η ταπεινή μου άποψη.Η αεπί θεσμοθετήθηκε για να βγει κανά φράγκο. καλή μπίζνα αλλά εύχομαι να διαλυθεί 
μα γιατί? πάντα χαρίζει τα ψίχουλα που μένουν στο τραπέζι!
Μεγάλη κουβέντα! Ο δικός μου προβληματισμός αφορά μερικές περιπτώσεις που ραδιοφωνικοί σταθμοί και εταιρίες «στριμώχνουν» τους καλλιτέχνες και τους αναγκάζουν εμμέσως να μην γράφονται σε οργανισμούς. Έτσι, οι πρώτοι αποφεύγουν τα μπλεξίματα και τα έξοδα, ενώ οι δεύτεροι μένουν ξεκρέμαστοι, θεωρώντας ότι πολεμάνε το σύστημα.
Εννοείς ότι δήλωσε ότι δεν ήταν γραμμένος ενώ στην πραγματικότητα ήταν;
Δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζεις ποιός δημιουργός/καλλιτέχνης είναι μέλος οργανισμού. Παρεμπιπτόντως, θυμίζω ότι υπάρχουν και άλλοι ελληνικοί οργανισμοί με το ίδιο αντικείμενο με την ΑΕΠΙ, που επιχειρούν να δράσουν ανταγωνιστικά προς αυτή (και μάλιστα συχνά συμβαίνει ο ίδιος χρήστης να αναγκάζεται να τους πληρώσει όλους).
Πάντως, παρότι αστειεύεσαι, συμφωνώ ότι η μέθοδος επιδέχεται κριτικής. Όμως, το ποσοστό που πληρώνεται στους οργανισμούς ομοιάζει ούτως ή άλλως περισσότερο σε «τυφλό φόρο». Κάθε προσπάθεια για δικαιότερα συστήματα προσκρούει στην προστασία προσωπικών δεδομένων. Είναι αρκετά περίπλοκο το θέμα, κι ας το απλοποιούμε εν προκειμένω.
καποτε ο Σιδηροπουλος ειχε πει σαν σε διαλογο με τον Χατζιδακι:
"…θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι ένα έργο όταν φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του αποκτά δική του προσωπικότητα, δική του ταυτότητα, σύμφωνα με τα οποία χαράζεται η πορεία του και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του έργου να ακολουθήσει αυτόνομη καριέρα, την οποία εν ονόματι οποιασδήποτε πατρότητας δεν έχετε δικαίωμα να σταματήσετε, ειδάλλως το ίδιο δικαίωμα έχει και το κράτος εν είδη λογοκρισίας."
τα παραπανω λογια ειναι διαχρονικα κ ταιριαζουν στην κουβεντα καθως ουσιαστικα το θεμα εδω ειναι η “ιδιοκτησια” ενος εργου τεχνης…κ ο νοων νοειτο, ας μην ειμαστε αφελεις, οι νομοι που προσπαθουν να περασουν δν εχουν να κανουν με τα συμφεροντα των δημιουργων αλλα με αυτα των πολυεθνικων της μουσικης (κ αλλων τεχνων) βιομηχανιας, απλα πραγματα
ps: property is theft:!:
ναι και αφού ήταν γραμμένος η ΑΕΠΙ κινήθηκε αμέσως. Πάντως οι περισσότεροι δεν την έχουν πατήσει από την (κάθε) ΑΕΠΙ αλλά από περίεργα συμβόλαια της εταιρείας τους με πολύ μικρά γράμματα. Ή επειδή μπέρδεψαν την DIY νοοτροπία με το “Αφού πουλάμε 20,000 αντίτυπα ας το βγάλουμε μόνοι μας, το 10% που μας δίνει η εταιρεία είναι εκμετάλευση” Η ιστορία πήγε κάπως έτσι: βάλανε δικηγόρο, αποδεσμευτηκαν, πήγανε σε άλλους και ζητήσανε 30% και αφού παντού βάζανε τα γέλια αποφάσισαν να το κάνουν μόνοι τους στήνοντας μια εταιρεία με 6 μέλη (1ο τραγικό λάθος σε μια σειρά λαθών που θύμιζε ντόμινο), το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο με πολλά χρωστούμενα, πτώχευση, κλείσιμο και διάλυση (αν και γιαυτό παίξανε άλλοι λόγοι). Προφανώς το παράδειγμα έχει να κάνει με κάποιον που είχε εκτόπισμα στην αγορά και όχι με το 98% των συγκροτημάτων που απλά ελπίζει στο να πάει σε ακόμα ένα άλμπουμ.
και γω διαφωνώ με μία απλοποίηση του τύπου “είναι καλιτέχνης ρε, θα το πάρω τζάμπα -αυτός κάνει λειτούργημα, τρώει από τη μούσα που τον εμπνέει”. Είναι ανεδαφικό σε ένα πλαίσιο που πέρα από τις “κακές” εταιρείες (στις οποίες δουλεύουν άνθρωποι) συντηρεί επίσης στούντιο, παραγωγούς, ηχολήπτες, παραγωγή του cd, βινυλίου, σχεδιασμό και τύπωμα εξώφυλλων και ότι άλλο χρειάζεται.
Εγώ πάντως έπεσα έξω πριν μερικά χρόνια σε κάτι διαφορετικό, νόμιζα ότι οι εταιρείες χάσανε το παιχνίδι για πάντα από τη στιγμή που το μέσο γινόταν όλο και μικρότερο και όταν έγινε αέρας (δίσκος>cd>mp3) το χάρηκαν όλοι.
Δεν πίστευα δηλαδή ότι θα πλήρωνε κάποιος για κάτι άυλο (σε σχέση με το χειροπιαστό-φετιχιστικό αντικείμενο) αφού δεν του έδινε το κάτι παραπάνω, βλέπω όμως ότι οι ψηφιακές πωλήσεις έχουν ανέβει κατά πολύ που σημαίνει ότι απλά άλλαξε μαζικά ο τρόπος ακρόασης μουσικής γιατί σε απόλυτα νούμερα νομίζω κανείς δεν περίμενε ότι το 2011 θα ήταν περισσότερες οι πωλήσεις από του 2010 (για πρώτη φορά μετά από χρόνια)
Πολύ ενδιαφέρον Πραγματικά σοφά λόγια .
Θα ήταν δε και ιδιαίτερα ενδιαφέρον να μας εξηγούσε κάποιος με ποια αφορμή και σε ποιο πλαίσιο ειπώθηκαν, ως προς τι απαντούσε στον Χατζιδάκι, ποιο γεγονός αφορά το σχόλιο κλπ. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην τα ερμηνεύει κανείς κατά το δοκούν.
Σωστό!
Και έτσι και αλλιώς γίνεται αναφορά στην κουβέντα δύο ανθρώπων που πέθαναν πριν να ξεκινήσει το downloading κλπ. άρα είναι παρακινδυνευμένο να εικάζουμε ποιά θα ήταν η στάση τους πάνω στο θέμα.
Τώρα, αν πρέπει να μαντέψω το πλαίσιο της κουβέντας:
Ο Χατζηδάκις ήταν φοβερά προστατευτικός με την μουσική του και το που και πως αυτή παιζόταν. Όταν εμφανιζόταν στον “Σέιριο” στην Πλάκα, ενώ το μαγαζί σέρβιρε φαγητό στη διάρκεια του “προγράμματος” ήταν ρητά απαγορευμένο να υπάρχουν πιάτα και μαχαιροπήρουνα στα τραπέζια την ώρα που έπαιζε ο Χατζηδάκις!
Μμμ, οχι. Θα δωσω ενα παραδειγμα. Εχεις ενα αντικειμενο που εχει κοπει σε 100 - 200 αντιτυπα. Το αντικειμενο αυτο εχει εξαντληθει και το μουσικο του περιεχομενο δεν υπαρχει σε αλλη “in print” εκδοση, συνεπως δεν ειναι πλεον διαθεσιμο. Ενδεχομενο επανεκδοσης του στο κοντικο μελλον δεν υπαρχει. Εσυ θελεις να το ακουσεις. Για ποιο λογο εισαι “παρανομος” αν κατεβασεις μια τετοια ηχογραφηση αφου ουσιαστικα ο δημιουργος δε βλαπτεται; Δεν εχει να “κερδισει” κατι παραπανω απο τα 200 κομματια που πουλησε.
και οι κληρονόμοι αυτών που πεθαίνουν είναι συνήθως εξίσου “προστατευτικοί” μετά…
πλάκα πλάκα, πόσο είναι το χρονικό όριο για άρση των δικαιωμάτων πλέον? είχα ακούσει ότι προσπαθούσαν να το αλλάξουν/τραβήξουν γιατί δεν τους κάλυπτε και χάνανε πολλά από την ελευθερη διακίνηση κλασικών βιβλίων,ταινιών κτλ
Για 70 χρόνια είχα ακούσει, για να μη χάσει τα δικαιώματα η Ντίσνεϋ.
Με σκότωσε το κλείσιμο του btjunkie σήμερα 
Γιατί? Δεν ειχε δικο του υλικο ουσιαστικα, μηχανη αναζητησης ήταν. Υπάρχουν ενα σωρο παρόμοια site.
Καλα, το ζητουμενο δεν ειναι το file sharing αλλα το censoriship του ιντερνετ.
File sharing υπηρχε και θα υπαρχει παντα, ας κλεισουν οσα σαητ θελουν.
Το θεμα ειναι οτι σιγα - σιγα προσπαθουν να βαλουν χερι παντου, στα θεματα ιδιωτικοτητας.
Θελουν να μπορουν νομιμοτατα να παιρνουν πληροφοριες που εως τωρα, ο ISP δεν θα εδινε, ή θα εδινε για καποιο σοβαρο λογο, κι οχι επειδη απλα γουσταρουν να σε κανουν tracking.
Κοίταξε, μιλάς για μια αρκετά «περιθωριακή» περίπτωση, που συναντάται σπάνια στην πράξη, η οποία όμως σηκώνει μεγάλη κουβέντα και θα με κούραζε να γράψω ολοκληρωμένη ανάλυση. Χωρίς να μπούμε σε βαθειά νομικά, θα έλεγα πως πράγματι, κατ αρχήν, η αυστηρή εφαρμογή των κανόνων θα έκανε αυτή την πράξη αναπαραγωγής παράνομη. Υπάρχει όμως και μια μερίδα της Επιστήμης η οποία δέχεται πως πιθανώς και σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσες να καλύπτεσαι από την ελευθερία αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση. Από την άλλη, σίγουρα αυτός που δίνει πρόσβαση σε ένα τέτοιο έργο παρανομεί.
Υπάρχουν διάφορες διάρκειες ανάλογα με την εκάστοτε εθνική νομοθεσία. Η διάρκεια προστασίας του περιουσιακού δικαιώματος στην Ελλάδα είναι, παλαιόθεν, η διάρκεια της ζωής του δημιουργού συν 70 χρόνια από τον θάνατό του, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις (ανώνυμα έργα, έργα συνεργασίας κλπ.). Το ηθικό δικαίωμα (πατρότητα, ακεραιότητα κλπ.) δεν λήγει ποτέ.
Αυτό αφορά τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ είχαν μικρότερη διάρκεια προστασίας, πράγμα που βόλευε την βιομηχανία τους, και η Ευρώπη ανέκαθεν τις «πίεζε» μέσω διεθνών συμβάσεων να εναρμονιστεί. Τελικά, «όλως τυχαίως» κάθε αύξηση της διάρκειας προστασίας στις ΗΠΑ συνέφερε την Disney.
Ήταν μια μηχανή αναζήτησης που παρέπεμπε κατά συντριπτικά μεγάλο ποσοστό σε παράνομη διάθεση προστατευόμενων έργων. Είχε και πανέμορφες διαφημισούλες για να ρέει το χρήμα. Μια κούκλα ήτανε! Παρεμπιπτόντως, παρατηρείται ότι όλοι αυτοί που κερδοσκοπούν μέσω του filesharing, με κάποιο «μαγικό» τρόπο, καταφέρνουν να ελέγξουν το περιεχόμενο, ώστε να αποφύγουν την παιδική πορνογραφία, αλλά κοίτα να δεις που όταν τίθεται θέμα πνευματικής ιδιοκτησίας τούς ξεφεύγει.
Αυτή θα έπρεπε να είναι η ουσία της συζήτησης και ως προς αυτό θα έπρεπε να βρεθούν μηχανισμοί προστασίας και εξισορρόπησης των αντικρουόμενων δικαιωμάτων. Δυστυχώς, παρατηρώ ότι δημιουργείται ένα «παράξενο» κίνημα που μολύνει αυτές τις συζητήσεις με ακραίες θέσεις. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακόμη διαβάσει κάποια πειστική ανάλυση των κινδύνων. Βέβαια, εξαιτίας της «μυστικότητας» των διαπραγματεύσεων, δεν έχει προλάβει και η νομική επιστήμη να αναλύσει ικανοποιητικά την εφαρμογή του ACTA. Πάντως, όποιος διαβάζει το κείμενο του ACTA δεν μπορεί να κάνει ότι δεν είδε το άρθρο 4.
εχει πραγματικα ενδιαφερον το πλαισιο? το νοημα εδω δν ειναι μια επιστημονικη ας πουμε αναλυση των λεγομενων αλλα η διαχρονικη ουσια τους κ δν νομιζω οτι την παρερμηνευουμε παρα μονο αν ακριβως επιχειρησουμε να την αναλυσουμε στο πιο στενο της πλαισιο, ειναι αυτο που λενε με τον μαγκα που δειχνει τα αστερια κ οι αλλοι εχουμε κολλησει στο δαχτυλο του…χανουμε το νοημα στη λέπτομερεια, με αλλα λογια αναλωνομαστε σε κουβεντες που δν εξυπηρετουν καποιο σκοπο παρα την αναπαραγωγη αχρηστων πληροφοριων ενω παραλληλα η γνωση παει περιπατο…
κ ποια ειναι η γνωση? οτι η τεχνη δν ανηκει σε κανεναν γιατι ο “δημιουργος” δν ειναι παρα το μεσο απο το οποιο περναει η ενεργεια της (οποιας καλλιτεχνικης) εκφρασης…πως θα μπορουσε να ανηκει αυτη η ενεργεια που το βασικο της χαρακτηριστικο ειναι οτι ειναι ελευθερη κ βρισκεται παντου γυρω μας κ μεσα μας να ανηκει σε καποιον? το να θεωρησεις το αποτελεσμα (εργο) ιδιοκτησια σου ειναι μια ματαιοδοξια. το να θεωρησει το ιδιο εργο ιδιοκτησια της μια εταιρεια ή ενα κρατος (που δν ειναι καν μεσα) ειναι ακομη χειροτερα εγκλημα προς τη φυση της ιδιας της τεχνης αλλα κ του μεσου (καλλιεχνη). το τελευταιο, το μεσο δλδ μπορει κ σε πολλες φορες κανει βεβαια τα στραβα ματια, γι’αυτο κ πολλοι κατοχυρωνουν πνευματικα δικαιωμα κλπ, ετσι ωστε να βγαλει κ αυτο το κατι τις (που φυσικα στα εμπορικα δημοφιλη ειδη ειδικα δν ειναι μονο κατι τις)…“ξεχνωντας” παραλληλα οτι το εργο αποτελεσμα δν του ανηκει προσωπικα…το αν κ κατα ποσο τελικα μπορει να θεωρηθει καλλιτεχνης ειναι ενα θεμα
να πω κι εγω μερικες σκόρπιες σκεψεις (αφορά μόνο μουσική) επειδη με προβλημάτισε το θέμα…
για να σοβαρευτούμε λιγο ρε παιδες!
ΠΟΙΟΙ θηγονται ωρέ απο το free downloading για πείτε!
είναι και rock το φορουμ οχι τιποτα αλλο… (οπου rock βλεπε και αντικομφορμισμο και λιγο ζοριλικι παραπανω)
Θηγονται οι Metallica και ο Eminem και η Μadonna και ο Παφ Νταντυ και η Universal ας πουμε και πρεπει εγώ να εχω τύψεις οτι κλέβω τα πνευματική ιδιοκτησια του καλλιτεχνη!?!?
Στα παπάρια μου η καινουρια πισινα του τάδε ROCK STAR που του κλεβω τον ιδρώτα!
Πέστε μου ΜΙΑ underground μπάντα που να ζοριζεται οταν ο αλλος κατεβαζει το δίσκο της ή τον ακούει στο youtube και εγώ παω πάσο…
Τη μικρη μπάντα τη στηρίζω με το βινύλιο που αγοράζω και το t-shirt και στο live που πάω και ξέρω οτι τα φράγκα θα πάνε στο προβαδικο και στην επομενη ηχογραφιση! Oχι στην κοιλάρα του διευθύνοντα συμβούλου της πολυεθνικής…
Στηρίζω τον καλλιτέχνη για να μπορεί να συνεχίσει να δημιουργεί και όχι για να παρατήσει τη δουλειά του και να κάνει την τεχνη του επάγγελμα και καριέρα.
παρτε το χαμπαρι
H ZHMIA TΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ROCK STARS ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΓΑΝΤΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΗΣ UNDERGROUND ΣΚΗΝΗΣ!
sorry για το ύφος αλλα ηθελα να τα πω να ξεθυμάνω!
(Τα παραπανω δεν ισχύουν για “γύφτους” και καμμένους που φτιάχνουν δισκοθήκες με mp3 -επειδή είναι τσάμπα- που ούτε που προλαβαίνουν να ακούσουν…)
Το γουστο μου κυριε δεν ειναι περιθωριακο. Ειναι απλα ΠΣΑΓΜΕΝΟ. :razz:
[SPOILER]
[/SPOILER]
Κατ αρχάς, εξορκιστή, καλωσόρισες στο forum μας.
Επίτρεψέ μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις σχετικά με τις σκέψεις σου.
-
Έχω την αίσθηση ότι η μεθοδολογία της ανάλυσής σου είναι εσφαλμένη. Δεν είναι λογικό να κρίνεις ένα κοινωνικό φαινόμενο εξετάζοντας την προσωπική σου περίπτωση και εν συνεχεία γενικεύοντας το αποτέλεσμα. Με την ίδια μεθοδολογία θα μπορούσε κάποιος να πει: «δεν κάνει κακό η φοροδιαφυγή, γιατί εγώ προσφέρω τους φόρους που δεν αποδίδω σε αγαθοεργίες».
-
Τα λεγόμενα «χρυσά λαρύγγια», οι star και οι λοιποί «μεγάλοι» δεν είναι οι μόνοι που πτοούνται από τις απώλειες. Η κατάσταση οδηγεί τις εταιρίες στον μονόδρομο της επένδυσης σε καλλιτέχνες που αποδίδουν. Αυτοί που «θίγονται», όπως λες, είναι, κατά τη γνώμη μου, κυρίως οι μικρές και μικρομεσαίες περιπτώσεις, των οποίων έχουν κοπεί τα πόδια και τα φτερά. Το μοντέλο της δισκογραφικής που βγάζει από την κάθε Madonna και επενδύει σε άλλους εκατό μπας και ένας από αυτούς γίνει Metallica υπήρξε ένας μηχανισμός που, με τα θετικά και τα αρνητικά του, δούλευε μέχρι πρότινος.
-
Επιπλέον, οι «μεγάλοι» όχι μόνο δεν θα φτιάξουν «πισίνες» (πράγμα που είναι μάλλον κακό για τους εργαζόμενους στον χώρο της «πισίνας», όμως τι σε νοιάζει εσένα), αλλά θα περιορίσουν το κόστος της παραγωγής τους, με αποτέλεσμα να θίγονται όλα τα αμέτρητα επαγγέλματα που σχετίζονται με το θέαμα και την παραγωγή ηχογραφημάτων.
-
Η αντίληψη ότι οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να βγάζουν πολλά λεφτά γιατί αυτό θα έβλαπτε την τέχνη τους δεν είναι μόνο αναληθής (η ιστορία της μουσικής είναι γεμάτη από παραδείγματα), είναι επιπλέον και ενοχλητικά αυταρχική.
-
Η δε αντίληψη ότι «το underground που μου αρέσει εμένα να πηγαίνει καλά και οι άλλοι να πάνε να κουρεύονται» είναι επίσης προβληματική και επανέρχεται στην πρώτη μου παρατήρηση. Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που επηρεάζονται από τις πράξεις μας. Αν, ως καταναλωτές, οδηγήσουμε τη βιομηχανία της μουσικής σε ένα σχήμα στο οποίο επιβιώνουν μόνο όσοι έχουν ελάχιστα έξοδα (π.χ. η μπάντα μπάσο-κιθάρα-ντραμς) δημιουργούμε έναν ανταγωνισμό προς τα κάτω. Φερ ειπείν, ποιός θα έπαιρνε το ρίσκο να χρηματοδοτούσε μια ορχήστρα με μουσικούς που επενδύουν όλη τους τη ζωή στα μουσικά τους όργανα; Και μιας και το ανέφερα, ας μου βρει κάποιος πόσοι νέοι δίσκοι κλασσικής μουσικής κυκλοφορούνε πλέον.
-
Τέλος, και παρότι δεν έχει άμεση σχέση με αυτά που γράφεις, αλλά αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι πολύ όμορφο και ρομαντικό να ρεμβάζουμε λέγοντας ότι το καλλιτεχνικό έργο δεν πρέπει να έχει ιδιοκτήτη, αλλά εθελοτυφλούμε. Το γεγονός ότι κάποιοι αναζητούν πρόσβαση σε αυτό δημιουργεί μια ζήτηση, δημιουργεί οικονομική αξία. Ό,τι και να γίνει, κάθε φορά που θέλουμε να «καταναλώσουμε» τέχνη κάποιος βγάζει λεφτά. Από τον πάροχο σύνδεσης μέχρι τον βενζινοπώλη. Η πνευματική ιδιοκτησία είναι η μέθοδος που επιλέξαμε ώστε να εξασφαλίσουμε ότι αυτή η οικονομική αξία θα πηγαίνει και στους δημιουργούς και δεν θα την ιδιοποιούνται μόνο όσοι συνδράμουν στο να έχουμε πρόσβαση στα δημιουργήματα.
Δεν είπα ότι το γούστο σου είναι περιθωριακό, είπα ότι η περίπτωση είναι περιθωριακή (as in σπάνια, ασυνήθης, χωρίς βαρύνουσα πρακτική εφαρμογή). Άντε από ?κεί! Κωλόπαιδο!
