο, ποτέ δεν περίμενε κανείς ότι θα μπορούσε να υπάρξει καφκική μουσική, όπως τα λέει ο τίτλος, και να που. Ένα ίσως άκυρο δείγμα, αλλά ωραίο, είναι αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=uU2czmdwIGU
Μαζί με Ύδρα, κορυφαίες κυκλοφορίες. Να ‘ναι καλά ο Πουλικάκος που έπεσε και λίγη διαφήμιση. Στο Objects δεν έχω δώσει προσοχή, αλλά τα λες ωραία nomister και θα το κάνω σύντομα. Υπάρχει ένας ακόμα δίσκος, [B]τα δάκρυα του ονείρου[/B] που κυκλοφόρησε το 2004 και λογικά είναι ο πρώτος, αλλά ούτε μ’ αυτόν έχουμε γνωριστεί.

#4

γεια σου βρε Wretch! μουσικος τιτανας η Ταξιαρχία του Baksheesh, η καφκα αν και υπερβολικα μεγαλη σε διαρκεια, δεν εχει σημειο που να βαριεσαι. το αιωνιο βασανο μου ειναι η Κοκαϊνη, ενα τεραστιο ταξιδι συναισθηματων μονο του αυτο το κομματι. αν μου βρεις σε λινκ και τα [I]δάκρυα του ονείρου[/I] θα σου δινω καρδουλες συνεχως.

επισης ειχα ανεβασει τη καφκα για φιλο και επειδη δεν ειναι και ευκολο να τη βρεις, οποιος τη θελησει σφυραει.

#5

Τι κομματάρα είναι αυτή! Η φωνή δεν υπάρχει.

#6

nomisteraki, έχεις pm.
και μιας κι έθιξες την φωνή redrum, κάπου είχα διαβάσει ότι την “σκηνοθεσία” των φωνητικών την κάνει μόνη της. και ναι, έχει φωνάρα.

#7

Αγαπάμε νομιστεράκι για τις προτάσεις του, και ας δίνουν βάση μόνο 2 άτομα. Αυτό το Καφκα πρόκειται για εξωπραματική δημιουργία, πραγματικό μεγαλείο. Ό,τι είπε ο θρεντστάρτερ μέχρι κεραίας. Από τα πιο φρέσκα πράγματα που έχω ακούσει την τελευταία πενταετία, πατάει χάμω πάνω από τα μισά πράγματα που αυτοχαρακτηρίζονται ως πειραματικά/ψαγμένα και δεν ξέρω τι άλλο. Το κουφό είναι ό,τι είναι διπλό το σιντι και ακούγεται νεράκι.

#8

Και καταπληκτική συσκευασία το Kafka με έξτρα dvd. Επενδύστε άφοβα ΜΗΝ “κατεβάσετε”, είναι κρίμα…

#9

mandrake, το έχεις να φανταστώ (?) αν ναι, από που το είχες πάρει; εγώ σκέφτομαι να κινήσω προς την εταιρεία, γιατί σε κανά metropolis χλωμό το κόβω.

[B]Sub Breath, Outer Speech[/B]

αυτή είναι μια άλλη κυκλοφορία, μουσική για θεατρική παράσταση, μόνος του, όπου πειραματίζεται. το άκουσα σήμερα κι έχει κάποιες πολύ καλές στιγμές, όπως το Velanio και το Spiral. ακουστική, πλήκτρα, βιολιά και πολύ συναίσθημα. θα ρίξω κι άλλες ακροάσεις βέβαια.

Τα Δάκρυα του Ονείρου λέει είναι ΟΠΤΙΚΟακουστικό έργο. Στο οπτικό σημείο είναι ο Παναγιώτης Λάμπρου, που τράβηξε κάποιες φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στον δίσκο. Τις βλέπετε [I]εδώ[/I].

#10

Από συναυλία το είχα πάρει, είναι σαν box set, αν θυμάμαι καλά στοιχίζει 20-25 ευρώ και τα αξίζει. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί και σε πιο απλή συσκευασία.

#11

για να κρατιέται ζωντανό το θρεντ μέσα σ’ όλα, να πω (και εδώ) πως σήμερα στο πεδίον του Άρεως έχει το indie free festival και παίζει και ο Socos με τους Live Project Band κατά τις 6.

#12

:!:

#13

~bump

:!:

#14

Λοιπόν για ακούστε λίγο. Έχω παραγγείλει, και περιμένω να μου ρθουν, ο Κάφκα και τα Όμπτζεκτς. Το φετινό έτσι κι αλλιώς το δίνει τζάμπα, όλα κομπλέ μέχρι εδώ. Το μόνο όμως που δε βρίσκω πουθενά στο νετ, ούτε τζάμπα ούτε για αγορά, είναι τα Δάκρυα του Ονείρου. Το χει πάρει το μάτι κανενός, είτε στο νετ είτε σε κανονικό δισκάδικο, και αν ναι, πού; Εναλλακτικά, το χει κανένας να κάνει την καλή; Either way, όποιος μπορεί ας βοηθήσει, και υπ’ όψιν, δε με νοιάζει η τιμή αν μιλάμε για αγορά.

#15

Δύσκολα θα το βρεις. Στο site της μπάντας λέει ότι έχουν κυκλοφορήσει 800 αντίτυπα. Ο Παναγιώτης Λάμπρου που επιμελήθηκε τα εικαστικά του δίσκου ανέλαβε τελικά τη διανομή, επομένως μια λύση είναι να ψάξεις να τον βρεις. 'Η να βρεις τον ίδιο τον Socos.

[SPOILER]

Το album ηχογραφήθηκε στα artracks recording studios του Γιώργο Πρινιωτάκη, με ηχοληψία, μίξη και mastering του ιδίου του Πρινιωτάκη. Περιέχει 15 οργανικές συνθέσεις και ένα τραγούδι το οποίο ερμηνεύει ο Χρήστος Αλεξόπουλος.

Στο photo book παρουσιάζονται 16 ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Παναγιώτη Λάμπρου, κάθε μια για κάθε ένα κομμάτι του cd. Και στο dvd περιέχονται 5 πειραματικά videos, σε ζωντανή εκτέλεση από τους live project band.

Τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του διανεμόταν από την prominence η οποία όμως διακατεχόταν από πολλά μη αξιόπιστα σύνδρομα. Έτσι την διανομή ανέλαβε ο Παναγιώτης Λάμπρου.

Από το site. [/SPOILER]

Μπορείς ν’ ακουσείς [I]εδώ[/I] τον δίσκο(είναι ολόκληρα τα κομμάτια φαντάζομαι), στο site της μπάντας δηλαδή.

Και μιας και το έθιξες, εκτός από NoMisteraki, έχω πει σε κανέναν άλλο για τα δάκρυα του ονείρου πού να το βρει; επειδή δε θυμάμαι ποιοι άλλοι είναι, να πω πως πρέπει να είναι λάθος αυτό που έχω βρει, ακυρώστε το :!:

#16

Μέτα απ’ το λιώσιμο με το Αντάρτικο Πόλεων, ακούω το Kafka τώρα για πρώτη φορά.
Τι τραγουδάρα είναι ρε η Ταξιαρχία του Baksheesh 8O8O8O

#17

Το Αντάρτικο Πόλεων πρέπει να διδάσκεται σε μουσικές σχολές. Ή αλλιώς.

Στο δίσκο αυτό ο όρος αβανγκαρντ ξεφτιλίστηκε ολωσδιόλου. Όπως με κάθε αριστούργημα δε μπορώ να ξεχωρίσω τραγούδι. Επίσης μετά από αναρίθμητες φορές που έπαιξε το βινύλιο στο πλατώ εδώ και 7 μήνες, δε μπορώ πια να το ακούσω με το τρακλιστιν της mp3 έκδοσης, αλλά με αυτό του βινυλίου. Τέλος, η ηχογράφηση, παραγωγή και το mastering είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ, τα ακούς όλα και πεντακάθαρα.

  1. προσευχή
  2. η πόλη χορεύει
  3. brunette
  4. άνθρωποι παράξενοι
  5. 22
  6. holy ghost
  7. του δρόμου το δέρμα
  8. εντός ορίων
  9. party
  10. σκουλήκι
  11. ως τα βάθη της άνοιξης
  12. ερυθροphobia
  13. πέρα απ’ τη γέφυρα

Μαρία Λατσίνου. Το κρύσταλλο της Λένας Πλάτωνος και το μέταλλο της Μαρίας Δημητριάδη σε ένα.

Με κάθε νότα του ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΝΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ

#18

Τι τεράστιος δίσκος. Πολλές φορές θέλω να ξεθάψω Soco αλλά και μόνο στη σκέψη με πιάνει ένας κόμπος. Τον κρατάω για πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις. Ό,τι και να λέμε είναι λίγο πάντως.

#19

Aφού έπιασα νοπατερακη στη γραμμή, μου είχε αρέσει το ριβιού εκείνο που είχες κάνει τότες που βγήκε, απλά δεν είχα πιάσει ακριβώς εκείνη την έμμεση αναφορά σε Muse με το Brunette που είχες αναφέρει. Εξήγα λίγο αμα θες.

Κι εγώ το χω για σπεσιαλ ώρες, κι όταν έχει απόλυτη ησυχία μεταμεσονύχτια το βράδυ και βάζω το βινύλιο με τα ακουστικά στο σκοτάδι, με πιάνει λίγο σύγκρυο.

#20

Χμ δεν είχα κανένα κρυφό νόημα. Aπλά επεσήμανα ότι το Brunette είχε πάρα πολλά σημεία καταφανώς δανεισμένα από Muse σε σημείο παρεξηγήσεως. Και δεδομένου του ποιόντος του καλλιτέχνη, του μουσικού χαρακτήρα του υπόλοιπου δίσκου και του πόσο προφανή είναι αυτά τα σημεία, εγώ φτάνω στο συμπέρασμα ότι έγινε εσκεμμένα. Αποφάσισε, για του δικούς του λόγους, να γράψει ένα muse κομμάτι.

Δεν το βλέπεις εσύ αυτό;