παιδια των εξαρχειων…Παυλος και Νικολας 
μας λειπετε πολυ
Νομίζω οτι θα πω τον Βλάσση επειδή ήταν αυθεντικότατος άνθρωπος και βρισκόταν κάπως πιο ‘‘κοντα μας’’ εξαιτίας της τηλεόρασης.Αλλά λόγω της αγάπης μου για την Λευκη συμφωνία θα πω και τον Σπύρο Χαρίση ντράμερ του θρυλικού συγκροτήματος.
…όταν θα περάσει αυτή η νύχτα εγώ θα είμαι πολύ μακριά…
+100000000000000
Ο Νικόλας δεν ήταν ροκερ, ήταν τρελός, φιλόσοφος, ποιητής, καλλιτέχνης και η μεγαλύτερη μορφή της εποχής του στη μουσική σκηνή. Γενικά δεν νομίζω να υπάρξει ποτέ ξανά τέτοιος άνθρωπος στην Ελλάδα. Ας μην μιλήσω για τα άτομα που τον αποθεώνουν ακούγοντας μόνο τον “μπαγάσα”…
Ο Παύλος είναι και θα είναι για πάντα ο αγαπημένος μου. Γνήσιος ροκενρολας, ρεμάλι, λούμπεν μα αυθεντικός όσο κανείς άλλος. Τα Μπλουζ του Πρίγκηπα είναι ίσως η μεγαλύτερη κατάθεση ψυχής που έχει κάνει ποτέ μουσικός, γι’ αυτό και γίνεται αυτομάτως ο καλύτερος δίσκος του. Στίχοι κατευθείαν από την ψυχή κι ένας Παύλος τόσο λιώμα από τις καταχρήσεις ώστε να μην μπορεί να παίξει τα σολο και να τα τραγουδάει με το στώμα… Παραγωγή σπιτική, με ήχους από το δρόμο και το περιβάλλον γύρω του να υπάρχουν διάσπαρτοι μέσα στο δίσκο.
Για μένα δεν νοείται γουλιά ποτό δίχως τα “μπλουζ του εργατόπαιδου”, το μόνο κομμάτι που με εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΑ όποτε το ακούω. Και πάντα βουρκώνω στο “μύνημα”, γιατί όντως “δεν μας ξαναείδε”…
Πραγματικά, χωρίς ίχνος ελιτισμού, πιστεύω ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ Παύλο όσοι ακούτε μόνο το δίσκο με Σπυριδούλα (ρισπεκτ) και τα μετέπειτα χιτάκια με Απροσάρμοστους. Μπορεί να έιναι όλα φοβερά, αλλά δεν είναι η ουσία του Παύλου κατά τη γνώμη μου.
Συμφωναω 100%
Σιδηροπουλος και Νικολας κορυφαιοι μουσικοι.
Aν και δεν θα χαρακτήριζα τα τραγούδια των Σπυριδούλα και Απροσάρμοστων χιτάκια, είναι σωστή η τοποθέτηση του Ζαφείρη όσον αφορά στην κατάθεση ψυχής του Παύλου στα μπλουζ του πρίγκηπα. τώρα αν ο καθένας ταυτίζεται με αυτή την κατάθεση είναι προσωπικό θέμα του καθενός μας και λίγη σημασία έχει. Το θέμα είναι ότι για μένα δεν θα πρέπει να λογίζονται οι συγκεκριμένες ηχογραφήσεις ως δουλειά του Παύλου, συγκρινόμενη με τις υπόλοιπες. Ακριβώς επειδή προκειται για προχειρα ηχογραφημένα κομμάτια, το τελικό αποτέλεσμα - αν αυτό μπορούσε να το ολοκληρώσει ο Παύλος - ποτέ δεν θα μάθουμε πώς θα ηχούσε. Μην ξεχνάμε ότι ο Π είχε γράψει αυτά τα κομμάτια για να κυκλοφορήσει κάτι ολοκληρωμένο και επίσημο, παρόλο που δεν τα κατάφερε.
Btw, σήμερα κυκλοφορεί “η εφήμεριδα κόσμος του επενδυτή” με δώρο τις συγκεκριμένες ηχογραφήσεις, και τις επόμενες εβδομάδες θα υπάρξουν και άλλα 3 cd με dvd.
Πάντως για μένα τούτη η νύχτα είναι κακιά…
Eπίσης να αναφέρουμε και τον δίσκο από τους “Ρομαντικούς Παραβάτες” με το εξαιρετικό “Η φαντασία στην εξουσία” όπου συμμετέχει και ο Παύλος στα φωνητικά.
εδιτ: ποιός θεός ψήφισε την Μαριέλα των Film Noir??? respect!
Ξεθάβω για να δηλώσω την ντροπή που αισθάνομαι επειδή ξέχασα να συμπεριλάβω στο πολλ μία από τις πλέον σημαντικές μορφές του χώρου… Πρόκειται για τον τραγουδιστή/κιθαρίστα/ψυχή των Yell-o-Yell, Phill “Scars” Βασκαλή. Ήταν συμμαθητής του Μπάμπη Δαλλίδη, και μάλιστα η εταιρία του δεύτερου “Creep Records” λέγεται ότι ιδρύθηκε για να κυκλοφορήσει το πρώτο EP των Yell-O-Yell, το κλασσικό “Shoot The Truth”. 'Οπερ και εγένετο, το 1982 το Shoot The Truth ήταν η πρώτη κυκλοφορία της νεοσύστατης εταιρίας.
Νομίζω ότι η μουσική των Yell-O-Yell ήταν από τα πιο σκοτεινά και “δύσκολα” δείγματα ροκ ν ρολ που έχουν βγει ποτέ από ελληνικό γκρουπ (και όχι μόνο στον χώρο του darkwave), κάτι που ενισχυεται από την σπαρακτική φωνή του Φιλ. Στην αρχή τους χαρακτηρισαν ως τους έλληνες Birthday Party, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να βρουν τον προσωπικό τους ήχο, κάτι που γίνεται εμφανές με τα άλμπουμς που ακολούθησαν. Συνολικά μας χάρισαν εκτός από το ΕP, ένα μίνι LP το 83 με τίτλο “Funtime”, το κλασσικό Hello Hell του 84 και το κύκνειο άσμα τους “XII-13” του 86 στο οποίο βρίσκεται και η κομματάρα Drifters.
Aξίζει να αναφέρουμε ότι ήταν ένα από τα συγκροτήματα που έθεσαν τις βάσεις του darkwave / post punk στην Ελλάδα κάτι που έγινε με ταυτόχρονες κυκλοφορίες του εξωτερικού. Ο drummer τους πριν συμμετείχε στους Ex-Humans, ένα από τα πρώτα εγχώρια πανκ γκρουπς. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο ηχολήπτης τους (και όχι μόνον αυτών), Χρήστος Μανωλίτσης στριφογύριζε στο στούντιο με ένα μικρόφωνο την ώρα που οι Yell-O-Yell ηχογραφούσαν, για να δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα ζαλάδας στο τελικό άκουσμα.
Ο τύπος από το Urban Aspirins τους είχε χαρακτηρίσει ως εξής:
Οι Gang of Four συναντούν τους Birthday Party και στην γωνία παραφυλάνε ο Iggy με τον Johnny …Ένα από τα καλύτερα δείγματα του παίζω rock’n’roll στην Ελλάδα , και γουστάρω…
Ο Φίλωτας “Scars” Βασκαλής πέθανε από υπερβολική δόση στις αρχές των 90’ς.
Μπράβο ρε Παναγιώτη. Και για το poll και για την παρουσίαση των καλλιτεχνών που κάνεις. Μπράβο και που το ξέθαψες γιατί δεν το είχα δει…
Ο συνονόματος όντως αξίζει ένα μεγάλο μπράβο από όλους μας, καθώς είναι εδώ για να μας θυμίζει με τον πιο όμορφο τρόπο την αξία του καλού ελληνικού ροκ και τους καλλιτέχνες-ορόσημα που μας άφησαν για ένα καλύτερο κόσμο, με περισσότερη ροκ.
ευχαριστώ τους αποπάνω για τα εύσημα, να είστε καλά παίδες:D
Σήμερα συμπληρώνονται 5 χρόνια από τον θάνατο του Βλάση Μπονάτσου… Τσεκάρετε ένα κείμενο που γράψανε στο rockap.gr:
http://www.rockap.gr/?p=2857#more-2857
Αφού τους είχαν σπηλώσει με τη φήμη πως συμμετείχαν σε γνωστή οργάνωση που η ονομασία της σε οδηγεί να κοιτάξεις το ημερολόγιο!:-k
Στο νετ σε πληστηριασμούς περί τα 80-100 έουρος!:!:
χμμμ, λές για τις δολοφονίες Πρέκα και Τσουτσουβη υποθέτω. Το κομμάτι “Όνειρο” είχε γραφτεί για τον πρώτο με αφορμή την δολοφονία του δεύτερου, αν δεν κάνω λάθος? ο σαδίκης είχε πει ότι ο Πρέκας εμφανιζόταν στα κρυφά στις συναυλίες τους και ζητούσε το συγκεκριμένο κομμάτι. Περισσότερες πληροφορίες δεν γνωρίζω, όντως τους είχαν χρεώσει συμμετοχές σε οργανώσεις?
Ναι, κατόπιν μαρτυρίας προς εμένα κοπέλας, κάπου το '93 που ύστερα από πολλές παρεκλήσεις μου είχε αποκαλύψει πως ήταν πολύ “κοντά” σε κάποιον από τα μέλη, δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιόν.
μάλιστα. είναι γνωστό ότι ο σαδίκης κινείται σε αντιεξουσιαστικούς χώρους (ακόμα κ τώρα δλδ συμμετέχει σε αντιεξουσιαστικα φεστιβαλ πχ) αλλά αυτό δεν το είχα φανταστεί. Γενικα δεν είναι μόνος από την underground σκηνή των 80’s που χρεώνεται διαφόρων κατηγοριων. Μέλος των ΓτΧ πχ είχε κατηγορηθεί ότι είχε παρε δώσε με την αστυνομία (δικαιώθηκε σε δίκη που έγινε κατά των δυσφημιστών του). Στα στέκια που συγκεντρώνανε γενικά τέτοιου είδους μουσικες (εξάρχεια-αρχές με μέσα 80’ς) τα γεμίσανε με ηρωίνη για να τους περιθωριοποιήσουν ακόμα περισσότερο. Εγώ λέω ότι καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι λοιπόν 
… και λίγα λόγια γιατί οι καιροί αλλάζουν καθώς και τα υπουργεία … ονομασίες!!!
θα πω την Ρένα Παγκράτη που την είχα γνωρίσει και προσωπικά μερικά χρονια πριν πεθάνει γιατί πέρα από φωνάρα μου άρεσε και σαν ηθοποιός για την εποχή της
bump
[CENTER]
[/CENTER]
O Γιώργος Αντωνιαδής ήταν ο τραγουδιστής του Θεσσαλονικιώτικου garage/alternative συγκροτήματος the Mushrooms. Το καλοκαίρι του 2004, ο Pluto, όπως ήταν το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του από υπερβολική δόση. Δεν τον αναζήτησε κανείς, παρά μόνον όταν οι γείτονες ενοχλήθηκαν από την μυρωδιά και κάλεσαν την αστυνομία. Ένα ωραίο άρθρο για τον Pluto έχει γραφτεί εδώ.
Το άλμπουμ Taste Of Mushrooms βασικά το άκουγα σήμερα μετά από καιρό, και είπα να γράψω κάτι για τον χαρισματικό τραγουδιστή τους.
Επ ευκαιρίας, να πω και δυο λόγια για τους Mushrooms. Ίσως μερικοί να τους γνωρίζουν ως το πρώτο συγκρότημα του Ασκληπιού Ζαμπέτα, μετέπειτα γνωστός για την θητεία του στους Τρύπες. Οι Mushrooms που λέτε παίζανε εξαιρετικό rock n roll με μια garage / alternative προσέγγιση καθώς μπάντες οπως οι Dream Syndicate ήταν μεγάλη επιρροή τους. Kυκλοφορήσαν δύο άλμπουμς το 86 και το 87 από την ανεξάρτητη Pegasus. Παρεμπιπτόντως, αν κάποιος έχει το δεύτερο που δεν μπορώ να το βρω ας με σκουντήξει.
Ψηφισα Ποθουλακη, αν και η πιο σημαντικη προσωπικοτητα (περαν μουσικης) στη λιστα ηταν η Κατερινα Γωγου. Η ποιητικη της δουλεια, ειδικα το “Τρια Κλικ Αριστερα” και ο ρολος της ιδιαιτερα στο “Βαρυ πεπονι” παραμενουν κρυφα διαμαντια για οποιον μπει στον κοπο να ασχοληθει.
ενα μπραβο σε οποιον εφτιαξε τη λιστα επειδη συμπεριελαβε την Μαρια (film noir).