Ανέβηκε και το review στην κεντρική.
2 συνεντεύξεις
bold statement. Δεν είμαι σίγουρος ακόμα γιατί τώρα άρχισα να το ακούω. Το The apostate είναι ένα ταξίδι στην ιστορία της “πειραματικής” μουσικής (ότι και αν σημαίνει αυτό) από το kraut rock μέχρι σήμερα
Δεν έχω ακούσει νότα από αυτούς . Ακόμα και το όνομα τους τώρα το έμαθα που βλέπω το θρεντ. Αλλά λέω να τον τσεκάρω τον δίσκο και αν μου αρέσει να συνεχίσω με τα υπόλοιπα.
TI EINAI TOYTO???8O8O8O
Το άκουσα μια φορά μονοκοπανιά και ακόμα μαζεύω τα κομμάτια μου.ΠΟΛΥ ΜΠΡΟΣΤΑ απλά.
Noμίζω οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να αποδώσουν το τι γίνεται σε αυτό το δίσκο και το τι συναισθήματα σου μεταδίδει. Εκστατικά όμορφο, γνήσια απόκοσμο…είναι απλά αλλού. Κοκομπλόκο.
Λοιπόν μετά από ασύλληπτο λιώσιμο, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η δεύτερη πλευρά του δίσκου είναι από τα πιο όμορφα, μαγικά και μεγαλειώδη πράγματα που έχω ακούσει ποτέ.
Από το φολκ μαγικό χαλάκι του “Song For A Warrior” (με την Karen O των 3xYeahs στα φωνητικά), στο έκρυθμο “Avatar” με τα εκπληκτικά ξεσπάσματα και τα ευφάνταστα ντραμς (αυτό που γίνεται στο τελευταίο λεπτό του κομματιού με γαμάει κάθε φορά που το ακούω), συνέχεια με τον ambient/noise παροξυσμό του “A Piece Of The Sky” με τα απόκοσμα synths και φινάλε-χύσιμο-στη-μάπα με το Apostate όπου γίνονται εξωγήινα πράγματα που δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις.
Η πρώτη πλευρά αν και φυσικά και αυτή είναι φανταστική, υπάρχουν ορισμένα επαναλαμβανόμενα σημεία που από ένα σημείο και μέτα κάπως με έχουν κουράσει (όπως το πρώτο μισό του "Mother Of The World), καθώς επίσης και το ομότιτλο κομμάτι, το οποίο ναι μεν είναι μεγαλοπρεπέστατο αλλά μου φαίνεται σαν να χάνει σε συνοχή.
Εξωπραγματικός δίσκος ρε πούστη μου.
Για το ομώνυμο ισχύει ότι είναι κάπως ξεχειλωμένο και όντως στην δεύτερη πλευρά συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. ένα ακόμα στοιχείο είναι ότι ο δίσκος λόγω της ποικιλίας ήχων και στυλ, χάνει κάπως σε ομοιογένεια, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.
Κατά τ άλλα κάνω σκέψεις γιατί πρέπει να περιμένουμε από τον 58χρονο Gira, τους δίσκους που πρέπει να βγάζουν οι 25άρηδες και 30ρηδες, αλλά δεν τις λέω γιατί θα με πείτε γεροπαράξενο
Καλά, δεν το περιμέναμε κιόλας.
Με ποιον δισκο συνεχιζουμε εμεις που τους μαθαμε τωρα και παθαμε την πλακα μας;
Αυτό.
Έκανα το λάθς να ακουσω ένα κομμάτι τυχαία χωρίς να τσεκάρω τι παίζει ούτε από δώ ούτε πουθενά και κοιτούσα την οθόνη σαν χαμένο. Επί πολλή ώρα. Σε φαση ειχε τελειωσει το κομματι και επαιζε ακομη στο κεφαλι μου. Καταστροφη.
Βασικά δεν μπορώ να καταλάβω την λογική του άκουσα ένα κομμάτι και διαλύθηκε η γη γύρω μου για τον συγκεκριμένο δίσκο. Δηλαδή θεωρώ ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ ιδιαίτερο δίσκο που χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να δεις τι παίζει. Όταν τον άκουσα για πρώτη φορά μπορώ να πω ότι δεν ένιωθα ούτε κρύο ούτε ζέστη,αλλά μου άφηνε την εντύπωση ότι κάτι έχει να μου δώσει. Μετά από 10-15 ακροάσεις άρχισε να μιλάει μέσα μου Θέλω δηλαδή να πω ότι δεν μου φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο ο οποίος σε αφήνει ξερό στο πρώτο άκουσμα (δεν είναι και priest) αλλά θέλει ακροάσεις για να σου αποκαλυφτεί η μαγεία του.
Σε κάποιους με μια ακρόαση διαλύεται η γη γύρω τους και άλλοι χρειάζονται πολλές φορές για να πιάσουν κάτι.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, get over it.
ε βεβαια,το να λες στον ριπ_νοοβ για αφομοιωση ειναι σα να λες στον Σουπερμαν για βαρυτητα
Δεν ανέφερα οτι κάποιο είναι καλύτερο από το άλλο, δεν πήρα καν θέση.
Τώρα για ποιο λόγο επιτίθεσαι σε μένα δεν μπορώ να το καταλάβω.
Να πας πάσο, γιατί ο rip_noob να είναι πιο εξοικειωμένος με τον ήχο των Swans, άρα είναι πιο εύκολο για αυτόν να μπει στο κλίμα του νέου δίσκου.
Αντιθέτως, ένας καινούργιος ακροατής θέλει το χρόνο του για να αφομοιώσει αυτό που μόλις άκουσε.
Επίσης, η προσωπική μου πείρα μου έχει δείξει ότι όταν ένας δίσκος είναι αριστούργημα φαίνεται από την πρώτη ακρόαση ή τουλάχιστον πολύ νωρίς.
Anyway, όταν είχε βγει πρόπερσυ το “My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky” θυμάμαι ότι σχολιάζαμε με τον rip_noob ότι το μόνο που έλειπε από το δίσκο ήταν η λίγο μεγαλύτερη διάρκεια.
Σε αυτό ήρθε να απαντήσει εμφατικά ο Gira με το “The Seer”.
Η απάντηση λέγεται “καλλιτεχνική αρτιότητα” και είναι πολύ δύσκολο να την αποκτήσεις στα 25 σου. Ο Gira έχει πίσω του πάνω από 20 δίσκους για να φτάσει στο φετινό αποτέλεσμα, το οποίο συνοψίζει το σύνολο της καριέρας του.
Α και κάτι άλλο!
Ποιος θα πάρει σοβαρά έναν 25αρη που θα βάλει τίτλο τραγουδιού “Η κόρη φέρνει το νερό” 
Για να τελειώνει εδώ το θέμα και να συνεχίσουμε ontopic ξαναλέω οτι δεν πήρα καν θέση, δεν είπα οτι εγώ έπιασα το δίσκο κατευθείαν, και γω θέλω (πάρα) πολλές ακροάσεις ακόμα.
Άμα όμως αναφέρει κάποιος οτι έπιασε το νόημα του δίσκου με μισή ακρόαση δεν χρειάζεται να πέσουμε να τον φάμε,
Του έχει ανοίξει το τρίτο ματι,για αυτο
Λεεεεπον,τον άκουσα τον δίσκο.Μου φάνηκε πολύ…κατακερματισμένος(!!!)δεν ξέρω πως να το πω βασικα.Ομορφες στιγμες μεσα και τα ολα του αλλα λίγο χωρίς κάτι να τα δένει.Ετσι μου φαινόταν εμενα.
Βέβαια ίσως να φταίει οτι δεν ειμαι και ο πλεον εξοικειωμένος ακροατης του γκρουπ αλλά σίγουρα απο την πρωτη στιγμη καταλαβαίνεις πως υπάρχει κάτι πολύ,μα πολύ,καλο μεσα.
Με περισσότερες ακροασεις ισως μου δεσει τελειως,αν και γενικα θελω να κανω ένα σχόλιο γενικά καπου/καποτε για αυτο ακριβως,οτι δλδ ολο και περισσότερο οι νέες κυκλοφορίες τείνουν προς μία πιο ασύνδετη δομή που εχει την δικη της ομορφια.
Ειναι και η εποχη τετοια άλλωστε(τωρα θελω να κανω επικο σχόλιο-σύνδεση με τις μορφές προνεωτερικής αυτοοργάνωσης που ολο και περισσότερο συναντάμε στην κοινωνια και την μουσικη,αλλα θα φαω ντομάτες και σταματω)
Τουλάχιστον όταν προσπαθείς να με θίξεις σε άκυρα topic, προσπάθησε να έχουν και μια βάση οι προσβολές/αστεία σου.