Για το 1…δε μου λέει απολύτως τίποτα αυτό. Μιλάμε για ένα μεγάλο συγκρότημα με δεδομένες μουσικές ικανότητες…μεγάλο συγκρότημα είναι χθες, τώρα, αύριο δεν αλλάζει αυτό. Το ελάχιστο είναι να παράγουν κάτι ενδιαφέρον! Δεν ξεζουμίστηκαν σε κυκλοφορίες, οι Soundgarden το σταμάτησαν το '96, και τέλος…και μέχρι τότε είχαν λίγες κυκλοφορίες. Σόλο Cornell ≠ Soundgarden, δεν μπορούμε να θεωρούμε το ξεζούμισμα του Κορνέλ σαν αίτιο πιθανής δημιουργικής/συνθετικής κόπωσης για το [U]συγκρότημα[/U] των Soundgarden.
Για το 2…αυτό μου λέει ακόμα λιγότερα. Ένα κομμάτι ήταν για δεδομένο, εμπορικό σκοπό. Δεν μπήκε καν στο άλμπουμ όπως και ήταν λογικό.
Τεσπα, τα ίδια έλεγες και για το τελευταίο Rush πριν κυκλοφορήσει, έχω καλή μνήμη εγώ:D, ότι πχ αποκλείεται να φτάσει το Snakes and Arrows. Πάλι απορούσα που βασιζόταν κι αυτό:p
Ας δούμε λίγο και τους Alice in Chains σαν αντίστοιχο παράδειγμα. Γιατί πρέπει να έχω χαμηλές προσδοκίες για κάτι όταν δεν υπάρχει τίποτα χειροπιαστό που να μου δείχνει ότι πρέπει να τις έχω; Περιμένω και ακούω…
Γνώμη μου είναι πως το καλύτερο είναι σε κάθε νέα δουλειά του οποιουδήποτε αγαπημένου ή μη συγκροτήματος (απλά αν είναι αγαπημένο ένας λόγος παραπάνω) να μην έχεις τις οποιασδήποτε προσδοκίες είτε θετικές είτε αρνητικές. Απλά να το απολαύσεις και να σε οδηγήσει η μπάντα όπου θέλει. Στο τέλος είτε σου αρέσει το εγχείρημά τους είτε όχι.
Ζητώ συγνώμη για κακό συντακτικό/έλλειψη ειρμού, γράφω βιαστικά από τη δουλειά.
Καλά, δε συζητάμε ότι αν είναι το King Animal τόσο καλό όσο το Black Gives Way to Blue θα θα περπατάω στο ταβάνι. Μακάρι, αν και δύσκολο. Σε κάθε περίπτωση φυσικά και χαιρόμαστε που η μπάντα είναι εδώ και είναι οι Soundgarden, οι οποίοι θα είναι πάντα τεράστια μπάντα, καμία αντίρρηση. Απλά, ακόμα και τόσο μεγάλες μπάντες κυκλοφορούν και πιο αδύναμα albums. Απευχόμαστε, αλλά υπάρχει η πιθανότητα…
@amazing
Ο Cornell ηταν παντα ο βασικοτερος συνθετης του γκρουπ. Η πτωση του ειναι σε ολα τα επιπεδα αυτα τα χρονια. Και φωνη, και συνθεση. Μεχρι κουμπαρος με τη Βισση εγινε Οτι και να μου λεει καποιος δεν μπορω να δεχτω οτι ειναι λογικο να περιμενουμε σημερα κατι αναλογο σε ποιοτητα με το τελευταιο τους αλμπουμ δεκαεξι χρονια πριν. Φυσικα δεν μπορουμε να αποκλεισουμε τιποτα και ευχομαστε για το καλυτερο.
Το live to rise το καναν για ταινια. Ε και; Πιστευει κανεις οτι αν καναν τραγουδι για ταινια το 1994 θα ηταν τετοια παπαρια;
Για τους Rush εχεις ενα δικιο. Την αποψη μου τη στηριζα στην αρχικη εντυπωση που μου εκαναν τα caravan και BU2B που ηταν σιγουρα λαθος. Μακαρι να κανω παλι λαθος
Είναι αλήθεια αυτό που λες Soundgarden , γενικά και τ’άλλα 2 όσο ακούγονται φαίνονται καλά. Αλλά ακόμα κι άν μοιάζει με Audioslave, εμένα μ’αρέσει το Non-State Actor. Επίσης στα καλά τους μ’άρεσαν και οι Audioslave, ίσως γι αυτό.
μεχρι στιγμης ΣΠΕΡΝΕΙ!απιστευτο comeback…και απο οτι βλεπω ριχνοντας μια ματια στο ιντερνετ,δεν ειμαι ο μονος που το νομιζει,διοτι παιρνει παντου απο καλες εως αποθεωτικες κριτικες. θα ακουσω και τα αλλα και θα επανελθω,αλλα εχω εκπλαγει θετικα γιατι δεν το περιμενα…
Όσο μπορώ να ακούσω σωστά ένα άλμπουμ στη δουλειά με συνεχείς διακοπές δεν είδα το απίστευτο come back που λες.
Αρκετά τραγούδια ταιριάζουν στον cornell που ξέρουμε τα τελευταία χρόνια…δεν έχουν στοιχεία soundgarden μέσα τους και σε μερικά είναι έντονο αυτό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το halfway there…σαν να είναι b side από audioslave μοιάζεi η ακόμα περισσότερο του Carry on…άκυρο τραγούδι στο άλμπουμ τελείως.
Είχαμε πει (και εγώ ο ίδιος) σε προηγούμενα πόστ,ότι όταν ακούσουμε ολόκληρο το άλμπουμ θα σχολιάσουμε και ήμουν αρκετά αισιόδοξος.
Σαν σύνολο είναι καλό αλλά είχα ελπίδες για κάτι πολύ καλύτερο.
Είχαν δηλώσει και ο cornell και ο Thayi ότι θα είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με τα άλλα και συμφωνώ ότι είναι,αλλά ότι θα είναι πιο heavy όπως λέγανε δεν το είδα πουθενά.
Και δεν μιλάω καθαρά για τον ήχο,αλλά γενικά για την δυναμική και την ένταση του άλμπουμ.
Εκτός του been away too long που το έχουμε ακούσει 1000 φορές και είναι πλέον οικείο και το by crooked steps που είχαμε μια καλή ιδέα,από αυτήν την πρώτη ακρόαση,μου έμειναν τα το Bones of birds - tarree - blood on the valley floor - eyelid’s mouth (πολύ καλό) worse dreams.
Θα το ξετινάξουμε φυσικά στο replay αλλά αν κάτι κάνει μπάμ από την αρχή το καταλαβαίνεις σχεδόν αμέσως και όχι μετά από 30 φορές που σου καρφώνεται θέλεις δε θέλεις στο μυαλό.
Στην επιστροφη των AIC (Black Gives Way To Blue) ειχα αρχισει να παραμιλαω απο ηδονη απο τα πρωτα κομματια και μετα επικοινωνουσα με ομοιδεατες φιλους απο τη χαρα μου για το τι δισκαρο ακουσα. Εχουν περασει 3 χρονια και το ακουω ακομη το αλμπουμ με την ιδια πορωση
Σημερα δε συνεβη το ιδιο… Εχουμε οντως ενα σφιχτοδεμενο συνολο, με καλη παραγωγη η οποια βγαζει αληθινο ηχο προς τα εξω, που δυσκολα συναντας σε ατοφιες rock μπαντες της εποχης μας .
Δεν εχουμε ενα μεγαλο κομματι που να αγγιζει την προσωπικοτητα ενος Outshined, ενος Fell On Black Days, ενος Pretty Noose (δεν πιανω μεγαλυτερη επη στο στομα μου).
Θα ελεγα πως ειναι μια τιμια επιστροφη, αλλα μεχρι εκει. Ουτε καλο θα κανει στη φημη τους απο εδω και περα, αλλα ουτε και κακο
Οτι και να μου λεει καποιος δεν μπορω να δεχτω οτι ειναι λογικο να περιμενουμε σημερα κατι αναλογο σε ποιοτητα με το τελευταιο τους αλμπουμ δεκαεξι χρονια πριν. Φυσικα δεν μπορουμε να αποκλεισουμε τιποτα και ευχομαστε για το καλυτερο.
[/SPOILER]
αλλά αν κάτι κάνει μπάμ από την αρχή το καταλαβαίνεις σχεδόν αμέσως και όχι μετά από 30 φορές που σου καρφώνεται θέλεις δε θέλεις στο μυαλό.