__Λοιπόν, το βρήκα λίγο επαναλαμβανόμενο, λίγο “κουραστικό” ίσως… Ενα πολύ-πολύ καλό θέμα που παίζει συνεχώς και τζαμάρουμε σε τζαζ λογική πάνω του… και τσουπ, έχουμε τραγουδάρα. Ισως έμεινε λίγο παραπάνω στο θέμα-ραχοκοκκαλιά…
__ΠΕΡΑΝ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΡΑ,
__Κα-τα-πλη-κτι-κό. Δε το περίμενα, με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Υπέροχο τραγούδι, φανταστικοί “αυτοσχεδιασμοί”, ωραίο θέμα, τρομερές εκτελέσεις, υπέροχος ήχος. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
__Προσυπογράφω όλα όσα είπε ο Hocam. Χεχε… ας συμβαίνει λίγο το πρώτο που αναφέρω, μας αποζημιώνει με την ποιότητά του, μακάρι να είναι έτσι όλος ο δίσκος. 8)
__Οκ, σίγουρα πολύ ταλαντούχος ο Wilson, αλλά κυρίως πανέξυπνος και με εξαίρετο γούστο. Μαζί με την εργατικότητά του και τις γνώσεις του, ίσως είναι και πιο σημαντικά αυτά από το πρώτο μόνο του.
__(ΠΟΛΥ) ωραίο το Insurgentes (και δει το deluxe με κάτι collecting space), και μάλιστα με ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ στιγμές μέσα, αλλά το καινούργιο ίσως έχει ακόμα πιο πολύ ενδιαφέρον και είναι πολύ ωραίο που δε δείχνει τόοοσο Steven Wilson αλλά ψάχνεται… 8)
Εγω παλι χωρις να θελω να σας ξενερωσω θα πω οτι η βασικη μελωδια στο πιανακι ειναι απο παλαιοτερο δισκο του, ελαφρως παραλλαγμενη. Και δε μπορω να θυμηθω απο που γμτ.
Aυτο που λεει ο Angmar ισως να ιχυει.Αυτο ηθελα να γραψω κι εγω.Η μελωδια στο πιανο θυμιζει απιστευτα Porcupine Tree και εμενα μου δινει την εντυπωση οτι μεχρι το 2-2.30 ακουω κατι που εχω ξανακουσει.Αλλα γενικα ειναι γαματο κομματακι και ειδικα απο το σημειο με τα πνευστα και μετα ειναι απιστευτο!
Το οτι ειναι απο παλαιοτερο δισκο του ειναι το μονο βεβαιο. Και το χει ξανακανει και μια και δυο και τρεις φορες στο παρελθον. Σαν κομματι βεβαια (αντικειμενικα) δεν ειναι ασχημο, απλα αυτο που με χαλα ειναι το οτι εχει βαλτωσει σε μια συγκεκριμενη φορμουλα. Μπορει να προσθεσει κατι, να αφαιρεσει κατι, αλλα η συνταγη μενει ιδια και δεν ξερω. Ειμαι σε φαση ωραια ολα αυτα, αλλα δεν θελω εναν ακομα δισκο που θα ακουω για μερικους μηνες και μετα θα πιανει σκονη στο ραφι.
Βεβαια μεχρι να βρειτε το κομματι ειναι αβασιμη η αποψη.
Αλλα ακομα και να υπαρχει παρομοια μελωδια στο πιανο, μιλαμε για μια ολοκληρωμενη συνθεση, με εκπληκτικο προγκ σημειο, με τζαζιες, με ακουστικες, με χωσιματα, με φωναρα… δηλαδη οκ τι να πω, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ το πρωτο πραγμα που σκεφτεται κανεις ακουγοντας αυτο το τραγουδι να ειναι οτι το πιανακι θυμιζει κατι αλλο. Και αυτο δεν το λεω σαν φανμποης, αν και ειμαι.
ΥΓ. Και εξηγω το αποπανω… ο ενοχλητικος φανμποης ισχυριζεται οτι ΚΑΘΕ δουλεια του Γουιλσον γαμαει και κοβει το συμπαν στα τρια… ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ, απλα αυτο το κομματι νομιζω πως ειναι εκπληκτικο ακομα κι αν δεν εισαι φανμποης, τι να πω…
Ωραίο το κομμάτι αλλά δεν θα το ξανάκουγα. Και το προηγούμενο προσωπικό μου αρέσει, μου αρέσει και πολύ δηλαδή, αλλά δεν με εμπνέει να το λιώνω συνέχεια.
Καλώς ή κακώς τον Wilson τον έχω συνδέσει με τους P. Tree και ότι και να κάνει θα το θεωρώ κατώτερο απ’ότι έχει βγάλει.
Μιας κι αναφερθηκε παντως, στο προηγουμενο πηρε ενα σημειο του Sky Moves Sideways και το πεταξε στο Veneno Para Las Hadas. Τι νοημα εχει να κανεις κατι τετοιο, περαν του να κυκλοφορεις δουλειες οσο πιο συντομα γινεται για να κρατιεται το ονομα ψηλα στην επικαιροτητα; Ας δουλευε καποια πραγματα μερικους μηνες παραπανω. Ας μην εβγαζε τρεις δισκους σε δυο χρονια, ας εβγαζε μονο εναν. Ξερω, σας το χαλαω, κι εγω καποτε υπηρξα μεγαλος φανμποης. Περισσοτερες κυκλοφοριες ομως σημαινουν περισσοτερα χρηματα, κι ο Steven μου δινει την εντυπωση πως εχει γινει ενας φανταστικος παραγωγος, ξερει πως θα κανει το καθε τι να ακουγεται οπως ακριβως πρεπει, αλλα στο θεμα δημιουργιας αυτοτελων τραγουδιων σα να βαλτωσε λιγο.
Θα μου πειτε, σιγα, και να δανειστει κανα σημειο και τι εγινε. Ε ειναι μεγαλη υποθεση αυτο. Αν ο καθενας μπορουσε να γραψει γαματες μελωδιες στο ετσι, τοτε ολοι θα γραφαν δισκαρες και τι ωραια τι καλα.
Λοιπόν δεν ξέρω τι λέτε, το κομμάτι είναι εκπληκτικό. Και παρόλες τις τζαζιές του, ακούγεται εύκολα και “νεράκι”. Τώρα για όσους χαλιούνται από την τάση για πειραματισμό του Wilson και την πιο ψυχρή του προσέγγιση (εγώ προσωπικά δεν το νιώθω καθόλου αλλά ακούγοντας και τις παλιότερες δουλειές του καταλαβαίνω τι εννοείτε), υπομονή μερικά χρονάκια, κάποια στιγμή θα κατακαθίσει αυτό, και θα τραγουδάει μόνος του συνοδεία με το πιανάκι, σαν το ομώνυμο του Insurgentes.
Μα τι όμορφα που γράφει αυτός ο άνθρωπος. Τι μουσικές σκέψεις είν’αυτές που κάνει ο νους του?.. Σε τι ηχητικά ταξίδια περιπλανιέται η ψυχή του? Πάντα με αφήνει άφωνη γαμώτο!.. Πάντα με κάθε νέο υλικό αναρωτιέμαι "Τι ακούω τώρα??? Πόση ομορφιά μπορεί να έχει μέσα του αυτός ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ!!"
Ήδη από το άκουσμα των δειγμάτων έχω ενθουσιαστεί τόσο μα τόσο πολύ!.. Νιώθω σαν μικρό παιδάκι έξω από ζαχαροπλαστείο… σαν να βλέπω τις λιχουδιές απ’το τζάμι και τις λιμπίζομαι…
Αυτά που ξεχώρισα ιδιαίτερα ακούγοντας τα δείγματα του δίσκου είναι το πανέμορφο καθαρό πιάνο με τις γλυκιές μελωδίες της φωνής στο “Deform to form a star”, την ανατολίτικη στροφή που τόσο με ενθουσίασε όταν με έκπληξη την άκουσα στο τέλος του δείγματος του “Νo part of me”, τις μπάσες νότες του πιάνου που τόσο λατρεύω να ακούω γενικά σε έργα, πόσο μάλλον στο “Raider Prelude” που έρχεται για να μας στοιχειώσει!, την τόσο ελεύθερη σύνθεση στο πνευστό σε συνδυασμό με τον σταθερό βηματισμό του πιάνου για βάση στο “Remainder the black dog” (ολόκληρο το κομμάτι είναι απίστευτο! ειδικά αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του πιάνου γαμώτο!), η τόσο ωραία σκέψη του “index” του να δένουν τόσο όμορφα οι αυτόνομες φωνές με τον αλλόκοτο ρυθμό των τυμπάνων και τις νότες του πιάνου που πέφτουν βαριά, η τρελή πόρωση που αναμένεται στο “Raider II” (23 λεπτά και βάλλε είν’αυτά! δεν μας χαλάει χατίρι ο Wilson όχι!!! αχχχ)…!
Εκτός από την αναμονή των ηχητικών εικόνων με το άκουσμα του δίσκου, είναι και οι κανονικές οπτικές εικόνες που σε προϊδεάζουν για το τι περίπου θα ακολουθήσει. Εικόνες γεμάτες αναμνήσεις, σκιές, μορφές… Και ειδικά η εικόνα με την μουντή θάλασσα!!!
Όσον αφορά τα όσα λέγονται για την φωνή του, εγώ πιστεύω ότι ο Wilson δεν έχει να αποδείξει τίποτα όσον αφορά τις φωνητικές ικανότητές του. Αν και ζωντανά στο Γκάζι τον άκουσα να βγάζει και μια άλλη απίστευτη “σκληρή” χροιά που δεν την περίμενα, τον Wilson δεν τον έχω νιώσει ποτέ ως κάποιον που προσπαθεί να επιδείξει πόσες ερμηνευτικές ικανότητες διαθέτει το λαρύγγι του. Είναι ένας μουσικός χαμηλών τόνων, ο οποίος για μένα είναι κυρίως ένας ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ! Μπορεί να σχολιαστεί το πόσο δουλεύει τη φωνή του κάποιος άλλος ίσως καλλιτέχνης (π.χ. Daniel Gildenlow, που στο Road Salt One μας άφησε για άλλη μια φορά μαλάκες με την ΑΠΙΘΑΝΗ φωνή του!), αλλά όχι ο Wilson. Είναι λίγο άτοπο να κρίνουμε τη φωνή του.
Αυτή είναι εξάλλου: [SIZE=“3”]απλή, λεπτή, καθαρή, αγνή.[/SIZE]
Έτσι είναι… Όποια τα κολλητιλίκια του Wilson, όποιες οι επιρροές του, τα αποτελέσματα της δουλειάς του είναι καταπληκτικά, χωρίς εξαιρέσεις!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!
Πάρα πολύ σωστή η τοποθέτησή σου! Θα συμφωνήσω απόλυτα! Για να φτάνει ένας μουσικός στο σημείο να έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στη δουλειά του, πρέπει να δουλεύει ΣΥΝΕΧΩΣ και να έχει σταθερή επαφή με το αντικείμενο του.
Εγώ δεν ανησυχώ για την δημιουργικότητα του Wilson. Ο τύπος έχει μπόλικο πράγμα μέσα του. Δε θα στερέψει στα σόλο του, έχει κι άααλλα! Δεν ανησυχώ καθόλου! GO GO WILSON!
Διάβαζα τα προηγούμενα από το δικό σου ποστ… και πραγματικά σκεφτόμουν να πω πάνω κάτω αυτό που έχεις πει κι εσύ εδώ, το οποίο στηρίζω με 1000!
Το κομμάτι είναι πολύ καλοδουλεμένο, δεν νομίζω ότι “χωράνε” οποιαδήποτε αρνητικά σχόλια πάνω του. Είναι λες και προσπαθούμε με το ζόρι να του βρούμε ψεγάδι…
Και στις κατηγορίες που θέλουν τον Wilson ως έναν παραγωγό που διψά για χρήμα, και ότι “ευτυχώς έχει την εμπειρία και την ικανότητα του να ξέρει τι πρέπει να κάνει, και το πετυχαίνει…” μου φαίνονται αστείες. [SPOILER]Ντάξει, και η Tori Amos έχει χαρακτηριστεί ως ματαιόδοξη επειδή γράφει πολλά τραγούδια, και έχει πολλά να πει…[/SPOILER]
Για μένα, οι λόγοι που ο Wilson είναι πολυγραφότατος είναι άλλοι: δημιουργικότητα, ψυχικός μουσικός πλούτος, όρεξη να τα μοιράζεται…
η αλήθεια του Wilson είναι αυτή:
[COLOR=“DarkRed”]“For me the golden period for music was the late sixties and early seventies, when the album became the primary means of artistic expression, when musicians liberated themselves from the 3 minute pop song format, and started to draw on jazz and classical music especially, combining it with the spirit of psychedelia to create journeys in sound, I guess you could call them. So without being retro, my album is a kind of homage to that spirit.”[/COLOR]
Τέλος πάντων, όπως και να’χει, ό,τι εντύπωση και να αφήνει σε παλιούς/νέους φανμπόυδες/φανγκέρλς, ένα είναι το γεγονός: [SIZE=“4”]ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ δισκος![/SIZE]
Nα πετάχτω μόνο να με επιβεβαιώσω που είχα κάνει το εξής σχόλιο στο The Incident:
Πως ο κύριος wilson μετά από αυτό το πειραματικό διάλλειμμα πρόκειτε να επιστρέψει πολύ ποιό γεμάτος σύντομα και είμαι σίγουρος που επίφυλάσεται για να ανέβει στο επόμενο επίπεδο…
Αυτά είχα πεί περίπου και μερικοί διαφωνήσατε! Ιδού λοιπόν, ο σύνθετης που δεν ξέρει να απογοητευει! (Επισήμως φανμπόυ)
Για όσους θέλουν την limited έκδοση με όλα τα καλά (bonus CD, Bluray, βιβλίο), ξεκίνησε η προπαραγγελία από το γνωστό και μη εξαιρετέο Burningshed.com!!!
καλη κ αγια η αναμονη κ η προσμονη αλλα αυτο που κανει εναν δισκο κλασικο ειναι μια κ μονο αξια
[SPOILER]διαχρονικη αντοχη μεσα στον χρονο[/SPOILER]
γι’αυτο κ ειναι αριστουργημα το sky moves sideways
γι’αυτο κ ειναι αριστουργημα το signify
μακαρι να βγει δισκαρα το νεο αλμπουμ και να πουλησει εκατομμυρια να τον μαθει ακομα περισσοτερος κοσμος κ να ψαξει κ παλαιοτερες δουλειες του, αγαπαμε γουιλσον οσο ελαχιστους καλλιτεχνες/δημιουργους της γενιας του
παρτε κ ενα λινκ για μια [B]κριτικη/προακροαση του νεου δισκου [/B]να εχετε να καιγεστε οσοι αναμενετε υπερδισκαρα
Στο 3ο λεπτο περιπου εχει παλι κατι κλεμμενο… :lol: Μια μελωδιουλα απ το Transparent των Seventhsign.
Τον Wilson παντως τον παραδεχομαι και τον χειροκροτω επειδη επιβεβαιωσε μια θεωρια στην οποια ημουν παντα αντιθετος. Αυτο που ενδιαφερει περισσοτερο τον κοσμο ειναι το ‘‘ονομα’’. Ο δισκος του Wilson. Ο δισκος των Metallica. O δισκος του ταδε γνωστου ονοματος. Eιλικρινα αν αυτο το πραγμα ειχε επανω ενα ψιλοκιτς αγνωστο ονομα (Freeway Trucks για παραδειγμα) ουυυυτε που θα το ακουγατε δευτερη φορα.
