Χθες το πρωί έφυγε ο Γ. Μακρίδης. Στα τέλη των 70’ς ήταν μέλος των Παρθενογένεσις και μετά (αρχές 80΄ς) έφτιαξε τους Forward Music Quintet. Από τους πρώτους που παίξανε new wave στην Ελλάδα.
R.I.P. Disco Boy…
(οι περισσότεροι ίσως τον γνωρίζετε από τις μεταγλωττίσεις που έχει κάνει σε ταινίες, μαζί με την Συρεγγέλα - επίσης μέλος των Forward Music Quintet)
Νικόλας Ασημόπουλος, κατά κόσμον Ν. Άσιμος.
Τεράστια μορφή, τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως άνθρωπος. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, σε σημείο που καθιστά αδύνατο το να ταυτιστεί οποιοσδήποτε μαζί του.
Διαφορετικός, είναι ο πρώτος χαρακτηρισμός που μου έρχεται στο μυαλό.
Δεν του έκανε ο κόσμος που ζούσε και επέλεξε να βαδίσει σε άλλα μονοπάτια.
H πραγματικότητα άρχισε να μπερδεύεται με το φανταστικό του κόσμο, με την παράνοια ίσως. Κάπου εκεί, είχαν χαθεί οι όποιες ισορροπίες.
Κατηγορήθηκε και πολεμήθηκε άδικα σε κάποιες περιπτώσεις, όντας εν ζωή.
Αποθεώθηκε (και αποθεώνεται) υπέρ του δέοντος, μετά το θάνατό του.
Επιλέγω Άσιμο γιατί εξέφραζε τη διαφορετικότητα σε όλες τις εκφάνσεις.
Συμπληρωματικά:
~Στην κηδεία του Μιχάλη Καλτεζά ακούστηκε το κομμάτι του Νικόλα Άσιμου “Δε πα να μας χτυπάν”.
Για τη δολοφονία του Καλτεζά τέθηκε σε διαθεσιμότητα ο τότε υπ’ αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ Μανώλης Μποσινάκης, ο οποίος, θεωρείται υπεύθυνος για κατασκευασμένες δικογραφίες, μία εκ των οποίων αφορά και στην περίπτωση του Άσιμου, βάσει δηλώσεων του ανακριτή Παναγιώτη Αναστασόπουλου.
~Ένα απόσπασμα από συνέντευξη του Άσιμου στο fanzin “Τα Αμελέτητα” που δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
[I]
" Για τη στατικότητα, η άποψη μου είναι ότι τα μπετά κινούνται, οι άνθρωποι παραμένουν στατικοί.
Αν προχωρήσεις αντίθετα στη φορά που πάνε τα μπετά, θα δεις τους στατικούς ανθρώπους.
Δηλαδή οι άνθρωποι για να κινούνται χρησιμοποιούν τροχοφόρα, αυτοκίνητα, ποδήλατα. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι, ενώ καταφέρνουν να κινούν το αυτοκίνητο, οι ίδιοι παραμένουν στατικοί μες στο αυτοκίνητο. "
[/I]
~και ένα κομμάτι που έχει στοιχειώσει πολλά βράδια
Ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα, μελοποιημένο από τον Άσιμο
Νικόλας Άσιμος-Ουλαλούμ
http://www.youtube.com/watch?v=3hvzIm4ljj8
Αντώνης Πρωτονοτάριος!
Λατρεμένος ντράμερ σίγουρα, ενώ το άλμπουμ από Αρνάκια είναι το αγαπημένο μου ελληνόφωνο ροκ άλμπουμ.
Να προσθέσω εγώ και τον Δημήτρη Αυλωνίτη (Λευκές Νύχτες, solo). Μπορεί να μην ήταν όνομα σαν τους άλλους, αλλά το “Σαν Ηχώ” ήταν απλά μαγικό. 
Ως άλλη μια υπόσχεση που πήγε χαμένη, φαντάζει αυτό το single των Λευκές Νυχτές (νομίζω είχε 4 τραγούδια αν δεν κάνω λάθος?). Θα μπορούσαν να συνεχίσουν πολύ δυναμικά διότι είχαν κάνει μεγάλη επιτυχία τότες, ειδικά με το “Θέλω να σε δω”. Όταν είχα φτιάξει το πολλ τον είχα υπ’ όψιν βέβαια, αλλά δεν τον έβαλα επίτηδες καθώς δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τους υπολοιπους.
Η μεγαλύτερη παράλειψη του πολλ είναι μάλλον ο Φιλ των Yell-O-Yell όπως και ο Pluto των Mushrooms, αν και είχα κάνει ποστ ειδικά για αυτούς σε προηγούμενες σελίδες.
αλλάζει κάτι αν μπουν τώρα? έτσι για να είναι πιο ολοκληρωμένη η λίστα.
πιο ολοκλκηρωμένη θα ήταν, ναι! αλλά ο μέγιστος αριθμός επιλογών στα πολλ του φόρουμ είναι 10 
Είμαι ανάμεσα σε Γώγου και Παγκράτη…αλλά η ψήφος πάει στη Γώγου γιατί ήταν μοναδική μορφή στην ελληνική ροκ κουλτούρα…
εγω παλι αναμεσα σε ασιμο και σιδηροπουλο αλλα ψηφισα παυλο…
Άσιμος, Γώγου, Σιδηρόπουλος… Αδύνατο να επιλέξεις ανάμεσά τους… Τόσο διαφορετικοί, τόσο μοναδικοί… Αυτοί είναι οι μόνοι που θα μείνουν για πάντα αθάνατοι κι ας έχουν πεθάνει…