Οποιος αγαπησε το noizepostmetal ειδωλο των 90s BREACH θα χαρει μαλλον να μαθει οτι αυτη η μπαντα ξεπιδησε απο τα σωθικα τους και εδω μας παρουσιαζουν μια διεστραμενη misanthropic σχεδον πεθαμενη noize-rock-psychedelic-blackmetal-ambient ματια μεσα στην αβυσσο.Τελειο artwork σαπιο concert.Oi γνωστες του θεματος παραγγελνουν ΤΩΡΑ αυτο το μαυρο φορτιο!!!
Ωπα! Αυτό πρέπει να το ακούσουμε!
Oποιος θελει μπορει να ακουσει ενα τραγουδι εδω http://soundcloud.com/tnorecordings/terra-tenebrosa-probing-the
οσο πιο πολu τελικα το ακους τοσο πιο πολυ σου καρφωνεται η αρρωστια μεσα στα ματια!
Μιας και το άλμπουμ διέρρευσε (και εθεάθη στα γνωστά ανατολικά μέρη), ας το κάνουμε το bump.
Με κάπου 4 ακροάσεις μιλάμε για συγκλονιστικό δίσκο.
Το ότι οι ΤΤ είναι η συνέχεια των Breach δε σημαίνει τίποτα, δεν είναι δίσκος “για φανς των Breach” δε θυμάμαι δίσκος των Breach να μου έδωσε έτσι τα μυαλά στα χέρια με το πρώτο άκουσμα. Οι Breach ανήκουν στα '90ς, αυτό εδώ είναι 100% '10ς πράμα. Μουσικά μπλέκουν το οτιδήποτε, είναι τόσο εμπνευσμένοι όσο και η αισθητική τους, και να βγουν σιγά-σιγά απ’το καβούκι τους τα νομιστεράκια και οι μπιλζόρες και οι φορκς και οι νταρθς.
Stabbedfuneral είσαι ο αγαπημένος μας χρήστης κάτω των 15 ποστς!
Ευχαριστω red rum.
Οποιοσ ενδιαφερεται μπορει να διαβασει και μια συνεντευξη τους εδω
Δεύτερο συνεχόμενο βράδυ που μου γαμάει την ψυχή ο δίσκος.
Μιλάμε για πολύ μεγάλο δίσκο.
Επειδή είναι οι πρώτες ακροάσεις ακόμα δεν θα πω πολλά.
Επίσης δεν ξέρω γιατί, αλλά μου έφερε στο νου κάτι από το τελευταίο Sun of nothing σε ατμόσφαιρα.
Τρίτο συνεχόμενο βράδυ που μου γαμάει την ψυχή ο δίσκος.
Μαγικός
Χαίρομαι που το επισήμανες, κι εγώ είμαι στην τρίτη ακρόαση, αλλά το είχα εντοπίσει από την πρώτη στιγμή, μοιάζει αρκετά το feeling. Γενικά λέει πολύ το Τhe Tunnels.
Με 2 ακροάσεις έχω να πω ότι έχουμε μεγάλο δίσκο. Εμένα πάλι η ατμόσφαιρα του μου φέρνει ανάμεσα σε Kollapse, Times Of Grace και Terraformer
Ρε σεις, αυτό εδώ γαμάει :!:
Απόλυτο σκοτάδι…
Με κέρδισε απ’την πρώτη ακρόαση.
Κάπως έτσι θα παίζαν οι Neurosis αν ήταν Σκανδιναβοί και σκατοψυχιάζαν με black metal/industrial/ambient. Καλό ε; 
Είναι ακριβώς στα πλαίσια αυτού που είχα “ζητήσει” πριν λίγο καιρό στο τι προτείνετε/συστείνετε.
[SPOILER]Αυτοί οι Breach που λετε, τι φρούτα είναι; Θα μ’αρέσουν; :p[/SPOILER]
Υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι όλο το σημερινό post-metal έχει παιχτεί απ’τα 90ς από τους Neurosis. Ψέμα. Έχει παιχτεί από τα 90ς από τους Neurosis και τους Breach. Και οι Breach αρέσουν σε όλους τους ανθρώπους με ΓΟΥΣΤΟ οπότε κρίνε μόνος σου.
http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=11723
Σε άλλα νέα, δίσκος της χρονιάς μαζί με Subrosa και Sun of Nothing. Ίσως και πιο πάνω, αλλα το έχω ακούσει μόλις 70 φορές και είμαι στο έκτο συνεχόμενο βράδυ που μου γαμάει την ψυχή ο δίσκος.
Έντιτ, γαμώ το σέρβερ σας μέσα.
ο δισκος ειναι διαμαντι οντως πολυ καλος.
τους breach ουτε που τους ηξερα δυστηχως.
Τέτοια μαυρίλα που βγάζει ο δίσκος περίμενα να την συναντήσω σε black metal δίσκο για να πώ την αλήθεια, αλλά αυτό το αλμπουμ νομίζω κάνει χαβαλέ στο μισό σημερινό black metal! Ειδικά αυτό το The Mourning Stars…
Επίσης, δεν ξέρω για Sun Of Nothing feeling, εμένα μου βγάζει ώρες ώρες ένα τελείως ψυχρό feeling προς Deathspell Omega/Blut Aus Nord μεριά.
Και είναι εθιστικό το γαμημένο…
Κάνω δημόσιο request για review από τον plurender!
Έχει δίκιο ο Darth για το Kollapse. Στο δίσκο αυτό οι Breach έχουν εξαφανίσει τις επιρροές από Unsane και έχουν αποκτήσει το δικό τους προσωπικό ήχο, συνέχεια του οποίου είναι το The Tunnels.
Απίστευτη δισκάρα και ήδη μέσα στα κορυφαία της χρονιάς!
Ήδη από το εναρκτήριο [B]The Teranbos Prayer[/B] σε ψαρώνει και σε χώνει στα βαθειά.
Αυτό που ακολουθεί, βέβαια, μετά, είναι εντελώς “αλλού”.
Εφιαλτικές συνθέσεις με αποπνικτική ατμόσφαιρα, σλατζοριφάρες περιστοιχισμένες από τρομακτικά σαμπλαρίσματα, industrial και μπλακ αναφορές και απίστευτη παραγωγή.
Τα φωνητικά είναι παραμορφωμένα, απόκοσμα και εφιαλτικά δένοντας απόλυτα με την κατάμαυρη ατμόσφαιρα.
Για κάποιο λόγο ο δίσκος μου βγάζει κάτι το “σαουντρακικό”. Σαν να βλέπω σε ταινία τον χειρότερο εφιάλτη και αυτή είναι η μουσική που το συνοδεύει.
Τα [B]Probing the Abyss[/B] και [B]The Mourning Stars[/B], μου βγάζουν ακριβώς αυτό το παραπάνω, το καθένα με διαφορετικό τρόπο.
Και ενώ και τα 2 είναι πολύ ατμοσφαιρικά κομμάτια και νιώθω να με βυθίζουν σε μια σκοτεινή δίνη, έρχεται βίαια ο επιθετικός ογκόλιθος, [B]The Arc Of Descent[/B], να με αποτελειώσει.
Το θεϊκό και μελαγχολικό θα έλεγα ριφ του [B]Guiding The Mist / Terraforming[/B], προκαλεί ανατριχίλες και το [B]Through The Eyes Of The Maninkari[/B] με τα τρομακτικά παραμορφωμένα φωνητικά από το υπερπέραν προκαλεί δέος. Ειδικά στο τελευταίο, ενώ άκουγα τον δίσκο από το mp3 στο μετρό, με το που έσκασαν τα φωνητικά, προσπαθούσα απεγνωσμένα να κρύψω την ανησυχία μου.
Το ομώνυμο [B]The Tunnels[/B], κλείνει χαλαρά τον δίσκο, αλλά και πάλι είναι τόσο έντονο που μόνο αφού τελείωσε και μετά από μερικά λεπτά, άρχισα να βρίσκω τις ανάσες μου.
Δεν ξέρω ποιοι είναι οι τύποι και από που μας ήρθαν (στ’ αρχίδια μου κιόλας), αλλά μας έκαναν μεγάλη ζημιά!