Μακάρι να έπαιρνα τζούρες και εγώ από αντιδράσεις. Αν είχα φάει στην μάπα και εγώ όλο τον αρνητισμό θα το δεχόμουν πολύ καλύτερα. Αλλά για να αποφύγω σπόιλερς κλπ απέφευγα οποιαδήποτε κουβέντα.
Τέσπα, πρώτες σκέψεις:
Και εγώ ζορίστηκα πολύ με τον Λουκ, δεν έμοιαζε καθόλου ο χαρακτήρας του με αυτό που ξέραμε. Ωραία, κάτι συνέβη και έγινε τέτοιος; Δείξτο πιο καλά. Αυτό με χάλασε. Δεν φτάνουν τρία στιγμιότυπα της ίδιας σκηνής, και αυτό αφορά και τους 2 χαρακτήρες που αφορά αυτή η σκηνή. Θέλω να πω για την μεταστροφή του Anakin περάσαμε 2 ΤΑΙΝΙΕΣ. Για την μεταστροφή του Kylo Ren είχαμε μια σκηνή. Ε, δεν φτάνει. Δεν φτάνει για να χωνέψω μετά έναν Λουκ σε τέτοια φάση.
Αυτό, κατά τα άλλα είμαι φανμπόης and I can sustain disbelief. Εκεί που ζορίστηκα είναι το βασικό premise με τους στόλους, το οποίο είναι κα-θυ-στε-ρη-μέ-νο πραγματικά, απορώ πώς διάολο δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να πει "εντάξει ρε παιδιά, τι μαλακίες είναι αυτές, τα θηρία του στόλου δεν μπορούν να ξεμπερδέψουν με κάτι τσουτσεκοσκάφη της αντίστασης και πρέπει να τα πάρουν στο κατόπι για όλη την ταινία;"
Αντίστοιχα, δεν βρήκα κανένα νόημα στο τζέρτζελο με τον Πο και την Χόλντο, δηλαδή ΤΟΣΟ κόπο θα της έκανε να του πει το σχέδιο; Τι φοβόταν; Μήπως είναι προδότης; Χωρίς νόημα.
Kαι σε αυτά όμως sustain disbelief, τι να κάνουμε, φαίνεται πως είναι η κατάρα των νέων Star Wars.
Από εκεί και πέρα, Φιν, κινεζούλα, Πο για τα θηρία, αδιάφοροι και οριακά αντιπαθητικοί αλλά πάνω από όλα η Λέια. Ίσως είμαι επιφανειακός και δεν μπορώ να δεχτώ την θεά να είναι θείτσα με μαshέλα αλλά πραγματικά ακόμα το λέω, έπρεπε να αφήσουν τον Χαν ζωντανό και να ψοφήσουν αυτή, θα ήταν ΤΟΣΟ καλύτερα όλα. Η σκηνή που πετάει σαν τον Σούπερμαν στο ανέκδοτο (“μόλις έχασες έναν φίλο”) ήταν κακή. Πολύ κακή. Πάρα πολύ κακή. Ηλίθια κακή. Χάθηκε η ευκαιρία εκεί. STAY DEAD. Κάνε τις τελευταίες της στιγμές να πετάξει μια σύνδεση με τον αδερφό της να τον πείσει να βοηθήσει. ΚΑΤΙ. Τι μαλακία! Άκουγες και στο σινεμά εκείνη την ώρα πολλά ψου-ψου μεταξύ γέλιου και “άσε ρε μαλάκα τώρα”. Τέσπα.
Αυτά τα κακά. Τα καλά τώρα:
- Μου άρεσε πολύ o Snoke. Συμφωνώ με όλους τους προλαλήσαντες ότι μας λείπει ένα backstory και ελπίζω να το δώσουν κάποια στιγμή (δεν κρατάω την αναπνοή μου). Μου άρεσε όλη η σκηνή στην κόκκινη αίθουσα, μαζί και το πώς τον σκότωσε, αυτό μάλιστα, μου έκανε για πονηριά πετυχημένη. Πιο πολύ με χάλασε ο Κάιλο που θέλει να φέρει τάξη στον γαλαξία. Τι τάξη ρε μεγάλε; Σφάζουμε συγγενείς, φίλους και παιδιά γιατί μας καίει η τάξη του γαλαξία; Αυτό βέβαια είναι κάτι που θα έλεγα και στον Βέιντερ οπότε παρακάτω.
Εκεί που διαφωνώ με όλους μάλλον, δεν έχω δει πουθενά ένα θετικό σχόλιο είναι για τον Μπενίσιο. Παιδιά, εμένα αυτός ο χαρακτήρας μου άρεσε, πραγματικά όμως. Ήταν και το μόνο ψήγμα Χαν Σόλο. Διαφωνώ με αυτόν που είπε ότι ο Πο είναι αντι-Χαν (θα’θελε ο φλώρος, αντιΛουκ είναι στην καλύτερη, ως πιλότος). Ο DJ είναι παρτάκιας, κυνικός με μια υπόνοια καλής καρδιάς. ΜΑΚΑΡΙ να τον ξαναδούμε και δεν έχω κανένα πρόβλημα να είναι προβλέψιμη η μεταστροφή του σε βοηθό της αντίστασης. Δυστυχώς έπαιξε λίγο.
Το κόμικ ριλίφ του General Hux προσωπικά το γούσταρα (πολύ περισσότερο από του Φιν) και είναι από τοςυ αγαπημένους μου χαρακτήρες, μια ναζί καρικατούρα. Αυτόν τον γούσταρα ήδη πολύ από το 7, ειδικά εκεί που βγάζει το λογύδριο.
Η σκηνή στο καζίνο… Αυτή μου θύμισε prequels. Gratuitous και το σχέδιο γενικά ηλίθιο ήταν, άσε δε που ο master codebreaker έμεινε απλώς σαν μια αναφορά και μια ζαριά. Κρίμα. Δεν με χάλασε πάντως, είχε και τα καλά της.
Η σκηνή με την Χόλντο που γίνεται καμικάζι στην ταχύτητα του φωτός ΓΑ-ΜΗ-ΣΕ, ήταν απλά εξαιρετική η σύγκρουση, εκεί που κόβεται ο ήχος. Ρέφαρε για όλες τις υπόλοιπες ανοησίες.
Η σκηνή στο τέλος με τον Λουκ ήταν παιδική και λίγο με χάλασε το πόσο παιδική αλλά πραγματικά εκεί ένιωσα να καυλώνει όλο το σινεμά και είμαι σίγουρος ότι η νέα γενιά θα έχει σαν ευαγγέλιο το “see you around kid” σαν το ultimate badass ας πούμε. Εγώ είμαι πια 40. ΟΚ.
Καλοδεχούμενος ο Yoda και ο τρόπος του και η ομιλία του ήταν 100% ορίτζιναλ και τo mischievous γελάκι του (είμαι από αυτούς που δεν του έκατσαν ΚΑΘΟΛΟΥ καλά η παρουσία του και η πλέιστέισον μονομαχία στα prequels) αλλά πραγματικά δεν χρειαζόταν να μπορεί το ghost να καίει δέντρα, δηλαδή ρε παιδιά αν μπορούσαν από το υπερπέραν οι Jedi να κάνουν τέτοια πράγματα, όπως να βαράει κεραυνός bullseye όποτε γουστάρουν, ε, τότε τι σκατά παιδεύονται όλοι στα ορίτζιναλ και δεν πάει ο Obi-Wan να ρίξει δυο-τρεις κεραυνούς να καθαρίσει; Τέλος πάντων.
Πολύ πάθος πάντως ακόμη στις κριτικές που διαβάζω. Για κάποιο λόγο είτε το βγάζουν φόλα, είτε αριστούργημα που επιτέλους τόλμησε. Είναι προβληματική ταινία, όπως και το 7 είχε τα θέματά του αλλά ΓΙΑ ΜΕΝΑ, βγάζουν πολύ-πολύ περισσότερο αυτό το original Star Wars συναίσθημα και μου έχουν δώσει κάποιες γερές συγκινήσεις.
Στην δική μου ιεραρχία τα τρία πρώτα δεν τα κουνάει κανείς από την θέση τους (5, 4, 6), μετά βάζω τα 2 καινούργια (δεν ξέρω ποιο προτιμώ περισσότερο) και μετά τα prequels (3, 2, 1). To Rogue 1 θα το έβαζα κάπου μαζί με τα τωρινά.
( whom i guess το μονταρε)…