Ο τίτλος θα είναι Grace for Drowning (πόσο αισιόδοξος!) και θα κυκλοφορήσει το Φθινόπωρο του '11.
Το μόνο που υπάρχει στο site είναι ένα video με μια ατμοσφαιρική μουσική και (προφανώς) εικόνες του Lasse Hoile, με ένα περίεργο editing που μου θυμίζει το Arriving… DVD των Porcupine Tree.
Ήδη είναι γνωστό ότι θα είναι διπλό CD, με πολλές και εκλεκτές συμμετοχές.
H ανυπομονησία μου έχει βαρέσει κόκκινο από τώρα, πριν λίγο το δα το βιντεάκι. Βασικά μου θυμίζει περισσότερο σκηνές από το insurgentes DVD του Wlison παρά από το Anesthetize.
Πόοοοσο τον λατρεύω αυτόν τον ανθρωπο :roll::roll:
Ενταξει, απο τον Steven δεν εχω τρελες απαιτησεις πλεον ειναι η αληθεια. Επισης νομιζω πως η πιο σοφη κουβεντα που ακουστηκε εδω μεσα τα τελευταια 45 χρονια την εχει πει ο Daz και μαλιστα πριν βγει το τελευταιο No Man - εκτος κι αν κανω λαθος. Ειπε πως θα ηταν καλυτερα να βαλει καποιον αλλο να τραγουδησει - γενικα μιλωντας - κι αυτο νομιζω πως αποδειχθηκε σωστο στη πορεια.
Ο Steven κυκλοφορει καλες δουλειες μεν, αλλα κατωτερες σε σχεση με το 90’ς παρελθον κι αυτο φαινεται σε πολυ συγκεκριμενους τομεις. Παλαιοτερα χρησιμοποιουσε πολυ εφφε και δουλευε τις μελωδιες που αφορουν τη φωνη του. Πλεον επικεντρωνεται αρκετα στη μουσικη και τη φωνη την εχει παρατησει, προσπαθει να πιασει μια κατευθυνση, να γινει πιο προοδευτικος, πιο διαφορετικος, και καπου εχει ξεχασει το συναισθημα που εβγαζε στα πολυ απλα του πραγματα τραγουδωντας have we ever been here before running headlong at the floor. Εχει ακομα την ιδια χροια συμφωνοι, αλλα δεν ξερω, αυτη η γλυκεια απλοτητα κι η μελαγχολια ειναι που κανει τους PT ξεχωριστους για μενα κι αυτο το πραγμα δε μου το βγαζει ο Steven πλεον - περαν του τελευταιου No Man στο οποιο τυγχανει να τραγουδα αλλος.
Το προηγουμενο παντως ειχε το Insurgentes το ομωνυμο, το οποιο ειναι πραγματικα πελωριο κομματι.
Όντως, πολύ καλό το κομμάτι. Αναμένουμε για τα υπόλοιπα με ανυπομονησία! Ο Σεπτέμβρης αναμένεται καυτός και πολυέξοδος!!!
Αν και είναι μεγάλη συζήτηση, ο SW ποτέ δεν έθεσε στεγανά στον ήχο του, απλά κάποια στιγμή ένιωσε ότι ήθελε να παίξει λίγο metal (μετά τα κολλητιλίκια με τον Akerfeldt) και το μπόλιασε στους Porcupine Tree, με τα όποια αποτελέσματα (καταπληκτικά, κατά την ταπεινή μου).
Πάντως, έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ότι θέλει να ξεκουνήσει τους Porcupine Tree στον επόμενο δίσκο, οψόμεθα…
Κάπως έτσι μάλλον. Καταπληκτικό κομμάτι, αν ο δίσκος κινείται ολόκληρος σε τέτοια μονοπάτια τι να λέμε, θα κοιτάζει κορυφές. Άκρως υποσχόμενο. Prog ξεσάλωμα στη μέση, έπικ.
Δε με ενοχλησε η στροφη στον σκληρο ηχο στο In Absentia που ηταν θεικη, με ενοχλησαν ομως πολλα τραγουδια στο Deadwing και το Incident, τα οποια δεν ηταν στο ιδιο επιπεδο με αλλα, με συνεπεια να μιλαμε για δυο δισκους που δεν φτανουν τα standards που θεωρω οτι εχει ο Steven. Ευχαριστο διαλειμμα το Fear Of The Blank Planet, το οποιο κι αυτο πασχει απο κατι και δεν ξερω τι…
ΥΓ. Ας κανω και μια μεγαλη δηλωση την οποια πιστευω 100% και δεν την λεω λογω εντυπωσιασμου, αλλα ΜΑΚΑΡΙ να επαιζαν ετσι οι Dream Theater… με την προσθηκη οποιων (π)σολαρισματων κιθαρας και πληκτρων επρεπε να εχουν φυσικα…
Αχχχ, πού είναι ο Cozy να τα δει αυτά; Μετά το thread της συναυλίας του Waters (αν θυμάμαι καλά), οι Theater “μολύνουν” και το thread του Wilson!!! :lol:
Άσχετο, ρε σεις, στο tracklist έχει ένα κομμάτι 23 λεπτών!!! Ποιος ξέρει τι όργια θα γίνονται εκεί μέσα… 8O8O8O
Εντάξει, καταλαβαίνω αυτό που λέει και ίσως και να συμφωνώ μερικώς. Υπό την έννοια ότι οι DT μάλλον έκαναν τον “metal” κύκλο τους με τα Train Of Thought, Systematic Chaos και BC&SL και θα μου άρεσε να έκαναν μία (επι)στροφή σε πιο καθαρές prog rock φόρμες. Αν και υποπτεύομαι πως όντως θα ακούσουμε αντίστοιχους ήχους στο καινούργιο.
Τώρα για το αν θα ήθελα να έπαιζαν ακριβώς έτσι οι DT, ας πούμε πως τους θέλω ελαφρώς πιο δυναμικούς. Χωρίς προφανώς να με χαλάει αυτό που παίζει ο Steven.
On topic: Πολλοί λένε πως ο Wilson “καίγεται” με το να βγάζει τόσους δίσκους. Εγώ αντιθέτως πιστεύω πως οι πιθανότητες να κυκλοφορήσει κάποιος έναν αντικειμενικά πολύ καλό δίσκο είναι πολύ μεγαλύτερες όταν ηχογραφεί συνεχώς. Γιατί έτσι μένει σε φόρμα και φτάνει πιο συχνά στα συνθετικά όριά του. Αντιθέτως όταν το αφήνεις… θα σ’αφήσει. Και χάνεται και ο αυθορμητισμός.
Ωπ, καλώς τον! Δεν ετοιμάζεσαι για τον πρώην καθαριστή του NJ εσύ; :lol:
Πρώτα απ’ όλα αγαπάμε Steven. Και διασκευές σε Φιλιώ Πυργάκη να κάνει, θα τις κάνει μοναδικές!
Το μόνο κακό με την υπερπαραγωγικότητα, είναι ότι μας κοστίζει ένα κάρο λεφτά, άσε που βγάζει και special εκδόσεις που είναι αμαρτία να μην τις πάρεις!!!
Κι εμένα με χαλάει η metal στροφή των DT και τα έχουμε πει σε άλλα topic, αλλά δε νομίζω ότι θα τους ταίριαζε το στυλ SW/PT. Ίσως κάτι περισσότερο progressive και λιγότερο metal (βλ. Octavarium και προ-TOT εποχή).
E μα γάνιασα χθες να προσπαθώ να το κατεβάσω από το σάιτ αλλά αυτοί οι σέρβερς κυλιόντουσαν στα πατώματα!
Τι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ είναι αυτή ρε παιδιά; Ακούγοντας και τα σαμπλάκια του ενός λεπτού απο κάθε κομμάτι, ευελπιστώ σε Wilson-ικό magnum opus. Xαλαρά πάντως ακούγεται με διαφορά ως ότι πιο φιλόδοξο έχει κάνει στην καριέρα του. Ένα πράγμα πάντως που με κάνει λίγο σκεπτικό είναι ότι άμα ξεσαλώνει έτσι και αφήνει όλη τη δημιουργικότητά του να οργιάζει στα σόλο άλμπουμς, τι θα απομείνει για τα αλμπουμ των Porcupine Tree;:-k
