2 Likes
Mini update: Έπαιξα και το Demon’s Souls (όχι το remaster) το οποίο συνειδητοποίησα πως αποτέλεσε το blueprint για τη συνέχεια αυτών των παιχνιδιών. Έχει εξαιρετικές στιγμές και με κράτησε, εκτιμώντας σε βαθύτερο επίπεδο αυτό που έχει δημιουργήσει η εταιρία συνολικά σαν εθιστική, διαφορετική gaming τάση.
Πρόσφατα τελείωσα DS2, το οποίο δυστυχώς μου φάνηκε πολύ αδιάφορο και κατανοώ πλήρως γιατί θεωρείται το πιο αδύναμο της FromSoftware. Λείπει αισθητά ο χαρακτήρας και η ψυχή του 1ου και του Demon’s Souls, υποθέτω λόγω απουσίας Miyazaki.
Πέρα από λίγες εξαιρέσεις, αδιάφορη μουσική, design χαρακτήρων και τοποθεσιών και αδύναμα boss fights. Δεν το θεωρώ κακό, απλώς με το που έφαγα το τελευταίο boss το έσβησα, ενώ είχα ακόμη πολύ περιεχόμενο να τσεκάρω. Παίζει να είχα εξερευνήσει μόνο τις μισές περιοχές, αλλά δεν με τραβούσε ρε γαμώτο, ήμουν σε φάση άντε να τελειώνω να βάλω το DS3…
…Το οποίο και έβαλα, και έστρωσα. Κάνα 8ωρο έχω, επιτέλους έπος μουσικές και γενικότερο design ξανά (τουλάχιστον από άποψη αισθητικής χαρακτήρων, αντικειμένων και περιοχών, το level design καλό so far αλλά μάλλον η μοναδικότητα του DS1 δεν επαναλαμβάνεται εύκολα), ο χαρακτήρας του 1ου επιστρέφει αν και διαφοροποιημένος, νιώθω το μεγαλείο και το γεγονός πως πρόκειται για το φινάλε. Πολύ γρήγορο gameplay πάντως σε όλα, attacks, η αναπλήρωση stamina, η κατανάλωση estus, τα bosses τρελαίνονται και είναι μες την τσίτα, γενικά διαφορετική νοοτροπία. Και πολύ crowded νομίζω από άποψη εχθρών συγκριτικά με το τα προηγούμενα, τουλάχιστον τώρα στην αρχή. Για να δούμε πως θα πάει…
3 Likes
Dark souls 1.
Η μόνη μου εμπειρία με τα souls games είναι το bloodborne και το nioh.
Ποιές ειναι ιδανικές class και stats που πρέπει να προσέξω στην αρχή για να μου φάνει το ξύλο λίγο πιο ήπιο…;
Ας αρχίσει το κάψιμο…!
2 Likes
Εγώ αν θυμάμαι καλά έπαιζα Knight και επικεντρώθηκα σε Endurance-Strength και Vitality. Και πάντα dodge>block, με βολεύει περισσότερο.
Σε ζηλεύω.
1 Like
Ισχύει οτι με mage το παιχνίδι γίνεται ενα κλικ πιό εύκολο;
Ναι, αλλά αυτομάτως είναι και λίγο πιο βαρετό. Σου προτείνω STR build, να γουστάρεις και λίγο.
Επίσης, ΟΥΤΕ ΠΟΝΤΟ ΣΤΟ RES και ASAP το END στο 40.
Τώρα, αν θες παραπάνω συμβουλές τύπου soft/hard caps κλπ πες το, αλλά θα σου λεγα go blind και have fun
3 Likes
+1 για το go blind σε αυτά τα παιχνίδια, η μισή διασκέδαση κατ εμέ.
Πάντα melee / strength την πρώτη φορά επίσης, για να φας την κρυάδα σώμα με σώμα και να γίνεις αίλουρος σε dodge/riposte.
Πόσο τυχεροί όσοι τα παίζετε πρώτη φορά. Βγάλτε τίποτα ρε σοφτ άρχισαν τα στερητικά.
1 Like
Βλέποντας ενα guide για το dark souls 1, υπολογίζω το progress μου κάπου στο 90% όλου του game. Το συμβουλεύομαι κάθε φορά που καθαρίζω μια περιοχή απο τα πάντα,μήοως κ έχει ξεχαστεί κάτι.
Μόλις ξεμπέρδεψα απο artorias. Για εμένα η δεύτερη πιο δύσκολη μάχη του game κ εξίσου επική με το οταν αντίκρισα το διπλό boss απο anor londo…
Λογικά πλησιάζω στο τέλος, kalameet σουρχομαι…!
1 Like
Ωραιοοος.
Γενικα εγω εχω θεμα με τα dlc των souls γιατι μπαίνω μουδιασμένος μετα απο καιρο και τρωω παρααα πολυ ξυλο. Ειναι παντα και μερικά κλικ πιο δυσκολία που φτατουν στα ορια άδικου(το ακους ορφαν!!). Οποτε και στο επομενο και kalameet θα τις φας καλα… 
1 Like
Λοιπόν έχει μερικές μέρες που ξεμπέρδεψα απο το 1ο ds.
Δεν θα αναλύσω κάτι άλλο, τα εχουμε πει όλα.
Τα τελευταία bosses επικα μεν, έπεσαν όμως όπωςνόλα τα προηγούμενα.
Claymore μέχρι τέλους.
Για δώστε οι γνώστες κανα ινφο για ξεκινημα στο δευτερο μέρος της σειράς.
Τι build να προτιμήσω για να μου βγει σχετικα ομαλά η φάση…
1 Like
Zweihander (με ηλεκτρισμό αν θυμάμαι καλά) και ο σώζων εαυτόν σωθήτω 
Στο δεύτερο εγώ πήγα όπως στο πρώτο. Knight, ρολλάρισμα και ίδια φιλοσοφία γενικά.
Τώρα ξέρεις πάνω κάτω τι να περιμένεις, οπότε σκέψου τι θα ήθελες να παίξεις και go for it.
Συγχαρητήρια, τελείωσες την καλύτερη δημιουργία της From. 
3 Likes
Το DS1 οταν βγήκε ηταν ενα ανεπανάληπτο έπος αλλά πολλά πράγματα με τον καιρό έχουν παλιώσει.Παραμένει έπος βέβαια αλλά τα επόμενα παιχνίδια της FS, πλην του DS2, το έχουν ξεπεράσει.
Πχ τα bosses, δεν υπάρχει καν σύγκριση με τα bosses στο DS3 αν θέλουμε να μιλήσουμε για την τριλογία DS.
Εντάξει, περισσότερο προσωπική τοποθέτηση ήταν, νομίζω δεν χρειαζόταν να το διευκρινίσω. Έχω αναφέρει καμπόσες φορές γιατί προτιμώ το πρώτο DS απ’ ΄τις υπόλοιπες δημιουργίες της From, βλεπε interconnectivity και level design, ατμόσφαιρα, lore, bosses κλπ.
Να σταθώ όμως λίγο στα bosses μιας και το ανέφερε ο φίλος από πάνω, ότι νομίζω μετά το πρώτο Souls σε κάθε δημιουργία της From, τα bosses, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο.
Στο Dark Souls, η διαδικασία ήταν ξεκάθαρη, μάθαινες το κάθε boss και τις κινήσεις του, και μετά ήταν θέμα χρόνου και εκτέλεσης να τα καταφέρεις. Μετά, αρχίζει και εξαφανίζεται αυτό για μένα. Τα περισσότερο πλησιάζουν την “άδικη” οδό, όλο και πιο μεγάλα, όλο και περισσότερες φάσεις, tracking οι επιθέσεις στον παίκτη δίχως αύριο σε βαθμό αηδίας, στα περισσότερα πια δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται κλπ.
2 Likes
Συμφωνώ σε όλα και προσθέτω και τους NPC’s.
Γενικά το 1o Dark Souls με χτύπησε έντονα και είναι από τα αγαπημένα μου games ever. Χωρίς υπερβολές, με έπιασε από την μουσική του character creation… Setting the tone τέλεια. Το βρήκα πολύ συναισθηματικό ταξίδι. Πραγματικά μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία.
Στιγμές δέους και gaming τελειότητας όπως το μυστήριο με τις καμπάνες και τη μάχη με Qeelag, περιπλάνηση και μάχη στην Anor Londo και φινάλε με Gwyn ακόμη με κάνουν να ανατριχιάζω και να σκέφτομαι “τι βίωσα”, και ως σκηνικά, και ως bosses, όλα φυσικά μαζί με το lore που πλαισιώνει τα πάντα, και όσα οδήγησαν τους χαρακτήρες, τον κόσμο και εμένα ως παίκτη σε αυτή την κατάσταση… Και δεν είναι οι μόνες στιγμές που με συγκλόνισαν.
Πολύ δυνατό και το 3ο, ναι τα περισσότερα Bosses είναι επικά και fun to play, αλλά το συνολικό φρενήρες και περισσότερο action paced ύφος του με ξένισε κάπως. Δεν με χάλασε, αλλά νιώθω πως χάθηκε η έμφαση στην ατμόσφαιρα, είναι δηλαδή πολύ διαφορετικά παιχνίδια. Ένιωθα πως απλώς πάω από boss σε boss, χωρίς κάτι πιο βαθύ, ή έστω όσο βαθύ ήταν το DS1. To DS1 έχει πολύ συγκεκριμένο ύφος, το οποίο καλώς η κακώς δεν επαναλήφθηκε σε επόμενα παιχνίδια.
(Να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω παίξει ακόμη Bloodborne, Sekiro και Elden Ring, αλλά σύμφωνα με όσα έχω δεi και γνωρίζω, που είναι αρκετά, δύσκολα νομίζω πως θα ξεπεράσουν το DS1)
2 Likes
(Και το Σέκιρο θα πέταγα μέσα αλλά αυτό σπάει τη φόρμουλα σε πολλά σημεία και ίσως να μην το θεωρώ και αμιγώς soulsborne για να το συγκρίνω με τα πιο κλασσικά οριζόμενα ως έτσι)
2 Likes
έχοντας φτύσει αίμα περσυ με το bloodborne που ήταν πολύ πιο γρήγορο όσον αφορα τις μάχες και κυρίως με τα bosses, το ds σε 2-3 σημεία μόνο με ζώρισε αρκετά.
στο διπλό boss στην Anor Londo έφαγα 3 μέρες περίπου αλλά έπεσε και τρελό farming για να ανεβάσω τα πάντα όλα.Σαν μάχη είναι απο τις πιο επικές στιγμές που έχω ζήσει σε gaming.
artorias 'εφαγα περίπου καμια 30αριά φορές μέχρι να πέσει, κυρίως επειδή έπαιζα πολύ νευρικά και δεν ήμουν συγκεντρωμένος στις κινήσεις του. στο τέλος παρακαλούσα να έχει λίγο ακόμα και να μην πεθάνει τελικά τόσο εύκολα…
τα υπόλοιπα bosses μου βγήκαν πολύ εύκολα μπορώ να πώ, ακόμα και τα 3 τελευταία.
αυτό που με κέρδισε με την μια στο παιχνίδι ήταν το όλο lvl design και η ατμόσφαιρα του.εμένα προσωπικα απο τα πρώτα βήματα μέχρι να φτάσω στον κοκκινο δράκο και απο εκεί κ μετά μέχρι να βρώ την καμπάνα και τον πρώτο blacksmither, η όλη φάση μέσα στα σοκάκια, σε σκάλες, σε γέφυρες, σε σκεπές, πυργους και κάστρα με dark knights και ζομπια…τι να λέμε, μακαρι να έβρισκα μονο τετοια σκηνικα σε παιχνιδια.
υπήρξαν μέρη που με ξενερωναν οπτικα όπως οι βάλτοι ή οι υπόνομοι αλλά και πάλι στο τέλος όταν έβρισκες το γμενο το bonfire μετά απο τόνους χαμένου ιδρώτα απο το άγχος, έλεγες “τι ζω ρε φίλε…”
όπως κ νάχει μπαίνει ενα κλικ πάνω απο το bloodborne απο άποψη βαθμολογίας και κανα 2 κλικ κάτω απο άποψη δυσκολίας.
καλα για την φάση πέρσυ με το nioh δεν την αναφέρω,συγκριτικά εκεί έπαιζε σαδισμός σαν δυσκολία…
γενικά θέλω να βγάλω την τριλογία, να ασχοληθώ με το demon souls που λένε οτι σαν remaster οπτικα τουλάχιστον ρίχνει σαγόνια και τέλος κατα καλοκαίρι να βάλω μπρος elden ring.
2 Likes
Αυτά ακριβώς που αναφέρεις είναι οι λόγοι που εγώ θεωρώ τα bosses μετά το DS1 όλο και καλύτερα 
Πολύ μεγαλύτερο εύρος κινήσεων δυο ή και τρεις φάσεις, πιο απρόβλεπτοι και σχεδιαστικά ακόμα σαφώς καλύτεροι. Σε σύγκριση με τα πιο basic bosses στο ds1 που έχουν συγκεκριμένες κινήσεις και αν τις μάθεις όλα γίνονται πιο εύκολα.
Τώρα το ζήτημα του “άδικου” είναι σχετικό, ανάλογα και για ποια bosses μιλάμε.
Να πω επίσης ότι το DS1 έχει το χειρότερο boss ever σε παιχνίδι της FS, τον άθλιο Bed of Chaos. 
Για να εξηγούμαι, το λατρεύω το DS1, από τα πιο αγαπημένα μου παιχνίδια ever, alltime classic και το DLC ειναι μαγικό.
Αλλά αν ας πούμε κάποιος έχει παίξει πρώτα το DS3 ή το Bloodborne και μετά πάει στο DS καταλαβαίνει πόσο πιο απλοϊκά είναι τα bosses και οι μηχανισμοί.
2 Likes
Έχοντας παίξει Sekiro τουλάχιστον 1 ώρα δοκιμαστικά για να το τσεκάρω, μπορώ να πω εύκολα πως δεν θα ξεπεράσει το DS1. Γαμάτο φαίνεται (και ζόρικο) πάντως, θα είναι το επόμενο soulslike που θα βάλω όταν ξεμπερδέψω με το Ringed City του DS3.
Bloodborne αν μπορούσα θα το έπαιζα τώρα αμέσως, αλλά όπως είχα πει πρέπει δυστυχώς να περιμένω πρόοδο στο emulation του PS4 (τώρα απλά το bootαρει νομίζω, έχει δρόμο ακόμα), ή να μας τιμήσουν με port στο pc… σύμφωνα με όσα έχω δει (λιώσει βασικά) και γνωρίζω, είναι ικανό να κοντράρει το DS1 για το βάθρο, αν και μιλάμε για τελείως διαφορετικά games.
Και γω, οπτικοακουστικό υπερθέαμα. Tι μουσικάρα είναι αυτή, μάλλον το αγαπημένο μου boss theme της σειράς μαζί με του Gwyn, το ένα ο ορισμός του έπους όπως και η ίδια η μάχη, το άλλο η τραγικότητα και η μελαγχολία του φανταστικού αυτού κόσμου, συμπυκνωμένη και δοσμένη λιτά. Τελειότητες.
Αν το βλέπεις κυρίως από άποψη mechanics και γενικότερου gameplay, σίγουρα. Και τα 2 παιχνίδια έχουν να προσφέρουν πολύ διαφορετικές εμπειρίες, και σε τεχνικό επίπεδο, και από άποψη ατμόσφαιρας και ύφους.
1 Like