Το ξέρω ότι εν μέσω μουντιάλ είναι λίγο άκυρο το συγκεκριμένο poll, αλλά έχω βαρεθεί να διαβάζω για το που θα πάνε οι free agents, οπότε οι NBA fanatics να έχουμε και κάτι άλλο να ασχολούμαστε…
Κατεβάζω λοιπόν το Book of Basketball του Bill Simmons από το ράφι και αντιγράφω τις 10 καλύτερες ομάδες… Σιγά-σιγά θα γράφω στοιχεία για καθεμιά.
Το ερώτημα βασικά είναι: “Αν δημιουργούνταν μια λίγκα από αυτές τις 10 ομάδες, ποιά θα έπαιρνε το πρωτάθλημα;”
[SIZE=“4”]1971 Milwakee Bucks[/SIZE]
[SIZE=“2”]Kareem Abdul-Jabbar[/SIZE]
Oscar Robertson
Bobby Dandridge
Jon McGlocklin, Greg Smith, Bob Boozer, Lucius Allen
Coach Larry Costello
Έβγαλαν τη σεζόν με 66-16, ενώ σε κάποια φάση ήταν 64-11. Μόλις 2 ήττες εντός έδρας. Νικηφόρα σερί 20 και 16 νικών. Στα play-off διέλυσαν κάθε αντίπαλο με συνολικό ρεκορ 12-2 (λιγότερα παιχνίδια play-off τότε).
Δύο από τους 10 μεγαλύτερους παίχτες όλων των εποχών: Big-O λίγο μετά το peak του, Kareem λίγο πριν. Η διαφορά πόντων που είχαν στα play-off ακόμα είναι το ρεκόρ (109.1-94.6)… Ο Jabbar εκείνη τη σεζόν είχε 32π 26ρ 3τ
Φιλε οι ομαδες ειναι λιγο ακυρες,λειπουν οι Σελτικς των 60’s που αξιζουν σιγουρα μια θεση σε αυτο το πολλ,ισως να ειναι και η καλυτερη εβερ αφου δεν ειχαν αντιπαλο,οι Μπουλς του 92 θεωρουνται καλυτεροι απο αυτους τους 91 οπως και Λεικερς του 2000 απο αυτους του 2001.
Προσωπικα,εγω δεν μπορω να ψηφισω ομαδα,ξερω πολλα για καθε ομαδα του πολλ αλλα ειναι τρομαχτικα δυσκολα να ψηφισω καποια αδικωντας ολες τις αλλες,αν ηταν καποια ομαδα των Σελτικς της δεκαετιας του 60 πιθανον να ψηφιζα!
[SIZE=“4”]1972 LA Lakers[/SIZE]
[SIZE=“2”]Jerry West
Wilt Chamberlain[/SIZE]
Gail Goodrich
Jim McMillian, Leroy Ellis, Happy Hairston, Pat Riley
Coach Bill Sharman
Ρεκόρ σεζόν 69-13 ενώ λίγο πριν ήταν στο 67-12, δηλαδή θα μπορούσαν να έχουν σεζόν με 70 νίκες αλλά δεν είχε πάρει τις διαστάσεις του μύθου τότε… Σερί 33 νικών που αποτελεί και ρεκόρ ΝΒΑ. Στα play-off το πήραν με ρεκόρ 12-3.
Τόσο ο West, όσο και ο Wilt βρίσκονταν στη δύση της καριέρας τους. Στα play-off είχαν διαφορά 3,3 πόντων, δηλαδή νίκαγαν ίσα-ίσα, ενώ και οι τρεις ήττες τους έγιναν με διαφορά διψήφια.
Να πω πως στην αρχή της σεζόν ξεκίνησε ο Elgin Baylor (τέταρτος σκόρερ στην ιστορία των Lakers) αλλά μετά από δύο εβδομάδες αποσύρθηκε. Πίστευε ότι δεν ταίριαζε με το στυλ της ομάδας, τους χάλαγε τη χημεία δηλαδή και δεν τους άφηνε να αναπτύξουν το παιχνίδι τους όπως μπορούσαν. Έφυγε δηλαδή από ένα σίγουρο τίτλο (δεν είχε πάρει κανέναν) για λόγους τιμιότητας… Τεράστιο :respect: από εμένα και τεράστια @@ από εκείνον… Αλλά ο τύπος τη σεζόν 1961 επειδή υπηρετούσε στο στρατό σε μια βάση στην πολιτεία της Ουάσινγκτον (πρωτεύουσα το Σηάτλ) πήγαινε χωρίς προπόνηση στα παιχνίδια των Lakers που ήταν Σαββατοκύριακο και γύριζε Δευτέρα πρωί στη βάση… Εκείνη τη σεζόν αν και έπαιξε σε μόλις 48 παιχνίδια έβαλε 1800 πόντους!!!
Σε επίπεδο διαχρονικότητας συμφωνώ απόλυτα μαζί σου… Προς Θεού, μιλάμε για οχτώ σερι κι έντεκα σε δεκατρία χρόνια… Ποιός να συγκριθεί μαζί σου; 
Αλλά μιλάω για μια χρονιά και η ομάδα να έχει φτάσει όσο πιο κοντά μπορούμε να μιλάμε για total domination. Οι Celtics εκείνης της περιόδου έπαιζαν όσο χρειαζόταν για να νικήσουν.
O λόγος που μπήκαν οι Bulls του '91 αντί για του '92; Χρειάστηκαν 7 παιχνίδια με τους Knicks (που η βασική τους πεντάδα ήταν Ewing, Xavier McDaniel, Marc Jackson, Gerald Wilkins, Charles Oakley κι από πίσω άγουροι ακόμα Starks, Mason, Greg Anthony) και 6 με τους Blazers και να γυρίσουν διαφορά 15 πόντων στο τελευταίο παιχνίδι… Επίσης τον Ιανουάριο του '92 βγήκε το The Jordan Rules που έκανε τα αποδυτήρια οίκο ανοχής…
Lakers του '01 αντί για '00: Πάλι το πηγαίνω στα playoff. 11-8 πριν καθαρίσουν τους 76ers το 2000. Και θυμήσου το τελευταίο παιχνίδι με τους Blazers πως αυτοκτόνησε ο Scottie και τις εμπνεύσεις του Dunleavy…
Πώς το πήραν το '01: Με ρεκόρ 15-1. Το απόλυτο πάντως θα ήταν ο συνδυασμός κανονικής περιόδου των '00 με playoff των '01.
Χωρίς δισταγμό: Boston Celtics 1986
Που είναι η δυναστεία των Spurs την δεκαετία που έφυγε…? 4 πρωταθλήματα είναι λίγα δηλαδή…?
Το Ντητρόητ του 89…απίστευτη ομάδα:):!:
Πράγματι η ομάδα του '07 κόπηκε στο τσακ… Ποιά ομάδα όμως θα έβγαζες για να βάλεις την πιο βαρετή ομάδα;
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ούτε πως ήταν κακή ομάδα, ούτε πως δεν ήξεραν πως να επιβληθούν. Άλλωστε τον καλύτερο PF όλων των εποχών είχαν. Αλλά λέω πως δεν μου προκαλούν κανένα ενδιαφέρον, και εκεί κόπηκαν…
Όμορφο πολλ, όμορφο θέμα, κάποιες επιλογές του poll μόνο θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με άλλες… τι να γίνει, το να απουσιάζει απο το πολλ η μεγαλύτερη δυναστεία στα χρονικά του NBA, που δεν είναι άλλη απο τους θρυλικούς Celtics του Red Auerbach, που μεσουρανούσαν απο τα mid-fifties ως τα τέλη sixties, είναι λίγο παράξενο, όπως και να χει.
Κατα τ΄άλλα οι Lakers και οι Bucks των seventies ήταν μεγάλες ομάδες μεν, αλλά θεωρώ πως δεν θα έστεκαν στα πρωταθλήματα των 80s και 90s που τα θεωρώ πολύ πιο ανταγωνιστικά.
Οι 76ers του 83 ήταν η δικαίωση του Julius Erving βασικά, το πρωτάθλημα που άξιζε στον μεγάλο αυτόν παίχτη, σαν ομάδα όμως παρά τις συνεχείς επιτυχίες τους στις αρχές των '80ς, δεν άγγιξε τον μύθο των Lakers και των Celtics της ίδιας εποχής.
Πολύ σωστή η επιλογή των Celtics του 86, ομολογουμένως η πιο δυνατή τους χρονιά μέχρι να πάρουν την κατιούσα μετά. Τεράστια ομάδα τότε, με έναν Bird καλύτερο απο ποτέ… Οι Lakers του 87 ήταν επίσης καταπληκτικοί, αν και προσωπικά έχω μια αδυναμία στους Lakers του 85, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο όμως… δε ξέρω, ίσως γιατί βρίσκονταν στο απόγειο των μονομαχιών τους με τη Βοστόνη τότε, ενώ μετά (το 87) οι Celtics είχαν αρχίσει πια να παίρνουν την κατιούσα λόγω τραυματισμών κλπ.
To Detroit σημάδεψε με τον τρόπο του τα τέλη των '80ς, αλλά ποτέ δε γούσταρα αυτή την ομάδα ομολογώ.
Για τους Bulls δεν έχω τι να πω, η αγαπημένη μου ομάδα όλων, τόσο την περίοδο του πρώτου 3πιτ όσο και στη δεύτερη… Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω ποιοί Bulls ήταν καλύτεροι… απο τη μία ο Jordan βρισκόταν στην καλύτερη του φόρμα στις αρχές των '90ς, απο την άλλη όμως στα mid-90s είχαμε τον Rodman και έναν Pippen ωριμότερο απο ποτέ.
Νομίζω πως αν επέλεγα μία και μοναδική ομάδα των Bulls, θα έλεγα εκείνη του '92, νομίζω είχαν καλύτερο ρεκόρ στην regular season παρά τις δυσκολίες στα play-offs… έπειτα το να κάνεις ρηπίτ είναι απο μόνο του δυσκολότερο σε σχέση με το πρώτο πρωτάθλημα.
Αφού δεν υπάρχει στο πολλ όμως, ψηφίζω τους Bulls του 96. Σαρωτική ομάδα, τα πήρε όλα κυριολεκτικά και δεν αφήνει νομίζω περιθώρια για αμφιβολίες. Οι Bulls του '97 πάλι νομίζω δε χρειάζονταν στο poll, λίγο πολύ η ίδια ομάδα είναι.
Μετά τα '00ς έχασα την επαφή μου με το άθλημα, επομένως δεν έχω άποψη για τους Lakers της εποχής.
Ωραίο θέμα και πάλι.
Φτάνει αυτό που είπες…Ντάξει είμαι ποδοσφαιρόφιλος γενικά και με μπάσκετ δεν το έχω αλλά αγάπησα spurs απο τις επικές μάχες με χιούστον το 95 και hakeem με ναύαρχο (που μας έιχε αλαλιάσει βεβαίως, βεβαίως) απλά 4 πρωταθλήματα δεν είναι και λίγα παρόλο που δεν ήταν εντυπωσιακή ομάδα…
αλλά έτσι όπως το λες το δέχομαι γιατί γενικώς ξέρεις και πολύ περισσότερα απο μένα για το άθλημα, Φτάνει που αποθέωσες Τίμαρο!
δε βλέπω το λόγο για Chicago Bulls 1996 + Chicago Bulls 1997, ίδιο ρόστερ είχαν (νομίζω).
Λίγη υπομονή και θα φτάσουμε και σ’αυτό.
τρελλη αναλυση μπας κ δουλευεις για τον στερν 
?
[SIZE=“4”]1983 Philadelphia 76ers[/SIZE]
[SIZE=“2”]Moses Malone[/SIZE]
Julius Erving
Andrew Toney
Maurice Cheeks
Bobby Jones
Clint Richardson, Clermon Johnson, Marc Iavaroni
Coach Billy Cunningham
Βγάλαν τη σεζόν με 65-17, ενώ στα καλύτερά τους ήταν στο 57-9, όχι κάτι το εντυπωσιακό, αλλά στα playoffs έκαναν πάρτυ. Βέβαια έπεσαν στην κατάλληλη περίοδο. Οι Celtics είχαν τη χειρότερη τους σεζόν εκείνη τη δεκαετία και όταν έφτασαν στους τελικούς από τους Lakers έλειπαν ο Worthy, o Nixon και ο McAdoo, δηλαδή οι τρεις άλλοι πενταδάτοι με Magic και Kareem. Και στο υποθετικό πρωτάθλημα που μιλάμε θα έβγαιναν τελευταίοι, αφού μόνο ο Cheeks με τον Jones έπαιζαν άμυνα και μετά τον Malone δεν υπήρχε άλλος ψηλός και επίσης ο Dr J ξεκινούσε να μπαίνει στα τελειώματά του σαν παίχτης. Γιατί να τους βάλω αντί για κάποιους Celtics της δεκαετίας του 60 ή κάποιους Spurs των τεσσάρων πρωταθλημάτων; Γιατί ήταν undisputed champions εκείνη τη χρονιά με έναν τρόπο που λίγες ομάδες έχουν επαναλάβει.
“FO,FO,FO” είχε πει ο Moses όταν τον ρώτησαν τι προβλέπει… Και γενικά δεν ήταν άνθρωπος των λόγων, κυρίως επειδή δεν είχε μάθει πώς να μιλάει :roll:. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν για τι παιχταρά μιλάμε. Κατ’ευθείαν στο NBA από το γυμνάσιο, άρχοντας των Rebound και φόβος και πρωτόγνωρη επιβολή στους αντιπάλους του…
Βίντεο εδώ κι εδώ λινκ για 50λεπτο αφιέρωμα
mmm, τώρα είδα ότι το έχει αναφέρει και ο έλλανορ.
αδ1σττ μας κρατάς σε αγωνία!
Επειδή με τις δουλειές που έχω θα μας πάρει λίγο καιρό να φτάσουμε στην ανάλυση των Bulls να σας πω ότι δεν είναι θέμα ρόστερ. Είναι θέμα κοινωνικών προεκτάσεων και τι επίπτωση είχαν σε επίπεδο εικόνας και ενδιαφέροντος από το κοινό οι Bulls '97… Ναι μεν είναι απότοκο της ομάδας του '96 αλλά ταυτόχρονα βρέθηκαν σε εντελώς άλλο επίπεδο δημοτικότητας. Κάποιοι κάνουν λόγο για επίπεδα υστερίας ανάλογα με των Beatles, του άλλου MJ και γενικώς ποπ ινδαλμάτων κι όχι του αθλητικού χώρου…
Μπορεί και να το έκανα μια φορά και έναν καιρό, αλλά επειδή έχασα το ενδιαφερον μου τα τελευταία χρόνια με απέλυσε. 
Ναι ρε συ, αλλά δεν παύουμε να μιλάμε για… την ίδια ομάδα! Που έπαιζε σε ένα πρωτάθλημα λίγο πολύ το ίδιο απο άποψη αντιπάλων σε σχέση με έναν χρόνο πριν…
Έπειτα, η υστερία με τους Bulls δε νομίζω πως περίμενε το 97 ειδικά για να προκύψει… Να θυμίσω τα πρώτα χρόνια των 90ς, να θυμίσω την όλη τρέλα με την επιστροφή του Jordan το '95 και το περίφημο “i’m back”, με το οποίο γεγονός ασχολούνταν οι ΠΑΝΤΕΣ. Απλά το '97, έχοντας πάρει άλλο ένα πρωτάθλημα τον προηγούμενο χρόνο, είχαν πια εξασφαλίσει (για άλλη μια φορά) την θέση τους στην ιστορία, αυτό είναι όλο.
Σε ότι αφορά την ίδια ομάδα υπήρχε μία μικρή, αλλά εμφανής διαφορά. Brian Williams (ή Bison Dele RIP) αντί για Bill Wennington. Ο Williams ήξερε μπασκετ. Ο Μπιλ από την άλλη… Διασκεδαστικότατος όσο δεν πάει και ανήκει στις καλτ μορφές παρέα με
Mark Eaton 
Jim McIlvane
Mike Smrek
Brian Scalabrine
Paul Mokeski
Kurt Rambis
και παρακαλώ προσθέστε και τις δικούς σας αγαπημένους παίχτες που έπαιζαν επειδή ήταν λευκοί και ψηλοί (αν και ο Rambis έπαιζε και μπασκετάκι, αλλά με τέτοια φάτσα θα ήταν αμαρτία να τον αφήσω απ’έξω… :p)
Σε επίπεδα δημοτικότητας, πάντα ήταν δημοφιλής οι Bulls και ο Jordan, αλλά εκείνη τη χρονιά δεν υπήρχε αυτό που συνέβαινε… Κάτι σαν τους Metallica να περιοδεύουν μετά το Black Album, ή ακόμα καλύτερα τους Beatles να έβγαιναν σε tour εκεί γύρω στο '69 πριν το διαλύσουν.
Σε συνδιασμό κιόλας με την πτώση των άλλων αθλημάτων στην Αμερική εκείνη τη περίοδο, οι Bulls ήταν το καλύτερο show στην πόλη…
[SIZE=“4”]1986 Boston Celtics[/SIZE]
[SIZE=“3”]Larry Bird[/SIZE]
Kevin McHale
Robert Parish
Dennis Johnson
Bill Walton
Danny Ainge
Scott Wedman
Jerry Sichting
Coach KC Jones
Και φτάνουμε στα καλά. Για τον κύριο Simmons πρόκειται πέρι της καλύτερης ομάδας όλων των εποχών. Υπερβολικός; Δεν ξέρω, αλλά το γεγονός ότι είχαν για 6ο παίχτη τον Bill Walton (χαλαρά ο αγαπημένος μου ψηλός και μπασκετική ιδιοφυία) λέει πολλά για την ποιότητα της ομάδας.
Σεζόν με 67-15, όπου πριν χαλαρώσουν εντελώς ήταν στο 64-13. Playoffs με 15-3. Όλη τη σεζόν 1(!!!) ήττα στην έδρα τους. Μάλιστα στα ντέρμπι (με ομάδες που τέλειωσαν τη σεζόν με πάνω από 49 νίκες) είχαν το εξωπραγματικό 18-2… και έκαναν 10 ήττες από ομάδες που τελειωσαν με κάτω από 41… Τα παλικάρια βαριόντουσταν να παίξουν ματσάκια με υποδεέστερους αντιπάλους. Χρειαζόντουσταν κόντρα για να αποδώσουν…
Είχαν την τύχη να έχουν στο τοπ της απόδοσης τον Bird και τον McHale (ίσως ο καλύτερος όλων στο post παιχνίδι) και στον ιδανικό ρόλο τον Bill Walton (15-20 λεπτάκια). Όσο κι αν προσπάθησαν, Jordan (49 και 63 στα πρώτα δύο παιχνίδια), Wilkins στη καλύτερη σεζόν της καριέρας του και λοιποί, τα παλικάρια απλά δεν παίζονταν… Ειδικά το σερί 24-0 στο game 5 με την Atlanta για κάποιους είναι απλά το τελειότερο δείγμα μπασκετ.
Μπορούσαν να κατεβάσουν ψηλό (με Parish/Walton/McHale και Bird στο 2) ή κοντό (Wedman/Ainge/DJ/Bird/McHale) σχήμα με την ίδια αποτελεσματικότητα. Ο κάθε ένας ήξερε το ρόλο του… Και όποτε ο Walton με τον Bird ήταν ταυτόχρονα στο παρκέ ήξερες ότι κάτι μαγικό θα συνέβαινε. Και επίσης μιλάμε για διασκεδαστική ομάδα σε όλους τους τομείς Απλά πάτα :lol::lol::lol::lol:
Ήταν one take ή απλά βαρέθηκαν να περάσει το νευρικό γέλιο του Legend;