Μαρεσει που απαντάτε σοβαρά μωρέ…χαβαλε κάνουμε…
Ναι πολυ σοβαρες οι απαντησεις μας 
1 Like
Η ταινία είναι απλά κορυφή! Ατμοσφαιρικό, ψυχολογικό θρίλερ με απιστευτο Πάτινσον που εστιάζει πιο πολύ στο ντετέκτιβ κ συμπληρώνει με ωμή βία! Ψυχοπαθής Γρίφος που φέρνει πολύ στο Seven! Εντελώς σκοτεινό που φλερτάρει με το ασπρόμαυρο πλησιάζοντας πολύ το κόμικ. 3 ώρες κυλισαν νερό!
4 Likes
Πολύ μουντίλα ρε γαμώτο. Λες και ο μοναδικός τρόπος να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα είναι να φωτίσεις κάθε σκηνή όσο γίνεται λιγότερο. Σαφώς είναι προτιμότερο να το κάνεις όπως ο Ριβς εδώ, σε σχέση με την τραγική ψηφιακή μουντίλα του Snyder για παράδειγμα αλλά και πάλι κουράζει, και πολύ μάλιστα.
Ακόμα και στο Seven δεν είχες τόση μουντίλα όση εδώ, ακόμα και εκεί είχες περισσότερο φως κάτι που εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται παράξενο, μια υπερηρωική ταινία να έχει λιγότερο φως από το πιο σκοτεινό detective story που έχει γυριστεί. Καντο ασπρομαυρο τουλάχιστον να δείξει καλύτερο.
Κατά τα άλλα δυστυχώς δεν ενθουσιάστηκα και τόσο με αυτό το νέο Batman. Δεν ξέρω αν φταίει το superhero overdose που έχω πάθει τελευταία η απλά η ταινία δεν λέει και πολλά. Pattinson είναι απλά οκ αλλά χάνει κατά κράτος από Bale, δεν βάζω στη σύγκριση τον Keaton μιας και το ύφος εδώ είναι πιο κοντά στις ταινίες του Nolan. Εδώ μου φάνηκε σαν ένας ακόμα rogue cop παρά σαν μια φιγούρα/σύμβολο που εμπνέει φόβο στους απανταχού εγκληματίες.
Στο μοναδικό σημείο που η ταινία κερδίζει σε σχέση με την τριλογία του Nolan είναι η Gotham city και η σύνδεση της με τον Batman. Ακόμα και μέσα στο υπερβολικά μουντό σκηνικό που έχει στήσει ο Ριβς η δική του Gotham δεν μοιάζει σαν μια ακόμα μεγαλούπολη. Ridler αδιάφορος random ψυχάκιας μου φάνηκε, σε φάσεις μου θύμισε τον Jigsaw ξέρω 'γω κάτι που μου φαίνεται κάπως τραγικό.
Θα την δω ξανά όταν βγει online. Προς το παρόν βλέποντας και τα σχόλια στα social μάλλον ανήκω στους λίγους απογοητευμένους. Δεν νομίζω πως την έχω υποτιμήσει αλλά κρατάω μια πισινή και θα της δώσω μια ακόμα ευκαιρία.
Οι 2 animation που βγήκαν πρόσφατα, The Long Halloween 1 & 2 μου φάνηκαν πολύ καλύτερες πάντως.
4 Likes
Κι ενα ακομα μειον ειναι το αθλιο τελος.Δλδ το Gotham ειναι …Κατω Χωρες και κατω απο νερο και με 5 εκρηξεις πλυμμυριζει ολοκληρο και σε σημεια μαλιστα που δεν φυλασσονταν απο κανεναν?Τελος
παντων…
Επισης γιατι να κανεις εντελως αγνωριστο τον Farrell?
Αν και το μεγαλυτερο μειον για μενα ειναι η διαρκεια,απο ενα σημειο και μετα εγινε κουραστικη…
Βάζω και την αφίσα μιας και σπανίως παίρνουμε εμπνευσμένες αφίσες σε υπερηρωικές ταινίες
Ο Batman σαν υπέρ-ήρωας τυγχάνει πρωτοφανούς δημοτικότητας και όχι αδίκως: Η θνητότητά του και η απουσία του έντονου φανταστικού στοιχείου στο σύμπαν του, σε συνδυασμό με την γοητεία που ασκεί η σκοτεινή του φύση και η αισθητική του σύμπαντός του, τον καθιστούν έναν ιδανικό πρωταγωνιστή για τον μέσο θεατή όχι μόνο των superhero ταινιών αλλά και των ταινιών δράσης και περιπέτειας γενικότερα. Πάρα πολλές ήδη ταινίες έχουν εξερευνήσει -άλλοτε πετυχημένα άλλοτε λιγότερο-, πολλές εκδοχές του χαρακτήρα με πάντα κοινό παρονομαστή την κεντρική ιδέα που διέπει τον χαρακτήρα, δηλαδή την απόδοση δικαιοσύνης εκτός νόμου με την ηθική του όμως πυξίδα να παρεκκλίνει 180 μοίρες από εκείνη ενός πχ Charles Bronson ή ενός Dirty Harry.
Ένα από τα παράδοξα όμως της μέχρι τώρα πορείας του Batman στο film, είναι η απουσία ενός βασικού γνωρίσματος του Σκοτεινού Ιππότη και των ιστοριών του, η νουάρ αισθητική και το detective στοιχείο που προσδιόριζε τον ίδιο για πάρα πολλές δεκαετίες -πριν φτάσουμε στην σταδιακή παρακμή του σήμερα όπου ο Batman έχει πιο πολλά κοινά σημεία με τον Superman πχ σε επίπεδο γραφής, όντας πιο ‘’υπέρ-ηρωικός’’ και λιγότερο detective που δρα στις σκιές. Μπορεί περιστασιακά να την άγγιξε ο Burton ή λίγο περισσότερο ο Nolan, αλλά και στις δύο περιπτώσεις αυτή η νουάρ φύση του ήρωα επισκιάστηκε από την γοτθική εξπρεσιονιστική εξτραβαγκάνζα του μεν και το αστυνομικό θρίλερ-περιπέτεια του δε.
Ο Reeves λοιπόν εδώ, φέρνει στο τραπέζι τον πρωτόλειο Batman, τον Detective Batman στο 2ο έτος της δράσης του στην Gotham City και μαζί με αυτόν ολόκληρους τους βασικούς νουάρ κανόνες, με τους οποίους συστήνει και χτίζει το σύμπαν αλλά και την ιστορία που αφηγείται. Yπάρχει ο ηθικά αμφίσημος ντετέκτιβ που κουβαλάει ‘’βαρύ φορτίο μέσα του’’ καθώς καταπιάνεται με μια υπόθεση φαινομενικά απλή. που όμως στην πορεία γίνεται μεγαλύτερη από αυτόν και τις δυνάμεις του, υπάρχει το voice-over του ήρωα που γράφοντας το ημερολόγιό του μας βάζει όλο και πιο βαθιά στα σκοτεινά δίχτυα της πλοκής, υπάρχει η χωρίς εμπιστοσύνη femme fatale που έχει να παίξει διπλό ρόλο στην πλοκή -αυτόν της άμεσα εμπλεκόμενης με την υπόθεση αλλά και ερωτικό ενδιαφέρον του ήρωα-, υπάρχει ο υπόκοσμος που κινεί τα πάντα και είναι σχεδόν απροσπέλαστος για όποιον επιθυμεί να αναμετρηθεί μαζί του, υπάρχει και η σκοτεινή, μουντή και γεμάτη μελαγχολία μεγαλούπολη όπου κανένα φως δεν μπορεί να την φωτίσει μεταφορικά και κυριολεκτικά… υπάρχουν όλα τα πολύ βασικά tropes μιας νουάρ ιστορίας τύπου Chinatown, μπλεγμένα με την comic αισθητική και έναν αναμενόμενο πολιτικό ελαφρύ σχολιασμό -αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η ταινία ακολουθεί μια πιο ‘’ρεαλιστική’’ ματιά στο σύμπαν του ήρωα και δεν είναι πχ Justice League Batman-.
Δουλεύει?
Εγώ προσωπικά θα πω εμφατικά ναι, καθώς η ταινία με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό ως προς αυτό που υποσχέθηκε να μου δώσει και με εξέπληξε πολύ ευχάριστα σε κάποιους τομείς που δεν περίμενα μια ταινία Batman το 2022 να με εκπλήξει.
Χωρίς να είμαι φαν του για διαφόρους λόγους άσχετους με τις δομικές διαφορές που αναφέρω παρακάτω, το The Batman έχει μια συγγένεια ως προς τον πυρήνα του με το The Joker του Philips. Και αυτό, όπως η ταινία του Philips, έχει έναν πολιτικό σχολιασμό άμεσα συνδεδεμένο με την κεντρική θεματική που κινεί τα νήματα της ιστορίας. Όμως η διαφορά τους είναι ότι το The Batman δεν γίνεται ποτέ όχημα για κοινωνικό-πολιτικό σχολιασμό, αλλά το σχόλιο υπηρετεί την ταινία αυτή καθαυτή και το είδος της -αυτό του νουάρ-θρίλερ-. Έτσι η πλοκή παίρνει τα ηνία και οι χαρακτήρες αναπτύσσονται υπηρετώντας ένα ήδη αρκετά σφιχτό σενάριο που υπηρετεί 100% την ίδια την ταινία.
Και είναι αυτό το σενάριο, ο τρόπος που στήνει την κεντρική ‘’πλεκτάνη’’ ο Reeves -με ισχυρά δάνεια και vibes από το Long Halloween- που κάνει επακολούθως το καλύτερο δυνατό justice προς τον πρωταγωνιστή του και καταφέρνει να διαμορφώσει σταδιακά με μεθοδικά την περσόνα του Batman που οι περισσότεροι γνωρίζουμε με τρόπο κινηματογραφικά επαρκή, ξεφεύγοντας από την δισδιάστατη χάρτινη λογική του. Το γεγονός ότι ο Batman ξεκινάει την ιστορία σαν ένας τύπος γεμάτος οργή και εμφανώς συγχυσμένος από το τραγικό του παρελθόν - πνευματικά ‘’φτωχός’’ και ‘’άβγαλτος’’ στην πραγματική Gotham, που η μόνη του επιδίωξη είναι το σαπάκιασμα συμμοριτών στα σκοτεινά βροχερά σοκάκια της πόλης-, μπαίνοντας στη συνέχεια άθελά του σε μια υπόθεση πολύ μεγαλύτερη από εκείνον στη φάση που είναι εκείνη τη στιγμή, -συστήνοντάς τον στον πραγματικό υπόκοσμο που ξεκινάει από τα χαμηλά πολιτικά κλιμάκια και φτάνει έως κορυφές που δεν φανταζόταν ότι θα πλησίαζε ποτέ-, φτάνοντας τέλος στην ‘’κορύφωσή’’ του, είναι ίσως το καλύτερο -μη- origin που έχω δει σε κινηματογραφική μεταφορά του συγκεκριμένου χαρακτήρα. Γίνεται απόλυτα οργανικά και φυσικά, καταλήγοντας να μετατρέπει τον ήρωα σταδιακά σε κάτι τρισδιάστατο, σε κάτι παραπάνω… το λέω ‘’μη origin’’ γιατί παρότι ο ήρωας είναι ήδη 2 χρόνια στο πόδι, εδώ γίνεται το elevate του σε κάτι ανώτερο. Έχουμε δει ξανά origin του χαρακτήρα και ακόμα πιο ‘’πλήρες’’ (πλήρες μόνο από την άποψη ότι απλά είδαμε περισσότερα γεγονότα) αλλά τέτοιο ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν νομίζω ότι έχει γίνει ξανά, σε τόσο ικανοποιητικό και πλήρη βαθμό!
Γενικά, βρήκα το όλο σενάριο-σκηνοθεσία εξαιρετικά γραμμένο για ταινία του είδους, με μοναδική ‘’παραφωνία’’ το τελευταίο μισάωρο της θεαματικής κορύφωσης -μέχρι εκείνη τη στιγμή η ταινία ήταν συνεχώς ταβάνι-, όπου προς χάριν αυτής της ‘’ολοκλήρωσης’’ ας πούμε που ανέφερα πριν -του ταξιδιού του ήρωα προς την μεταμόρφωση σε κάτι ανώτερο-, λίγο η ταινία πλατειάζει, λίγο μπαίνει ένα στοιχείο εντυπωσιασμού -λόγω κλίμακας της δράσης- που ίσως δεν χρειαζόταν σε τόσο μεγάλο βαθμό. Μπορεί ίσως και η σημειολογία και το voice over να μην χρειαζόταν, σε αυτό το βαθμό επίσης. Ο θεατής έχει πλήρως καταλάβει τι έχει συντελεστεί και δεν χρειαζόταν μια επιπλέον υπενθύμιση και υπερτονισμός του συμβάντος, όταν ήδη μέχρι εκείνη τη στιγμή η ταινία ήταν αρκετά δωρική στον λόγο της και άφηνε αέρα στην εικόνα να πει την ιστορία όταν χρειαζόταν. Αν έλειπε ένα τεταρτάκι, θα ήμασταν καλύτερα. Ακόμα και έτσι όμως, ο στόχος εξυπηρετείτε και η ταινία παραδίδει επαρκώς τον επίλογό της.
Ο Reeves, όπως και στα Planet of the Apes, δεν ενδιαφέρεται να κρύψει τα δάνεια και τις επιρροές του -εδώ ξεκάθαρα το Se7en και το Zodiac-, αλλά σκηνοθετεί με ένταση στις δυναμικές στιγμές, με αργούς μεθυστικά νωχελικά ρυθμούς στα πιο νουάρ κομμάτια της ταινίας και με ένα ενδιαφέρον μίγμα ρεαλισμού-comic στυλιζαρίσματος το σύνολο της ταινίας. Αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι ένας πολύ μεθοδικός δημιουργός -συνυπογράφει και το σενάριο-, προσεκτικός και έτοιμος να διαχειριστεί οποιοδήποτε μεγάλο project. Γενικά, αυτό που λέμε τίμιος σκηνοθέτης μέχρι τέλους, χαίρομαι που υπάρχουν τύποι σαν και αυτόν στο σύγχρονο Hollywood!
Σε επίπεδο ερμηνειών, πρώτος από όλους ο Pattison ενσαρκώνει επαρκώς τον Bruce Wayne στον λίγο σχετικά χρόνο που τον βλέπουμε. Είναι ένας πολύ νέος ακόμα Bruce Wayne, άρρωστος ψυχολογικά -με εμφανέστατα σημάδια κατάθλιψης-, βουτηγμένος σε μια απαισιοδοξία και ένα νιχιλισμό που τουλάχιστον σε αυτό το βαθμό δεν έχει υπάρξει στην μεγάλη οθόνη. Δεν ξέρω αν θα είναι για όλους, αλλά εμένα προσωπικά με κάλυψε πλήρως αυτός ο συγκεκριμένος τύπος Bruce Wayne, για την εν λόγω ταινία. Ως Batman όμως λάμπει και προσωπικά ήταν ο Batman με τον οποίο ταυτίστηκα περισσότερο μέχρι σήμερα. Έχει μια φοβερή αψίδα χαρακτήρα, ο ίδιος μιλάει ελάχιστα και παίζει κυρίως με βλέμματα ή την γλώσσα του σώματός του, ενώ το στεγνό του physicality τον βοηθάει πολύ στο να αποδίδει τις σκηνές μάχης ή τις πιο νουάρ σκηνές έρευνας και ανακρίσεων με μια έξτρα φυσικότητα και ‘’ανθρωπιά’’ συγκριτικά με τους προκατόχους του. Εξαιρετική όμως ανέλπιστα είναι η Kravitz στον αβανταδόρικο ρόλο της Cat-woman. Πέραν του γεγονότος ότι η χημεία της με τον Pattisson είναι ε-ξαι-ρε-τι-κή (έγινε τρομερή δουλειά από το casting team), η ίδια βοηθιέται από το γράψιμο του ρόλου της -γιατί είναι εξαιρετικά γραμμένη η Cat-woman της- και από την προαναφερθείσα χημεία με τον Pattisson και σχεδόν κλέβει την παράσταση όταν εμφανίζεται. Κοντά τους και ο Dano, σε ένα ρόλο που οκ, τον έχω παίξει ξανά και άλλες φορές οπότε του ήταν οικείο το σενάριο. Αληθινά τρομακτικός, με σύμμαχό του όμως όπως και της Kravitz, ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο που δεν τους αντιμετώπισε σαν καρικατούρες ή moving plot devices, αλλά ενδιαφέρθηκε να τους δώσει τα ψήγματα ανθρωπιάς που χρειάζονται για να δουλέψουν στο ύφος της συγκεκριμένης νουάρ ιστορίας.
Όλο το υπόλοιπο cast εξαιρετικό, ας μην τους αναφέρω έναν έναν. Μόνο στον Colin Farrell θα σταθώ, όχι για κανένα άλλο λόγο, γιατί είναι ο μοναδικός από το cast που παίζει με υπερβολή και έξτρα ζωηράδα τον ρόλο του νο2 του Αρχιμαφιόζου της πόλης Τζόν Τορτούρο. Και ξεχωρίζει για όλους τους σωστούς λόγους τελικά. Έχω παρατηρήσει στον Farrell ότι όταν του δίνουν ρόλους υπερβολικούς, δεν κολλάει στην υπερβολή και δίνει και αυτός πάντα έξτρα δικιά του, με αποτέλεσμα όμως όλοι σχεδόν να δουλεύουν. Έτσι και εδώ, μικρή συμμετοχή, show stealer + έχει πιθανότατα την καλύτερη σκηνή δράσης της ταινίας (και μια από τις καλύτερες των τελευταίων ετών if you ask me).
Ένας ακόμα χαρακτήρας που θα θέλει δική του παραγραφούλα, είναι η Gotham City και σε επέκταση αυτού, η δουλειά που έγινε σε επίπεδο σκηνικών, φωτογραφίας, κουστουμιών και γενικότερης αισθητικής της ταινίας. Η Gotham εδώ βρίσκει την χρυσή τομή ανάμεσα στην ρεαλιστική, σάπια μεγαλούπολη τύπου Detroit και στην Γοτθική αισθητική όπως έχουμε υποσυνείδητα ταυτίσει στο μυαλό μας την εν λόγω φανταστική μητρόπολη. Υπάρχει τόση κίνηση και τόση ζωντάνια στα διάφορα μέρη που βλέπουμε, που η πόλη παύει να είναι απλά το μέρος δράσης της ταινίας αλλά σχεδόν ένας ισάξιος ζωντανός παρονομαστής της, μαζί με του υπόλοιπους χαρακτήρες-πρωταγωνιστές. Ειδικά δε κάτι σημεία όπως το lair του Riddler, το εσωτερικό του πύργου του Wayne, το Night-Club του Πιγκουίνου ή μια σκηνή με μια φωτοβολίδα στο φινάλε, είναι να τα χαζεύεις με τις ώρες. Ο Reeves δεν ντρέπεται να στυλιζάρει όσο το δυνατόν μπορεί κομβικά σημεία της ταινίας και το αποτέλεσμα ώρες ώρες είναι μαγευτικό.
Ξεχωριστή παράγραφο και για την μουσική του Giacchino. Αριστουργηματικό soundtrack με ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ευδιάκριτα themes για κάθε έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες. Από τα καλύτερα mainstream soundtracks των τελευταίων ετών.
Κλείνοντας τα περί της ταινίας, άφησα το μεγάλο βασικό ‘’μειονέκτημά’’ της, πλην του φινάλε που ανέφερα πιο πάνω: δεν είναι ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη, ούτε η τέταρτη ταινία Batman. Είναι η πολλοστή. Και αυτό είναι κάτι που, χωρίς η ίδια να το προκαλεί σαν ταινία αυτή καθαυτή, σίγουρα δεν θα την ευνοήσει σε κάποια πράγματα. Το arc του Batman, το έχουμε ξαναδεί. Ναι, δεν το έχουμε ξαναδεί έτσι, αλλά σε τελική ανάλυση, υπάρχουν πολλά σημεία της ταινίας που είναι λίγο οικεία. Δεν είναι εύκολο να μην συνδέσεις πράγματα που θα δεις στην εν λόγω ταινία με κάτι παλαιότερο ή κάτι που έχεις διαβάσει. Δεν είναι πρόβλημα της ταινίας αυτό καθ’ αυτό, ούτε παίζει ‘’εκ του ασφαλούς’’ με plot points, επιλογές ή θεματικές που ίσως τα έχουμε ξαναδεί διαφορετικά -κάθε άλλο, θα αναφερθώ και σε αυτό μετά- , είναι όμως όπως και να το κάνουμε η 8+ ταινία Batman. Είναι εύκολο να χάσεις όμως το δάσος, κοιτώντας μόνο το δέντρο.
Και αυτό οδηγεί στο δεύτερο, μικρότερο ‘’μειονέκτημα’’ της, την ίδια της την φύση η οποία είναι τελείως αντιεμπορική, χωρίς την ‘’φανφάρα’’ του παρελθόντος για έξτρα πόντους δημοτικότητας. Μου κάνει εντύπωση η θετική της αποδοχή από κοινό και κριτικούς, καθώς η 3ωρη διάρκειά της -που κουράζει χωρίς διάλλειμα, κακά τα ψέματα-, η πολύ σφιχτή της πλοκή, το νουάρ της ύφος, η πεσιμιστική της διάθεση και η σχετική απουσία κορύφωσης -για τα δεδομένα του αμερικανικού blockbuster πάντα- δεν άφηναν κατά την αρχική μου κρίση πολλά περιθώρια για εύσημα και αποθεωτικά σχόλια από το ευρύ κοινό. Οπότε αν κάποιος περιμένει κάτι πιο ‘’έντονο’’, πιθανότατα θα απογοητευτεί με instead of that, μια αρκετά βραδύκαυστη και αργή ταινία νουάρ μυστηρίου…
Κλείνοντας θα πω ότι είναι πιθανότατα η 2η αγαπημένη μου live action ταινία με τον συγκεκριμένο ήρωα, μετά το Batman Returns που το θεωρώ δύσκολο αντίπαλο για την πρωτιά. Ακολουθεί το Batman Begins, μετά το TDK και στη συνέχεια το Batman, Batman Forever και το Batman The Movie (1969), με τα Batman and Robin και TDKR να συναγωνίζονται για τους τίτλους του Σκουπιδιού νο1 και νο2. Περίμενα να πω την αλήθεια, μια αξιοπρεπή ταινία. Η Warner φρόντιζε το πιο καλό της property ανέκαθεν και με την συγκεκριμένη ομάδα πίσω από αυτή τη ταινία, περίμενα κάτι αν όχι απαραίτητα εξαιρετικό, σίγουρα ενδιαφέρον. Όπως και θεωρώ ότι έγινε
Είναι μια ταινία που προσφέρει ένα διαφορετικό take στην μυθολογία του ήρωα, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί της βασικά, ακόμα και αν ο πυρήνας αυτής της μυθολογίας είναι σχεδόν πάντα ο ίδιος … είναι μάλλον ευτυχής συγκυρία για τον συγκεκριμένο ήρωα -και εμάς σαν θεατές-, αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα, που υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ταινίες μεταξύ τους, για κάθε προσωπικό γούστο και κάθε διάθεση: Γοτθική Εξπρεσιονιστική εξτραβαγκάνζα vs Αστυνομική περιπέτεια vs Νουάρ ιστορία μυστηρίου vs Απενεχοποιημένη LGBTQ pop τσιχλόφουσκα vs 60s παραισθησιογόνα pop art κοκ…όπως και πολλές εκδοχές του ιδίου του χαρακτήρα, για όλα τα γούστα κοκ.
Ανυπομονώ να δω ένα sequel σε αυτό το σύμπαν, να είμαι ειλικρινής. Η αγάπη του Reeves για την μυθολογία του ήρωα, η στροφή του προς της ρίζες του και η σκηνοθετική του δεινότητα, με ψήνουν για συνέχεια… πόσο μάλλον αν σκεφτώ ότι μετά το Rise of the Planet of the Apes, έκανε το War…
Αυτά, εξαιρετικό υπερηρωικό blockbuster που ξεχωρίζει στην σύγχρονη σαπίλα του είδους του…
Υγ. ένα καθαρά προσωπικό σχόλιο, το οποίο έχει να κάνει με την ιδιότητά μου ως κομιξόφιλος και προφανώς δεν έχει σχέση άμεση με την κινηματογραφική μεταφορά του εν λόγω έργου: Πρώτη φορά εν έτη 2022, νιώθω ότι πήραμε επιτέλους μια ταινία που έκανε justice στον Batman των κόμιξ, η πιστότερη μεταφορά των περιπετειών του Σκοτεινού Ιππότη μέχρι σήμερα. Οι Miller, Loeb, Morrison, Starlin κτλ θα πρέπει να είναι περήφανοι…
14 Likes
Αφού άνοιξε τον χορό της ανάλυσης ο @Lupin ας γράψω και εγώ. Θα έχει και μερικά spoiler ΜΝΗ διαβάσετε όσοι δεν έχετε δει
Θα συμφωνήσω με τον Lupin στο ότι αν ένας υπερήρωας μπορεί να ξεπεράσει τα πλαίσια του comic book movie αυτός είναι ο Μπάτμαν. Πιο down to earth προβλήματα (Πχ αντιμετωπίζει θέματα όπως η διαφθορά και το έγκλημα και όχι μωβ εξωγήινους που απειλούν το σύμπαν όλο) και πιο ανθρώπινος χαρακτήρας με τα καλά του αλλά και τα ελαττώματα του. Ως εκ τούτου είναι πιο προσιτός για ένα ευρύτερο σινεματικό κοινό.
Πλόκη: Η μόνη μου επαφή με τον Batman είναι στην οθόνη, παλιά με τα καρτούν και έπειτα με τις ταινίες. Δεν είχα επαφή με τα κόμιξ αλλά ήξερα την ντεντεκτιβική φύση του και ήθελα να δω κάτι παρόμοιο σε live action. Και χαίρομαι που το είδα επιτέλους με σάλτσα τους γρίφους αλά Zodiac του κακού. Αν κάτι με χάλασε λίγο είναι το πόσο γρήγορα τους ξεπετούσε ο Bruce. ΟΚ είσαι πανέξυπνος ρε φίλε το ξέρουμε αλλά κράτα και λίγο την αγωνία. Ως ταινία μυστηρίου/νουάρ που σέβεται τον εαυτό της έχει και 4-5 plot twists που σε γενικές γραμμές χωρούσαν οργανικά στην ιστορία αλλά δεν μπορώ να πω ότι με σόκαραν (Είχα δει και πρόσφατα το long halloween χωρίς να ξέρω ότι θα έχει κάποια σύνδεση με την ταινία)
Μου άρεσε που ο Batman ήταν ήδη στον 2ο χρόνο και γλυτώσαμε το origin story, όπως επίσης και ότι ήταν established η σχέση του με τον Gordon η οποία σχέση και εμπιστοσύνη που υπάρχει μου δουλεύει. Μου άρεσε επίσης που είχαμε και λίγη εκβάθυνση στους γονείς του Bruce και όχι μόνο στο ότι πέθαναν και του άφησαν τραύμα για μια ζωή.
Τρομερή απεικόνιση της Gotham επίσης μπορούσες να μυρίσεις την σκατίλα της απ την οθόνη του σινεμά μπράβο
Αν κάτι με χάλασε είναι η διάρκεια . Προσωπικό μου πρόβλημα κουράζομαι αν η ταινία χτυπάει τρίωρο εκτός και αν το πάει γαμιόντας και με κερδίσει 100%. Θα ήθελα να το πω και για την συγκεκριμένη ταινία αλλά με βρήκα να βαριέμαι λίγο μετά τις 2 ώρες. Επίσης παρατήρησα πως πιάστηκε σε κάποια sub plots λίγο παραπάνω με αποτέλεσμα να βιαστεί λίγο στο φινάλε κάτι που δεν είναι αποδεκτό για ταινία σχεδόν 3 ωρών.
Τέλος για να τελειώνω με την πλοκή παρατήρησα πως προσπαθεί να βάλει πολλά στοιχεία από άλλες πετυχημένες ταίνιες της DC όπως Dark Knight και Joker του 2019. Κάτι που δεν με χάλασε ούτε μου άρεσε απλά το αναφέρω μήπως το παρατήρησε και κάνας άλλος
Χαρακτήρες ηθοποιοί:
Είχα γράψει αυτό σχεδόν 3 χρόνια πριν και μάλιστα ήταν το 1ο μου σχόλιο στο τοπικ. Σίγουρα προκατειλημμένος λόγω twilight και απογοητευμένος επειδή ήθελα πολύ σόλο Μπάτφλεκ ταινία. Από τότε έχω δει σε μερικές ταινίες τον Robert και τον εκτιμώ κάθε φορά και λίγο περισσότερο. Έχω να πω λοιπόν πως έκανα μεγάλη κωλοτούμπα και όχι μόνο πήγα εν τέλει σινεμά αλλά τον βρήκα και πολύ καλό Batman εν τέλει. Ένας χαρακτήρας σε μονίμως βροχερή πόλη, με μονίμως μελαγχολικό βλέμμα, emo φράντζα και μαύρους κύκλους κάτω απ τα μάτια για να καταλάβει μέχρι και ο Joey απ τα φιλαράκια ότι είναι περίπλοκος και καταθλιπτικός . Τέσπα μια μεγάλη διαφορά με τον Μπάτμαν του Bale είναι πως αν και το έχει με το ξύλο προσέχει πολύ την ανθρώπινη ζωή. Όχι ότι ο άλλος ήταν φονιάς απλά δεν τον ένοιαζε η τύχη των κακών. Τέλος σε αντίθεση με το τι γράφουν μερικοί εγώ είδα τους να εκπέμπει φόβο σε αρκετούς κακούς μες την ταινία.
Φανταστική Zoe Kravitz ως Cat Woman μου άρεσε πολύ στον ρόλο της μυστηριώδους γυναίκας με τα πολλά μυστικά και το ερωτιματικό για το αν είναι καλή κακή η ουδέτερη όπως και ο Jeffrey Wright ως Gordon που ήταν και ο κύριος λόγος που μου δουλεύει η σχέση του με τον Μπάτμαν. Ένα μπράβο και στον Colin Farrel που τον έκραξα περισσότερο μετά τον Pattinson γιατί μου άρεσε και η αλλαγή στην εμφάνιση του και το γεγονός πως οι άλλοι έπαιζαν ρεαλιστικά και αυτός ήταν ο μόνος over the top. Για τον Γρίφο δεν έχω να πω πολλά έχω δει τα τελευταία χρόνια άπειρους ψυχάκιδες σε ταινίες τίποτα δεν με σοκάρει πλέον αλλά ο Paul Dano το πούλησε ικανοποιητικά θεωρώ. Ήθελα να δω μια τέτοια version του χαρακτήρα γιατί η τελευταία ήταν ο Jim Carrey που έπαιζε τον εαυτό του.
Σε γενικές γραμμές είμαι από ικανοποιημένος ως άφωνος με τους περισσότερους ηθοποιούς. Μια μικρή παραφωνία για μένα ήταν ο Alfred που κάτι δεν μου κόλλησε με τον Serkis και δεν λέω υποκριτικά.
Μουσική/Εικόνα σκηνοθεσία: Πολύ καλός Reevs που έκανε κάποια λαθάκια αλλα΄έχει στρώσει το σύμπαν του και λογικά θα μας δώσει φοβερή 2η ταινία. Περίμενα να με κουράσει λίγο η φάση με την κοκκινίλα και το σκοτάδι αλλά όχι οπτικά για μένα ήταν πανέμορφη. Φανταστικό Soundrack επίσης (με υπόνοιες αντιγραφής από imperial march αλλά δεν μας χάλασε) και με κερασάκι Something in the way έτσι για να κόψουμε φλέβα.
Overall: Σίγουρα μια ταινία καλύτερη από τα 2/3 των super hero movies με ελάχιστα ψεγάδια σκηνοθετικά και υποκριτικά ενώ είναι πανέμορφη οπτικά. Αν έχω κάτι να της προσάψω ως μεγάλο πρόβλημα είναι το βιαστικό τέλος και το γεγονός ότι κουράζει λίγο μετά από κάποια ώρα. Μια ταινία που είναι αυτό που υπόσχεται αλλά και blockbuster (τις έχει και της εκρήξεις του, και το ξύλο του και όλα).
Τώρα για το αν ήταν η καλύτερη μπατ ταινία έχω να πω πως για μένα Dark Knight δεν το φτάνει τίποτα αλλά είναι απλά η γνώμη μου. Αν σας αρέσει περισσότερο αυτήν η κάποια άλλη κομπλέ δεν χρειάζεται να ομαδοποιούμε τα πάντα.
ΥΓ1 Και επειδή κατάλαβα που το πάτε στο τέλος σας παράκαλω ΟΧΙ άλλο τζοκερ τουλάχιστον για τώρα. Δεν θα σας πει κανένας κάτι άμα λείπει από μια σειρά ταινιών θέλουμε να δούμε και κάτι άλλο.
ΥΓ2 Αυτό το ο Batman είναι επηρεασμένος απ τον Cobain πως το καταλάβατε; Ο Cobain μισούσε το rock star status του όπως και ο Bruce το ότι ήταν ο prince of Gotham αυτό κατάλαβα εγώ
ΥΓ3 Δεν την λες και χιουμοριστική ταινία αλλά ένα αστειάκι με γονάτισε. Συγκεκριμένα ένας μπάτσος απ την ακολουθία του Gordon ενώ έβριζε τον μπάτμαν μόλις είδε το alter ego του τον Bruce δηλαδή άρχισε να τον γλύφει. Μπράβο ταινία 
5 Likes
συμφωνώ τόσο πολύ με εσάς τους δυο
αυτή η ατμόσφαιρα και η αισθητική της ταινίας φωνάζει για court of owls , όχι άλλο Τζοκερ . Εστίασε τόσο πολύ στην σκατίλα της πόλης που θα μπορούσε να εμβαθύνει ακόμα πιο πολύ και νομίζω ότι το έχει ελαφρώς teasαρει κιόλας . Οκ, υπερβολικό story arc το court of owls , αλλά ο Reeves μπορεί να το κάνει grounded , εμπνέει ασφάλεια
αυτό ήταν ένα σημείο που πραγματικά λάτρεψα στην ταινία. Η άρνηση του Bruce Wayne για τα εγκόσμια ανυπομονώντας να φορέσει στολή για να σπάσει δόντια σε συνδυασμό με το πόσο reckless είναι σαν Batman βοήθησε στο να φανεί έντονα η ανάπτυξη του χαρακτήρα του στα τελειώματα της ταινίας , όπου αλλάζει το τσιπάκι (μετά από μια σκηνή)
Αν με ξένισε κάτι είναι η απουσία stealth Batman και το ξύλο του που δεν δείχνει έναν άνθρωπο που είναι master στις πολεμικές τέχνες , αλλά θεωρώ ότι έγινε επίτηδες , για να δείξει το αγνό μίσος που είχε , την απερισκεψία της ηλικίας του και την απειρία παρόλο την δεδομένη ευφυΐα και τα skills του . Λογικά στην επόμενη ταινία θα είναι σε πιο κλασσικά μονοπάτια ο χαρακτήρας και σαν Batman και σαν Bruce Wayne . Θέλω πολύ να δω αυτόν τον Batman του Pattinson που βρήκα αρκετά intimidating να είναι ένα βήμα μπροστά από κάθε κίνηση του αντιπάλου , να πετάγεται από τις σκιές και να ρίχνει τους εγκληματίες από τον 3ο όροφο κατά την ανάκριση 
. Και τον Bruce Wayne του Pattinson σαν playboy
εν κατακλείδι , όσον αφορά την απεικόνιση του χαρακτήρα συμφωνώ μέχρι κεραίας με το αποπάνω . Ο Reeves πήρε στοιχεία από τα πολύ διάσημα year one & Long Halloween ( και από το Hush θα έλεγα εγώ ) και τα ενσωμάτωσε πολύ πιστά , με τρομερό σεβασμό στο source material και όχι μόνο όσον αφορά τον Batman , ομοίως και στην Catwoman πχ
4 Likes
A masterpiece!!
1 Like
Tο δα χτες το Μπατμαν. Ισως η καλυτερη Γκοθαμ City για τα γουστα μου. Αισθητικα κατι αναμεσα σε Crow k Sin City. Τα πρωτα 2/3 της ταινιας αψεγαδιαστα. To τελευταιο παρτ δεν μ αρεσε καθολου. Ειδικα ολο το σκηνικο με τους followers του Riddle. Δεν ταιριαζε με την προηγουμενη ταινια και ξαφνικα θυμιζε κατι συνηθισμενο. Τουλαχιστον εκανε καλο καρακτερ μπιλντ για τον Μπατμαν.
Overall πολυ καλο, αλλα πιο μεγαλο απο οσο επρεπε και με αστοχιες στο τελος για μενα
5 Likes
Είδα Spider-Man: No Way Home.
Spoilers παρακάτω αλλά μιας και έχει περάσει αρκετός καιρός δεν βάζω blur
Το απέφυγα σινεμά αφού αυτός ο νέος spidey του MCU σε αυτές τις 2 πρώτες ταινίες μου ήταν εντελώς αδιάφορος. Ποτέ δεν ένιωθες ότι υπήρχε αληθινός κίνδυνος, όλα έμοιαζαν σαν μια εφηβική φάρσα, ενώ όλες οι high tech καινοτομίες της στολής τον έκαναν να μοιάζει εντελώς ξένος ως προς τον χαρακτήρα που εγώ είχα μάθει. Είτε ως Peter Parker είτε ως Spider-Man έμοιαζε με ένα γκαφατζή έφηβο που δεν ξέρει τι του γίνεται αλλά με κάποιο τρόπο όλα στο τέλος λειτουργούν υπέρ του, ακόμα και οι σχέσεις του με τον προσωπικό του περίγυρο (Ned, MJ τέρμα αδιάφοροι και οι 2) όλα ήταν υπερβολικά εύκολα, τακτοποιημένα και ασφαλή.
Δυστυχώς και εδώ κάπως έτσι ξεκίνησε το πράγμα στην πρώτη ώρα της ταινίας. Χαζά εφηβικά αστεία, καμιά χημεία μεταξύ των ηθοποιών και ο Peter ένα random βλαμμένος έφηβος.
Κάπου στο σημείο που ο Osborn άρχισε να τα χάνει η ταινία πήρε εντελώς διαφορετική τροπή. Από εκεί και μετά είδαμε κάτι αρκετά κοντά στα Spider-Man του Raimi με πάρα πολλά δάνεια φυσικά από Into the Spider-Verse. Γενικά οι δημιουργοί είδαν τι έχει λειτουργήσει καλύτερα στις ως τώρα ταινία του χαρακτήρα και τα μετέφεραν και εδώ. Το έκαναν όμως αρκετά καλά και όχι απλά ως μια σειρά από ανούσια easter egg. Ακόμα και η σχέση του με την MJ άρχισε να γίνεται πολύ πιο ουσιαστική ενώ η παρουσία των παλιών Spider-Man αλλά και των villiain λειτούργησε εξαιρετικά, ειδικά o Green Gobllin. Το δεύτερο μισό της ταινίας ήταν pure fun και escapism στα καλύτερα του.
Η καλύτερη στιγμή ανήκει σίγουρα στον Garfield και δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρω καν την σκηνή. Πολύ όμορφη και συγκινητική στιγμή. Συγκίνηση και για Maguire, παρόλο που τα χρονάκια για αυτόν έχουν περάσει συνεχίσω να τον νιώθω περισσότερο σαν τον αληθινό Peter Parker ακόμα και σήμερα. Ακόμα και ο Holland έμοιαζε να έχει μεταμορφωθεί σε αυτό το δεύτερο μέρος. Ειδικά στην τελευταία σκηνή με την παραδοσιακή handmade στολή μου ήρθε να αρχίσω να χειροκροτάω.
All in all με κέρδισε αν και πήρε περισσότερο χρόνο από ότι θα ήθελα για να το κάνει. Έδωσε μερικές μεγάλες spidey στιγμές, μέχρι που με έκανε να αναρωτιέμαι τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον χαρακτήρα (ελπίζω η πρώτη post credit σκηνή να μην είναι ενδεικτική πάντως). Όχι και άσχημα ε;
3 Likes
Αυτά ακριβώς έγραψα μόλις την είδα. Συμφωνώ σε όλα βασικά
1 Like
2η προβολή χθες Batman
Αυτή τη φορά την είδα στα Odeon στο Ίλιον και συγκριτικά με τα Village Ρέντη ήταν πολύ πιο φωτεινή και την ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο
Δεν αλλάζω άποψη , είναι εξαιρετική για μένα σε όλα της . Θα ήθελα λίγο πιο εντυπωσιακή την τελευταία πράξη που θα μπορούσε να ρίξει πιο ωραίο ξύλο ο Batman αλλά τον σκοπό της τον εξυπηρέτησε με το παραπάνω και αφορούσε το character development και την αλλαγή νοοτροπίας του ήρωα παρά το να δείρει
παρόλα αυτά μεγάλη χαμένη ευκαιρία στο τέλος στην αρένα όπου είχε γεμίσει καπνούς, να δείξει τον Μπάτμαν να τους ξαπλώνει όλους με stealth τακτικές
Ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει μόνο ακόμα
για ποιον λόγο υπήρχε ηχογραφημένη η σκηνή που ο Φαλκονε σκοτώνει την κοπελίτσα και πως επιτρέπει τέτοιο λάθος ο βασιλιάς της Γκοθαμ
Να δω σε πόσες παραλλαγές θα δούμε το σενάριο με τους αυστηρούς γονείς σε σειρές με εφήβους. Άλλες ιδέες δεν έχουν;
Τέσπα δεν είχα και πολύ hype για την εν λόγω σειρά και το συγκεκριμένο τρέιλερ δεν μπορώ να πω πως το ανέβασε. Moon Knight και Secret ivasion περιμένω προσωπικά από τα marvel του disney+ φέτος
Το απο πανω ειναι μονο για να γινει η πρωτη Μουσουλμανα σουπερ χιρο (οχι χοιρο ειναι χαραμ).
Είδε κανένας το 1ο από Moon Knight;
6 Likes
καλη μαλακιτσα φαινεται.
1 Like
Αντιθετως, τα Guardians Of The Galaxy και τα Thor για μενα ειναι οαση στον βουρκο με τα σκατα του MCU, οποτε το συγκεκριμενο το περιμενω αρκετα, ειδικα μετα το Thor Ragnarok που για μενα ειναι ξεκαθαρα η καλυτερη Μαρβελ ταινια.
1 Like