Χαχ, αν δεν σου άρεσε σκέτη, τότε αν είχες διαβάσει το κομικ ίσως την μισούσες!
Παραδόξως, δίνω ένα θετικό στις εκτεταμένες μάχες της κινηματογραφικής DC. Νιώθεις πως βλέπεις ένα cosmic event, κάτι που η Marvel για μένα, σε επίπεδο αισθητικής και χρωμάτων, ενσωμάτωσε στα δύο τελευταία Avengers. Οι προηγούμενες μάχες, όσο καλύτερης χορογραφίας/σκηνοθεσίας και να ήταν, δεν μου έβγαζαν από το μυαλό πως ήταν πολύ απογυμνωμένες, σαν 5x5 στην πίσω αλάνα (Civil War, AoU), αν και συνολικά έδεναν και δεν κούραζαν και είχαν κάτι να πουν κινηματογραφικά.
Ο Snyder νομίζω πως απλοποιεί το genre σε σημείο δυαδικότητας, δηλαδή θνητοί-θεοί, άκακα όντα- blood machines, και έτσι δουλεύει και ηθικά, πάλι με δίπολο θεοτήτων-μυρμηγκιών, σωτήρων-έρμαιων. Εξακολουθώ να πιστεύω πως έχει ένα ενδιαφέρον αυτό (δηλ όλη η ανάσταση του Superman είχε αναφορές σε αυτή του Χριστού, ακόμη και σκηνή με μάνα και σύντροφο είχαμε πριν πάει στους μαθητές του).
Το πρόβλημα είναι για μένα πως αυτό το διατηρεί οριζόντια, σε σημείο όλοι να είναι στάσιμοι. Για αυτό και το τέλος ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ενώ το Injustice οραματάκι, πραγματικά μπορούσε να λείπει γιατί απλά δεν κολλούσε, όχι επειδή ήταν κακό.
Ευτυχώς για αυτόν, ακριβώς αυτοί οι προβληματισμοί, εξαιτίας του μέγιστου Μάγου που είναι ο Moore, δούλεψαν υπέρ του στο Watchmen, όπως και ο σκοτεινός τόνος, εξαιτίας του noir ύφους του πρωτότυπου έργου.
Πάντως, στα θετικά του Snyder cut, να επισημάνω και το pacing, το οποίο όντως ήταν καλό για μένα, δεδομένου του 4ώρου. Σε αυτό δεν περιλαμβάνω τα γελοιωδώς πολλά slow motion sequences. Τέλος, δεν πιστεύω πως θα υποστηριζόταν αν έβγαινε ως μινι σειρά, αφού τέτοιο, άδοξο για μένα, φινάλε, θα την κατακρεουργούσε, τώρα είναι απλή αστοχία.
Πιστεύω πως οι αντιδράσεις του κόσμου είναι απόρροια του γενικότερου πλαισίου στην ποπ κουλτούρα σήμερα (σε αυτή βάζω και εκλογές σαν από ταινία hollywood), όπου το δόγμα “μη χείρον βέλτιστον” απλώς κυριαρχεί, ίσως δεν ξέρω, έχουμε ρίξει τις απαιτήσεις μας για πολλά ζητήματα και χάνεται κάπου το πιο σύνθετο middle ground. Μια ευχάριστη ταινία, δεν πρέπει απαραίτητα να είναι και μια σπουδαία ταινία, και γενικότερα, η κριτική ακόμη και σε μια μικρή βελτίωση, δεν την μειώνει, απλώς την βάζει σε ένα διαφορετικό κάδρο, τίποτα κακό σε αυτό.