Duma Key γ*μαει άσχημα…
Εδω και λιγο καιρο ξεκινησα τους Νυχτεριτες.Ειναι η πρωτη φορα που μου φαινεται οτι ο Κινγκ το εχει παρακανει με το μπλα μπλα,αλλα δεν με χαλαει και τοσο.Ειναι απολαυστικος.
Βασικά πολλές φορές το έχει παρακάνει με το μπλα μπλα, ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του για μένα. Εκείνο το It καλό και άγιο, τρομακτικό όσο λίγα αλλά θα μπορούσε εύκολα να είναι το μισό σε μέγεθος. Εντάξει καλή η ανάπτυξη χαρακτήρων αλλά σε μερικά δεν κάνει ανάπτυξη, την ιστορία της ζωή τους μας γράφει.
Τέλος Η Λάμψη (και πολύ άργησε)… εντάξει δε νομίζω να χρειάζεται να πω κάτι…
Μια ερώτηση, έχω διάφορα, να αρχίσω με: Πράσινο Μίλι, Κάρυ, Νυχτερίτες ή Ντολόρες Κλέμπορν;
Μα ναι,το κανει αυτο.Απλα στα υπολοιπα που εχω διαβασει μου εμοιαζε οτι εβγαινε αβιαστα αυτο,ενω τωρα οχι.Αλλα και παλι δεν εχω μεγαλο προβλημα.
Μόνο το κομμάτι με τα μπαλόνια να έμενε πάλι θα έσκιζε!
γαμώ τα sequels σας να πούμε
αν το αντιμετωπισουμε ξεχωριστα δε νομιζω να υπαρχει τοσο θεμα
ναι, αν αγνοήσουμε ότι τελευταία έχει γεμίσει ο κόσμος sequels/remakes/reboots δεν υπάρχει θέμα.
εγώ πάλι που βλέπω τον gaiman να γράφει το prequel του sandman και να ετοιμάζεται για sequel του american gods, τον azzarello να συμμετέχει στην αρπαχτή του before watchmen και να βγάζει και το brother lono ως spinoff του 100 bullets και γενικά πολλά άλλα τέτοια παραδείγματα, αρχίζω να πιστεύω ότι η έμπνευση έχει πιάσει πάτο και όλοι πάνε σε δοκιμασμένες συνταγές για να βγάλουν κάνα φράγκο. οπότε ναι, εγώ έχω θέμα (και είμαι σίγουρος ότι σας ενδιαφέρει όλους 
)
Καλά διαβάστε πρώτα λίγο το doctor sleep να σας φύγει το κεφάλι, εσείς οι παραπάνω που παραπονιέστε 
το περιμενουμε στα ελληνικα 
και ακουσα βγαζει και κανουριο, ενα mr. mercedes νομιζω;
Ναι, λογικά προς το τέλος του 2014 θα κυκλοφορήσει
το 11/22/63 παντως ηταν τελειως μαλακια. το παρατησα στη μεση δεν την παλεψα απο τη βαρεμαρα
τέλος και το “το πράσινο μίλι” σειρά έχει το “ο αδύνατος”
Μόλις τελείωσα το Stand. Το 2ο που διαβάζω του Κινγκ μαζί με το Dark Tower. Και αυτό ήταν φοβερό με πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες και σέττινγκ. Το μόνο που με χάλασε, όπως και στον Σκοτεινό Πύργο αν και εκεί μου φάνηκε πιο λογικό, ήταν το τέλος. [SPOILER] Τόσες σελίδες χτίζει μια αποκαλυπτική προφητική ατμόσφαιρα η οποία οδηγεί αναπόφευκτα σε μια τελική “μονομαχία” την οποία περιμένεις πως και πως και τελικά όλα τελειώνουνε με την κουταμάρα ενός παρανοϊκού. Πιθανώς να θέλει να δείξει κάτι με αυτό ο Κινγκ, αλλά εμένα μου φάνηκε σαν με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά να ακύρωσε όλη την δυσοίωνη προφητική πορεία που είχανε πάρει τα πράματα. Η θυσία των ηρώων που ξεκίνησαν για το Βέγκας φαντάζει περιττή. Το ίδιο κ όλα αυτά που έλεγε η Mother Abigail. Το ίδιο και ο Flagg. Στο τέλος δεν φαίνεται αντάξιος και δεν του δίνεται καν η ευκαιρία να φύγει με έναν τρόπο αντάξιο του ποιος μας έχει δείξει ότι υποτίθεται είναι τόσες σελίδες. [/SPOILER] Η τελική εντύπωση είναι πολύ καλή και το βιβλίο πραγματικά ήταν σχεδόν ότι ζητούσα. Απλά πιστεύω ότι το τέλος θα μπορούσε να είναι πιο ιδανικό και η εμπειρία να απογειωθεί πάρα πολύ ψηλά.
Όσα περισσότερα Κινγκ διαβάζεις θα συνειδητοποιείς ότι ο μάστορας δεν το χει καθόλου-μα καθόλου-με τα φινάλε.
ισχύει εχω διαβασει 5-6 εργα του δημιουργεί απίστευτη ατμόσφαιρα και χαρακτήρες και στο τελος σε ξενερώνει… αλλα κακια δε μπορω να του κρατήσω…
Τι να λέμε!!! Ένας απίστευτος συγγραφέας μαζί με τον Clive Barker! Σκέφτομαι να ξεκινήσω το Salem’s Lot, αφού τελειώσω με τον κώδικα Da Vinci πρώτα!
Ο Κing κατά την γνώμη μου είναι πολύ καλός συγγραφέας αλλά άνισος πολύ άνισος ιστοριοπλάστης. Με τόσα μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα που έχει γράψει είναι λογικό να μην είναι όλα στο ίδιο επίπεδο. Θεωρώ τα [B]It[/B], [B]The Stand: complete and uncut edition[/B], [B]Christine [/B]και [B]Salems Lot[/B] κορυφές. Αγαπημένα μου είναι και τα [B]Needful Things[/B] και [B]Τhe Tommyknockers[/B] ενώ αξιόλογα θεωρώ τα [B]Misery[/B], [B]The Shining[/B] και [B]Τhe Dark Half[/B]. Στις πατάτες του (απογοητεύσεις) βάζω το [B]Insomnia[/B] (με ήρωες κάτι υπερήλικες!!!), τα [B]Gerald’s Game[/B], [B]Dolores Claiborn[/B] και [B]Rose Madder[/B] ( όλα με γυναίκες πρωταγωνίστριες, αλλά δεν το’χει…) και το [B]Desperation[/B] (ξέρω κάποιοι εδώ ίσως διαφωνήσουν αλλά το βιβλίο, σωστό τούβλο, ενώ ξεκινά πολύ δυνατά μετά κάνει τεράστια κοιλιά). [B]Dark Tower[/B] είμαι στο τέταρτο τόμο εδώ και χρόνια και προχωρώ με το ζόρι καθώς δεν με τραβάει η ιστορία. Δεν έχω διαβάσει επίσης τα τελευταία του που κατι μου λέει δεν πολυλένε, ενώ θέλω να διαβάσω το [B]Bag of Bones[/B] και τα δύο που έγραψε με τον Peter Straub, εξίσου αγαπητό συγγραφέα. Με ενδιαφέρουν οι απόψεις σας!