Galeone πρέπει να ήταν το πρώτο εστιατόριο που έμαθα - και παράγγελνα τακτικά απ’ αυτό - στην Αθήνα, πίσω στο μακρινό ( ; ) 2002… Και ακόμα τρώω από κει πού και πού. Σίγουρα δεν είναι από τα αγαπημένα μου μέρη για φαΐ, αλλά το εκτιμώ. Είναι αυτό που λέμε τίμιο.
Oscar επίσης υπερτίμιο, παραπάνω από ευπρόσδεκτες οι αιγυπτιακές προσθήκες στο μενού για να αποφεύγεις τη φάση “τα ίδια και τα ίδια”, και επιπλέον η γλυκιά κρέπα του είναι η καλύτερη που έχω φάει ποτέ. Εδώ να προσθέσω ότι από κρέπα εγώ τρώω αποκλειστικά γλυκιά (και όταν λέω γλυκιά κρέπα εννοώ 99 στις 100 φορές με σοκολάτα), θεωρώ ότι η αλμυρή κρέπα δεν έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης, σόρι-νοτ σόρι.
Από τον τρόπο που το θέτεις μαντεύω ότι εννοείς πως δεν έχω φάει κρέπα από το τάδε μαγαζί που ξέρεις και θα μου τινάξει τα μυαλά στον αέρα Go on then!
Για την ώρα θα πω ότι ΟΚ πλέον δεν τρώω κρέπα στους ρυθμούς που το έκανα κάποτε, υπάρχουν κάποια πολύ συγκεκριμένα μαγαζιά που εκτιμώ το ότι τη φτιάχνουν με τον δικό τους τρόπο, όχι σαν την τυπική και ολόιδια κρέπα που θα φας σε κάθε γαμημένη κρεπερί της Αθήνας, και τρώω τις δικές τους. Το ένα είναι σίγουρα το Oscar, άλλο ένα είναι το Buono Gusto, άλλη παραδοσιακή πιτσαρία στην ίδια πάνω κάτω περιοχή (Λαμπρινή - Γαλάτσι), παρεμπιπτόντως και το Galeone κάνει πολύ ωραία κρέπα.
Να ξέρεις πάντως ότι δεν είναι τόσο κουλό όσο φαίνεται αρχικά. Π.χ. αν έχεις υπόψη σου τον “φλούτσου” aka The Greek Master Chef (έλα μωρέ, ο γνωστός youtuber μάγειρας που γυρίζει βίντεο σε στυλ “βρες μου καλύτερο πιτόγυρο από το τάδε”) έχει την ίδια ακριβώς άποψη με μένα. Έχει πει σε βίντεό του “αν φάω κρέπα, θα φάω από εστιατόριο, που μπορεί το τάδε να κάνει κάτι διαφορετικό, πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο να πάω σε κρεπερί να φάω κρέπα”.
Κρίμα… Κάνε καμιά καταδρομική κάποτε, αν σε φέρει ο δρόμος σου (θα μου πεις, για ποιο γαμημένο λόγο να πάει κάποιος οικειοθελώς Γαλάτσι - Λαμπρινή, χαχαχαχα, I know).
Για το άλλο που λες: Προφανώς και ένα μαγαζί που έχει μεγάλη γκάμα στο μενού του θα είναι τίμιο και μέχρι εκεί, εκ των πραγμάτων δηλαδή δεν μπορεί να είναι τοπ σε κάποια κατηγορία, αυτό μπορείς να το πετύχεις μόνο με εξειδίκευση (με την εξαίρεση της κρέπας ξαναλέω ). Η διαφορά μας είναι ότι εγώ δεν τα αποφεύγω αυτά τα μαγαζιά, γιατί πέρα από την πάντα καλοδεχούμενη ποικιλία μου αρέσει και αυτή η αύρα αυθεντικότητας που βγάζουν, τύπου λαϊκά στέκια “τα κάνουμε όλα και τα κάνουμε καλά”. Με άλλα λόγια “τίμιο” σημαίνει αυτό που λέει το όνομά του, όχι “μέτριο”. Κι ας μην είναι το “real thing” που σχεδόν υποχρεωτικά κυνηγάμε τα τελευταία χρόνια.
Ναι, είχατε και στο χωριό σας ΑΦΘΕΝΤΙΚ ΑΜΕΡΙΚΑΝ ΜΠΕΡΓΚΕΡ ΕΞΠΙΡΙΕΝΣ ή ΤΡΑΤΟΡΙΑ ΟΡΙΤΖΙΝΑΛΕ ΝΤΕ ΛΑ ΜΑΝΤΟΝΙΝΑ ΚΟΝ ΒΙΤΟ ΚΟΡΛΕΟΝΕ
Ρε ούτε εδώ είναι κανείς από δυτικά να ανταλλάξουμε tips και μυστικά όσον αφορά το φαγητό; Είναι φοβερό πως μετά τα σχολικά χρόνια το 97% των ανθρώπων που έχω γνωρίσει (και λέω έστω να έχουμε πει μισή κουβέντα σε ένα φόρουμ, όχι στενή παρέα απαραίτητα) μένουν είτε κέντρο (και πέριξ) είτε προς ΒΠ. Το υπόλοιπο 3% μένει κάπου ΝΠ ή στου διαόλου το κέρατο.
Δεν ξέρω αν αυτός ο Πάρις Ρούπος είναι γνωστός αλλά εγώ μόλις τώρα έμαθα την ύπαρξη του.
Από αυτά που είδα έτσι στα πεταχτά στο γιουτιουμπ μου φαίνεται το ίδιο αδιανόητο πως τον απέλυσαν για να ικανοποιήσουν ακροδεξιούς με το γεγονός πως τον προσέλαβαν.
Go on then!
). Η διαφορά μας είναι ότι εγώ δεν τα αποφεύγω αυτά τα μαγαζιά, γιατί πέρα από την πάντα καλοδεχούμενη ποικιλία μου αρέσει και αυτή η αύρα αυθεντικότητας που βγάζουν, τύπου λαϊκά στέκια “τα κάνουμε όλα και τα κάνουμε καλά”. Με άλλα λόγια “τίμιο” σημαίνει αυτό που λέει το όνομά του, όχι “μέτριο”. Κι ας μην είναι το “real thing” που σχεδόν υποχρεωτικά κυνηγάμε τα τελευταία χρόνια.
