Tardive Dyskinesia - Static Apathy In Fast Forward

Τρία χρόνια μετά το επιβλητικό “The Sea Of See Through Skins”, οι progressive/djent metallers Tardive Dyskinesia ξαναδίνουν δυναμικά το στίγμα τους στον μοντέρνο math metal ήχο με τη νέα τους δισκογραφική δουλειά “Static Apathy In Fast Forward”.

Προσπερνώντας στεγανά και κοινοτυπίες, αναπτύσσουν τον προσωπικό τους ήχο σε νέες κατευθύνσεις πατώντας ταυτόχρονα στα δυνατότερα τους στοιχεία. Σαρωτικά riffs και καταιγιστικά πολυρυθμικά μέρη εναλλάσσονται ραγδαία με ατμοσφαιρικά περάσματα. Με έμφαση στη μελωδικότητα, την ενέργεια και το ισχυρό songwriting, οι Tardive Dyskinesia συνθέτουν τον πιο άμεσο και τον πιο δυνατό δίσκο της μουσικής πορείας τους.

Το “Static Apathy In Fast Forward” κυκλοφορεί στις 12 Νοεμβρίου 2012 σε digipack CD από την CTS Productions.

Κάντε κλικ –>εδώ<— για να ακούσετε δύο ολόκληρα κομμάτια από τον δίσκο.

Μπορείτε, φυσικά, να προπαραγγείλετε το CD στη τιμή των 10 ευρώ, αλλά είμαστε περήφανοι να βρισκόμαστε στη θέση να σας προσφέρουμε ένα πακέτο προσφοράς στα 15 ευρώ το οποίο περιλαμβάνει το CD KAI ένα t-shirt σχεδιασμένο αποκλειστικά για αυτή τη προσφορά! Θα τυπωθούν μόνο όσα t-shirts θα προπαραγγελθούν και κανένα παραπάνω! Αυτή η προσφορά λήγει στις 11 Νοεμβρίου και αποστέλλεται ελάχιστες ημέρες μετά την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας (λόγω του ότι απαιτούνται μερικές μέρες για τη παραγωγή των t-shirts). Οπότε, κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα και πατήστε “add to cart”. Μην ξεχάσετε να αναφέρετε το μέγεθος που θέλετε στο checkout.

γαμω τα 2 κομματια!!
μπραβο!!!

full-album streaming στο metalhammer.gr!

http://www.metalhammer.gr/magazine/headlines/3749-tardive-static-apathy-streaming.html

…πολύ καλά κομμάτια

…θα τσεκαριστεί ο δίσκος, απ’τα καλά συγκροτήματα, της χώρας μας
:):!:

Καναδυό ακροάσεις φτάνουν για να καταλάβεις πως οι Tardive έφτιαξαν κάτι πραγματικά πολύ μεγάλο. Μόνο τυχαία δε δούλευαν πάνω στο album αυτό εδώ και ενάμιση χρόνο (το λιγότερο). Θα 'ναι δύσκολο να μη σπείρει πηγαίο ενθουσιασμό, γιατί ακούγεται πραγματικά ο καλύτερος και ωριμότερός τους δίσκος. Σίγουρα ήρθαν πιο κοντά στα γούστα μου ακολουθώντας μια πιο μελωδική κατεύθυνση, αλλά νομίζω πως οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν πως εδώ ακούς μόνο [B]Tardive Dyskinesia[/B]. Επιτέλους κατάφεραν να αποτινάξουν και την τελευταία υποψία κηδεμονίας από ίσως την κυριότερή τους επιρροή, τους Meshuggah. Και μην ακούσω τίποτα για djent και τέτοια. Μπορεί η ταμπέλα να χρησιμοποιείται για να δώσει το ηχητικό στίγμα, αλλά οι τύποι παίζουν [B]ΜΟΥΣΙΚΗ[/B]. Τελεία.

Το track listing είναι πανέξυπνα διαλεγμένο έτσι ώστε καθ? όλη τη διάρκεια της ακρόασης να σε κρατήσει στην τσίτα. Ξεκίνημα με το τσαμπουκαλεμένο εφτάλεπτο [B]Empty Frames[/B]. Αλλαγές, κοψίματα, υπνωτιστικές δίκασες, αργόσυρτες γκαρίδες, μπασάρα, όλα είναι στη θέση τους από την αρχή. Το [B]Τhe Chase Home[/B] συνεχίζει στο ίδιο τέμπο, μέχρι που κόβει, σκάει ένα όμορφο μελωδικό πέρασμα, και κλείνει με βασανιστικό ρυθμό. [B]Smells Like Fraud[/B], όμως μόνο απάτη δε θα βρείτε εδώ. Η χημεία παίζει μεγάλο ρόλο, και τα νέα μέλη σε κιθάρα και ντραμς φαίνεται να έχουν δέσει άψογα, δίνοντας ακόμα πιο μεγάλη φρεσκάδα στο σχήμα, κάτι που έχει φανεί και στις δύο φετινές τους συναυλίες. Το [B]Time Turns Planets[/B] δε ξέρω αν θα γυρίσει πλανήτες, σίγουρα όμως θα καταφέρει πολλά κεφάλια να γυρίσουν από την πόρωση.

Τo [B]Prehistoric Man[/B] είναι ίσως το πιο ενδεικτικό κομμάτι του δίσκου, γιατί κάνει άψογα τη σύνδεση των προηγούμενων δίσκων με τον καινούριο. Πολύ δυνατό και πιασάρικο με την καλή έννοια. Από το κόψιμο στο 3:50 και μετά απογειώνεται! To [B]Ιndicator[/B] με τη λολή σαξοφωνάρα του σε στέλνει στα σύννεφα και σε πετά πάλι κάτω. [B]Circling around the unknown[/B] με το κυκλικό εισαγωγικό riff, και σε πιάνει ζαλάδα με τις αλλαγές. Εδώ οι κιθαριστικές πινελιές και τα leads χρωματίζουν υπέροχα χρώματα. Ένα από τα καλύτερα του δίσκου είναι και το [B]We, The Cancer[/B], που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο. Τα φωνητικά συνδυάζουν το μελωδικό με το κάφρικο, με αποτέλεσμα η δουλειά του Μάνθου ν’ αφήνει το στίγμα της. Από το 5ο λεπτό και μετά οι ρυθμοί ξεφεύγουν! Kι άλλα γκάζια με το σύντομο [B]Failed Document[/B]. Όμως οι Dyskinesia κράτησαν δυνάμεις και για το τέλος, αφού το [B]Limiting the Universe[/B] είναι ένα φανταστικό κομμάτι που από τη μέση και μετά μεταλαμπαδεύει το πνεύμα του La Villa Strangiato των (θεών) Rush ή και των Intronaut. Τι καλύτερο για κλείσιμο?

Τι κατάφεραν εδώ λοιπόν οι Tardive? Μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει, αλλά σίγουρα αυτό που ακούμε είναι ένα ακόμα μεγάλο λιθαράκι στο γεφύρωμα της εγχώριας πειραματικής σκηνής με την αντίστοιχη του εξωτερικού. Mιλώντας με όρους της βιομηχανίας, δε θα εκπλησσόμουν αν τα παιδιά (ξανα) ετοίμαζαν βαλίτσες όχι μόνο για ευρωπαϊκή, αλλά και για αμερικάνικη περιοδεία. Το [B]Static Apathy In Fast Forward[/B] πρέπει να ακουστεί όχι μόνο εδώ, όχι μόνο τώρα, αλλά όπου υπάρχουν αυτιά ανοιχτά στο μοντέρνο σκληρό ήχο με διάθεση για εξερεύνηση. Ένας δίσκος που περιμέναμε εδώ και καιρό, είχαμε ακούσει τα τραγούδια του ζωντανά, κι όμως μόλις κυκλοφορήσει δε θα διστάσει να δώσει τα μυαλά στο χέρι σ’ όποιον βρεθεί στο διάβα του. Αυτό είναι κάτι που μόνο με μία λέξη αποδίδεται σωστά. ΚΟΚΟΜΠΛΟΚΟ.

ΥΓ: Τα υστερόγραφα είναι το πιο ηλίθιο πράγμα στον κόσμο, αλλά εδώ είναι το σωστότερο μέρος για να αναφερθεί το back-2-back και 2 στα 2 για την [B]Catch The Soap[/B]. Πέρυσι το Sun of Nothing, φέτος το Tardive. Ελπίζω οι Μάγιας να αποδειχτούν τσαρλατάνοι για να περιμένουμε από τα σαπούνια και το 13 το σημαντικότερο ντόπιο δίσκο της χρονιάς.

Είδες τώρα τι έγινε ? Λιώνουμε το δίσκο εδώ και δέκα μέρες, ετοιμαζόμαστε να γράψουμε πρώτοι-πρώτοι καμιά κριτική και τσουπ έρχεται ο κύριος φαντομάς αποπάνω και τα γράφει όλα λες και ήταν μέσα στο μυαλό σου. Σταδιάλα! :x

Γουατέβερ, ας πω κι εγώ κάποια πράματα.
Τους Tardive τους παρακολουθώ εδώ και χρόνια και είναι ένα από τα συγκροτήματα που γουστάρω πολύ. Χωρίς να είμαι μεγάλος φαν του γενικότερου genre στο οποίο τους κατατάσσουν, με είχαν στείλει αδιάβαστο όταν τους είδα για πρώτη φορά στα Μουσικά Κύματα (άλλο respect εδώ). Από τις πιο σοβαρές ελληνικές μπάντες, με δυνατούς δίσκους και σκηνική παρουσία δυναμίτη.
Με όραμα και σκληρή δουλειά φτάσανε αισίως στον 3ο δίσκο τους λοιπόν.
Η εξέλιξη είναι εμφανής και όπως είπε σωστά ο Red Rum, εδώ ακούς μόνο Tardive.
Μπορεί εγώ προσωπικά να τους προτιμώ περισσότερο όταν χώνουν και να μην είναι τόσο του γούστου μου οι μελωδικές προσθήκες (κυρίως στα φωνητικά), αλλά θα ήμουν πολύ ηλίθιος αν δεν παραδεχόμουν ότι αυτός ο δίσκος είναι ένα βήμα μπροστά.
Οι αλλαγές στη σύνθεση με είχαν ξαφνιάσει αρχικά αλλά ίσως να έπρεπε να συμβούν ώστε να προχωρήσει η μπάντα. Τα νέα μέλη είναι άξια, κάτι που είχαμε διαπιστώσει και live, και επιπλέον kudos στον Steve γιατί εκτός από τις κιθάρες επιμελήθηκε και την παραγωγή και το αποτέλεσμα είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Μπόμπα η παραγωγή !
Τα παλικάρια από τη New Long λοιπόν, θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα από τη New York…Ο δίσκος κινείται σε διεθνή επίπεδα, ο ήχος είναι up-to-date, φρεσκότατος, γεμάτος ιδέες και ανταγωνίζεται στα ίσα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού.
Πρέπει να είμαστε περήφανοι που έχουμε τέτοιες μπάντες. Εύχομαι τα καλύτερα στα παιδιά.

Βάλτε κατά προτίμηση ακουστικά και ανεβάστε το volume. :walkman:
Το σαξόφωνο το έγραψε ο Lamont ? ;p

Τσιμπάτε και το γνωστό χαβαλετζίδικο βίντεο από τις ηχογραφήσεις:
[B]http://www.youtube.com/watch?v=Sv4wi21LYKs[/B]

Άντε τώρα να δω πότε θα τους δω live ξανά γαμώ!

[SPOILER]Συμφωνώντας και με το άνωθι υστερόγραφο περί CTS, να πω ότι το πακέτο cd/t-shirt είναι άκρως δελεαστικό και θα χτυπηθεί σύντομα…:)[/SPOILER]

Κυκλοφορία του μήνα (με βαθμολογία 9/10), συνέντευξη και εξώφυλλο στο Horror στο Metal Hammer Νοεμβρίου!

http://www.facebook.com/notes/tardive-dyskinesia/album-of-the-month-on-metal-hammer-gr/10152230273400223

Ακριβέστατη και πολύ καλογραμμένη η κριτική του Αρβανίτη, μερακλήδικη η συνέντευξη. Όλα όπως πρέπει δηλαδή.

Δίσκος της χρονιάς μέχρι στιγμής.

Το μπάσιμο του πιάνου μαζί με τα αποθεωτικά τελευταία 4 λεπτά, καθιστούν το “Limiting The Universe” ως ένα από τα κομμάτια της χρονιάς.

δισκάρα, ένα σκαλί πάνω απ’το γαμάτο The Sea of See through Skins. φάνηκε πόσο το δουλέψανε,πραγματική πρόοδος.
μακάρι να τους δούμε και εδώ πάνω σύντομα

ξέρει κανείς αν έχουν φύγει τα πακέτα από τη CTS?

Έχουν φύγει από τη προηγούμενη εβδομάδα τα pre-orders με μόνο το CD και μέσα στις επόμενες μέρες φεύγουν και αυτα με τα t-shirts (τα οποία παραλαμβάνουμε απόψε).

ωραίος, ρίξτε ένα ποστ εδώ τη μέρα που φεύγουν να έχουμε το νου μας μιας και φτάνουν με απλό ταχυδρομείο

Χαιρετισμούς! Ξέρω ότι αυτό είναι κάπως εκτός θέματος, αλλά αναρωτιόμουν αν ήξερε πού θα μπορούσα να εντοπίσετε ένα captcha plugin για τη μορφή σχολίου μου ; Είμαι χρησιμοποιώντας την ίδια πλατφόρμα phorum με τα δικά σας και είμαι έχοντας προβλήματα βρίσκοντας το ένα ; Thanks a lot ! Σας εύχομαι καλή τύχη!

τι αλλα;καλα; πως ειναι ο καιρος εκει;

Συ είπας. Βάλε ένα ρε άνθρωπε. :stuck_out_tongue:

Ήθελα λίγο παραπάνω καφρίλα ρε γαμώτο.
Χώσε εκεί κάνα μανιακό μπιτντάουν να μαζεύουμε τα μυαλά μας από τους τοίχους… Τέτοια φάση.
Αλλά εντάξει, όπως και να 'χει, δισκάρα.

Ναι μωρέ, σε καταλαβαίνω, το είχα πει κι εγώ πιο πριν.
Αλλά από την άλλη βάλε τα δύο προηγούμενα αν θέλεις να κοπανηθείς ακόμη περισσότερο ή πήγαινε σε κάποιο live τους. Ή και τα δύο :stuck_out_tongue:
Όμως νομίζω πως έχουμε μια κλασική περίπτωση μπάντας που κάνει μεγάλο βήμα προόδου, εξελίσσει τον ήχο της και μερικοί κολλάμε στο παλιό που έχουμε συνηθίσει.
Δηλαδή, σε μερικά χρόνια που θα κοιτάμε πίσω κάνοντας ανασκόπηση, θα συνειδητοποιήσουμε ακόμη καλύτερα την θέση και τη σημασία αυτού του δίσκου.
A και κάπου αδικείς λίγο το Μάνθο νομίζω. Η φωνή του είναι γαμηστερή και χαρακτηριστικότατη (μεγάλο πλεονέκτημα αυτό). Και στις αρμονικές των καθαρών έχει κάνει πολύ καλή δουλειά επίσης.

Καλά σου χώνει αυτό πάντως: http://www.youtube.com/watch?v=YpTUSxDpscs

Αναμένουμε να ακούσουμε ζωντανά τα νέα κομμάτια στο [B]release party[/B] και να παίξομε και καμιά φάπα στα πιτ-στοπ.

Η αλήθεια είναι πως και γω θα γούσταρα κάποιο κομμάτι σε στυλ Complicity, αλλά μετά ακριβώς σκέφτομαι πως καλά κάνανε και δεν γράψανε πάλι στο ίδιο στυλάκι, το συγκεκριμένο είναι πολύ εύκολο να κουράσει.

Δισκάρα. Το’παμε;