bump.
Ρε σεις, τι θεούλης είναι αυτός ο Thurston Moore???
Ο τύπος έγινε ντεθομπλακμεταλλάς στα γεράματα :!:
Ντάξει, σαν τον Γουίλσον που έγινε ντρονάς στα σαραντατόσα του δεν είναι, και ο Μουρ έχει και προϋπηρεσία στο θόρυβο, αλλά ρησπέκτ ο γέρος.
η νέα σόλο δουλειά του thurston moore με τίτλο “demolished thoughts” είναι εκεί έξω.
alternative rock καταστάσεις όπως τότε που ο όρος alternative είχε νόημα, lo-fi ατμόσφαιρες… ε ξέρετε τι θα βρείτε. 
ακυρο αλλα εδω ο ιαν μακ κευ ειναι σαν ψαρας! παντως ο μουρ μεγαλη μορφη και με κιμ γκορντον ισως απ τα πιο αλητικα ζευγαρια της ροκ μουσικης!
Έχω συγκινηθεί πραγματικά. De profundis.
Eχοντας ακουσει (λιωσει βασικα :p) τα Goo και Dirty, θελω απλα να δωσω τα σεβη μου σε αυτην την τεραστια μπαντα, πριν προχωρησω σε αλλες δουλειες τους.
Τεραστια, γιατι αυτο που ακους δεν μπορει να περιγραφει με λογια.
Διοτι ειναι βρωμικο και συναμα ταξιδιαρικο, διοτι ξεκιναει απο το punk και καταληγει σε οποιο ειδος ροκ γουσταρεις.
Ο βασικος λογος, βεβαια, που επαναφερω το θρεντ τους ειναι μια ερωτηση που θελω να κανω.
[B]Θα χρησιμοποιουσατε για τη μουσικη τους τον ορο [U]grunge[/U];;;[/B]
Nαι, ξερω δεν ανηκουν στο κινημα του Seattle, ομως αν προσπαθησουμε να προσδιορισουμε μουσικα το ειδος, θεωρω οτι οι Sonic Youth (στα 2 αλμπουμ ου εχω ακουσει) προσεγγιζουν οσο λιγοι τον ηχο αυτο.
Ακομα, οι επιρροες τους προερχονται σε μεγαλο βαθμο απο το χωρο του punk/post-punk (στα επιπεδα των Wipers ας πουμε, οχι σε στυλ Joy Division κτλ, οσον αφορα το post-punk), που ειναι και οι επιρροες των “αυθεντικων” grunge μπαντων.
Τελος, συνεργαστηκαν με τους Nirvana και τους Mudhoney (νομιζω για τους τελευταιους) και ειχαν τη γεννηση του grunge “απο κοντα” κατα καποιο τροπο
Απλα, απο τη μια το grunge αναφερεται σε ολο εκεινο το κινημα του Seattle, απο την αλλη, ομως, μπορει να προσδιοριστει μουσικα, με αποτελεσμα η ερωτηση που κανω να εχει ενα ενδιαφερον (για μενα τουλαχιστον :p).
Οπως και να 'χει, ηταν και ειναι τεραστιοι και εχουν να ‘ρθουν στην Ελλαδα απο το 2005, γι’ αυτο ας μαζεψουν σιγα σιγα τα μπογαλακια τους κι ας πλησιασουν.
punk —> post punk —> grunge
the same shit, different time:!:
το daydream nation ακομα να το λιώσεις ωρέ;;;;
Τα αλμπουμ τους θελουν χρονο.
Εχουν τοσο πραγμα μεσα, που δε γινεται πιο γρηγορα.
Πρεπει να ρουφηξεις τα παντα αναμεσα απο βρωμιαρικα ριφφ, πανεμορφες μελωδιες, απιστευτους ρυθμους και εναλλαγες στα φωνητικα.
Ολα θα γινουν …μην αγχωνεσαι. 
Evol, Sister, Daydream Nation ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.
Αν σε “δυσκόλεψαν” τα Goo και Dirty, με αυτά τα τρία θα ζοριστείς λίγο παραπάνω αλλά στο τέλος θα βρείς το φως.
Τώρα για το grunge και τα υπόλοιπα.
Είδος μουσικής grunge δεν υπάρχει. Απλά έτσι ονομάστηκε (ονόμασαν βασικά) το σκληρό ροκ που βγήκε απ΄το Seattle (και άλλες πόλεις τις Αμερικής) τέλη 80’ς και κυρίως αρχές 90’ς.
Αν θα έπρεπε αναγκαστικά να χρησιμοποιήσω τον όρο, τότε θα έλεγα grunge το Nevermind των Nirvana. Μόνο αυτό. Δηλαδή το έχω στο μυαλό μου ως απλοϊκό-σκληρό ροκ.
Και μετά απ’όλα αυτά, ε δεν μπορώ να χαρακτηρίσω grunge τους Sonic Youth. Άσε που δεν μοιάζουν καθόλου μουσικά με τα άλλα γκρουπς που είχαν θεωρηθεί ως grunge.
Πάντως στάνταρ ακούγανε και Wipers και Joy Division και Swans (αυτούς ειδικά) και άλλα διάφορα.
Θα μπορούσες να τους πεις επιρροή στο grunge, που όντως ήταν (επιρροή).
Επίσης, εξαιτίας τους υπέγραψαν οι Nirvana στη Geffen απ’ ό,τι είχα διαβάσει.
Δεν ειπα οτι με δυσκολεψαν.
Ειπα οτι εχουν τοσο πραγμα (απο βρωμιες, μελωδιες, ρυθμους, πειραματισμους και τα ρεστα) μεσα, που χρειαζεται καιρος για να πεις οτι το αλμπουμ εγινε κτημα σου κι οχι κατι που ακουσα για να σκοτωσω το απογευμα μου ξερωγω.
Θα ακουσω κι αυτα που λετε, αλλα προηγειται το Bad Moon Rising, μια που το βρηκα σημερα με 5 ευρουλακια και το τσιμπησα.
Προσωπικα, οι Nirvana του Nevermind, παντως, μου θυμιζουν αρκετα Sonic Youth σε βρωμικες στιγμες τους.
Επισης, μουσικα παλι, εκτος του οτι οι ιδιοι επηρεασαν τις μετεπειτα grunge μπαντες, ειχαν κι αυτοι ιδιες επιρροες με πολλες απο αυτες.
Γενικα, αυτο που ηθελα να πω στην τελικη ειναι οτι παροτι δεν προερχονται απο το Seattle, ωστε να ανηκουν σ’ αυτο που ονομαστηκε grunge, την περιοδο που αυτο ξεσπασε, πορευτηκαν μαζι του, με αποτελεσμα να μπορουν να εχουν μια θεση σ’ αυτο, κατα τη γνωμη μου.
Ε αυτό εννοώ σε “δυσκόλεψαν”. Δηλαδή ακούς ένα αλμπουμ μιά φορά και δεν λές “α αυτό γαμάει” ή “α αυτό είναι μούφα”, θέλουν ακροάσεις.
Περίεργη επιλογή το Bad Moon Rising πάντως. Αλλά ΟΚ, μην σε παρασείρω, άκου το δίσκο και άσε τι λέω 
Σίγουρα ισχύει αυτό. Να ακούσεις και Pixies τότε 8)
Καλά, έχω την εντύπωση οτι οι Sonic Youth επηρρέασαν με οποιονδήποτε τρόπο ένα ΜΕΓΑΛΟ ποσοστό της μουσικής που βγήκε από την Αμερική την περίοδο 87-93 στον χώρο του πανκ/ιντι/αλτερνατιβ, του τότε ανεξάρτητου ήχου τελοσπάντων.
Απλώς ο όρος grunge μου φαίνεται πολύ “στενός” (στο δικά μου μυαλό πάντα, κάποιος άλλος μπορεί να έχει τελείως διαφορετική οπτική), ενώ οι Sonic Youth, και αυστηρά μουσικά να τους δείς, μπλέκουν μέσα ΠΟΛΛΑ πράγματα, ΠΟΛΛΗ μουσική και δύσκολη, περίεργα κουρδίσματα, τζαμαρίσματα, θορύβους (noise rock?), και γενικώς είχαν ξεφύγει πολύ από τους μέσους χαρντκοροπάκηδες της εποχής (και αυτό είναι ΧΟΝΤΡΟ θέμα για συζήτηση βέβαια).
εντιτ: κάποιος να κάνει summon τον SurferRosa
Μια που πιασαμε τη συζητηση για αυτους, ποιος αλλος περιμενει το
DVD που κυκλοφορει σε λιγες μερες με τιτλο “1991: The Year That Punk Broke” με αποσπασματα και συναυλιες απο την κοινη περιοδεια Ramones, Sonic Youth, Nirvana και Dinosaur Jr;;;
Oχι.
“α αυτό γαμάει” ειπα απο την πρωτη στιγμη.
Ακροασεις χρειαζονταν για να μεινουν οι συνθεσεις στο μυαλο.
Οσον αφορα το Bad Moon Rising, το ακουσα χτες βραδυ και οντως ειναι περιεργη επιλογη.
Ειναι αρκετα καμμενο, ειναι η αληθεια.
Απλα, προσπερνωντας τους πειραματισμους με ενισχυτες, πεταλακια, κιθαρες και τα ρεστα, διαπιστωνεις οτι εχει αρκετα ομορφα πραγματα μεσα και πολλες κομματαρες.
Δε διαφωνω σ’ αυτο.
Γενικα, οι Sonic Youth συνεβαλαν σε πολλα ειδη μουσικης.
Ενα απο αυτα ηταν και το grunge.
That’s all.
Απλα με το grunge ειχαν και λιγο περισσοτερα κολλητιλικια βαση συνεργασιων που εκαναν (Nirvana, Dinosaur Jr, Mudhoney).
Aυτο εννοουσα.
Δωρέαν μαθήματα μπαλίτσας:
[FONT=“Comic Sans MS”][SIZE=“4”]The Sonic Youth Covers Playlist[/SIZE][/FONT]
Beat On The Brat ([B]Ramones[/B])
Personality Crisis ([B]New York Dolls[/B])
Ca Plane Pour Moi ([B]Plastic Bertrand[/B])
Psycho Mafia ([B]The Fall[/B])
Black Candy ([B]Beat Happening[/B])
Pushing The Extreme ([B]The Wipers[/B])
Sitting On A Barbed Wire Fence ([B]Bob Dylan & The Band[/B])
Touch Me I?m Sick ([B]Mudhoney[/B])
I Am Right ([B]Saccharine Trust[/B])
Nic Fit ([B]Untouchables[/B])
That?s All I Know Right Now ([B]Neon Boys[/B])
Hot Wire My Heart ([B]Crime[/B])
I Know There?s An Answer ([B]The Beach Boys[/B])
Is It My Body ([B]Alice Cooper[/B])
Hallowed Be Thy Name ([B]Alice Cooper[/B])
Stephanie Says ([B]The Velvet Underground[/B])
I?m Not There ([B]Bob Dylan[/B])
Superstar ([B]The Carpenters[/B])
Within You Without You ([B]The Beatles[/B])
Victoria ([B]The Kinks as covered by The Fall[/B])
Electricity ([B]Captain Beefheart & The Magic Band[/B])
Burning Farm ([B]Shonen Knife[/B])
Mama You?ve Been On My Mind ([B]Bob Dylan[/B])
Into The Groove-y ([B]Madonna[/B])
Rowche Rumble ([B]The Fall[/B])
My New House ([B]The Fall[/B])
Computer Age ([B]Neil Young[/B])
Visions Of Johanna ([B]Bob Dylan[/B])
Bubblegum ([B]Kim Fowley[/B])
Moist Vagina ([B]Nirvana[/B])
European Son ([B]The Velvet Underground)[/B]
I Wanna Be Your Dog ([B]The Stooges[/B])
The Simpsons Theme.
ας είναι καλά ο καλός άνθρωπος που μου την υπέδειξε. Όποιος θέλει λινκ πμ με.
Και διπλό ποστ γιατί[FONT=“Comic Sans MS”][SIZE=“6”] στις 11 δεκ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΩ ΓΑΜΩΩΩΩΩΩΩ[/SIZE][/FONT] (ok, τον moore τουλάχιστον)
Ο κιθαρίστας των Sonic Youth, Lee Ranaldo, δήλωσε ότι το συγκρότημα έδωσε τις τελευταίες του συναυλίες για κάποιο διάστημα και παραδέχτηκε ότι δεν ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον.
Τον περασμένο μήνα, ο Thurston Moore και η Kim Gordon ανακοίνωσαν ότι παίρνουν διαζύγιο, με τις φήμες για διάλυση του συγκροτήματος να φουντώνουν. Τώρα ο Ranaldo, που κυκλοφορεί το Μάρτιο τον ένατο προσωπικό του δίσκο, “Between The Times And The Tides”, τόνισε ότι πιστεύει πως η μπάντα δε θα ξαναπαίξει μαζί, τουλάχιστον σύντομα.
Πιο συγκεκριμένα, είπε: «Μένει να δούμε τι θα γίνει στο μέλλον. Πιστεύω πως αυτές οι εμφανίσεις μας ήταν οι τελευταίες για κάποιο διάστημα». Και συνέχισε: «Νιώθω αισιόδοξος για το μέλλον, ό,τι και να συμβεί τώρα. Εννοώ ότι κάθε μπάντα έχει την πορεία της. Είμαστε μαζί πολύ περισσότερο από ό,τι φανταζόμασταν στην αρχή και ήταν μια πολύ ευχάριστη διαδρομή κατά κύριο λόγο. Υπάρχουν ακόμα αρκετά πράγματα με τα οποία θέλουμε να ασχοληθούμε».
FUCK! :x
e den leei kati oristiko pantws:!:
To θεμα ειναι οτι το σκασιμο του [I]Death Valley '69[/I] θα αργησει παααρα πολυ καιρο για να γινει ζωντανη εμπειρια. 
Και μια και το ανεφερα και θυμηθηκα το Bad Moon Rising…
Moνο εγω βλεπω ενα Rush-ο-ειδες “χτισιμο” σε κομματια οπως το [I]Death Valley '69[/I] ή το [I]Brave Men Run[/I] ;;;
Aληθεια το λεω, μη με πειτε καμμενο.
κριμας θα μεινει μεγαλο λαιβ αποθημενο
tsimpisa kai to billet mou
kali fasi.
Λοιπόν, είναι αξιόλογο πόση φασαρία μπορεί να κάνει μια ακουστική κιθάρα, όταν είναι στα χέρια του Τhurston. Μορφάρα μεγάλη, έπαιξε δύο ώρες σχεδόν, απέφυγε χιτάκια, και εννοείται ότι δεν έπαιξε νότα Sonic Youth. Και ας είχε το λογότυπό τους πάνω στην μπότα του ντράμμερ. Και ας του φωνάζανε όταν βγήκε χαριτεμενιές τύπου “Where is Kim?” και “Death Valley 69” . Κατά βάση το σετλιστ αποτελούνταν από κομμάτια από το πρώτο του άλμπουμ Psychic Hearts (95) και το καινούργιο του. Θα γούσταρα να άκουγα πάντως λίγα περισσότερα από το πολύ καλό trees outside the academy του 07. Πολύ χαλαρός, έκανε πλάκα, στην αρχή άδειασε μπροστά του ό,τι είχε μέσα στην τσέπη του μέχρι να βρει την πένα του, όπου τελικά του την έδωσε ο ντράμμερ του, όπου τον αποκάλεσε μάλιστα και Johnny Rotten. Όταν τον άκουγα να παίζει, να γρατζουνά/να σκρατσάρει (ή να βασανίζει μέχρι να σπάσουν οι χορδές) την κιθάρα του, να τραγουδά, να κουνάει σπασμωδικά τους ώμους του, σαν να ναι έτοιμος να χορέψει, είναι σαν να έβλεπα την απόδειξη γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι μία από τις πιο σημαντικές μορφές του ροκ ν ρολλ τα τελευταία 30 χρόνια. Πού να έβλεπα και SY δλδ, θα είχα παλαβώσει.
- εν τω μεταξύ, δεν ξέρω αν είναι τόσο μαλάκες οι γάλλοι, ή απλά έτυχε: καθώς περιμέναμε να βγει ο moore, ακούσαμε ΟΛΟΝ τον δίσκο των Jane Birkin/Serge Gainsbourg (ναι αυτόν τον δίσκο που έχει [U]αυτό[/U], ένιωθα λες και έβλεπα ΑΜΑΝ με καλυβάτση και εικοσιδυό να χαμουρεύονται).