Όλοι έτσι την πατήσαμε; Μεγάλη μπάντα τα σκαθάρια και άργησα να τους εκτιμήσω.
Ξεγελιέσαι από τα χαζοχαρουμενα pop χιτακια αλλά αν ακούσεις τους δίσκους θα βρεις και progressive κ psychedelic ακόμα και hard Rock και πρώιμο metal.
Υγ Ιδια μέρα με τον Lennon δολοφονήθηκε και o Dimebag Darell των Pantera. Τρομερή και λυπηρή σύμπτωση
Εγω τρελαινομαι παντως KAI για κατι octapus garden και silver hammer και good day sunshine και τα συναφη, δεν τα βρισκω καθολου χαζοχαρουμενα !
Ειναι μια πιο αθωα προσεγγιση* (που θα βρει καποιος και σε καποια κομματια των πρωιμων κυριως queen για παραδειγμα) που προσωπικα μου αρεσει πολυ
*Οk δεν μιλαω για τους στιχους του silver hammer, αλλα τη μουσικη του
Well όταν έλεγα χαζοχαρούμενα είχα στο μυαλό μου κάτι τέτοιο
Αυτό που είναι σίγουρα χαζοχαρουμενο είναι οι φάτσες τους στο συγκεκριμένο βίντεο 
το κομματάκι συμπαθητικό είναι, έχει αυτή την ωραία μουσικότητα των Beatles κι ας είναι τελείως απλό.
Αν το άκουγα πριν 20 χρόνια βέβαια μπορεί να έλεγα τι μαλάκια είναι αυτή, αλλά τα γούστα αλλάζουν όσο μεγαλώνουμε
Τα “χαζοχαρουμενα” κομματια των Beatles εχουν μεσα τους μεγαλειο. Γλεντανε κοσμο αβερτα. Τραγουδαρες ειναι.
Same here
All you need is love… ALL TOGETHEEEEEER
All you need is love…EVERYBOOOOODY
All you need is love,love,love is all you need love…( SHE LOVES YOU YEEAAAAAHH YEEEEAAAHHH)
Αντε γεια
Ότι καλύτερο για αμάξι και road trip. Άσμα και δεν κάνω πλάκα 
ναι ρε τζακσον, μας έφτιαξες τη μέρα.
Μετά από τόσους μήνες λιωσίματος κάθισα κι έφτιαξα δύο σιντάκια για το αμάξι. Βάζω τους τίτλους εδώ (ψιλο-χρονολογικά, ανά album, εκτός κι αν μου ξέφυγε κάτι), πιο πολύ από περιέργεια να δω και τα γούστα άλλου κόσμου (απ’ όλα τα παρακάτω, τα προηγούμενα χρόνια ζήτημα να γνώριζα 10 κομμάτια), μαζί με διάφορα σχολιάκια:
I want to hold your hand
There’s a place (η αλλαγή της μελωδίας που γίνεται εκεί στο “don’t you know that it’s sooo” ήταν η πρώτη φορά που είπα: “ώπα, μαλάκες, αυτοί κάτι κάνουνε περίεργο κι ωραίο εδώ”)
Twist and shout
It won’t be long (δε με εκπλήσσει που το “With The Beatles” ήταν από τα αγαπημένα album του Cobain)
I should have known better
And I love her
Things we said today
I’ll be back (τετράδα από το “A hard day’s night”, ενώ δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο ένας δίσκος από την “pop” περίοδό τους. Κι όμως, το συγκεκριμένο ίσως το θεωρώ το πιο “θλιμμένο” album τους. Και μάλλον το “And I love her” αποτελεί το πιο αγαπημένο μου κομμάτι τους γενικά)
No reply
The night before
You’ve got to hide your love away
I’ve just seen a face
Yesterday (τετράδα κι από το “Help”)
We can work it out (μα πώς μπλέκουν έτσι ο ένας τα κομμάτια του άλλου σ’ ένα ενιαίο τραγούδι, και τι ξαφνικό βαλσάκι είναι αυτό κλπ.)
Think for yourself
The word
Girl
In my life
Wait (γενικά τα “Rubber soul” και “Revolver” τα θεωρώ κάπως “δίδυμα” albums, καμιά φορά μπερδεύομαι ποιο κομμάτι είναι σε ποιο. Κάπου εδώ κατάλαβα ότι αυτό που μ’ αρέσει στους Beatles είναι ότι δεν μπορείς να ξέρεις τι σόι κομμάτι θ’ αποφασίσουν να γράψουν κάθε φορά. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Cobain ήθελε να παιχτεί στην κηδεία του το “In my life”, αν και δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Αυτό που σίγουρα είναι αλήθεια ότι τη στιγμή που μπαίνει το mellotron είναι από τις πιο συγκινητικές μουσικές εμπειρίες ΚΑΘΕ φορά που το ακούω)
Eleanor Rigby
I’m only sleeping
Here, there and everywhere
Tomorrow never knows
I am the walrus
Strawberry fields forever (είμαι ο μόνος που μου ακούγονται παρόμοια αυτά τα δύο σινγκλάκια; Σαν το “I am the walrus” να είναι ένα “άγουρο” “Strawberry fields forever”)
Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band
With a little help from my friends (προτιμώ τη διασκευή Joe Cocker που το έκανε 3/4, βέβαια)
Lucy in the sky with diamonds (ναι, ή εμένα μου θυμίζει το στυλ του Edlund στους Tiamat και είμαι τρελός, ή τελικά δεν είναι υπερβολικοί όσοι λένε ότι οι Beatles τα έπαιξαν όλα πριν απ’ όλους)
Sgt. Pepper’s Lonely Hears Club Band (reprise)
A day in the life (από εδώ ξεπατικώθηκε το “Hush” να υποθέσω;)
Lady Madonna
Hey Jude
The continuing story of Bungalow Bill
While my guitar gently weeps
Happiness is a warm gun (μα πόσα στυλ σε ένα κομμάτι;)
I’m so tired
Sexy Sadie (το “Karma police” είναι εδώ, ε, το ξέρετε υποθέτω)
Helter Skelter
Cry baby cry (η εισαγωγή είναι όλη η δισκογραφία των Ωχρά Σπειροχαίτη;)
Come together
Something
I want you (she’s so heavy)
Here comes the sun
Because (OK, εδώ δεν έχω τι να πω. Είναι το αγαπημένο μου Beatles album γενικότερα. Το σερί των πρώτων κομματιών απλά δεν υπάρχει).
Don’t let me down
Across the universe (κάτι τέτοια διαμαντάκια πώς γίνεται να μην είναι γνωστά;)
Let it be
Όταν θα έχω ΠΟΛΥ ελεύθερο χρόνο θέλω να κάτσω να δω ποιανού κομμάτια τελικά με κέρδισαν περισσότερο σε ποσοστά, του Lennon ή του McCartney. Νομίζω ότι το στυλ του τελευταίου το έβρισκα λίγο νερόβραστο και του Lennon πιο ιντριγκαδόρικο, αλλά τελικά έχω την εντύπωση ότι τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια είναι δικά του.
Ωραιος 
πολυ καλες επιλογες,βαλε μεσα και το tomorrow never knows,αν βεβαια σου αρεσει η ψυχεδελική πλευρα τους,παντα με φτιαχνει να το ακουω οδηγώντας,με τον ηλιο στη δυση, ή στην ανατολη,κατι σαν κλείσιμο για ένα καινουργιο ξεκίνημα,οτι και αν σημαίνει αυτο 
Το έχω ρε, εννοείται! Κάπου πήρε το μάτι μου ότι μπορεί να θεωρηθεί και το πρώτο ηλεκτρονικό κομμάτι, κι αν αφουγκραστείς λίγο τον επαναληπτικό ρυθμό και τις συχνότητες του μπάσου (+ τα samples) κάτι τέτοιο μπορεί να μην αποτελεί και υπερβολή.
Το μεγαλείο των Beatles έγκειται (μεταξύ άλλων και) στο γεγονός ότι όχι μόνο πήραν τα έως τότε παραδεδομένα του rock ‘n’ roll και τα ανασυνέθεσαν, τα διεύρυναν και υπερέβησαν τα όρια αυτών, όχι απλώς γεφύρωσαν το υφολογικό χάσμα μεταξύ Δύσης και Ανατολής (π.χ. “Love You Τo”) και θεμελίωσαν σύμπασες τις μετέπειτα rock και pop σχολές από την κλασικά εμφορούμενη pop (“Yesterday”) μέχρι το heavy metal (“Helter Skelter”), αλλά με κάποιο ιδιοφυή τρόπο τα εναρμόνισαν όλα αυτά σε μια ενιαία αισθητική, όντας ταυτόχρονα εξεζητημένοι και προσιτοί.
Αδύνατον να μην τους λατρέψεις!
Εξαιρετικές επιλογές, Leper!
Μέχρι στιγμής το I’m only sleeping είναι, αν όχι το αγαπημένο μου, ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια τους. We can work it out, Girl, In My Life, Michelle, τα έλιωνα πριν πολύ καιρό.
Στην επέτειο της δολοφονίας του, ας αφιερώσουμε λίγες σκέψεις στον de facto κορυφαίο εκπρόσωπο μιας εποχής όπου οι μουσικοί προκαλούσαν το κοινό τους και ήταν επί της ουσίας επικίνδυνοι για την καθεστηκυία τάξη…
…και ας βάλουμε έναν δίσκο των Βeatles να παίζει, είναι πάντα κατάλληλη η στιγμή γι’ αυτό!
(big oof)
για κάποιο λόγο δάκρυσα χθες που το άκουσα, μάλλον σκόνη θα ήταν
To άκουσα μόλις 3 φορές και έβαλα στοπ, γιατί πέρα από όλα τα άλλα, hits home άσχημα σε αυτή τη φάση μου.
Βγήκε και video clip (καταστροφή).
Εγω το εχω ακούσει διψηφιο αριθμο…απιστευτα συγκινητικο…
Πολύ ωραίο! Να είναι αληθινό άραγε ή έχουν πάρει μπάλα τα ai και μας δουλε6ουν ψιλό γαζί? Πάντως αν όντως είναι αυτό που λένε, αυτή είναι μια ακόμα απόδειξη του πόσο μπροστά ήταν οι Beatles μουσικά και ενορχηστρωτικά…
