Αυτή η ταινία πρέπει να έχει δικό της thread, δεν γίνεται αλλιώς.
Ύμνος στην κινηματογραφική τέχνη, σύγκρουση βωβού με ομιλούντα κινηματογράφο, η σλαπστικ κωμωδία, το ρομάντζο η μουσική, η απλή διήγηση με βάση την εικόνα και τα πρόσωπα των ηθοποιών ζωντανεύει εν έτη 2012 όπως προσωπικά δεν το περίμενα ποτέ μου. Η γοητεία της ταινίας για όσους λατρεύουν το σινεμά ως καλλιτεχνική έκφραση αλλά και ψυχαγωγία μαζί, είναι ακαταμάχητη. Όλα τα κλισέ του παλιού αμερικανικού κινηματογράφου κάνουν παρέλαση εδώ και όχι ως ένας απλός φόρος τιμής σε μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί αλλά μια γιορτή, ένα πραγματικό θέαμα.
Η άνοδος και η πτώση ενός ηθοποιού του βωβού σινέμα, ο έρωτας του με μια απλή χορεύτρια που θα εκτοξευτεί με την σειρά με την επανάσταση του ομιλούντα κινηματογράφου και… ε η συνέχεια δεν έχει μεγάλες εκπλήξεις. Και όμως παρόλο αυτά μετά από πολλά χρόνια είχα πραγματική τεράστια αγωνία μέχρι να έρθει το happy ending άσχετα αν κάπου μέσα μου το είχα σίγουρο για να ολοκληρώσει τον κινηματογραφικό αυτό θρίαμβο.
Δυστυχώς δεν την είδα σε μια σκοτεινή αίθουσα αλλά στην οθόνη του υπολογιστή μου. Από την άλλη αν ήμουν στον κινηματογράφο όταν θα έπεφταν οι τίτλοι τέλους και έβγαινα έξω ο κόσμος θα μου φαινόταν τόσο απίστευτα άχαρος και πεζός που ίσως να είναι και καλύτερα έτσι (και ναι αυτό που λέω δεν το πιστεύω και τόσο, αν η ταινία αύριο αρχίζει να παίζεται στην μοναδική αίθουσα της πόλης θα πάω τρέχοντας να την ξαναδώ… ξανά και ξανά).
Λοιπόν, πραγματικά είναι μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει! Είναι πραγματικά απίστευτο το πως στην εποχή που ζούμε, οπου οι απαιτήσεις του κινηματογραφικού κοινού είναι αρκετά αυξημένες μιας και επιζητούν και υπόθεση, εφέ, καλούς (και συνήθως) γνωστούς ηθοποιούς και φυσικά “απαγορεύεται” το ξεπερασμένο του βωβού κινηματογράφου, αυτή η ταινία καταφέρνει και τα συνδυάζει. Εντυπωσιακότατη. Απόδειξη πως δε χρειάζονται πολλά λόγια και περίεργη υπόθεση για να γίνει κάτι επιτυχία. Ακόμα καλύτερο είναι που είναι ασπρόμαυρη. Δίνει το συναίσθημα ταξιδιού πίσω στο χρόνο.
Είχα την τύχη να την απολαύσω στη μεγάλη οθόνη και ήταν εκπληκτικό! Την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν την έχει δει και οφείλω να ομολογήσω πως δεν περίμενα να είναι τόσο καλή!
Φοβερή ταινία και φοβερή και επαναστατική κίνηση να γίνει κάτι τέτοιο στην σημερινή εποχή. Απέδειξε για μια ακόμη φορά πως η απλότητα και η εκφραστικότητα είναι πολλές φορές καλύτερη από τις φουσκωμένες παραγωγές και τα εφέ. Πραγματικά βγαίνοντας από την αίθουσα είχα για λίγο στο μυαλό μου εικόνες που δεν έχω ζήσει ποτέ, εικόνες από άλλες εποχές.
[SPOILER]Επικό cliffhanger η σκηνή με το Bang![/SPOILER]
εγώ πάντως είχα πολλά χρόνια να βγω τόσο γεμάτος από κινηματογραφική αίθουσα! διοργανώθηκε και όμορφο event με ζευγάρι χορευτών πριν την προβολή και όταν τέλειωσε η ταινία χόρευα κλακέτες στο δρόμο.
Δεν έχω αξιωθεί να πάω να τη δώ…γαμώτο, έχω μείνει αρκετά πίσω. Απ’οτι ακούω και καταλαβαίνω απο όσα έχω δεί μιλάμε για μια απο τις καλύτερες ταινίες της εποχής μας
εγώ την είδα στο σινεμά και πραγματικά ήταν λες και βρισκόμουν σε εκείνη την εποχή!
σίγουρα η καλύτερη ταινία που είδα φέτος και μια από τις καλύτερες που έχω δει ποτέ…
απίστευτη ατμόσφαιρα,ηθοποιάρα ο Dujardin,πολύ γλυκιά η Bejo
παρουσιάζει τη μετάβαση από τον βουβό στον ομιλούντα κινηματογράφο,τη στιγμή που έχουμε περάσει στην εποχή των 3d ταινιών και των καταπληκτικών ειδικών εφέ και καταφέρνει να σταθεί απέναντι τους και να αποδείξει ότι δεν χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά για να αναδειχθεί η κινηματογραφική τέχνη…
μια άρτια ταινία που ταλαντεύεται ανάμεσα στο δράμα,την κωμωδία και το ρομάντζο…
μου άρεσε πολύ που σε κάποιες σκηνές έπαιζε με τον ήχο(που ο πρωταγωνιστής δεν μπορούσε να βγάλει φωνή) αλλά και τα κόλπα του σκύλου έδιναν μια διαφορετική πινελιά
πολύ όμορφη και η μουσική που έντυνε την ταινία αλλά και τα χορευτικά που θύμιζαν κάτι από τα κλασικά μιούζικαλ της δεκαετίας του '50
ελπίζω μια τέτοια δουλειά να επιβραβευθεί από την ακαδημία…
Και μιας και επιβραβεύτηκε χθες με τα οσκαρ ταινίας, σκηνοθεσίας, Α αντρικού μαζί με κοστούμια και μουσική ξαναφέρνω το thread ξανά στην επιφάνεια μπας και ψηθεί κανένας ακόμα και δει αυτό το αριστούργημα.
γενικοτερα ειμαι αμειλικτος, i insist γτ εχω νευρα και καπου πρεπει να ξεσπασω
υγ. για να μην παρεξηγουμε, απο τις παρακατω ταινιες
[B]The Artist
The Descendants
Hugo
Midnight In Paris
Moneyball
The Help
War Horse
Tree Of Life[/B]
Extremely Loud And Incredibly Close
εχοντας δει τα μαυρισμενα, αν βγαλω το tree of life που ειναι ταινια εν παση περιπτωση ιδιαιτερη-και για πολυ λιγους κατ’εμε- και δεν την υπολογιζω σε τετοιες λιστες, το Artist ηταν by far η καλυτερη απο τις παραπανω…ή εστω αυτη που θα αξιζε μια α’ διακριση σε τετοιου ειδους βραβεια χωρις να με κανει να πω οπως μερικα χρονια πριν ‘ε ,πουτσοβραβεια ειναι, το Crash βραβευσαν, αναμενομενο’…αντιθετως εδω, ηταν μαλλον η καλυτερη δυνατη επιλογη της εν λογω λιστας…
