Actual Brutal Facts
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς σε ενόχλησε Παντελή.
Εντιτ. Τον έχω χάσει εδώ και χρόνια τον Γουίλσον, είμαι στη μέση του δίσκου, δισκάρα.
Ακούω τώρα…
Με τη δέουσα προσοχή και ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ.
Το δεύτερο μισό του δίσκου είναι σαφώς καλύτερο, αλλά ειδικά το Actual Brutal Facts…
Αναλυτικά άλλη στιγμή
1 Like
δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, το καλύτερο κομμάτι του δίσκου με μια πρώτη ακρόαση
Για το δίσκο λέω 
1 Like
Φοβόμουν ότι θα ήταν ο πρώτος δίσκος του SW (μιλάω μόνο για την προσωπική του δισκογραφία) που δε θα μου άρεσε.
Δε συνέβη όμως αυτό!
Μου έλειψε ο ήχος της κιθάρας, αλλά το σύνολο με ικανοποίησε!
Δυστυχώς το Future Bites, παρά τις προφανείς κι αναμενόμενες εκλάμψεις ενός πεπειραμένου και ταλαντούχου μουσικού, είναι πολύ μέτριο και απογοητευτικό στ αυτιά μου.
To Harmony Codex είναι πολλά σκαλιά παραπάνω, αυτό είναι σίγουρο
1 Like
Έχοντας ακούσει αρκετές φορές φορές το TFB και μόνο μία το THC, δεν μπορώ να συμφωνήσω (ακόμα).
Ίσως φταίει η συμμετοχή στο πρώτο και του εφηβικού μου ινδάλματος, του Έλτονος 
S U N G L A S S E S
T O I L E T P A P E R
Για συμμετοχή, μάλλον χαράμι πήγε…
1 Like
Πρώτη ακρόαση του δίσκου χωρίς να έχω ακούσει ούτε δευτερόλεπτο από τα κομμάτια που κυκλοφόρησαν πιο πριν.
ΑotY
1 Like
Το ξέρω μωρέ
1 Like
Άκουσα τον δίσκο 2-3 φορές, θα το έλεγα και απογοήτευση.
Μανιέρα, καποα κολπακια να φτιαχτεί ατμόσφαιρα αλλά η έλλειψη εμπνευσης και φρεσκάδας είναι φανερή.
Υπάρχουν κάποιες καλές στιγμές απο εδω και από εκεί αλλα δεν υπάρχει ένα κομμάτι που να πω οτι θα το βάζω να το ακούω συνέχεια, στο repeat.
Για δύο δίσκους του Wilson, σόλο και PT μπορώ να το πω αυτό και αυτοί ειναι ο προηγούμενος και ο καινούριος…
Κάτι πάνε να κάνουν 2-3 τραγούδια, Time, Actual και Staircase αλλά και αυτά μέχρι ενός σημείου. Πχ το δεύτερο μισό του Staircase που μου χαλάει εντέλει το κομμάτι.
Επισης, θέλει πραγματικα μεγάλη προσπάθεια να χαραμίσεις έτσι μια φωνή όπως της Ninet…ένα συμπαθητικό ποπ κομματάκι και δύο …απαγγελίες.
Οι απαγγελίες είναι της γυναίκας του SW, της Rotem (σύμφωνα και με τα credits του δίσκου).
Η απολυτη απογοητευση της χρονιας για μενα.Αν επρεπε να το χαρακτηρισω με δυο λεξεις αυτες θα ηταν «ανεμπνευστο» και «επιτηδευμενο».
Καμια φορα ειναι καλυτερα να μενεις στην comfort zone σου,ιδιαιτερα αν σ’αυτην παραγεις δισκαρες οπως το c/c
1 Like
Δυστυχώς δεν. Μου φαίνεται ένας αχταρμάς από ακούσματα και επιρροές. Με λίγες καλές στιγμές, κυρίως το Beautiful Scarecrow μου κόλλησε.
1 Like