Σήμερα έχουμε τα downloads κτλ αλλά αρκετοί από εσάς έχουν ζήσει την εποχή του tape-trading…
Περιμένω από τους γηραιότερους να μας γράψουν γι’ αυτές τις εποχές…
Παρεπιπτόντως και εγώ την πρόλαβα… Έχω καμια τρακοσο-πενηντάρα γραμμένες κασέτες μέχρι που ανακάλυψα το cd-recorder!!! Στις περισσότερες από αυτές μάλιστα έγραφα το όνομα του συγκροτήματος με το λογότυπό του (άπειρες ώρες παιδευόμουν)
Α ρε ναι, τι ρομαντικές εποχές ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε. 
Μιλάμε για ιστορία, ακόμα φυλάω τις κασέτες μου σαν κόρη οφθαλμού. 
Εγω παντα ειχα μια μανια να ξεγραφω τις κασετες και να γραφω αλλα απο πανω…#-o :lol: :lol:
Βέβηλος
Κι εγώ τις έχω ακόμη όλες, μέχρι και την τελευταία κασέτα, δεν έχω πετάξει τίποτε.
Είναι 600 - 650 περίπου. 
Όντως, ωραίες εποχές. Πλέον αποτελούν ένα είδος κειμηλίου για όσους τις προλάβαμε στα “πάνω” τους. (αρχές με μέσα 90) Η μαγεία του να ακούς ένα άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος (επειδή βαριέσαι να πατάς το forward για να πάς στο κομμάτι πού θές) έχει πλέον χαθεί…
Αυτες ηταν εποχες…εδινα κασσετες σε μεγαλυτερους σε ηλικια μεταλλαδες για να μου γραψουν κομματια,συλλογες…απιστευτη αγωνια μεχρι να μου τις φερουν και να αρχιζω να τις λιωνω!!!Εχω παρα μα παρα πολλες δεν ξερω ποσες!!Ωραιες εποχες…Περνανε τα χρονια γαμωτο!
Κατι παρομοιο θα γινει και με τα σι ντι…
Όντως, φαντάσου τώρα πια cd μόνο με mp3, με πολλά άλμπουμ μέσα, αίσχος…
Εγώ τα φτιάχνω κανονικά audio ό,τι κατεβάζω, πολλές φορές τυπώνω και εξώφυλλο…
Σα να χάνουμε την μπάλα καιρό με τον καιρό μου φαίνεται
Με κάλυψες. Εγώ βασικά έχω φάει άπειρο δούλεμα επειδή το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς στο σπίτι μου είναι οι κασσέτες που τις έχω σε μία γωνία, μάλλον για διακοσμητικούς (πλέον) λόγους.
Εγω δεν τις εχω πια, αλλα εχω γραψει απο πανω συλλογες. Πολλες επισης τις εχω δωσει γιατι πλεον εχω τα CD…
Σωστος ο Μανος. Κι εγω οποτε αντιγραψω CD (περιπου το 10% της δισκοθηκης μου) θα το κανω audio με εξωφυλλο και οπισθοφυλλο οπωςδηποτε…
Nαι ρε, κλασικα…
Kαι γω ημουν φαν του σπορ,η πρωτη μου κασετα,το θυμαμαι χαρακτηριστικα,ηταν το Live After Death,TDK 90αρα αντιγραμμενη απο βινυλιο σε βιντεο κλαμπ της γειτονιας…
Πλεον τις εχω καπου που να μην ενοχλουν,γιατι η εξοικονομηση χωρου ειναι πρωταρχικης σημασιας.
Ωραιες εποχες παντως,ειχαν την culti-α τους!Σπαστικο πραγμα ηταν οταν ηταν μασημενη και λιωμενη συνηθως στα τραγουδια που γουσταραμε περισσοτερο και οταν κατα λαθος αντι για play πατουσες το rec πανω στην πορωση και κατεστρεφες 2 πολυτιμα δευτερα του τραγουδιου…:lol:
Αυτο με τα λογοτυπα σχεδιασμενα πανω στο χαρτακι πολυ το ζηλευα μια και δεν μπορουσα ποτε να τα σχεδιασω,οντας εντελως αχρηστος στη ζωγραφικη.
Εσύ τα δύο πλαστικά πάνω στην κασέτα ποτέ δεν τα σπαγες??#-o
Τσουκου.[-X Συνηθως εγραφα και ξαναγραφα πανω στην ιδια κασετα(ιδιως αν ειχε και κανα μεγαλο κενο μεχρι το τελος της πλευρας.).
Χα! Τι μου θύμισες τώρα…
Βασικό στοιχείο σε όλες τις κασσέτες μου είναι ότι το αρχικό χαρτάκι είναι αρκετά περιποιημένο με το λογότυπο του συκγροτήματος ζωγραφισμένο είτε κάτι από τα τραγούδια (οπωσδήποτε και η διάρκεια στα τραγούδια) είτε στο πλάι στον τίτλο! Και επειδή πολλές κασσέτες είχαν ξανα-ξανα-ξαναγραφτεί και δεν έπαιρνε να μπει άλλο blanco στο χαρτί, έφτιαχνα το δικό μου, όπου υπήρχε και μία περισσότερη ελευθερία στο πως να το σχεδιάσεις. Μιλάμε για πολλές ώρες στο να φτιαχτούν όλα αυτά…
Το highlight της συλλογής μου είναι το black album των metallica, το οποίο μου το έδωσε ένα παιδί επειδή το αγόρασε γνήσιο. Εκεί δεν είναι σχεδιασμένο το λογότυπο αλλά είναι ολόκληρο booklet. Έχει μέσα τους τίτλους των τραγουδιών, πλήρη στοιχεία από την ηχογράφηση, τα μέλη του συγκροτήματος κτλ. Έχει 3-4 φωτογραφίες των metallica, dressed in black και το όλο “booklet” είναι σκληρό χαρτί το οποίο είναι βαμμένο μαύρο! Οι φωτογραφίες είναι κολλημένες σε αυτό. Υπάρχει και το φιδάκι, το οποίο έγινε με μολύβι αλλά πρέπει να μη φαίνεται καθόλου τώρα. Η κασσέτα αυτή υπάρχει από όταν πρωτοβγήκε το album…
Όσο για την ίδια τη κασσέτα πετάχτηκε, διότι από το πολύ παίξιμο άνοιξε σε κάποια φάση στα δύο!! Στην αρχή κρατιόταν με σιλοτέιπ αλλά όχι για πολύ…
Επίσης υπήρχε και μία ολόκληρη ιστορία για το ποιες κασσέτες είναι καλές, και προσπαθούσαμε να αγοράουσε κασσετόφωνο που να παίζει και κασσέτες χρωμίου. Όλα τα αγαπημένα μου albums είναι σε κασσέτες χρωμίου!
Δεν εχω ουτε μια. Οτι κασσετες ειχα ηταν απο λαϊκα/ποπ που ακουγα μεχρι τα 12. Μετα με ροκ και μεταλ ξεκινησα κατευθειαν με τα cd.
Κάποτε δεν υπήρχαν οι πολυτέλειες του σήμερα (μάλιστα δεν βρίσκαμε και πολλά albums) οπότε το tape trading ήταν το καθημερινό μας sport…Δεν ξέρω ρε παιδιά…Δεν είμαι παλαιομοδίτης ούτε παρελθοντολάγνος αλλά πιστεύω σήμερα έχει χαθεί το μπαλάκι στην μουσική …Τα έχουμε όλα και δεν τα ακούμε κιόλας εκεί είανι το θέμα…(Μου ρθαν συνειρμικά με το tape trading ολα αυτά…)Δεν ξέρω…Κάποτε αφιερώναμε πολύ χρόνο σε δίσκους και σε ακροάσεις…Για αυτό ίσως μερικοί δίσκοι (ειδικά στα 90ς)έχουν γίνει αθάνατοι…Εν κατακλείδι έχω έναν τόνο κασέτες κυριολεκτικά (πολλές απο αυτές είναι demos Ελληνικών συγκροτημάτων)αλλά πλέον υπάρχουν αποκλειστικά (και δυστυχώς) για αρχειακούς λόγους…Αυτά…
Απολυτο δικιο! Μετα mp3 εχει χαθει το νοημα. Ωπ, τι δισκος ειναι αυτος, χμ, ας τον κατεβασω. Τον ακουσα, δε μου κανε “κλικ” με την πρωτη, αστο γι αλλη φορα. Παω να κατεβασω τον επομενο. Ενω με τα cd/cassettes/vinyls ηταν (και ειναι) πολυ διαφορετικα…
Ναι ρε αλλα τοτε ακουγες 10 πραγματα. Επισης αυτο με την πρωτη ακροαση καμμια φορα ειναι φυσιολογικο. Τοτε αν ακουγες ενα αλμπουμ 150 φορες (η και τωρα) λογικο να σου αρεσε. Τωρα μπορεις να βρεις πιο ευκολα πραγματα που σ’αγγιζουν/εκφραζουν και δεν κρεμεσαι απο 5-10 κυκλοφοριες, ουτε εισαι “αναγκασμενος” να γουσταρεις κατι επειδη δεν εχεις και τιποτα αλλο να ακουσεις. Υπαρχει και ενα διαφορετικο μετρο συγκρισης (οχι πως η μουσικη πρεπει να λειτουργει συγκριτικα με την εννοια “αυτος παιζει καλυτερη κιθαρα απο τον αλλο”) δηλαδη απομυθοποιεις πιο ευκολα καποια πραγματα. Βεβαια αυτο με την πρωτη ακροαση ισχυει αν ακους αρκετα χρονια μουσικη και εχεις διαμορφωσει και καποιο προσωπικο γουστο.